Geschiedenis van de film

Wat is een film?
Wanneer we naar een film kijken is de beweging die we zien een illusie*. Want een film is geen doorlopend beeld maar een reeks van vierentwintig stilstaande beelden per seconden. Daardoor krijg je het idee dat het een vloeiende beweging is.
Tijdens elke filmvoorstelling glijden honderden meters film voor de ogen van het publiek voorbij. Een minuut film vereist meer dan 27 meter film. Een hele film heeft wel 2,5 km nodig.

Over meerdere mensen wordt gezegd dat ze de eerste film hebben gemaakt. De eerste film is gemaakt door George Eastman uit Amerika, 1885.

De fransman Louis Le Prince maakte meerdere foto’s van het verkeer op een brug in Leeds, 1888.
De Amerikaan Thomas Edison was de eerste die een film met bewegende beelden maakte, maar de franse broers Auguste en Louis Lumiere lieten als eerste een film aan het publiek zien. De broers maakten in 1985 tien films en bouwden een apparaat waarmee ze deze in Parijse clubs en cafés konden vertonen,

Nickelodeon –zaal
Bioscoopbezoekers staken een muntstuk in de machine van Edison en konden dan een film van 15 seconden bekijken. De galerijen waar deze machines stonden, werden muntjes galerijen of nickelodeons
genoemd naar het Amerikaanse muntstuk nickel.

Script en scenario
Een script of scenario kan gezien worden als een uitvoering van een film of televisie serie. Het beschrijft alles in de film tot het kleinste detail. Technische details en camera instructies staan er zelden in.
De instructies van de camera en zo staan in een draaiboek. Een scenario bestaat uit twee belangrijke dingen: dialoog en actie. Een dialoog* is wat de personages zeggen. Soms wordt er ook bij vermeld op wat voor een manier. Dit wordt meestal niet gedaan om de regisseur en de acteurs meer ruimte voor uitleg te geven.

Een scenario kan gebaseerd zijn op een roman een kort verhaal of een andere film. Waarbij dus al een duidelijk beeld staat waarover de film gaat. Een scenario kan ook gebaseerd zijn op een nieuw idee. Bij de Oscars is ook een prijs voor het beste scenario dat ergens op gebaseerd is (Academy Award for Writing Adapted Screenplay) en voor het beste, meest originele scenario (Academy Award for Writing Original Screenplay). Een scenario voor een bioscoop film is ongeveer 10 keer zoveel bladzijden als dit werkstuk. Waarbij gemiddeld 1 pagina overeenkomt met een minuut film.
Iedereen die bij de film betrokken is leest wel een keer het scenario. Aan de hand hiervan beslist de art-direction waar ze naar toe moeten en wat voor kleding er nodig is. De productie kan na aanleiding van het scenario ook zien hoe duur de film ongeveer gaat worden. Daarom is het belangrijk dat de tekst in het scenario in een bepaald formaat staat zodat iedereen begrijpt wat hij of zij moet doen. Vooraf en tijdens het draaien van de film.


Nu mogen de acteurs gaan lezen waar het verhaal over gaat. Het is soms spannend soms verdrietig en het loopt meestal goed af.

*Dialoog = samenspraak

Er zijn meestal twee verschillende boeken gemaakt over hetzelfde verhaal. Het ene boek mogen de acteurs of actrices lezen. Daar staat in wat ze moeten zeggen. Dat heet het script. In het andere boek staat ook precies wat ze moeten zeggen. Maar er staat ook in of ze dan buiten of binnen de lijnen zijn. Moeten ze elkaar aankijken of juist niet? Moeten ze lopen of rennen, of moeten ze zitten? Dus er staan allerlei aanwijzingen in over wat ze moeten doen.

De stomme film
De allereerste speelfilm ( begin 1900) was in zwart-wit te zien.
Bovendien waren ze zonder geluid. Je zag de spelers in de film praten maar je hoorde ze niet. We noemen dit soort films stomme films.
Bij deze films trad vaak een verteller op. Die gaf uitleg bij de film, maakte er grapjes bij of zong een lied. De projector maakte nog veel lawaai. Daarom speelden er ook vaak iemand op de piano. Dan hoorde je al dat lawaai niet. In Amerika en Duitsland ontstonden grote filmbedrijven. In studio’s werden hele dorpen nagebouwd. Hollywood werd het centrum voor de filmindustrie.

Sprekende film
In 1927 begon de stomme film te spreken. Het publiek hield van de nieuwe “ talkies ” (sprekende film). Maar de Hollywoodsterren waren niet gelukkig met de overdreven gebaren welke bij de stomme film zoveel uitdrukkingskracht had. Hoewel men 1927 opgeeft als het beginjaar van de sprekende film was er al eerder geluid in de film.
In de periode van de stomme film hadden de bioscopen muziek als begeleiding. De muziek diende twee doelen. In de eerste plaats voor de sfeer en de stemming en in de tweede plaats om het geluid van de projector te dempen. Men bleef op grote schaal weg bij de sprekende film. De theaterdirecteuren wisten dat het publiek niet in alle stilte kon blijven zitten. En naast de sprekende tekst maakte men ook muziek bij de film. Toen kwam er een periode dat het geluid belangrijker werd dan het beeld. Filmmaatschappijen kamden de theaters uit om acteurs te vinden met een duidelijke stem, zonder accent. Voor veel hollywood sterren was dit het einde van hun carrière. De dialoog (het praten van de acteurs) beslaat een derde van de geluidsband. De film muziek (achtergrond muziek of begeleidende muziek) en de geluidseffecten zijn even belangrijk voor de film. Een korte periode gebruikte men de camera als stilstaand beeld, op statief. Al snel waren er creatieve regisseurs die begrepen dat het geluid hen ten dienste kon zijn als men het op dezelfde manier gebruikte als een bewegend beeld.

In dezelfde tijd dat men het geluid ging toepassen werden er ook kleurprocessen ontwikkeld. In 1935 verscheen de eerste geluidsfilm in kleur. De kwaliteit van de kleurenfilm werd steeds verbeterd en *geperfectioneerd. Na de tweede wereld oorlog werden kleurenfilms algemeen. Tegenwoordig vinden wij kleur in een film normaal.


*perfectioneren = volmaakt maken

Vaak worden films in een andere taal nagesynchroniseerd, dat wil zeggen: de gesproken tekst wordt vervangen door een gesproken vertaling daar van. Jammer is dat de lipbewegingen van de filmspelers en de gesproken woorden niet met elkaar kloppen. Ook kan de vreemde taal zorgen voor een raar effect. In Nederland gebruikt men meestal ondertiteling. 

Op de filmset
De hele filmset is niet een plek. De filmset verhuist steeds. Overal waar de camera wordt neergezet, is “de filmset”.
Soms is dat binnen, soms buiten. Nu eens aan het strand of in het bos, dan weer in een oud huis. Een enkele keer in een echte studio.

Alle voorbereidingen kosten veel tijd. Daar gaan vaak maanden overheen. Maar het opnemen van de film gebeurt zo snel mogelijk.
Anders wordt de film te duur. Voor het filmen zelf zijn ongeveer 6 weken beschikbaar. Iedereen moet keihard werken, vaak ook
’s avonds en ’s nachts. Voordat de opnamen beginnen, moet alles tot in de puntjes worden geregeld. Het filmen gebeurt in kleine stukjes. Soms begint men met het eind en wordt het begin later opgenomen.

Bij een speelfilm zijn er veel mensen betrokken. Als eenmaal met het filmen wordt begonnen, is het druk op de plaats van de opname. Mensen van de regie, het licht en geluid lopen door elkaar. Ieder is druk bezig met zijn werk. Ook de cameramensen en de acteurs zijn aanwezig. Als iedereen op zijn plaats staat en alle apparatuur is ingeschakeld, kunnen de opname beginnen. De regisseur geeft het startsein en roept: “actie”. Vlak voor de camera wordt een zwart klapbord met een knal dichtgeslagen. Op dat bord staat de datum of het nummer van de opname.

De acteurs beginnen te spelen. Per keer is het steeds maar een klein stukje van het verhaal. Ook kan er van alles mis gaan. Het weer kan opeens veranderen, een decor valt om, een acteur weet zijn tekst niet meer of iemand krijgt de slappen lach, terwijl hij juist serieus moet zijn. Elke dag neemt de camera tientallen meters film op. Maar als 1 dag hard werken 3 minuten film oplevert, is de regisseur dik tevreden.


De montage
Monteren van een film betekent: de verschillende stukjes film in de juiste volgorde aan elkaar plakken. Dit werk begint als alle opnamen achter de rug zijn. Het gebeurd door mensen die verstand hebben van dit werk en natuurlijk is de regisseur er ook bij. Hij kiest uit honderden meters film die stukken, waarmee hij zijn verhaal wil vertellen. Als die stukken aan elkaar zitten, heb je eigenlijk de film al. Maar er moet nog veel aan worden geknipt en geplakt voor iedereen tevreden is over de beelden. Pas dan voegt men er geluid
En muziek aan toe. Filmmuziek wordt meestal apart gemaakt door een componist, muziekschrijver. Er worden musici gehuurd die de muziek in een studio op een band opnemen. Filmmuziek is belangrijk.
De regisseur kan er een bepaalde stemming mee opwekken. Als je een stil steegje ziet en je hoort enge muziek, dan weet je wat er gaat gebeuren. Dezelfde steeg met een vrolijk wijsje geeft je een ander gevoel. Zo kan de kijker worden beïnvloed.

De tekenfilm
Elke tekenfilm begint met een idee. Filmmakers gebruiken het woord tekenfilm bijna nooit. Ze noemen het liever animatie. Animeren betekent levend maken. Want ja je kan wel tekenen maar dan moet het dus ook nog achter elkaar gezet worden. Dan krijgt het verhaal een verbeelding. Zonder een plan gaat het niet. Het plan kan een verhaal zijn maar dat is het niet alleen, het moet ook een hoofdpersoon hebben en bijpersonen. Hoe zal de hoofdpersoon eruit gaan zien? Is hij dik of is hij dun is het een jongen of een meisje is hij of zij slim of dom enzovoorts. Soms is de hoofdpersoon niet eens een mens maar een voorwerp of een dier. Er zijn films waar de hoofdpersoon maar een streep is. Dat kan alle maal in een animatie film. Een idee wordt ook wel een plot genoemd. Het is een engels woord met een kant en klaar plot kun je in een studio terecht.

Walt Disney is al jaren lang de koning van de tekenfilms. De "tekenfilm", gemaakt door met de hand te tekenen, is aan het begin van de eenentwintigste eeuw vrijwel helemaal verdwenen, en vervangen door films die gemaakt zijn met behulp van de computer. Veel van de latere concurrenten van Walt Disney zijn in studio’s begonnen. Zo zijn de Dreamworksstudios begonnen door oude medewerkers van de Disney compagnie.
Paniek op de prairie is de laatste tekenfilm uit de Disney studio’s. Ze hebben zich sindsdien vooral bezig gehouden met de marketing van tekenfilms, zoals Toy Storie en Monsters en Co deze films zijn gemaakt door de pixar Animation Studio’s. Warner Brothers maakten ook veel tekenfilms. De Harry Potter serie is ook door de Warner Brohters gemaakt dat is een van de meest succesvolle films.

De première
Voor de film naar de bioscopen wordt gestuurd moet er reclame worden gemaakt, zodat iedereen weet dat de film eraan komt. De publiciteitsafdeling van het bedrijf van het product zorgt daarvoor. Ze maken onder andere posters die ze dan overal ophangen. Maar er gebeurt nog veel meer. De pers moet op de hoogte worden gesteld. Een hele tijd voor dat de film te zien is in de bioscoop krijgt de pers een viewing. Journalisten mogen de film alvast bekijken zodat ze er over kunnen schrijven. Ze krijgen een mapje met informatie over de film en met film foto’s zodat ze genoeg weten om een recensie te kunnen schrijven. Als zo’n recensie positief is komen er meer mensen naar de film kijken. Weken voor de première draait er een kort filmpje, een trailer. In die trailer zie je wie de hoofdrolspelers zijn. Soms word er ook een making off gemaakt. Dan krijg je te zien hoe de film is gemaakt.


Dan ga je naar de première, daar word de film speciaal voor de spelers en genodigden gedraaid. Soms mogen de acteurs over de rode loper. Dat is een loper waar alle beroemde mensen over gaan. Dat is voor die mensen heel speciaal. Daar is dan ook veel pers bij aanwezig, mensen van de krant, mensen van het journaal enz.
Later komt de film in de bioscoop en het publiek kan de film bezoeken.