Stijldansen

INLEIDING!! Eerst vertel ik wat over de soorten dansen die er zijn en hoe ze zijn ontstaan. Ook wil ik iets uitleggen over de regeling van certificaten en cijfers tijdens wedstrijden en afdansen. Als laatst wil ik graag nog iets vertellen over de kleding en de schoenen die je draagt met dansen. Stijldansen kun je eigenlijk opsplitsen in twee delen; Ballroom dansen (quickstep, engelse wals, moderne tango, slow foxtrot en de weense wals) en Latijns-Amerikaanse (latin) dansen (Cha cha, rumba, jive, mambo, Salsa, samba en de paso doble) De danshouding van latindansen is heel anders dan bij ballroomdansen. Ook de bewegingen die je maakt zijn anders. Kenmerkend van de ballroomdansen is dat de dame en de heer tegen elkaar aanstaan, er is lichaamscontact. De heer leidt de dame met zijn heupen. Vergeleken met de ballroom is er in de latindansen meer uitdaging en passie te zien. De dame daagt de heer uit, ze dansen dus ook meestal niet tegen elkaar aan. Er is wel contact tussen de dame en de heer, maar dat is slechts tijdelijk, niet zoals bij ballroom permanent. De latindansen zijn qua ritme ook sneller dan de ballroomdansen. Bij de latindansen wordt ook veel gebruik gemaakt van de heupen, de heupen zijn heel belangrijk tijdens het dansen. Zij geven extra effect aan de dans. De meeste latindansen hebben de basispas zij-sluit-zij, daar kun je ze dus ook snel aan herkennen. Geschiedenis ballroomdansen: Mensen hebben altijd gedanst. Door te bewegen op muziek uiten we onze gevoelens. De dansvloer is een ontmoetingsplaats. Vroeger werd er vooral in groepen gedanst, zoals je nu nog kan zien bij volksdansen. In de 18e eeuw werd de Weense wals voor het eerst gedanst. Meteen werd er voor gewaarschuwd; sommige mensen vonden deze dans onfatsoenlijk en ongezond! Tussen 1920 en 1930 ontwikkelde een groep Britse beroepsdansers vier dansen door alle bestaande dansen te vergelijken en strenge regels op te leggen in iedere aparte dans: • (engelse) wals • slowfoxtrot • quickstep • tango

Deze konden door het grote publiek, volwassenen, maar ook kinderen, worden gedanst op de populaire muziek van die tijd. De Engelse wals werd zo genoemd ter onderscheiding van de Franse (ronddraaiende) wals en de snellere Weense wals; in plaats van voortdurende draaien introduceerden de Britten diagonale patronen voor hun basisfiguren. Tot 1924 was er maar één foxtrot. De foxtrot en de quickstep werden ontwikkeld door Harry Fox, een Amerikaanse man die erg gefascineerd was door dansen. De quickstep is eigenlijk een te snel gespeelde foxtrot. In 1927 kreeg hij zijn definitieve naam. De naam slowfoxtrot spreekt voor zich; een langzame foxtrot. De moderne tango werd gebaseerd op een bestaande Franse dansversie die in die tijd populair was. Samen met de Weense wals, een bijzondere variant uit Duitsland, kregen deze dansen de naam ballroomdansen. Geschiedenis Latindansen: Cuba staat voor latindansen zoals Engeland staat voor ballroom. Het eerste Afro-Cubaanse ritme dat buiten Cuba populair werd, was een rumba alhoewel dat eigenlijk al ontstaan was in de 17de eeuw. Cubaanse musici introduceerden deze muziek in 1929 in New York en in 1930 in Parijs en London. De nieuwe dans viel in de smaak en binnen een paar jaar was de rumba de eerste latindans die in het Westen op de dansvloer werd gedanst. De komst van de rumba deed de belangstelling opleven voor andere latindansen, waarvan sommige enkele jaren daarvoor al met weinig succes waren geïntroduceerd. In 1945 werden de samba (uit Brazilië) en de jive door amateurs gedanst. De paso doble, gebaseerd op een versie van deze dans uit Frankrijk, werd ook tot de latindansen gerekend op wedstrijden, maar was niet geliefd bij amateurs. Eind jaren veertig kwamen drie nieuwe latindansritmes van Cuba naar het Westen; • de mambo • de cha-cha • Cubaanse rumba
In het begin van de jaren vijftig was de mambo in de VS een enorm succes, en voor veel latindansers is het nog steeds de volksdans van de Verenigde Staten. Helaas had de mambo in Europa niet zoveel succes, waarschijnlijk omdat er geen goede mambo-muziek voorhanden was. Om die reden staat de mambo niet op de lijst van de internationale danswedstrijden. Twee beroemde Latindansleraren in London, werden gefascineerd door de eenvoud van de Cubaanse. Ze zagen enorme mogelijkheden voor deze dans en waren ervan overtuigd dat hij het veel beter zou doen dan de square rumba die in die tijd in het Westen werd gedanst. Maar het duurde nog 14 jaar voordat de Cubaanse rumba de ouderwetse rumba zou verdringen. De cha-cha-cha werd echter in de hele westerse wereld welkom geheten en was, en is nog steeds, enorm geliefd bij dansers van alle leeftijden. Je hebt ook verschillende niveaus waarin je kan dansen. Die niveaus noem je klassen. Je hebt in totaal 10 klassen waarin je kan dansen: Ø Basistest Ø Brons Ø Bronsster Ø Zilver Ø Zilverster Ø Goud Ø Goudster Ø Topklasse 1 Ø Topklasse 2 Ø Topklasse 2
Ik ga aankomende kerst zelf voor zilver ster. Ik ben een 3e jaars en heb dus tot zilver al afgerond. Op sommige dansscholen krijg je andere certificaten, maar bij dancemasters moet je alle stappen doorlopen om bij te topklasse te kunnen komen. De waarde van de klasse kan wel verschillen. Je kan op je eigen dansschool zilver halen en bijvoorbeeld 8en en 9ens halen, maar als je diezelfde cijfers haalt op een nationale danstest is dat eigenlijk beter. Bij de wekelijkse dansles maakt het niet echt uit wat voor kleding je draagt. Tijdens afdansen of een wedstrijd is dat wel belangrijk. Vroeger was voor mannen tijdens het dansen een smoking verplicht, maar tegenwoordig dragen ze meestal een catsuit; dat is een pak van elastische stof zodat je er goed in kan bewegen. Met afdansen dragen de meeste jongens wel een smoking omdat afdansen maar twee keer per jaar gebeurd en het is erg duur om daarvoor een catsuit aan te schaffen. Vrouwen dragen tijdens het dansen meestal een jurk of een rok. Met grote wedstrijden kunnen de een latindress dragen of een ballroomjurk. Het is allemaal speciaal ontworpen danskleding, en valt onder de categorie sportkleding. Bij dancemasters is het verplicht om vanaf 3e jaars dansschoenen te dragen. Sommige mensen houden zich daar niet aan omdat ze niet zeker weten of ze wel door willen gaan met dansen en dansschoenen zijn heel erg duur. Je kan dansschoenen ook niet in een gewone schoenwinkel kopen. Dansschoenen hebben een speciale zool, gemaakt van koeienleer zodat je goed kunt glijden op de dansvloer. Maar ze moeten ook niet te glad zijn, want dat danst niet lekker. Daarvoor kun je een speciaal staalborsteltje kopen. Vaak zijn die ook aanwezig op de dansschool maar het is het makkelijkst om er zelf een te hebben. Ook heb je een verschil tussen Latijns Amerikaanse dansschoenen en Ballroom schoenen. Het verschil is dan niet zozeer de zool, maar het model van de schoen. Je hebt Sandels, Courts en Strapcourts; Sandel= open teen met bandjes
Court= instap model
Strapcourt = instap model met bandjes
Ook is er een verschil in hoogte bij de hak. De hakken variëren van 2 tot 8 cm hoog. Hakken zijn verplicht, maar het maakt niet echt uit hoe hoog de hakken zijn, als ze er maar wel goed op kan dansen. Ook mannen moeten speciale schoenen dragen. Beginners met gewone platte zool, maar als je meer gevorderd bent moet je, ook als man, hakschoenen dragen. Het zijn dan natuurlijk niet hoge hakken zoals bij de vrouw maar een hakje van 3 tot 4 cm. Als je als man wedstrijden gaat dansen draag je schoenen met een hak van 4.5 tot 5 cm.