Stereotypen

Introductie Het onderwerp van mijn literatuurwerkstuk is stereotypen. Ik wil onderzoeken in hoeverre de schrijver zijn hoofdpersoon neerzet als stereotype. Daarom lees ik de volgende boeken: - The Fixer; by Bernard Malamud - If Beale Street Could Talk; by James Baldwin
Ook ga ik William Shakespeare’s The Merchant of Venice lezen en de film Save the last dance kijken. Mijn probleemstelling is: In hoeverre worden de jood en de neger neergezet als stereotype? Tijdens dit onderzoek hoop ik ook te ontdekken welke verschillen er – met betrekking tot deze probleemstelling – zijn tussen fictie en non-fictie boeken en de verschillen tussen de Renaissance en het post-modernisme. Ik hoop dat ik een antwoord kan vinden op al deze vragen. Samenvatting The Fixer Yakov Bok is een joodse klusjesman, die in een kleine joodse gemeenschap op het platteland vlakbij Kiev in Rusland woont. Hij woont daar met zijn schoonvader, ze zijn erg arm. Zijn vrouw heeft hem verlaten voor een niet joodse man en is er vandoor gegaan. Op een dag besluit Yakov het lot in eigen hand te nemen en hij trekt naar de grote stad, naar Kiev. Daar gaat hij in het joodse district wonen en is hele dagen op pad om werk te zoeken, zodat hij geld kan verdienen. Op een dag loopt hij op straat, in een niet-joods district, en ziet een man, voor overgevallen met zijn gezicht in de sneeuw, op straat liggen. Hij draait de man om en ziet dat de man een button draagt van de Black Hundreds, een antisemitische beweging. Dan komt een jonge vrouw van de overkant van de straat naar hem toe, dankbaar dat Yakov haar vader heeft gered. De man blijkt een rijke Rus, tevens alcoholist, genaamd Nikolai Maximovitch. Yakov vertelt hem niet dat hij joods is. Als beloning biedt Nikolai de klusjesman een goede baan mét woning aan, in een deel van de stad waar joden niet mogen wonen en werken. Na lang twijfelen accepteert Yakov de baan en hij gaat werken als opzichter in een baksteenfabriek. Overdag werkt hij hard, ’s nachts studeert hij. Yakov spaart een aardig kapitaaltje. Hij heeft wel veel mot met de arbeiders in de fabriek, omdat Yakov ontdekt dat er bakstenen worden gestolen. Eén van de mensen die meedoet aan het stelen lijkt te weten dat Yakov joods is, door de opmerkingen die hij maakt. Soms komen er twee Russische jongens op het terrein van de fabriek, ze maken bakstenen kapot en Yakov rent ze een paar keer achterna om ze weg te jagen. Op een dag redt Yakov een oude joodse man van zijn belagers die hem in elkaar slaan, hij neemt hem mee naar zijn huis. De oude man komt op krachten, bidt nog in Yakov’s huis en eet matzo’s, de heilige ‘koek’ van de joden, waarvan christenen zeggen dat er christenbloed in verwerkt wordt. Na een tijd van hard werken leest Yakov op een ochtend in de krant dat er een christelijke, Russische jongen vermoord is – dezelfde jongen die hij wel eens achterna gezeten heeft – , door 40 steken in z’n lichaam, de joden worden beschuldigd. Yakov wordt bang en wil zijn valse papieren ophalen, maar het zaakje dat daar voor zou zorgen is afgebrand. Als Yakov op de vlucht wil slaan, komt de politie net een inval doen bij hem en hij wordt gearresteerd. Hij wordt beschuldigd van de rituele moord op de christelijke jongen en het verzamelen van zijn bloed. Als ‘bewijs’ wordt aangevoerd de matzo’s – die de oude joodse man had achtergelaten – die in Yakov’s huis werden gevonden, het feit dat Yakov in een verboden district woont en allerlei ‘getuigenissen’ van mensen die zeggen dat Yakov de jongen wel eens met een mes achterna had gezeten en hem onzedelijk betast had. Yakov komt in een gemeenschappelijke cel terecht voor twee maanden, daarna komt hij in een isoleercel. Hij lijkt geen eerlijk proces te krijgen. De politieonderzoeker Bibikov lijkt wel aan Yakov’s kant te staan, maar die wordt opgepakt en pleegt zelfmoord. Ondertussen zijn de omstandigheden in Yakov’s cel verschrikkelijk, hij krijgt nauwelijks te eten, heeft niets te doen, geen licht en geen verwarming in de winter of verkoeling in de zomer. Elke dag moet hij lichamelijke onderzoeken ondergaan, die mensonterend zijn. Op een dag staat Shmuel – zijn schoonvader – bij zijn cel, die heeft de bewaker omgekocht en ze praten een minuut of 10. Yakov vraagt Shmuel om de joodse gemeenschap over zijn toestand te informeren en tegen iedereen te zeggen dat hij onschuldig is. De directeur komt echter achter dit gesprek en de bewaker wordt ontslagen. Yakov krijgt straf en de omstandigheden worden nog erger, overdag moet Yakov de hele dag aan de muur geketend staan of zitten en ’s nachts ligt hij op een houten bed zonder matras met zijn voeten geketend. Het aantal lichamelijke onderzoeken wordt opgevoerd naar zes per dag. Na ongeveer anderhalf jaar mag hij plotseling naar de bezoekersruimte en daar is zijn vrouw. Zij praten over het verleden. Eindelijk, na ongeveer twee jaar in de gevangenis komt de officiële beschuldiging op papier, Yakov wordt beschuldigd van de rituele moord op de Russische jongen. Een advocaat komt met hem praten en Yakov lijkt weinig kans te hebben in het proces, ook al zijn de bewijzen flinterdun. Ook wordt gewaarschuwd voor een grote pogrom in Kiev, waarbij alle joden vermoord zullen worden. En dan, eindelijk, na 2 en een half jaar wachten in de gevangenis, Yakov is sterk vermagerd en geestelijk ook bijna gek geworden door de eenzame opsluiting, dan is daar het proces. Yakov wordt in een koets naar het gerechtshof gereden met een enorme escort. Overal langs de weg staan mensen te kijken. Het boek eindigt wanneer Yakov in zijn denkbeelden een gesprek heeft met de naakte Tsaar die zijn excuses aanbied, waarna Yakov hem doodschiet. Hoe het proces zal verlopen en wat de gevolgen zullen zijn wordt blijft een raadsel.
Samenvatting If Beale Street Could Talk Tish, 19 jaar, en Fonny, 22 jaar, zijn een zwart stel en wonen in Harlem, New York. Al vanaf dat ze kinderen zijn, zijn ze bevriend, in de buurt staan ze dan ook bekend als “Romeo en Juliet”. Hoewel ze al een tijdje een relatie hebben, kunnen hun families het niet met elkaar vinden. Tish’s familie is zachtaardig en hecht en heeft Fonny in haar armen gesloten. Maar Fonny’s moeder en zussen vinden dat Tish een slechte invloed op Fonny heeft en als ze bekend maken dat ze gaan trouwen en dat Tish zwanger is, barst de bom en ontstaat er een hevige ruzie. Fonny is een kunstenaar, houtbewerker, overdag heeft hij een betaalde baan en Tish ook. Ze gaan samen op zoek naar een huisje en na vele malen afgewezen te worden, omdat ze zwart zijn, vinden ze eindelijk iets. Ondertussen is er een blanke politieagent, agent Bell, die een hekel heeft aan Fonny, door een voorval, hij loert op een kans om wraak te nemen. En die komt er. Op een avond wordt Fonny gearresteerd wegens verkrachting van een Puerto Ricaanse vrouw. Hij wordt door de vrouw ‘herkend’ in een line-up, waar hij de enige zwarte is, terwijl de vrouw door een zwarte man verkracht is. Agent Bell is de tweede ‘getuige’ die hem op de plaats van het delict heeft gezien, terwijl agent Bell helemaal niet in de buurt was. Daniel, een vriend van Fonny die op de avond van de verkrachting bij hem was, wordt gearresteerd wegens het in bezit zijn van drugs en wordt zwaar onder druk gezet om niet voor Fonny te getuigen. De situatie lijkt uitzichtloos, maar Tish en haar familie en de vader van Fonny zijn vastbesloten om de onschuld van Fonny te bewijzen. Ze nemen een blanke advocaat, genaamd Hayward, in de arm, die hen helpt. De verkrachte vrouw is gevlucht naar Puerto Rico en de moeder van Tish, Sharon, gaat haar achterna, om haar over te halen haar verklaring te herzien en haar ervan te overtuigen dat Fonny niet haar verkrachter is. Dit lukt niet. Fonny lijkt geen kans op een eerlijk proces te hebben. Het proces lijkt er eindelijk aan te komen, als plotseling de vrouw in Puerto Rico een miskraam krijgt en in de bergen ‘verdwijnt’. De politie verzet het proces en Fonny moet nog veel langer in de gevangenis blijven. Hij mag wel vrij op borgtocht, maar de borg is veel te hoog voor zijn familie. Ondertussen wordt Fonny vreselijk behandeld in de gevangenis en regelmatig in elkaar geslagen. Na een aantal maanden lijken ze toch de borg bij elkaar te kunnen krijgen. Het boek eindigt als de vader van Fonny zelfmoord pleegt en de baby van Tish geboren wordt. De laatste scène is als Fonny hout aan het bewerken is met op de achtergrond het geluid van een huilende baby. Het verhaal wordt verteld vanuit het oogpunt van Tish, maar er komen ook scènes in voor waar zij helemaal niet bij is, terwijl het van haar uit verteld blijft worden. Er is voortdurend een wisseling van situatie en er komen veel flashbacks in voor. Omdat dat te onsamenhangend zou zijn in de samenvatting, heb ik de samenvatting in chronologische volgorde geschreven. Vier passages van The Fixer Passage 1: “Anyway, God save us all from the bloody Jews,” the boatman said as he rowed, “those long-nosed, pock-marked, cheating, bloodsucking parasites. They’d rob us of daylight if they could. They foul up earth and air with their body stink and garlic breaths, and Russia will be done to death by the sieases they spread unless we make an end to it. A Jew’s a devil – it’s a known fact – and if you ever watch one peel off his stinking boot you’ll see a split hoof, it’s true. I know, for as the Lord is my witness, I saw one with my own eyes. He thought nobody was looking, nut I saw his hoof as plain as day.” (blz. 28) De veerman vertelt wat er allemaal fout is aan joden: het zijn criminelen, ze beroven de Russen van hun eten en inkomen, ze lijken allemaal op elkaar, ze stinken en we moeten ze allemaal afmaken. Dit is een stereotype dat tot voor WO II bijna overal leefde, de joden waren altijd de zondebok. Daarom is dit heel duidelijk een stereotype. Dit betekent niet dat de hoofdpersoon ook aan dat beeld van een stereotype voldoet, de schrijver laat andere personages de jood neerzetten als stereotype, door ze te laten afgeven op de joden. Passage 2: “Zinaida Nikolaevna,” he said, “excuse me for asking you this question but I don’t want to make a serious mistake. I’ve made my share of them – every kind you can think of – but there are some I don’t want to make again. If you are innocent,” he said awkwardly, “it would be better not to go any further. I say this out of respect for you” (blz. 50) Zina wil met Yakov naar bed, maar hij wil dat alleen als zij geen maagd meer is. Daaruit blijkt dat hij respect heeft voor vrouwen, hij zal niet zo maar een ‘onschuldige’ vrouw misbruiken. Dit past totaal niet bij het stereotype beeld dat altijd over joden geschapen wordt, integendeel Yakov wordt neergezet als betrouwbare man. De persoonlijkheid van de hoofdpersoon is dus geen stereotype. In passage 1 zagen we ook al dat het karakter van Yakov niet zozeer stereotype is, maar dat hij wel door de andere personages zo wordt neergezet, in deze passage komt dat weer terug. Passage 3: “Just then we see an old greybeard Jew run out of the stable and the next thing the place was up in roaring flames, and the whole stable burned down in less than five minutes, so it was just by luck we saved any of the horses. We saved six and lost four. If the fire had been an ordinary kind we would’ve saved the whole ten, but being as it was, there was something that made it burn as if the wind was caught in it, and it cried out like people were dying and ghosts were going to meet them. They had said some magic words from a Zhidy book, I’ll swear to God, and upstairs where this one here had lived before they arrested him, the flames turned an oily green such as I never saw before, and then yelow, and then almost black, and they burned twice as fast as the fire in the stalls even though the loft was full of hay. In the stalls the fire burned orange and red, and it was slower, more lijk an ordinary fire, so we got six horses out of the burning stalls and lost the other four.” (blz. 105 en 106) De joden worden onmiddellijk beschuldigd van de brand en dat is niet alles, het vuur was ook nog eens behekst volgens de mensen die hen beschuldigen. De joden zouden hun joodse magie er over uitgesproken hebben. Dit is een duidelijk stereotype beeld, de jood is de dader en daarbij is de jood een magiër. De joodse godsdienst is een heidense. Dit stereotype beeld kennen we nu niet meer, maar tot aan het begin van de 20e eeuw heersten deze ideeën, met name onder christenen. Doordat de schrijver Yakov neerzet als het slachtoffer en heel duidelijk laat blijken dat Yakov geen enkele kans maakt op een eerlijke behandeling, zie je dat hij kritiek geeft op de situatie die toen bestond. Hij vindt het oneerlijk hoe de joden destijds – en nog steeds – werden behandeld en laat met zijn boek zien hoe oneerlijk het allemaal ging. Ook hierdoor wordt de jood neergezet als stereotype. Want een bekend beeld dat we tegenwoordig hebben van joden, is dat ze altijd het slachtoffer zijn, de loser, de minderbedeelde en in dit boek is dat natuurlijk heel erg duidelijk. Hoe duidelijk het ook is dat Yakov onschuldig is, toch wordt hij veroordeeld. Passage 4: “I am asking you to own up because the evidence is all against you. One thing you might not know is that after Zheniushka confided to me you had chased him with a knife in the cemetery, I had you followed by a gentleman friend of mine to find out what other criminal activities you were engaged in. It is a known fact that you were involved in certain illegal acts in secretly dealing with other Jews in the brickyard who pretended they were not Jews, and also in the cellar of the synagogue, where you all met in the Podol District. You smuggled, robbed, and traded in goods that didn’t belong to you. Zheniushka found out all about this and other of your illegalities, and that’s another reason why you bore him such a violent hatred, and why you had him in your mind as the victim as soon as you were chosen to find one and drain his blood for the Jewish Easter. You also acted as a fence for this gang of Jews who broke into the homes of the Gentry as wel as in certain commercial stores, and houses in the Lipki District, where the aristocratic houses are, and took out all sorts of loot in money, furs and jewels, not to mention other precious objects of different kinds. Also you paid your gang only a part of the real price the goods were worth because as the saying is, each Jew cheats the other. Which is noting new to anybody because the whole world knows they are born criminals.” De moeder van Zhenia, de vermoorde jongen schrijft een brief aan Yakov. Hierin noemt ze alle beschuldigingen tegen hem. Niet alleen zou Yakov een moordenaar zijn, maar ook een dief, heler en smokkelaar én hij zou zijn handlangers bedonderen. Ze zegt dat hier bewijs voor is, maar dat is er helemaal niet. Het is opvallend dat ze – net als iedereen – er zomaar vanuit gaat dat Yakov inderdaad de moordenaar is en daarbij ook nog allerlei andere misdrijven pleegt. Hij is een jood, dús zal hij wel crimineel is. Ook haalt ze nog het spreekwoord “Each Jew cheats the other” erbij. Dit spreekwoord is heel typerend voor het beeld dat destijds over joden heerste, een overduidelijk stereotype. Net als in passage 1 wordt er dus een stereotype beeld geschetst over joden, maar – weer net als in passage 1 – dit beeld komt niet overeen met het karakter van Yakov. Opnieuw laat de schrijver Yakov door andere personages neerzetten als stereotype.
Over de stroming Het boek is geschreven tijdens het Postmodernisme. Schrijvers uit die tijd maakten veel gebruik van elementen uit film, televisie, muziek en literaire taal. Voor film houdt dat bijvoorbeeld in dat er korte scènes spelen, die elkaar snel opvolgen. De schrijver is vrij om allerlei verschillende stijlen toe te passen. Een ander belangrijk kenmerk is de algemene opvatting dat de realiteit niet te beschrijven is, waardoor er weer vaker een niet-realistisch ‘verhaal’ wordt verteld. Bernard Malamud voldoet niet aan de kenmerken van het Postmodernisme. De schrijver heeft geprobeerd de situatie zoals die was in die tijd in Kiev neer te zetten, dus het boek is juist wel op realiteit gebaseerd, het is niet zomaar een romantisch verhaal. Verder is het grootste deel van het boek op één plaats gesitueerd, namelijk in de cel waar Yakov gevangen zit. Van elementen van film, tv en muziek is dus totaal geen sprake, alleen de literaire taal wordt gebruikt. Het boek past dus niet in het Postmodernisme. Vier passages van If Beale Street Could Talk Passage 1 The other places in Harlem are even worse than the projects. You’d never be able to start your new life in those places, you remember them too well, and you’d never want to bring your baby there. But it’s something, when you think about it, how many babies were brought into those places, with rats as big as cats, roaches the size of mice, splinters the size of a man’s finger, and somehow survived it. You don’t want to think about those who didn’t; and, to tell the truth, there’s always something very sad in those who did, or do. Deze passage gaat over wijken waar met name zwarte mensen wonen, de allerarmste buurten in Harlem, de zogeheten ghetto’s. Al direct komt het stereotype van de arme neger zonder toekomst naar voren in het boek. Er wonen straatarme zwarte mensen daar, zonder dat ze dat willen en zonder dat ze daar wat aan kunnen doen, de schrijver maakt duidelijk dat zwarten een achtergestelde positie hebben in de samenleving in de Verenigde Staten en dit blijft gedurende het hele verhaal terug komen. Passage 2 “Now, listen,” he said, “I ain’t the kind of joker going to give you a hard time running around after other chicks and shit like that. I smoke a little pot but I ain’t never popped no needles and I’m really very square. But” – he stopped and looked at me, very quiet, very hard: there was a hardness in him I had barely sensed before. Within this hardness moved his love, moved as a torrent or as a fire moves, above reason, beyond argument, not to be modified in any degree by anything life might do. I was his, and he was mine – I suddenly realized that I would be a very unlucky and perhaps a dead girl should I ever attempt to challenge this decree. “But”, he continued – and he moved away from me; his heavy hands seemed to be attempting to shape the air – “I live with wood and stone. I got stone in the basement and I’m working up here all the time and I’m looking for a loft where I can really work. So, all I’m trying to tell you, Tish, is I ain’t offering you much. I ain’t got no money and I work at odd jobs – just for bread, because I ain’t about to go for none of their jive-ass-okey-doke – and that means that you going to have to work, too, and when you come home most likely I’ll just grunt and keep on with my chisels and shit and maybe sometime you’ll think I don’t even know you’re there. But don’t ever think that, ever. You’re with me all the time, all the time, without you I don’t know if I could make it at all, baby, and when I put down the chisel, I’ll always come to you. I’ll always come to you. I need you. I love you.” He smiled. “Is that all right, Tish?” (blz. 57) Er wordt in het boek voortdurend op gezinspeeld dat Tish en Fonny en hun familie arm zijn. Ze zijn zwart en dús arm. Ook hier weer: “Ik heb niks, daar kan ik ook niks aan doen, jij moet ook gaan werken”. Het wordt hier niet specifiek genoemd, maar voortdurend wil de schrijver duidelijk maken dat de hoofdpersonen arm zijn, omdat ze zwart zijn. De arme zwarte, dat is een stereotype, dat vooral geldt onder sympathisanten van negers en onder negers zelf. Ze kunnen nooit iets bereiken, omdat ze altijd gediscrimineerd worden, dit stereotype is de leidraad van het boek. Passage 3 “Well, yeah, we looking for a place to live – we looking for a loft because that don’t cost no whole lot of bread, you know, and that way I can work without Tish being bugged to death. This room ain’t big enough for one, ain’t no question about it’s being big enough for two, and I got all my work here, and in the basement.” He is rolling a cigarette as he says this, for him and for Daniel, squatting opposite him. “They got lofts standing empty all over the East Side, man, and don’t nobody want to rent them, except freaks like me. And they all fire traps and some of them ain’t even got no toilets. So, you figure like finding a loft ain’t going to be no sweat.” He lights the cigarette, takes a drag, and hands it to Daniel. “But, man – this country really do not like niggers. They do not like niggers so bad, man, they will rent to a leper first. I swear.” […] “Sometimes Tish and I go together, sometimes she goes alone, sometimes I go alone. But it’s always the same story, man”. (blz. 72) Opnieuw zien we het stereotype van de neger die nergens de kans voor krijgt terug komen. Zelfs in de allerkleinste en meeste sloeberige huisjes kunnen ze niet terecht, omdat ze zwart zijn. De zwarten maken geen enkele kans in de Verenigde Staten en zullen ook altijd arm blijven. Dit stereotype blijft terugkeren. Passage 4 “Mama thinks that Hayward can destroy her testimony. She seems to be a kind of hysterical woman. She’s a part-time whore, anyway – that doesn’t help her case. And – you were the blackest thing in the line-up that morning. There were some white cats and a Porto Rican and a couple of light brown brothers – but you were the only black man.” “I don’t know how much that’s going to mean.” “Well, one thing it can mean is that the case can be thrown out of court. She says she was raped by a black man, and so they put one black man in a line-up with a whole lot of pale dudes. And so, naturally, she says it was you. If she was looking for a black cat, she knows it can’t be none of the others.” “What about Bell?” “Well, he’s already killed one black kid, just like I told you. And Hayward will make sure the jury knows that.” “Shit. If the jury knows that, they’ll probably want to give him a medal. He’s keeping the streets safe.” In deze passage wordt duidelijk dat de politie er alles aan doet om Fonny maar vooral geen eerlijk proces te geven. Eén getuige wordt beïnvloed, de andere getuige is onbetrouwbaar. Fonny moet en zal veroordeeld worden, omdat hij zwart is. De politie wil íemand hier voor pakken, een willekeurige neger. En Bell – de politieagent die tegen Fonny getuigt – is een racist én had nog een appeltje te schillen met Fonny. Het stereotype van de gediscrimineerde neger komt hier duidelijk naar voren, Fonny maakt geen schijn van kans, terwijl hij onschuldig is, en dat alleen omdat hij zwart is.
Over de stroming Het boek is geschreven tijdens het Postmodernisme. Schrijvers uit die tijd maakten veel gebruik van elementen uit film, televisie, muziek en literaire taal. Voor film houdt dat bijvoorbeeld in dat er korte scènes spelen, die elkaar snel opvolgen. De schrijver is vrij om allerlei verschillende stijlen toe te passen. Een ander belangrijk kenmerk is de algemene opvatting dat de realiteit niet te beschrijven is, waardoor er weer vaker een niet-realistisch ‘verhaal’ wordt verteld. James Baldwin voldoet in zekere mate aan de kenmerken van het Postmodernisme. Er is voortdurend een wisseling van de situatie, door middel van flashbacks en doordat verschillende personages zich op verschillende plaatsen bevinden. Verder is het verhaal sterk geromantiseerd. In principe is de situatie waarin de hoofdpersonen zich bevinden wel realistisch, maar het hele verhaal er om heen nauwelijks. Er wordt te veel gehamerd op het feit dat de personages het als zwarte mensen zo slecht hebben. Juist hierdoor past het boek mooi in het Postmodernisme Uittreksel The Fixer (van www.scholieren.com) Year of first publication: 1966
Where and when does the story takes place: The novel takes place in the Russian city of Kiev, about the year 1910/ 1911. Czar Nicholas II has been forced by the Revolution of 1905 to grant a few liberal concessions to the people, such as the formation of the Duma, an elected legislative assembly. The Czar sponsors the spread of anti-Semitic propaganda, and openly supports the Black Hundreds organisation, whose aim is the elimination of all minorities, especially the Jews. Characterisation of the book: The Fixer is a historical novel in which the author has tried to re-create the situation and atmosphere of a past age. The novel covers a period of about four years. The order of narration is chronological except for the first short section, in which the situation shortly before Yakov's arrest is described. After the first section the story begins with a flashback. Characterisation of the main characters: Yakov Bok (30), who makes a poor living as a handyman in a Jewish village in Russia, has been deserted by his wife, Raisl. Ashamed of his childless marriage and faithless wife, he decides to go to the city of Kiev to try to build up a new life, a step he never had the courage to take before. Yakov is a round character for example he isn't religious anymore and even in the end he as so called anti-hero has become a hero and a revolutionary. Analysis of the theme of the book: The theme is the fate of a man who is caught up in large movements of history that he cannot influence or even understand. Through little fault of his own, Yakov Bok finds himself the victim not only of racial prejudice but also of a remote and dictatorial state power that controls his destiny. His name 'bok' means scapegoat. It is often suggested to Yakov that he is being sacrificed to feed the rising tide of anti-Semitism in Russia, and that his death may prevent a massacre of the Jews. But Yakov cannot think of himself as an instrument used to achieve a higher purpose; his cry is that of the individual: 'Why me?' A second theme is that of human freedom, a freedom that Yakov Bok cannot find. His life is cramped by law and circumstance, and his one attempt to break out of these narrow limits only results in imprisonment, a further restriction of his freedom. Explanation of the title: Yakov Bok, the main character, is by trade a handyman or 'fixer' who makes a living by doing odd repair jobs. He can fix almost anything, except the predicament in which he personally, and his country as a whole, find themselves. My own opinion: I think it is a good book, it gives you a new perspective on the past, it learns you again (as I am confronted with it every day) that you should not make differences between people by the way they look. When people look a little different it doesn't mean that they are the starters of trouble, source of it. You should look at the persons inside. Outline of the book: Main character Yakov Bok is looking outside the window. He knows something had happened, soldiers everywhere. He goes outside, asks around, nobody talks. The next day he reads it in the paper: a twelve year old boy named Zhenia (Zheniuska) Golov was murdered. He was found by two boys (15): Zazimir Selivanov, Ivan Shestinsky. He was stabbed. After the funeral Jews were accused of this. Pamphlets about this accusation were spread by the BLACK HUNDREDS ORGANIZATION. Yakov also reads in the paper that the boy was killed for religious purposes, and because he is jewish, Yakov is afraid. He had been living in a non-Jewish area for months under a false name. And his father was killed because he was Jewish. Yakov is writing his father-in-law (it's five months back). Two months ago Yakov's wife Raisl fled. The name of the father-in-law is Shmuel. He asks Yakov if he blames him for Raisl. No, says Yakov, you blame yourself for raising a whore. They argue a little Yakov is angry, he got nothing, wife couldn't give him kids, no she ran off with a stranger, the only he's got is sixteen Roubles. When the argument gets to bad, Yakov fled from the house. after a while Shmuel comes out and asks him not to go because maybe Raisl comes back. But Yakov is going to Kiev anyway. He wants to live decently, earn money, get company and education. they ride through the village together and after a while they have to part. Shmuel tells Yakov not to forget his God & the fact he's a Jew.He has a difficult time leaving because he left his friends, habits, memories. but on the other hand he wants to leave. Because he's ashamed, he's a childless father and then (in his religion) he is said to be "alive but dead". So he rides on and after a while he takes a break, feeds the horse and goes on. Then he sees an old lady and gives her a ride, but when they go round the corner they hit a rock and the wheel breaks. The woman gets off and walks on. Yakov stares at the wheel and waits a while for somebody to come by but nobody does. Then he tries to ride with only three wheels and that works, but when he caught up with the old lady, the other wheel breaks too. So then he mounts his horse and leaves the car behind. He has a little trouble with the horse because he hasn't had one before. The night has fallen and it's very dark on the steppe. Yakov just rides on, though. Yakov has come to the water, but the ferry was closed down, said the boatman. But he was willing to row him across for a rouble. At first Yakov thinks it's too much but the boatman says that the horse won't last walking to the bridge. It's very old. So the boatman will get the horse instead of the rouble. the boatman will get the horse instead of the rouble. The boatman says, while they are in the boat, that he's glad Yakov isn't a Jew. Because he hates them, they should burn them all. Part two. Yakov is in Kiev. He doesn't know where to go so he goes into a church and prays. When he comes outside he sees some beggars. Yakov is now for over a month in Kiev. He's living in the Jewish quarter in a small house with Aaron Latke. He is still looking for a job as a fixer but when he fixes something in the apartment, he gets food. When he's walking down the street, he sees a man lying with his face down on the street, when Yakov turns him over, he sees he's red & blue in his face. Yakov also sees that he has a white/black pin on his coat. It's the sign of the Black Hundreds movement. At first he wants to run away but he helps him, then his daughter uns up to the man and she asks Yakov to help her father, together they carry him into the house. And the father thanks Yakov not knowing that he's a Jew. His daughter, Zinaida Nikolaevna makes Yakov promise that he'll return in the morning so that her father, Nikolai Maximovitch Lebedev can thank him. He thinks about it because he's a Jew hater but decides to go. When he arrives there, he says he's Yakov Ivanovitch Dologushev (a false name). He lies about his name because maybe Nikolai could notice he's Jewish. Nikolai starts to talk a while about Yakov's work, education, place of birth, psalms and his own emotional nature. Yakov can only think about reward, then his daughter brings in the tea. After tea follows the reward: Yakov can redecorate one of Nikolais apartments for 40 roubles. But Yakov has to show passport. He lies and says the police has got it. So he works, he gets lunch & supper. One night he has supper with Zina, when he goes back to work, she follows him and watches him all the time. She talks to him very confident about her loneliness and everything. He thinks how is will be if they were in bed together. And when the rooms are finished, Mikolai is very impressed and asks Yakov to come and work for him. As a bookkeeper. He has to pay wages, collect orders etc. Gets 40 roubles a month and a place to live. He agrees. That night again Ziha asks him for dinner and he agrees. They eat & drink a lot. And she asks him if he loves her, he says no (she's Russian). And then they kiss and she wants to show him her room. He goes with her. They both undress but when Yakov comes out of the lavatory he sees her leg is bleeding (she's cripple) and he leaves (she is having her period). Yakov is working for Nikolai and still haven't told him that he's a Jew. Nikolai told him that there was something wrong because number of bricks that are loaded do not agree with number on paper. So Yakov has to stay with loading so nothing is stolen. And when Yakov tends it to the foreman, Proshko, he doesn't agree. Proshko knows that Zina is going on with Yakov. He says he talks like a Turk. Every morning at about 4 o'clock, Yakov counts the bricks. The men who work there, ignore him, but Nikolai is very glad with his word and says to keep up this work. After work he's always alone and the he reads alot, does Russian exercises, writes essays. He receives a letter from Zina, to come over, but he doesn't reply because he's got nothing to say. Yakov is doing very well but after some time he sees that he's got little money left so he goes back to a more sober life. One day when he's walking down the street, he sees an old man (Jew) being beaten up. After the men are gone, he helps him, takes him with him to office and cleans his wounds. They have to be very careful because the men are coming into work. So when the snowing stopped, the old Jew sneaked away. The next day he reads the paper about the bou who was killed. And he recognises the boy. H chased him of the property once with a friend. The mother name = Marfa Golov. A few days later the boy was buried. The next morning when he was leaving with his tools he was arrested by Colonel I.P. Bodyanski and a lot old soldiers. Part three. Yakov is brought to a cell after an embarrassing march down the street. Two guards watch him all the time. Then a man comes in B.A. Bibikov, an investigating magistrate, when he asks Yakov if he killed the child, he flies into a rage. Then they have a long talk about Spinoza and other philosophers. After that he fives Yakov a questionnaire which he has to fill out. The man will return tomorrow. The next morning he's brought to a room where Bibikov is sitting. He's not feeling comfortable by a portrait of Tsar Nich second. Bibikov will ready the statement of Nikolai, his former employer. Nikolai said Yakov was a deceiver from the beginning, Nikolai saw a few things that weren't right from the start. Yakov wants a lawyer but that's impossible. And then they talk about Yakov being a Jew. Yakov says he is one but also a freethinker because he doesn't always agree with the Jewish way of thinking. Bibikov says when his passport says "Jew" the jewish laws should be followed by him. They talk a while about other stuff like Yakov being member of a political party. Then two men come into the office. Bodyanski & Grubeshov, prosecuting attorney. Then they read him the statement of Zina. She says he tried to assault her. Yakov gets angry because it's not true. He tells them it's not true, okay they undressed but when he saw she had her period (blood on cripple leg) he left immediately. They also have got the letters from Nikolai and Zina. And they say that Yakov will not be convicted for sexual assault. But he will be convicted for living in a forbidden for Jews-area. And he has to go to jail for a month. They again start to ask questions about his religion. They don't believe him when he says that he's not religious because they found a matzos in his office (the old Jew) which are only eaten by very religious Jews. So he tells them about the man who was hit by rocks. They ask on, they found the bloodstained shirt. They also ask him about him chasing boys, b.e. twelve year old boy (who was killed). When he gets back to his cell, weo new prisoners have joined him in his cell, Akimytch, a former tailor & Potseikin, who was deceived. A man said to him he had to go to the bathroom and Potseikin had to hold his pamphlets. The man didn't come back. And he was arrested by the police. Yakov also has to tell them why he's there. When he tells them why he's there they start to hurt him because he's a Jew. Part four. Now Proshko is being heard, he also accuses Yakov of setting the barns with four horses on fire with jewish magic. Potseikin says he knew it immediately that Yakov was a Jew. He also says that Yakov stole roubles. Only three or four at a time so that Nikolai wouldn't notice. But that's not true, because Potseikin used to steal and Yakov knew it. He also accuses Yakov from other things and two of his workers also verify it. Yakov is taken to the house of the killed boy. They (the police) are going to see if they can find anything and ask the mother for a statement. She tells them Zhenia wanted to be a priest. One day when she left early and came home late that night from work, Zhenia wasn't home. That night his mother Marfa gets the flu and stays in bed for a week. After that week she reports him as missing. She tells the police that her boy was very much afraid of the Jew in the brick yard and he almost hurtled him. And the boys once saw a bottle of blood in Yakov's cabin. He gets mad and cries that it was a bottle of strawberry jam. Then another man is asking Marfa questions about her receiving stolen goods, and she says it's not true. And on another question if she blinded her lover with acid she answers she did it out of defence. He used to beat her up and also her child. Then they leave and leave Marfa behind in a terrible condition. Now they are all going to the cave where the boy was found. There they tell him he could better confess. Everybody really thinks he did it. But he can't confess anything he didn't do. Part five. Everybody still thinks he did it. The prosecuting attorney gives him the chance to sign a form which gives him the chance to sigh a form which gives him the chance to confess so the sentence will be less, but he refuses to sign because he didn't do it. The prosecuting attorney gets really angry and hits Yakov just like the guards. Yakov is transferred to another jail the wardens instantly hate him. He gets other clothes. And he's put in damp little cell. He has to stay there for a month. Then he will be transferred or tried. In this cell everybody thinks he is a spy because he hasn't been shaved. So a man named Fetyokov, who murdered a stranger in an inn, hits him in the head to see if he tells the guard. Yakov doesn't, so the trust him. They don't mind him being a Jew. Yakov feels really helpless, then a new prisoner comes in: Gregor Gronfein. He is also a Jew and they get along very well. Gregor is rich, gets often food packages. When he is set free, Yakov can write letters and Gregor will post them. But half an hour later Yakov is called at the warden's. They have forbidden him to write and now Gregor has betrayed Yakov by showing them the letters. Yakov has a really long talk with Bibikov who has faith in him. Bibikov thinks Zheia's other & her lover did it because Zhenia threatened to tell everything about their illegal business to the police. It's really boring. Sometimes he has a conversation with a fellow prisoner by banging their shoes against the walls. When they've had the soup Yakov finds out his door is open (guard = drunk). At the end of the hall the door is also open. First Yakov thinks about escaping but maybe they did it on purpose so they could shoot him. When he walks out the second time he looks through a side-hole and sees a man hanging on his belt: dead. It's Bibikov. Part six. Yakov has all sorts of wounds on his feet and goes to the infirmary. There he is operated on and gets a bed. He's so tride he sleeps for a day and a half. The guard tells him that his friend Fetyokov was killed for resisting a guard. Yakov gets a new cell, he is treated a little better. He gets wood to warm his cell. Then all sorts of tests are done with him, they cut a bit of his hair, took fingerprints, handwriting samples and searched his body for weapons. Yakov gets better food. Because the police don't want him to die. After a while he's sick and the doctor says he has a stomach-ache. He thinks he's being poisoned by the guards and fast it becomes so bad, that they allow him to take his food out of the common pot in the kitchen. Yakov has nothing to do but his request for wood and tools is denied. He may not write, read or anything. But he gets a broom to sweep his floor. So how he can get a little busy. Nobody still knows when he's being indicted. Yakov is bored. So he thinks about the things he learned. Spinoza, biology. And thinks about the psalms he used to sing and loudly translates them into Russian. Yakov thinks of meeting Raisl. Her family moved around, but in there town, her mother died, so they stayed, they liked each other and got married. But Raisl wanted to leave and Yakov didn't, so one day she was gone. Yakov has been in prison now for nine months. And all he can do is wait. It makes him mad. He knows when he's living because he has cut off little splinters for days and big splinters for months. He gets so mad he tears off his clothes but gets new ones. His indictment is ready. He gets to go outside to the Court House and enjoys the freedom. There he is accused of all sorts of things he really didn't do. Officer says he'd better confess that he did it unwillingly by order of his religious organisation and then he gets a passport. But he doesn't believe it so he says he has nothing to confess. He says he wants to see Bibikov's assistant. But he's arrested for not saluting when playing the national anthem. Yakov is mad. He now knows his fate. He can't believe that the Tsar believes he's guilty and want to punish him. Part seven. Yakov has got a little book with Jewish verses but it's taken from him. The guard Zhitnyak gives him a copy of the New Testament but he can't tell anyone. He reads them. Later another guard, Kogin, finds out. He won't tell anyone if he reads him sometimes, Yakov does that, Yakov also asks for pencil & paper to write something but Kogin doesn't fall for that. One day a priest comes in who had a sign from God to go and help him. But Yakov doesn't want to be helped by a Christian priest. And when he's gone, again his body is searched and his cell too. Officer finds New Testament and takes it with him. Yakov's daily routine falls apart because this broom & lomb have worn down. Now he has nothing else to do but read (he has a few pages left). He may not walk to the kitchen anymore. They bring him his food. Yakov receives a letter from Marfa where she asks him to confess everything and she accuses him of several other things that Zhenia told her, but they are not true the guard says he can only answer her if he's willing to admit those mistakes. Yakov has all sorts of dreams where for example Zhenia, Marfa, the Tsar and the Officer are in. When he's awake he asks Zhenia what's wrong with him. He says Yakov is said to have a fever. And he has broken some furniture. One day, suddenly there is Shmuel. They can talk for 10 minutes. Zhitnyak's brother arranged it. Yakov asks Shmuel to get him some help. Part eight. It has come to light that Shmuel was in jail. Zhitnyak is arrested and there is a new guard: Berezhinsky. Yakov is chained to the wall all day and to his bed all night. His body is searched six times a day. He wants to die and he thinks about provoking the guards so they'd shoot him. Kogin tells Yakov he has problems of his own. His son has killed an old man where he broke into. He has got the maximum sentence of 20 years of labour in Siberia. But some days later they hear that he has drowned himself on the way to Siberia. Yakov is given his indictment but there are a lot of lies in them. Then the guard comes and takes it back because he's not allowed to see it. One day Yakov gets out of his cell, gets a haircut and can wash himself. He has got a visitor: Raisl. They sit and just look at each other. Then they talk. At first Yakov is mad at Raisl. But Raisl has come back to the shietl. She has given birth to a son: Chaim. She has to give Yakov a confession to sign, but he won't sign. All he does is writes a paper which says that he's the father of Chaim. Part nine. He's chained again. Then a jurist comes in and tells him that he's being pardoned for his crime. But he doesn't agree because he's innocent. Then there is the second indictment. There are still things he didn't do in it. Grubeshov is visiting Yakov. He says that he's better confessing because if he's going to wait for the trial, he will be doomed. A lawyer comes: Julias Ostrovsky. Well, he used to be his lawyer but how he's a witness. He is accused of trying to bribe Marfa. His new lawyer=Suslov Smirnov. He is really good. Ostrovsky says they still have got a chance. His lawyer tells him Shmuel died. He thinks it all over. He talked to his real lawyer four times. Some days later the guard tells the trial is about to start. In the night before the trial, he has a dream where he sees all dead people: Bibikov, Zhenia, Shmuel, all other prisoners that were in that cell. When he wakes up he gets to wash him and put on his own clothes. Then when they go, the master guard wants to search him again and he has to take off all his clothes. Yakov gets angry and the guard threatens to shoot him. Kogin says Yakov has been through enough. So the head warden kills Kogin. Yakov is driven to Courthouse, in a carriage of the Cassocks. It's crowded on the street. A bomb is thrown at the carriage, that severely wounds one Cossack. Yakov imagines him, killing Tsar Nich the second in the carriage. He is now a hero. Mijn mening over dit uittreksel
Ik vind dit persoonlijk een erg goed uittreksel, alle verschillende aspecten worden van het boek worden behandeld. Er wordt een tijdsbeeld geschetst, het thema wordt beschreven, de hoofdpersoon wordt ‘voorgesteld’ en er wordt een titelverklaring gegeven. Uiteraard zit er ook een samenvatting bij, maar deze vind ik persoonlijk wat minder goed. De samenvatting is té uitgebreid, te veel details worden opgenomen en de schrijver van het uittreksel maakt te veel gebruik van verwijswoorden, waarbij niet altijd duidelijk is waar hij naar verwijst. Met mijn eigen thema heeft het uittreksel weinig te maken. De schrijver van het uittreksel zoekt het thema in het noodlot, antisemitisme en vrijheid. Natuurlijk komen deze thema’s ook in het boek voor, maar ik heb ze niet onderzocht. Ik snap wel dat de schrijver van het uittreksel niet stereotypen heeft genoemd, omdat het niet de eerste gedachte is die je bij dit boek hebt, bovendien zit het al een beetje verstopt in antisemitisme. Uittreksel If Beale Street Could Talk (bron: www.scholieren.com) 1. Zakelijke gegevens. a. Auteur: James Baldwin
b. Titel: If beale street could talk, A laurel book, published by Dell Publishing, 210 bladzijden, New York 1988 (eerste druk 1920, Frankrijk) c. Genre: Het is een roman. 2. Eerste reactie. b. Inhoud: Ik vond het een leuk verhaal. In het begin was ik niet zo heel erg geïnteresseerd, ik snapte er ook nog niet zo veel van. Maar naarmate we verder lazen vond ik het toch een erg leuk boek! 3. Verdieping. a. Aan het woord is Tish, er zijn 16 personen echt beschreven, dat zijn: Mr. Hunt (Frank), Mrs. Hunt (Alice), Fonny Hunt, Adrienne Hunt, Sheila Hunt, Mr. Rivers (Joseph), Mrs. Rivers (Sharon), Tisch Rivers, Ernestine Rivers, Arnold Hayward, officer Bell, Daniel, Mrs. Rogers, de D.A., Pietro Thomasino Alvarez, Jaime. In het begin van het boek wordt verteld dat Fonny in de gevangenis zit. Waarom weten we nog niet, maar achter in het boek wordt dat ingevuld: hij wordt beschuldigd van verkrachting van Mrs. Rogers. Tish is de vriendin van Fonny, ze houden erg veel van elkaar, Tish is in verwachting en ze steunt Fonny terwijl hij in de gevangenis zit. Ze probeert hem zo vaak mogelijk op te zoeken. Arnold Hayward is advocaat en hij moet proberen Fonny uit de gevangenis te krijgen. De familie Hunt (de familie van Fonny) laat Fonny in de steek, terwijl de familie Rivers en de vader van Fonny (Frank) er alles aan doen om hem uit de gevangenis te halen. De familie Hunt betaalt dan ook helemaal niks mee aan de advocaat en ze vertellen alleen maar negatieve dingen over Fonny. Later in het boek blijkt dat de moeder van Tish, Sharon, naar Puerto Rico gaat om Mrs. Rogers op te zoeken. Sharon hoopt een goed gesprek met haar te hebben zodat ze de aanklacht tegen Fonny intrekt. Eerst heeft Sharon een gesprek met de huidige vriend van Mrs. Rogers, haar vriend heet Pietro Alvarez. Maar dat loopt op niets uit, ook de gesprekken met Mrs. Rogers brengen niets op. Ze blijft volhouden dat Fonny haar heeft verkracht. Een paar dagen later krijgt ze een miskraam. Frank, de vader van Fonny was zijn baan kwijtgeraakt en heeft toen zelfmoord gepleegd. Uiteindelijk lukt het om Fonny op borgtocht vrij te krijgen. Zo kan Fonny bij de geboorte van zijn kind aanwezig zijn. Het probleem is dat ze er alles aan doen om Fonny uit de gevangenis te krijgen, maar het levert alleen bijna niets op; het duurt allemaal heel lang. 4. Beoordeling. 1. Ik vind het jammer dat er zoveel discriminatie in voorkomt. Daar heb ik een hekel aan. Er wordt best veel gescholden en dat maakt dit boek anders dan andere boeken. Ik vind het best ontroerend dat de familie van Fonny hem in de steek liet. Dat vind ik niet kunnen en zeker als moeder zijnde niet. Ook vond ik het ontzettend lief van de moeder van Tish, dat ze Mrs. Rogers ging opzoeken. Het blijkt wel dat ze veel van haar dochter houdt. 2. De passage dat Sharon Rivers naar Puerto Rico gaat en met Mrs. Rogers praat, spreekt mij het meeste aan. Ik kan me heel goed inleven bij dit stukje. Het was een heel aangrijpende scène. Heel mooi. 3. De passage met de huisbaas vond ik te vergezocht. Het had ook verder geen rol in het verhaal, alleen dat de huisbaas Fonny en Tisch heel aardig vond. En dat de familie van Fonny zo arrogant doet en neerbuigend praten over Fonny, ik vind dat best choquerend. 4. De hut van oom Tom: het gaat over een slaaf die gediscrimineerd wordt. In dit boek wordt ook gescholden zoals in ‘if beale street could talk’. 5. De thema’s van het boek zijn: love (liefde), hatred (haat) en racial discrimination (rasdiscriminatie). Het is een herkenbare situatie, je ziet dit in het dagelijkse leven ook. Het is een aangrijpend verhaal en de thema’s komen duidelijk naar voren. 6. Ik vind dat er veel grof taalgebruik in voorkomt. Dat was eerst wel schrikken, want dat had ik niet verwacht. Maar ik vind het wel goed dat ze dat zo hebben gedaan, want je krijgt meteen een andere visie op het boek. Verder vond ik dat sommige zinnen raar geschreven waren, wat ervoor zorgde dat je niet lekker kon doorlezen. Het was een beetje anders Engels dan wij kennen. 7. Het was een mooi boek. Het beschrijft goed hoe discriminatie kan zijn tussen zwarte mensen. Je kunt soms ook merken hoe erg zwarte mensen worden achtergesteld (neem bijvoorbeeld de scène bij de groenteboer). Het verhaal zit verder redelijk goed in elkaar. Ik vond het fijn om het te lezen, want je kunt je lekker inleven in de personen. 8. Ja, dat zal ik zeker doen. Want het is een leuk en interessant verhaal. Je kunt je goed inleven en het leest lekker door. Verdiepingsopdrachten groep B. 16 Een pakkende reclametekst. If beale street could talk. Ben jij in voor een leuk en spannend verhaal? Heb je zin om lekker weg te zwijmelen? Wil je erachter komen waarom Fonny in de gevangenis zit? Dan ben jij de persoon die dit
boek móet lezen. Het gaat over een meisje (Tish) die zwanger is van haar vriend (Fonny). Hij wordt opgepakt en moet naar de gevangenis. Fonny wordt wel gesteund door de familie van Tish en door zijn vader, maar zijn familie laat hem in de steek. Wil je meer weten, ga dan gauw naar de dichtstbijzijnde bibliotheek en haal dit boek: If beale street could talk. 25 Vijf vragen aan de auteur. 1. Waarom heeft u zo veel grof taalgebruik gebruikt in dit boek? Omdat je zo een beter beeld hebt van wat er echt gebeurd in zulke achtergestelde wijken, het is realistischer. 2. Waar heeft u uw inspiratie vandaan gehaald voor dit boek? Ik ben een aantal maanden verhuisd naar een achtergestelde wijk, waar voornamelijk zwarte mensen wonen. Daar waren twee families als de familie Hunt en Rivers. Alleen het verhaal van de baby, gevangenis en de rest heb ik er bij verzonnen. 3. Waarom vertelt u zo weinig over wat er gebeurd met Fonny in de gevangenis? Dat doe ik omdat hij niet de hoofdpersoon is in het boek, alle aandacht moet eigenlijk worden gericht op hetgeen wat Tish meemaakt. Het boek wordt vanuit haar oogpunt geschreven. 4. Waarom zijn de ouders van Fonny niet gescheiden, want het is wel gebleken dat ze elkaar niet kunnen luchten of zien. In die tijd mochten ze nog niet scheiden en ze konden allebei nergens anders naartoe. Dus het was beter om bij elkaar te blijven en ze ieder hun eigen weg te laten gaan. Het zou ook iets saaier zijn geweest als die haat tussen Frank en zijn vrouw niet werd beschreven. 5. Wat vindt u zelf van uw boek? Ik vind dat ik een duidelijk beeld heb gegeven van zwarte mensen in een achtergestelde buurt. Er is veel rasdiscriminatie en sommige politieagenten gebruiken hun macht wel eens verkeerd in een dergelijke buurt. Dat wilde ik laten zien. Mijn beoordeling van dit uittreksel

Ik vind dit uittreksel erg slecht, het is duidelijk dat dit meisje zich nauwelijks in het boek heeft verdiept. De samenvatting is rommelig en onvolledig. In haar beoordeling zegt ze: “Ik vind het jammer dat er zoveel discriminatie in voorkomt.” Terwijl het hele boek draait om racisme, het feit dat zwarte mensen niet gelijk aan witte mensen worden behandeld. Ook hiermee: “Ik vind dat er veel grof taalgebruik in voorkomt. Dat was eerst wel schrikken, want dat had ik niet verwacht. Maar ik vind het wel goed dat ze dat zo hebben gedaan, want je krijgt meteen een andere visie op het boek. Verder vond ik dat sommige zinnen raar geschreven waren, wat ervoor zorgde dat je niet lekker kon doorlezen. Het was een beetje anders Engels dan wij kennen,” ben ik het absoluut niet eens. Voor mij las het boek makkelijk weg en het taalgebruik was echt niet zo grof, misschien is er 10x een scheldwoord in het boek voorgekomen. Ook de reclametekst die ze moest maken was zwak, in een reclame moet de kern van het boek naar voren komen, maar dat het boek over rassendiscriminatie gaat, wordt helemaal niet verteld. Verder moet ze vijf vragen en antwoorden verzinnen die ze aan de auteur zou stellen. De vragen zijn in principe niet heel slecht, maar het is wel duidelijk dat ze zich niet in de achtergrond van de auteur heeft verdiept. “2. Waar heeft u uw inspiratie vandaan gehaald voor dit boek? Ik ben een aantal maanden verhuisd naar een achtergestelde wijk, waar voornamelijk zwarte mensen wonen. Daar waren twee families als de familie Hunt en Rivers. Alleen het verhaal van de baby, gevangenis en de rest heb ik er bij verzonnen.” En dat terwijl James Baldwin zelf een zwarte Amerikaan is, én homoseksueel en dus als geen ander weet hoe het is om gediscrimineerd te worden. Het boek zal dan ook uit eigen ervaringen geschreven zijn. Kortom: ik vind het uittreksel onvolledig, totaal niet verdiepend en op een zeer laag niveau geschreven. Samenvatting The Merchant of Venice Er zijn vier hoofdpersonen in het boek, namelijk Bassanio, Antonio, Shylock en Portia. Portia is een prachtige, slimme en rijke vrouw, waardoor ze veel aanbidders had. Portia’s vader had haar drie doosjes nagelaten, een gouden, een zilveren en een loden. Degene die het juiste doosje zou kiezen, zou met haar mogen trouwen. Bassanio en Antonio zijn vrienden, Antonio is de koopman van Venetië (Merchant of Venice) en heeft schepen op zo’n beetje elke zee. Bassanio wil Portia om haar hand vragen en wil geld lenen van Antonio om indruk op haar te maken. Antonio heeft echter geen contant geld, omdat al zijn fortuin in de schepen zit. Daarom gaan Antonio en Bassanio samen naar Shylock, een jood die aan anderen geld uitleent. Shylock en Antonio zijn elkaars tegenstanders, ze koesteren diepe haat voor elkander. Ze maken een afspraak: als Antonio het geld niet terug betaalt, mag Shylock een pond vlees van zijn lichaam snijden. Bassanio kiest het juiste kistje (het loden) en trouwt Portia, waarna ze op het landgoed van haar vader gaan wonen. Dan hoort hij het slechte nieuws dat alle schepen van Antonio zijn geruïneerd en hij dus failliet is. Bassanio komt terug naar Venetië om zijn vriend te helpen en geeft hem (meer dan) voldoende geld om Shylock terug te betalen. Shylock weigert dat geld echter en eist een pond vlees van Antonio. Antonio en Shylock gaan naar de rechter, om te zien wie er gelijk heeft. De rechter weet niet goed wat hij moet beslissen, maar dan komt er een ‘onbekende’ advocaat (dit is een verklede Portia) de rechtszaal binnen, die als volgt zegt: “U heeft recht op een pond vlees, maar niet op zijn bloed. Wanneer u ook maar 1 druppel bloed van Antonio verspild, worden al uw bezittingen eigendom van de staat. Zo is de wet”. Shylock besluit hierop alsnog het geld aan te nemen, maar dat mag al niet meer van de rechter, omdat hij dit eerder weigerde, Shylock moet zelfs een ‘boete’ betalen. Waarom The Merchant of Venice? Ik heb dit Renaissance toneelstuk gekozen op advies van Dhr. Könings, omdat het goed zou passen binnen mijn probleemstelling. Dat bleek inderdaad het geval. Ik vond het lastig om te lezen, omdat het taalgebruik erg moeilijk was. Het toneelstuk is uitstekend te plaatsen in de Renaissance, bevat daarvan de meeste kenmerken. Het boek (ik heb het toneelstuk in boekvorm gelezen) was zeer van toepassing op mijn probleemstelling. De jood in het verhaal – Shylock – was absoluut een stereotype jood, ten eerste was hij een money-lender, iemand die geld uitleent en leeft van rente en veel joden hadden vroeger een beroep dat met geld te maken had, simpelweg omdat ze veel andere beroepen niet mochten uitoefenen. Uiteindelijk was de jood ook de sigaar, omdat al zijn bezittingen werden afgepakt en ook dit is een stereotype beeld van een jood. Hierbij was dus de jood een stereotype, gezien vanuit het oogpunt van tegenstanders van joden – een valse geldhandelaar. Maar hij was ook een stereotype, gezien vanuit het oogpunt van de joden zelf – het slachtoffer. Samenvatting Save The Last Dance Sara – gespeeld door Julia Stiles –, de hoofdpersoon van het verhaal, zit in de trein. In een flashback zien we dat ze auditie heeft gedaan om toegelaten te worden tot Juilliard, de bekendste en beste balletschool in de VS. Haar moeder had beloofd te komen kijken, maar moet zich daarvoor erg haasten in de auto, ze is ook niet op tijd. Op het moment dat Sara haar auditie danst, krijgt haar moeder een dodelijk ongeluk, op dat moment valt Sara ook, dus ze wordt niet toegelaten. Haar moeder is overleden. Sara gaat bij haar vader wonen, die in een zwarte achterbuurt woont. Ze gaat naar een nieuwe school, waar ze zo’n beetje het enige blanke meisje is. Gelukkig raakt ze al snel bevriend met Chenille (Kerry Washington), ook een donker meisje. Chenille is zelfverzekerd, maar heeft wel veel problemen, haar oma – waar ze woont – is erg arm en Chenille heeft zelf al een kind, waar de vader nauwelijks naar om kijkt. Chenille heeft ook een broer – Derek (Sean Patrick Thomas) – die erg intelligent is en medicijnen wil gaan studeren. Derek en Sara raken bevriend (en krijgen later ook een relatie) en Derek vindt dat Sara verder moet gaan met ballet. Hij vindt het niet terecht dat zichzelf de schuld geeft van de dood van haar moeder. Hij helpt haar met het voorbereiden van een nieuwe auditie. Dit wordt een speciale auditie, een hip hop versie, omdat Sara steeds meer in aanraking is gekomen met deze muzieksoort, dankzij haar zwarte vrienden. Op een dag krijgt Sara ruzie met een donker meisje op school, het meisje is kwaad en jaloers op Sara, omdat Sara de ‘enige goede zwarte jongen’ inpikt. Sara is woedend, omdat ze immers niets verkeerds heeft gedaan. In een gesprek met Chenille, zegt Chenille dat ze het wel kan begrijpen van dat meisje, omdat alle donkere jongens zonder toekomst zitten en stuk voor stuk in de gevangenis belanden. Derek is daarop een uitzondering en dan komt er juist een blank meisje die hem ‘inpikt’. Daarop beëindigt Sara haar relatie met Derek en van de auditie lijkt niets meer terecht te komen. Er was al eerder ruzie geweest om Sara, Derek had een vriend in de steek gelaten, die een drive-by ging doen, een vergeldingsactie, waarbij leden van een rivaliserende bende zouden worden doodgeschoten. Derek weigerde hem te helpen en volgens die vriend kwam dat door ‘dat blanke trutje’. De drive-by mislukt overigens en die vriend wordt opgepakt door de politie. Toch gaat Sara door, ze blijft oefenen en dan is eindelijk de auditie. Derek lijkt niet aanwezig te zullen zijn, maar op het laatste moment komt hij de zaal in en Sara danst de sterren van de hemel. Met haar bijzondere hip hop vertoning overdondert ze de jury en ze wordt toegelaten. Derek is inmiddels ook toegelaten aan de universiteit, waar hij medicijnen gaat studeren. De relatie tussen Sara en Derek wordt hersteld – Chenille had Derek verteld dat Sara het een beetje door haar had uitgemaakt – en alles heeft een goede afloop. Waarom Save The Last Dance? Ik heb deze film 3 keer gezien en vind het een prachtig verhaal. Verder past het prima in mijn thema, omdat de meeste personages stereotypes zijn, het hele verhaal is een stereotype verhaal. Het gaat over een zwarte achterbuurt, waarin veel jongens een wapen hebben – en gebruiken –, hip hop muziek een belangrijke plaats inneemt, de mensen arm zijn en de meeste jongeren niet bepaald een rooskleurige toekomst tegemoet zien. Natuurlijk komt daar door een externe factor – Sara in dit geval – verandering in, zij zet de ‘gemeenschap’ op z’n kop door taboes te doorbreken – een relatie aan te gaan met Derek. De belangrijkste hoofdpersonen – Sara en Derek – zijn juist overdreven geen stereotypes. Sara blijkt zich makkelijk aan te kunnen passen aan de armoedige omstandigheden waarin haar vader leeft en aan de zwarte buurt. Derek blijkt een intelligente, hard werkende jongen die wél een toekomst heeft. Maar dit zijn juist weer stereotypes die vaak in een film voorkomen, jonge mensen die zich afzetten tegen de maatschappij waarin ze leven. De overige personages – met name zwarte jongeren – zijn juist wel stereotypes, zoals eerder beschreven. Conclusie De stereotypen zijn door de jaren heen veranderd. Was in de 19e eeuw het stereotype neger of jood dat deze respectievelijk dom en lui en crimineel en achterbaks waren, nu wordt van beiden vaak het beeld geschept dat ze zielig, gediscrimineerd en achtergesteld zijn. Natuurlijk is dat huidige stereotype ook niet alleen een stereotype, maar regelmatig nog steeds waarheid. Een schrijver uit de 20e eeuw zal niet zo snel een neger of een jood neerzetten als crimineel, dom of lui, omdat het niet past in het huidige wereldbeeld. Zo’n boek zou slecht verkopen en de schrijver zou alle media over zich heen krijgen en voor racist worden uitgemaakt. En toch zien we de stereotypen terugkomen in de boeken. Hoe dan? De hoofdpersoon in The Fixer is een hardwerkende jood, een eerlijk man. Niet bepaald een stereotype dus. Maar door andere personages wordt hij afgeschilderd als kindermoordenaar, christenhater, dief, crimineel, stinkend en nog veel meer wat lelijk is. Dat zijn wel stereotype beelden die in die tijd golden en zo wordt er toch een stereotype beeld geschetst. Bovendien wordt de hoofdpersoon ten onrechte gevangen gehouden en krijgt hij geen kans op een eerlijk proces. Vanaf het begin van het verhaal is duidelijk dat Yakov gedoemd is te mislukken, hij is arm, joods en ook in de grote stad kan hij geen werk vinden. Vanaf het moment dat hij beschuldigd wordt van de moord, wordt dit alleen maar sterker. Hij krijgt geen advocaat, wordt gevangen gehouden in een isoleercel, waar hij nooit uit mag. De man die zijn zaak onderzoekt neemt het voor hem op, maar hij wordt gevangen genomen, de enige bewaker die nog een beetje aardig is voor Yakov, wordt ontslagen. Yakov moet jaren wachten op een proces en als dat er dan uiteindelijk komt, is het van tevoren al duidelijk dat de uitspraak negatief zal zijn. Dit is weer een stereotype beeld dat aan het einde van de 20e eeuw vooral is gaan gelden, dat van gediscrimineerde jood, die altijd het slachtoffer is. Ook in If Beale Street Could Talk zien we dat de hoofdpersonen op twee manieren als stereotype worden neergezet. De jonge, zwarte mensen zijn bereid om hard te werken, liefdevol en eerlijk. Maar door andere personages worden ze beoordeeld als crimineel en onbetrouwbaar, wat (met name in de eerste helft) in de 20e eeuw nog een bekend beeld was van negers. Verder zijn de hoofdpersonen arm en hebben ze geen kans op een goede toekomst. Ook wordt Fonny ten onrechte beschuldigd van verkrachting en maakt hij een slechte kans op een eerlijk proces, omdat hij zwart is. Dit is juist weer het stereotype van de slecht behandelde en gediscrimineerde neger, wat we in de huidige samenleving kennen. In de beide boeken uit het Post-Modernisme zien we dus dat het karakter van de hoofdpersonen niet stereotype is, maar dat zij door de andere personages wel zo worden neergezet. Bovendien is de situatie waarin zij belanden stereotype: ze komen ten onrechte vast te zitten en maken geen enkele kans, ze worden gediscrimineerd. In het Renaissance toneelstuk – The Merchant of Venice – zien we een klein beetje hetzelfde beeld terugkomen, behalve dan dat de jood in het verhaal wél een stereotype karakter heeft. Hij is oneerlijk, onbetrouwbaar en op geld belust. Dat we juist dit stereotype in een verhaal uit de Renaissance tegenkomen, is geen toeval. Dit was immers het alom bekende beeld van de joden in die tijd. In het huidige beeld van de samenleving past dit helemaal niet meer, dat is dus een duidelijk verschil tussen de stromingen. Wat is dan wel de overeenkomst waar ik het over had? De jood is uiteindelijk toch het slachtoffer. Hij raakt al zijn geld en bezittingen kwijt. Het verschil is dat in dit geval het de eigen schuld is van de jood, terwijl dat in de post-modernistische boeken niet zo was. Dus ondanks dat de jood hier totaal anders is neergezet, is het toch een stereotype. De stereotypen zijn immers veranderd door de eeuwen heen en alle boeken passen in hun eigen tijd. De film – Save the last dance – geeft een ander voorbeeld van stereotypen. De zwarte jongeren zijn dan wel kansloos en deels crimineel – net als in If Beale Street Could Talk –, maar toch zijn er enkelen die dit weten te overwinnen. Juist die wending in het plot is een veel voorkomende en wellicht stereotype wending. Dat we dit idee juist in de film zien en niet in de boeken, komt doordat veel films een ‘happy end’ hebben, omdat mensen daar nu eenmaal van houden. Een boek hoeft niet perse een goede afloop te hebben om toch gewaardeerd te worden, maar bij een film is dat anders. De algemene conclusie van mijn onderzoek is als volgt: de neger en de jood worden op twee verschillende manieren als stereotype neergezet. Ten eerste wordt hun karakter neergezet als onbetrouwbaar en crimineel – in het Post-Modernisme wordt dit gedaan door de andere personages en in de Renaissance gewoon door de schrijver zelf. Ten tweede is de situatie waarin zij verkeren of belanden dramatisch. Zij worden gediscrimineerd en oneerlijk behandeld. In het Post-Modernisme kunnen zij daar zelf niets aan doen, in de Renaissance komt dit juist wel door hemzelf.
Bronvermelding Boeken Auteur Titel
Bernard Malamud The Fixer (uitgever en druk onbekend) James Baldwin If Beale Street Could Talk (uitgever en druk onbekend) Shakespeare The Merchant of Venice (uitgever: The New Penguin, 19e druk) Film Save The Last Dance Internet http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/verslag.php?verslagid=8569
http://huiswerk.scholieren.com/uittreksels/verslag.php?verslagid=9889