Alles wordt tegenwoordig uitgebreider. Er kan meer, dus willen we ook meer. We willen het niet alleen uitgebreider, we willen het ook kleiner.
Telefoneren willen we met een apparaatje ter grootte van een driedubbele creditcard. De dagelijkse bezigheden houden we bij in onze organizer, en zelfs de TV moet kleiner kunnen. Kleiner? Maar ze worden toch steeds meer breedbeeld? Nee, niet kleiner in de breedte, kleiner in de diepte. We willen dat ding in onze muur in kunnen bouwen! Dat is nog eens wat anders dan dat eeuwige bloemetjesbehang van de vrouw des huizes. Zo moeten de uitvinders van de platte TV ook gedacht hebben: alles moet ruimtebesparend zijn, maar aan de grootte van het scherm zelf mag niets veranderd worden.
Wat als we dan het beeldscherm in de muur zouden inbouwen? Dan zouden we wel weer muren van driekwart meter dik krijgen. Nee, de oplossing ligt in de diepte. Als we de TV minder diep maken, kan hij in de muur geplaatst worden en als de mensen hem dan toch met alle macht gewoon neer willen zetten neemt hij nog steeds weinig ruimte in. Met deze gedachte in hun hoofd gingen verschillende bedrijven proeven ondernemen. Het eerste concept voor een echt platte TV kwam van een systeem dat de laptop (koffer PC's) al enige jaren gebruikte: Liquid Crystal Displays (LCD). Dit wordt ook gebruikt in digitale horloges, rekenmachines, videorecorders enzovoorts.
Twee computerbeeldschermen met een beelddiagonaal van 17 inch (43 centimeter): rechts het oude beeldscherm, links het platte LCD scherm.
Het werkt door middel van elektrische stroompjes die kleine lagen vloeibare kristallen wel of niet doorzichtig maken. Kleuren LCD werkt simpelweg met drie van die lagen achterelkaar met kleurenfilters ertussen. Er zijn 2 verschillende types LCD voor platte televisies. De eerste is projectie LCD. Dit systeem werkt door middel van een klein LCD scherm in de achterkant van de TV wat met behulp van een fel licht geprojecteerd wordt op het echte beeldscherm van de televisie. Dit is eigenlijk nog wel de beste keuze tussen de twee LCD systemen. Zeker als men ook nog gebruikt maakt van een beeldscherm gemaakt van een soort glas met miniscule ribbeltjes. Hierdoor kan men van een grotere hoek naar het beeldscherm kijken, een vaardigheid die directe LCD nog wel mist. Helaas zijn televisies met dit systeem ook wel een stuk duurder dan het conventionele directe LCD systeem. Dit directe LCD is het tweede type. Dit is eigenlijk het principe van een normaal LCD scherm, alleen hier is de oppervlakte van de laag kristallen een stuk groter. Zoals al eerder gezegd is dit systeem van een stuk mindere kwaliteit dan projectie LCD, maar het is ook een stuk goedkoper, en de televisies zijn ook platter (tussen de 12 en 20 cm, terwijl de projectie LCD tussen de 20 en de 30 cm zitten.) De mankementen van dit systeem worden echter pijnlijk duidelijk als men probeert om schuin voor de TV te zitten: men ziet niets. Als men bij deze televisies niet praktisch recht ervoor zit, of bij al te weinig of te fel licht probeert te kijken, blijft het beeld helaas letterlijk niet te overzien. Hier zijn echter al enkele oplossingen voor gevonden: de hoek waaronder men naar de televisie kan blijven kijken kan vergroot worden door het glas een soort ribbelstructuur te geven. Dit zorgt voor een ombuiging van het licht in alle richtingen, zodat je ook schuin voor de TV kan zitten.
Bij wat feller licht kan men nog steeds naar de TV kijken als men een coating op het beeldscherm aanbrengt. Dit is een soort filter dat er voor zorgt dat al het licht van buitenaf niet op het beeldscherm terecht kan komen, maar wat wel het licht van het beeldscherm doorlaat. Als men ook nog in het donker wil kijken, kan men een backlight achter het beeldscherm laten plaatsen. Dit principe wordt al enige tijd toegepast in horloges, buzzers, mobiele telefoons, zakagenda's, enzovoorts. Qua formaat van het beeld zullen deze twee typen LCD schermen variëren tussen de 90 en 150 cm (diagonaal). De prijzen van dit type lopen tussen de 2000 (directe LCD) en de 6000 (projectie LCD) gulden. Een andere en veel nieuwere techniek is de toepassing van plasma in de televisies. Dit werkt gedeeltelijk precies als het conventionele systeem, namelijk dat licht afgegeven wordt door chemische reacties. Dit systeem heeft geen last van hoeken waaronder je niets kunt zien en is de platste van allemaal (8-14 cm), maar daar staat tegenover dat ze veel en veel duurder (4000-1600 gulden) zijn dan de LCD systemen en dat hun beelddiagonaal nog niet zo groot te krijgen is dan die van de LCD systemen, namelijk maar met een maximaal van ± 44 inch (110 cm.) Dit gecombineerd met het feit dat de plasma systemen nog geen haarscherp beeld kunnen opwekken zorgt er voor dat het nog wel even duurt voordat we allemaal een beeldscherm van ± 10 cm diep in onze woonkamer kunnen zetten. Tot die tijd zijn er bruikbare alternatieven te vinden in de LCD projectie schermen, die toch ook nog wel in een muur passen.
Twee computerbeeldschermen met een beelddiagonaal van 17 inch (43 centimeter): rechts het oude beeldscherm, links het platte LCD scherm.
Het werkt door middel van elektrische stroompjes die kleine lagen vloeibare kristallen wel of niet doorzichtig maken. Kleuren LCD werkt simpelweg met drie van die lagen achterelkaar met kleurenfilters ertussen. Er zijn 2 verschillende types LCD voor platte televisies. De eerste is projectie LCD. Dit systeem werkt door middel van een klein LCD scherm in de achterkant van de TV wat met behulp van een fel licht geprojecteerd wordt op het echte beeldscherm van de televisie. Dit is eigenlijk nog wel de beste keuze tussen de twee LCD systemen. Zeker als men ook nog gebruikt maakt van een beeldscherm gemaakt van een soort glas met miniscule ribbeltjes. Hierdoor kan men van een grotere hoek naar het beeldscherm kijken, een vaardigheid die directe LCD nog wel mist. Helaas zijn televisies met dit systeem ook wel een stuk duurder dan het conventionele directe LCD systeem. Dit directe LCD is het tweede type. Dit is eigenlijk het principe van een normaal LCD scherm, alleen hier is de oppervlakte van de laag kristallen een stuk groter. Zoals al eerder gezegd is dit systeem van een stuk mindere kwaliteit dan projectie LCD, maar het is ook een stuk goedkoper, en de televisies zijn ook platter (tussen de 12 en 20 cm, terwijl de projectie LCD tussen de 20 en de 30 cm zitten.) De mankementen van dit systeem worden echter pijnlijk duidelijk als men probeert om schuin voor de TV te zitten: men ziet niets. Als men bij deze televisies niet praktisch recht ervoor zit, of bij al te weinig of te fel licht probeert te kijken, blijft het beeld helaas letterlijk niet te overzien. Hier zijn echter al enkele oplossingen voor gevonden: de hoek waaronder men naar de televisie kan blijven kijken kan vergroot worden door het glas een soort ribbelstructuur te geven. Dit zorgt voor een ombuiging van het licht in alle richtingen, zodat je ook schuin voor de TV kan zitten.
Bij wat feller licht kan men nog steeds naar de TV kijken als men een coating op het beeldscherm aanbrengt. Dit is een soort filter dat er voor zorgt dat al het licht van buitenaf niet op het beeldscherm terecht kan komen, maar wat wel het licht van het beeldscherm doorlaat. Als men ook nog in het donker wil kijken, kan men een backlight achter het beeldscherm laten plaatsen. Dit principe wordt al enige tijd toegepast in horloges, buzzers, mobiele telefoons, zakagenda's, enzovoorts. Qua formaat van het beeld zullen deze twee typen LCD schermen variëren tussen de 90 en 150 cm (diagonaal). De prijzen van dit type lopen tussen de 2000 (directe LCD) en de 6000 (projectie LCD) gulden. Een andere en veel nieuwere techniek is de toepassing van plasma in de televisies. Dit werkt gedeeltelijk precies als het conventionele systeem, namelijk dat licht afgegeven wordt door chemische reacties. Dit systeem heeft geen last van hoeken waaronder je niets kunt zien en is de platste van allemaal (8-14 cm), maar daar staat tegenover dat ze veel en veel duurder (4000-1600 gulden) zijn dan de LCD systemen en dat hun beelddiagonaal nog niet zo groot te krijgen is dan die van de LCD systemen, namelijk maar met een maximaal van ± 44 inch (110 cm.) Dit gecombineerd met het feit dat de plasma systemen nog geen haarscherp beeld kunnen opwekken zorgt er voor dat het nog wel even duurt voordat we allemaal een beeldscherm van ± 10 cm diep in onze woonkamer kunnen zetten. Tot die tijd zijn er bruikbare alternatieven te vinden in de LCD projectie schermen, die toch ook nog wel in een muur passen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden