MRSA-bacterie

Wat is de MRSA-bacterie? De afkorting komt van de woorden: methicillin resistant Staphylococcus aureus. Staphylococcus aureus is een bacterie die zich meestal op de huid, in de neus, onder de oksels en in de liezen bevindt. Men schat dat ongeveer 30-40% van de mensen Staphylococcus aureus in hun neus dragen, zonder dat deze bacterie infecties of ziekten veroorzaakt. Het kan de veroorzaker zijn van infecties in steenpuisten, wonden en ooginfecties, maar ook kan het blaas- of longontsteking veroorzaken. De MRSA-bacterie is over de hele wereld verspreid en het uitbannen ervan is dus erg moeilijk. Hoe is de MRSA-bacterie ontstaan? In de Middeleeuwen werden de mensen in hospitaals door toegeweide zusters verpleegd. Maar elke vorm van hygiëne ontbrak. Na een behandeling van een patiënt werden de handen van de zusters of het instrumentarium dat gebruikt werd, nooit grondig gereinigd. De zusters of een drager konden zo direct of indirect, door de instrumenten die gebruikt werden, de patiënten met de zich snel verspreidende bacterie besmetten. Het gevolg hiervan was dat veel mensen stierven.
Hoe wordt er in de ziekenhuizen gecontoleerd op het aanwezig zijn van MRSA? In ziekenhuizen komt MRSA-bacterie vaak binnen door personen uit het buitenland die besmet zijn. De mensen die direct vanuit het buitenland op een intensive-care afdeling of op een chirurgische afdeling in het ziekenhuis behandeld moeten worden, komen op een geïsoleerde afdeling te liggen. Daar worden ze onderzocht. Een bacteriologisch onderzoek kan dan uitwijzen of ze besmet zijn met de MRSA-bacterie. Het is mogelijk voor de ziekenhuizen om op een eenvoudige manier te kijken of iemand besmet is. Door een huid- of neusuitstrijkje kan men dit vaststellen. Het is alleen nog niet mogelijk om te zien met wat voor type bacterie ze op dat moment te maken hebben. Dus of het zich snel verspreid, of juist niet, enz. Welke preventieve maatregelen hebben de ziekenhuizen getroffen? De ziekenhuizen proberen de verspreiding van de bacteriën zo goed mogelijk in te perken door zeer hygiënisch te werk te gaan. Enkele maatregelen die getroffen moeten worden om dit te bereiken, zijn: · na elk onderzoek de handen met desinfecterende zeep wassen. · gebruik maken van steriel verband en materialen. · beddegoed en kleding van het personeel altijd strijken na het wassen. · regelmatig bedden verschonen. · dagelijks schoonmaken van zalen, wc's, douches en behandelruimtes. Ook wordt er door de ziekenhuizen streng gecontroleerd of de mensen, die direct uit het buitenland komen, besmet zijn met de MRSA-bacterie. Extra aandacht wordt gegeven aan patiënten die, doordat ze langdurig verpleegd worden of omdat ze al wat ouder zijn, een sterk verminderde weerstand hebben. Bij deze mensen kunnen besmettingen tot zeer ernstige infecties leiden. Wat wordt er gedaan als de MRSA-bacterie toch heeft toegeslagen? Als bij een patiënt de gevaarlijke MRSA-bacterie aanwezig blijkt te zijn dan wordt er meteen door het ziekenhuis ingegrepen. De patiënt wordt onmiddellijk naar een gesloten afdeling overgebracht. De afdeling waar hij eerst lag wordt vaak enige tijd gesloten, waarna de bacterie door schoonmaak en sterilisatie uitgeroeid wordt. De mensen die met deze besmette patiënt in aanraking zijn geweest, worden onderzocht om te zien of zij ook besmet zijn. Als dit niet gebeurt kan de bacterie door hen ook nog eens verder verspreid worden. Wanneer er onder het ziekenhuispersoneel dragers van de bacteriën zijn, zullen ze tijdelijk hun werk niet meer kunnen uitoefenen. Een andere mogelijkheid is dat ze tijdelijk op een andere afdeling in het ziekenhuis komen te werken waar ze verwijderd zijn van patiënten of van verpleegafdelingen. Deze personen worden vervolgens regelmatig bacteriologisch onderzocht. Meestal verdwijnen de bacteriën vanzelf weer, maar het komt ook voor dat de drager een verspreider van de bacterie blijft. Het medicijn tegen MRSA. Doordat de ene bacteriestam beter tegen antibiotica kan dan de ander, worden vaak alleen de tamste bacteriën uitgeroeid, terwijl de sterksten het overleven. Zo ontstaat er een resistente bacteriestam. Zo is dat ook bij de MRSA-bacterie. Staphylococcus aureus werd resistent tegen peniciline in 1940. Methiciline, een antibioticum die uit peniciline is afgeleid, werd toen een effectief medicijn tegen MRSA. Toen de MRSA-stammen hier ook nog eens resistent tegen werden, had men nog maar 1 redmiddel: het vancomycine. Maar men is bang dat dit ook niet lang meer werkt. BRONVERMELDING · Cd-rom 'Microbiologie' · Solar Algemene Natuurwetenschappen VWO bovenbouw · Internet