Christenen in het Romeinse Rijk

Deelvraag: Wat hield het christendom van die tijd in. Het christendom is ontstaan in het zuiden van het Romeinse Rijk in Israël. In dit land is Jezus Christus geboren, een jongetje die later door miljoenen mensen als Verlosser gezien zou worden. Jozef en Maria, de ouders van Jezus, waren afkomstig uit het stadje Nazareth maar moesten vanwege een volksstelling die Keizer Augustus had bevolen naar het stadje Bethlehem gaan omdat daar hun voorvader David geboren was. Onderweg is Jezus geboren. Door zijn ouders werd hij Jozua genoemd, wat God helpt betekend. Jezus werd een vrome Jood. Hij moest de 10 geboden van Mozes onderhouden en hij moest de Thora, de eerst 5 boeken van het Oude Testament, uit zijn hoofd kennen. Toen Jezus 30 jaar oud was ging hij naar Johannes de Doper, een man die de komst van Jezus aan de mensen verkondigde. Hij zei onder andere dat Jezus zou komen om de Joden te redden uit de macht van de Romeinen, dat was ook de reden waarom veel mensen naar Johannes de Doper gingen luisteren. Johannes de Doper doopte mensen en Jezus liet zich ook door hem dopen. Johannes wist dat hij de Verlosser was. Veel joden vonden Johannes maar niets en lieten hem gevangen nemen, hij zou later ook onthoofd worden omdat de dochter van de keizer zijn hoofd wilde hebben. Jezus nam het werk van Johannes over en hij verkondigde dat het einde van de wereld dichtbij was. De Sadduceeën en de Farizeeërs waren tegen Jezus verkondigingen en spraken samen af om hem te doden. Dat gebeurde; Jezus werd een tijdje later gekruisigd. De dag waarop Jezus gekruisigd was is onze Goede Vrijdag. De Romeinse en Joodse leiders dachten nu dat de volgelingen van Jezus wel snel uit elkaar zouden vallen maar dat viel tegen toen Jezus 3 dagen na zijn dood weer opstond (op onze feestdag Pasen). Na meer dan 5 weken nog op aarde te zijn geweest, is Jezus naar zijn Vader, God, in de hemel gegaan (op Hemelvaartsdag). Tien dagen na de Hemelvaart kwam de Heilige Geest en ging in de volgelingen van Jezus waardoor zij met het werk van Jezus verder gingen. Zij kregen daardoor de naam Apostelen, wat boodschapper betekent. De boodschap van Jezus kreeg een naam, het christendom wat afgeleid is van het Griekse woord Christos wat Messias betekent. Overal in het Romeinse Rijk ontstonden kleine groepjes christenen die door veel mensen werden gehaat. Petrus, wat Rots betekent, was volgens veel mensen de eerste Paus omdat Jezus had gezegd dat hij de Rots was waarop hij zijn kerk wilde voortbouwen. In Allexandrië, in Egypte, was als eerst een christelijke school. Van daar uit werd het christendom verspreid naar het noorden, zuiden, westen en oosten. Deelvraag: Hoe gedroegen de christenen zich in het Romeinse Rijk Toen het christendom er nog maar net was, was er nog maar een klein groepje mensen die erin geloofden. Dit groepje mensen sloot zich helemaal af van de wereld om hen heen. Ze waren aan het wachten op de terugkomst van Jezus die hen gezegd had dat hij als een dief in de nacht terug zou komen om hen op te halen en mee naar de hemel zou nemen. De eerste christenen wisten heel goed dat zij anders dan anderen waren en dat zij zich ook anders moesten gedragen omdat zij volgens de bijbel wilden leven en de andere mensen niet. De christenen noemde zichzelf daarom ook ‘tertium genus’ wat ‘derde geslacht’ betekent. Zij bedoelden hiermee dat zij een aparte groep mensen waren naast de joden en de heidenen. Jezus preekte vooral tegen de joden maar Paulus, een volgeling van Jezus, ging ook tegen de heidenen preken. Hij reisde het hele Romeinse Rijk door om het Evangelie te verkondigen. De eerste twee eeuwen waarin het christendom ontstond kon het christendom zich goed uitbreiden omdat de keizer voor vrede en vrijheid rond het Middellandse-Zeegebied zorgde. De christenen begonnen zich steeds meer tussen de heidenen te mengen om de romeinen ook tot hun geloof over te halen. Hierdoor ontstonden er vaan ruzies tussen hen beiden. Dit kwam vooral omdat de christenen geloofden in openbaringen, schepping, menswording en opstanding het was dus echt een geloof, iets dat je (nu) niet kan bewijzen. Het grote verschil tussen romeinen en christenen was niet alleen het geloof in één God maar ook de manier van leven. Christenen gingen bijvoorbeeld niet naar amfitheaters toe, ze wilden geen andere goden aanbidden dan hun enige God en ze wilden geen dienst nemen in het leger. De christenen haalden de argumenten om maar één God te vereren uit de Bijbel. Zo staat er in Handelingen 17 vers 29: “Omdat wij dus van Gods geslacht zijn, moeten wij niet geloven dat de goddelijkheid lijkt op zilver, steen of goud, die door de kunst en de verbeeldingskracht zijn gemodelleerd.” of in Psalm 115 vers 4-5 “Hun afgodsbeelden zijn van zilver en van goud, werk van mensenhanden. Ze hebben een mond en spreken niet, ogen en ze zien niet, oren en ze horen niet.” De christenen wilden met deze bijbelteksten duidelijk maken dat de afgodsbeelden niets betekenden. Het waren beelden gemaakt door mensen en het heeft niet eens een geest hoe kan het dan een god zijn. Om deze redenen negeerden sommige romeinen hen ook. De Bijbel, het godsdienstige boek van de christenen, werd in deze tijd ook ontwikkelt. De christenen lezen er niet alleen tijdens de kerkdienst uit maar proberen in het dagelijks leven ook volgens de bijbel te leven. Voor de christenen was het dus moeilijk om in het Romeinse Rijk te leven die zijn eigen gebruiken en gewoonten had. De christenen gedroegen zich dus anders dan de romeinen, ze vereerden maar één God, ze gingen niet naar de amfitheaters en wilden geen dienst nemen in het leger. De christenen leefden zich dus afzonderlijk hoewel daar na verloop van tijd wel verandering in kwam toen zij zich onder de romeinen mengden om hen over te halen tot het geloof van de christenen.
Deelvraag: Wat vonden de romeinen van de christenen en hoe treden zij tegen hen op In 49 na Christus moesten de joden van de overheid uit Rome weg, omdat zij door hun geloof teveel onrust veroorzaakte onder het volk. In die tijd zagen ze geen verschil tussen Christenen en Joden. De Christenen werden gezien als een joodse sekte. Na deze ‘verbanning’, vertrouwden de romeinen de Christenen nog steeds niet. Ze hielden zich te afzijdig van het Romeinse leven. Zoals ik eerder zij gingen de Christenen bijvoorbeeld nooit naar het theater of de arena, omdat ze dit niet mocht van hun geloof, net zoals het doden van mensen. Daarom wilden de Christenen niet in dienst. In 64 na Christus, toen keizer Nero (54-68) keizer was, brak er in Rome een grote brand uit. De ergste die er ooit was geweest. Tien van de veertien districten van Rome gingen in rook op. Heelveel mensen werden gedood. Keizer Nero bood meteen hulp. Hij gaf mensen onderdak in bepaalde gebouwen, stelde zijn parken voor hen open en liet voedselvoorraden voor de mensen komen. Om Rome mooier en grootser te laten herbouwen, liet hij ontwerpen maken waarbij gelet werd op het ‘woongenot’ en de aanbidding van de goden. Toch bleven de christenen en andere onderdanen geloven dat Nero zelf de brand aan had laten steken, om zo Rome schitterend te laten herbouwen en zo veel eer te ontvangen. Of hij het ook echt gedaan had, weet ik niet. Hij voelde zich ongemakkelijk door de beschuldigingen en zocht een zondebok: de Christenen. Nero kon zo de haat tegen de christenen koppelen aan de brand in Rome. Gevangen genomen Christenen bekenden hun zogenaamde misdrijf op de pijnbank en wezen andere christenen aan die de brand ook aangestoken zouden hebben. Heelveel mensen werden gearresteerd, gefolterd en terechtgesteld. De niet-christelijke mensen kregen medelijden met de Christenen, want die werden gestraft voor iets wat ze niet gedaan hadden. Het harde optreden van Nero in de 3e eeuw was gelukkig een uitzondering. Meestal werden alleen de belangrijke leden van de Christengemeenten gearresteerd en gestraft. Onder keizer Decius (294-251) werden de Christenen een korte tijd hevig vervolgd. Ook onder Valerianus (253-260) was het voor de Christenen niet makkelijk, maar het was voor de Christenen het moeilijkst en gevaarlijkst onder Diocletianus. Onder hem vonden de zwaarste vervolgingen plaats. Conclusie Over wanneer het Christendom is ontstaan is, hebben veel mensen een andere mening. Sommige mensen gelovigen vinden dat toen Jezus Christus geboren werd het Christendom is ontstaan. Andere beweren dat het Christendom is ontstaan uit ideeën en opvattingen die er altijd al waren. In ieder geval is zeker dat hierover geen zuiver objectief oordeel eigenlijk te geven is. Het Christendom ontwikkelde zich eigenlijk pas echt toen het Romeinse Rijk zo groot was geworden dat het hele Middellandse Zeegebied omvatte. Het Romeinse Rijk breidde zich snel uit. Veel landen die door de Romeinen succesvol werden veroverd gingen deel uit maken van het machtige Rijk. Alle landen en staatjes die de Romeinen veroverden, hadden hun eigen cultuur, opvattingen en geloof. Vooral het geloof was erg belangrijk. De volken in de landen die de Romeinen veroverden, mochten hun eigen geloof blijven houden. Voor de Romeinen was dit besluit geen probleem, als de bevolking zich maar wel hield aan de regels die in de Romeinse grondwet stonden. Alle geloven werden in het Romeinse Rijk geaccepteerd. Dit was slim van de Romeinen, ze zorgde ervoor dat er zo geen oorlog en ops6tand zou komen. Omdat de volken hun eigen geloof mochten houden luisterde ze wel naar de Romeinen. Toen Palestina, een uithoek van het Romeinse Rijk, veroverd werd door de Romeinen, overheerste hier vooral het Jodendom. Hoewel het Jodendom hier het belangrijkste geloof was, was er een kleine groep die anders dan de anderen waren. Deze groep noemde zich de Christenen. Toch was dit geloof bijna hetzelfde als Jodendom. Toch was dit kleine groepje Christenen, het ontstaan van een nieuwe godsdienst binnen het grote en machtige Romeinse Rijk. Voor het groepje Christenen was het een groot voordeel dat ze zich goed konden uitbreiden in het Romeinse Rijk omdat er vrede en rust heerste. De Christenen werden in het begin nog niet als een vijandige godsdienst beschouwd, dit gebeurde pas toen de Christenen regels in de Romeinse grondwet gingen weigeren. Ze weigerden naar de amfitheaters en arena’s te gaan en ze wilden geen andere goden aanbidden. Ook werden de Romeinen vijandig toen ze zagen dat de Christenen zich snel uitbereidden. Ze waren bang dat het Christendom hen ging overheersen. Ze zagen hen als een bedreiging. Christenen namen veel opvattingen en gewoonten van de Romeinen op in hun geloof.