De verhouding tussen China en de VS

De verhouding tussen China en de VS
Pas de Japanse verrassingsaanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 bracht de Verenigde Staten in de oorlog. Het land was in het geheel niet klaar voor de Tweede Wereldoorlog, maar wist in korte tijd een miljoenenleger op de been te brengen, alsmede een gigantische vloot en luchtvloot. Roosevelt, in 1940 en 1944 als president herkozen, hoopte de organisator van de vrede te worden, maar hij begreep dat hij Wilsons fouten moest vermijden. In de internationale organisatie, die hij evenzeer nastreefde en die nu de Verenigde Naties zou moeten heten, wilde hij een realistisch machtsoverwicht van de vier mogendheden aanvaarden. De Verenigde Staten, Groot-Brittannië, de Sovjet-Unie en China moesten de vier politieagenten van de wereld worden in duidelijk afgebakende invloedsferen, maar tegelijkertijd in nauwe samenwerking. Vlak voor het einde van de oorlog, op 12 april 1945, stierf Roosevelt. In het Verre Oosten traden de Amerikanen op als bezettende mogendheid in Japan, maar zij verloren China. De overwinning in 1949 van Mau Tse-toeng en de nederlaag van Tjiang
K’ai-sjek leidde in Amerika tot een traumatische reactie, want een eeuw lang had men geloofd in de speciale Amerikaans-Chinese vriendschap. Nu werd het land tot aartsvijand verklaard. In die geladen atmosfeer waren oorlogen tegen de ‘communistische duivel’ een haast noodzakelijke uitlaatklep. Concluderen kan men stellen dat het optreden van de Verenigde Staten in de Tweede Wereldoorlog wel leidde tot de bevrijding van de wereld, maar dat het tevens een Amerikaanse zelfoverschatting in de hand werkte. Wat men gepresteerde had, was indrukwekkend, maar de gevolgtrekking dat men nu overal ter wereld regelend kon optreden, zou bittere gevolgen hebben.