Inleiding
Wij denken dat dit best wel een leuk werkstuk word, want we vinden allebei biologie leuk dus komt het goed uit dat we een biologisch onderwerp hebben. Daarom hebben we ook best wel zin om dit werkstuk te gaan maken ( voor zo ver je het leuk vind om een werkstuk te maken natuurlijk). We hebben al gekeken naar informatie voor de flora van Australië en het is ook niet makkelijk om er wat over te vinden maar dat gaat hoop ik wel lukken. We hopen dat u het werkstuk goed/leuk/mooi vindt.
Hoe komt het dat de flora in Australië zo bijzonder is?
Het Australische landschap is heel oud en anders. De verschillende dieren en planten hebben miljoenen jaren geïsoleerd gezeten van de rest van de wereld en zo zijn heel veel verschillende planten ontstaan. Ze hebben zich rustig aan kunnen passen aan de lokale omgeving
Wat we nu Australië noemen was eerst een deel van Gondwana een supercontinent waar ook Antarctica, Zuid-Amerika, Afrika en India een deel van uit maakten. 150 miljoen jaar geleden viel het supercontinent in stukken en 45 miljoen jaar later maakte ook Australië zich los van Antarctica en ging langzaam in de stille en zuidelijke Indische oceaan. Het was toen al een oeroud continent, er zijn formaties langs de noordwest kust die al ruim 3 miljard jaar oud zijn. Ze hebben op sommige plaatsen hele oude fossielen gevonden van bijv. een schorpioen van 2 m lang die 420 miljoen jaar oud en nog veel andere fossielen. Zo kennen ze een heleboel flora van fossielen en sommige planten waar ze van dachten dat ze uitgestorven waren komen ze achter dat ze nog bestaan bijv. in 1994 werd er een soort pijn boom waarvan ze dachten dat hij al 170 miljoen jaar uitgestorven was
De flora die in Australië voorkomt is een variatie van de soorten die Australië ooit deelde met de andere Gondwana continenten, de planten die hieruit zijn ontstaan die zijn de oceaan overgestoken naar Australië( toen het nog dichter bij lag). Sommige zoogdieren bijv. de koala leefden eerst ook op de andere continenten( Zuid-Amerika enz.) maar die werden verdrongen door andere zoogdieren als de beer of de kat, maar in Australië werden ze beschermd door de grote oceaan. Daarom hebben ze in australie bijv. oude palmvarens die komen uit de tijd van de dinosaurussen. En de boab-boom die komt van de afrikaanse baobob Dit is ook met veel planten maar ook met andere dieren gebeurd. Korte informatie over verschillende planten. Eucalyptus Een van de belangrijkste planten in Australië is eucalyptus of gomboom. Er komen 700 soorten voor in de wereld en 95 procent daar van is in Australië. Dus er zijn ongeveer 665 soorten van de eucalyptus. De meeste voorkomende soorten vind je in Western Australia, Victoria, New South Wales en Queensland. de minste soorten zijn in Tasmanië, South Australia en Northern Territory. Ze zijn dus ook echt overal te vinden van de outbackwoestijn tot sneeuvelden.Er zijn kleine soorten bijv. de mallee en de snow gums. Maar er zijn ook soorten die worden wel 50 meter hoog bijv. mountain ash en de jarra. Voor de rest heb je ook nog blue gum, managoboom, red gum en ghost gum. Maar er zijn nog veel meer soorten. Economisch gezien zijn de bomen ook heel handig ze zijn belangrijk voor timmerhout en voor de productie van de eucalyptusolie. Eucalyptus boom moutain ash Acacia’s Australië heeft nog meer soorten bomen dat zijn de acacia’s, ze worden ook wattle trees genoemd. Er zijn meer dan 660 soorten van deze bomen. De meeste soorten komen voor in Victoria en Queensland. ze kunnen bodembedekkers en struiken maar ook bomen tot wel tien meter hoog zijn. Deze bomen bloeien en daarom geven ze in het voorjaar Australië een mooie gele kleur. Ze zijn overal te vinden in het droge binnenland maar ook in de regenwouden. Ze komen het meest voor in Victoria en Queensland. Een soort van de acacia’s is de mulga dat is de meest voorkomende boomsoort in grote delen van de outback. Australie heeft de groen en gele kleur voor bijv. voor de cricket en olympische spelen. Het is het oranje voor Nederland. Banksia’s Ze zijn vernoemd naar de botanist Joseph Banks. Ze hebben oranje rode of gele bloemen. Het zijn struiken die 15 meter hoog worden en kunnen het hele jaar groen blijven. Ze zijn vaak in gebieden waar niet goede omstandigheden zijn, bijv. op arme kustgrond, zanderig heidegrond en onvruchtbare zandsteenaarde in berggebieden. Deze planten zijn heel bijzonder want ze kunnen zich alleen voortplanten door bosbranden. De temperatuur moet zo hoog zijn dat de zaden uit de omhulsels springen. Spinifex Is een veel voorkomende plant in Australië het is een soort gras. Het komt het meest voor in het midden van het land in de woestijn dus. In de Australische woestijnen komen op z’n minst 30 soorten spinifex voor. Het slaat water op en doet het ook alleen goed als het afbrand. Van veraf lijken ze donzig maar als je ze van dichtbij ziet zie je dat ze scherpe naaldachtige bladeren hebben.
Grass trees:
Grass trees komen overal in Australië voor. ze hebben een dikke zwarte stam en ze kunnen 6 meter lang worden en op het einde van de stam groeien bladeren die op gras lijken (vandaar dus ook de naam). Dit is een heel oude soort boom hij komt al 100 miljoen jaar alleen in Australië voor en overleefd heel veel extreme omstandigheden zoals droogte maar ook overstromingen en ook vuur.
De regenwouden:
Tientallen miljoenen jaren geleden was een heel groot deel van Australië bedekt met regen wouden. In die ijstijd verdween het water en zo droogde het continent uit, behalve in het oosten . Zo zijn er regenwouden aan de oostkust van Australië. Daar komen heel veel plantensoorten voor wel 18.000. Sommige bomen zijn wel 2500 jaar oud, veel bomen stammen rechtstreeks af van soorten uit de gondwana.
Tasmanië
De hoogste boom in Australie: de Tasmaanse eucalyptusboom die El Grand werd genoemd was bijna 80 meter hoog en aan de stam 20 meter breed.
De boom van ongeveer 350 jaar oud is slachtergeworden van een bosbrand aangestoken door parkbeheerders die hiermee een gedeelte van het woud probeerden te vernieuwen
Het landschap van Tasmanië heeft net zoals de rest van Australië ook heel erg verschillen in het landschap want sommige delen van Tasmanië worden vergleken met de groene wijden van Engeland, en in het midden zijn bergen gletsjers en woeste rivieren maar in het westen is het heel ruig en ongetemd. Dat komt doordat er westenwinden( Roaring Forties) zijn. Meer dan 30 % van Tasmanië is werelderfgoedgebied, dat zijn gebieden die op een lijst van de VN staan en er staan 12 Australische parken op het great barrier reef staat er bijv. ook op.. Dat nationale park is bedenkt met een van ’s werelds laatste grote stukken maagdelijk gematigd bos. Ook heb je in Tasmanië de bladverliesende beuk (Nothofagus gunnii) hij komt nergens anders in Australië voor. Ook heb je op Tasmanië ook veel soorten banksia’s zoals Banksia serreta en Banksia marginata. Zo heb je bijvoorbeeld ook de Huon pine (Dacrycium franklini) die komt voor in zuidwest Tasmanië. En in het zuiden langs de Flanklin-gordon rivier, die boom is gewild om het keiharde hout. Sommige van die bomen zijn wel 2000 jaar oud. Doordat het een ongastvrij klimaat heeft en een wild landschap en ondoordringbaar struikgewas is ervoor gezorgd dat de Tasmaanse wildernis onbeschadigd is gebleven. Hoewel er als hel allang mensen wonen in wat nu een wereld erfgoedgebied is ( er zijn 35.000 jaar oude sporen gevonden van aboriginals), zijn er dus maar heel weinig mensen geweest. De eerst keer dat de mensen een gevaar waren was in de jaren zestig, toen lake pedder ondanks de protesten van de natuurbeschermers werd opgeofferd aan een waterkrachtcentrale. Twintig jaar later gingen plannen voor een dam niet door toende federale overheid ingreep. De nieuwste bedreiging voor het landschap is het toerisme. Sommige delen van het eiland zijn niet in staat veel bezoekers te verwerken en het toerisme naar die plekken word ook ontmoedigd. Het gebruik van de flora in het verleden. Het is algemeen bekend dat er aboriginals leefden in het (oude) Australië. Deze hadden natuurlijk ook te kampen met ziektes, infecties, parasieten en ander ongedierte. Van deze ellendige omstandigheden moesten ze natuurlijk ook vanaf komen. In ieder dorp was een geleerde of een wijze die heel veel wist van geneeskunde. Deze mannen(het waren mannen want vrouwen waren daar niet wijs genoeg voor dachten ze) trokken soms maanden lang door de woestijnen en gebieden om bij andere dorpen en kampen aan te komen. Eenmaal daar gingen deze mannen hun wijsheid delen met elkaar en met hun opvolgers. Zij hadden natuurlijk niet de medicijnen die wij nu hebben, daarom moesten zij alles nemen van de natuur om hen heen. Deze middelen waren vaak het afsnijden van de wortel van bloemen en planten om dit te vermalen met water en dat op te drinken om zo van hoofdpijn en buikpijn af te komen en voor hevige verdoving. Deze eeuwenoude cultuur gebruikte ook hun vaardigheden met bloemen en planten om hun religieuze beelden en gebruiken op elkaars lichaam te schilderen. Dit werd vaak gedaan door de bloembottel en de bladeren in een kom te verzamelen. Daar deden ze dan vermalen stenen en zand bij en wat vloeibaars(bloed van een dier of water). Dit smeerden ze dan over hun lichaam om hun religieuze denkbeelden en gewoontes vast te leggen. Het gebeurde vaak wanneer een jongen volledig man of strijder werd, hierbij werd dan altijd een grote bijeenkomst gehouden, en veel gedanst om te bidden voor een voorspoedig leven. Ze wisten zelf dat sommige bloemen een bedreiging vormden voor sommige vogels, dieren en parasieten. Hierdoor werden ze minder snel ziek en konden ze meer jagen en voor het volk zorgen. Helaas was het zo dat wanneer de Europeanen tijdens een van hun vele wereldreizen naar nieuw land Australië ontdekten dat de koorts en andere gewone ziektes losbarstte. Het feit dat de Aboriginals hier zo overdreven op reageerden wijst maar weer eens op de verschillende Flora en Fauna die het land rijk is.
De flora die in Australië voorkomt is een variatie van de soorten die Australië ooit deelde met de andere Gondwana continenten, de planten die hieruit zijn ontstaan die zijn de oceaan overgestoken naar Australië( toen het nog dichter bij lag). Sommige zoogdieren bijv. de koala leefden eerst ook op de andere continenten( Zuid-Amerika enz.) maar die werden verdrongen door andere zoogdieren als de beer of de kat, maar in Australië werden ze beschermd door de grote oceaan. Daarom hebben ze in australie bijv. oude palmvarens die komen uit de tijd van de dinosaurussen. En de boab-boom die komt van de afrikaanse baobob Dit is ook met veel planten maar ook met andere dieren gebeurd. Korte informatie over verschillende planten. Eucalyptus Een van de belangrijkste planten in Australië is eucalyptus of gomboom. Er komen 700 soorten voor in de wereld en 95 procent daar van is in Australië. Dus er zijn ongeveer 665 soorten van de eucalyptus. De meeste voorkomende soorten vind je in Western Australia, Victoria, New South Wales en Queensland. de minste soorten zijn in Tasmanië, South Australia en Northern Territory. Ze zijn dus ook echt overal te vinden van de outbackwoestijn tot sneeuvelden.Er zijn kleine soorten bijv. de mallee en de snow gums. Maar er zijn ook soorten die worden wel 50 meter hoog bijv. mountain ash en de jarra. Voor de rest heb je ook nog blue gum, managoboom, red gum en ghost gum. Maar er zijn nog veel meer soorten. Economisch gezien zijn de bomen ook heel handig ze zijn belangrijk voor timmerhout en voor de productie van de eucalyptusolie. Eucalyptus boom moutain ash Acacia’s Australië heeft nog meer soorten bomen dat zijn de acacia’s, ze worden ook wattle trees genoemd. Er zijn meer dan 660 soorten van deze bomen. De meeste soorten komen voor in Victoria en Queensland. ze kunnen bodembedekkers en struiken maar ook bomen tot wel tien meter hoog zijn. Deze bomen bloeien en daarom geven ze in het voorjaar Australië een mooie gele kleur. Ze zijn overal te vinden in het droge binnenland maar ook in de regenwouden. Ze komen het meest voor in Victoria en Queensland. Een soort van de acacia’s is de mulga dat is de meest voorkomende boomsoort in grote delen van de outback. Australie heeft de groen en gele kleur voor bijv. voor de cricket en olympische spelen. Het is het oranje voor Nederland. Banksia’s Ze zijn vernoemd naar de botanist Joseph Banks. Ze hebben oranje rode of gele bloemen. Het zijn struiken die 15 meter hoog worden en kunnen het hele jaar groen blijven. Ze zijn vaak in gebieden waar niet goede omstandigheden zijn, bijv. op arme kustgrond, zanderig heidegrond en onvruchtbare zandsteenaarde in berggebieden. Deze planten zijn heel bijzonder want ze kunnen zich alleen voortplanten door bosbranden. De temperatuur moet zo hoog zijn dat de zaden uit de omhulsels springen. Spinifex Is een veel voorkomende plant in Australië het is een soort gras. Het komt het meest voor in het midden van het land in de woestijn dus. In de Australische woestijnen komen op z’n minst 30 soorten spinifex voor. Het slaat water op en doet het ook alleen goed als het afbrand. Van veraf lijken ze donzig maar als je ze van dichtbij ziet zie je dat ze scherpe naaldachtige bladeren hebben.
Het landschap van Tasmanië heeft net zoals de rest van Australië ook heel erg verschillen in het landschap want sommige delen van Tasmanië worden vergleken met de groene wijden van Engeland, en in het midden zijn bergen gletsjers en woeste rivieren maar in het westen is het heel ruig en ongetemd. Dat komt doordat er westenwinden( Roaring Forties) zijn. Meer dan 30 % van Tasmanië is werelderfgoedgebied, dat zijn gebieden die op een lijst van de VN staan en er staan 12 Australische parken op het great barrier reef staat er bijv. ook op.. Dat nationale park is bedenkt met een van ’s werelds laatste grote stukken maagdelijk gematigd bos. Ook heb je in Tasmanië de bladverliesende beuk (Nothofagus gunnii) hij komt nergens anders in Australië voor. Ook heb je op Tasmanië ook veel soorten banksia’s zoals Banksia serreta en Banksia marginata. Zo heb je bijvoorbeeld ook de Huon pine (Dacrycium franklini) die komt voor in zuidwest Tasmanië. En in het zuiden langs de Flanklin-gordon rivier, die boom is gewild om het keiharde hout. Sommige van die bomen zijn wel 2000 jaar oud. Doordat het een ongastvrij klimaat heeft en een wild landschap en ondoordringbaar struikgewas is ervoor gezorgd dat de Tasmaanse wildernis onbeschadigd is gebleven. Hoewel er als hel allang mensen wonen in wat nu een wereld erfgoedgebied is ( er zijn 35.000 jaar oude sporen gevonden van aboriginals), zijn er dus maar heel weinig mensen geweest. De eerst keer dat de mensen een gevaar waren was in de jaren zestig, toen lake pedder ondanks de protesten van de natuurbeschermers werd opgeofferd aan een waterkrachtcentrale. Twintig jaar later gingen plannen voor een dam niet door toende federale overheid ingreep. De nieuwste bedreiging voor het landschap is het toerisme. Sommige delen van het eiland zijn niet in staat veel bezoekers te verwerken en het toerisme naar die plekken word ook ontmoedigd. Het gebruik van de flora in het verleden. Het is algemeen bekend dat er aboriginals leefden in het (oude) Australië. Deze hadden natuurlijk ook te kampen met ziektes, infecties, parasieten en ander ongedierte. Van deze ellendige omstandigheden moesten ze natuurlijk ook vanaf komen. In ieder dorp was een geleerde of een wijze die heel veel wist van geneeskunde. Deze mannen(het waren mannen want vrouwen waren daar niet wijs genoeg voor dachten ze) trokken soms maanden lang door de woestijnen en gebieden om bij andere dorpen en kampen aan te komen. Eenmaal daar gingen deze mannen hun wijsheid delen met elkaar en met hun opvolgers. Zij hadden natuurlijk niet de medicijnen die wij nu hebben, daarom moesten zij alles nemen van de natuur om hen heen. Deze middelen waren vaak het afsnijden van de wortel van bloemen en planten om dit te vermalen met water en dat op te drinken om zo van hoofdpijn en buikpijn af te komen en voor hevige verdoving. Deze eeuwenoude cultuur gebruikte ook hun vaardigheden met bloemen en planten om hun religieuze beelden en gebruiken op elkaars lichaam te schilderen. Dit werd vaak gedaan door de bloembottel en de bladeren in een kom te verzamelen. Daar deden ze dan vermalen stenen en zand bij en wat vloeibaars(bloed van een dier of water). Dit smeerden ze dan over hun lichaam om hun religieuze denkbeelden en gewoontes vast te leggen. Het gebeurde vaak wanneer een jongen volledig man of strijder werd, hierbij werd dan altijd een grote bijeenkomst gehouden, en veel gedanst om te bidden voor een voorspoedig leven. Ze wisten zelf dat sommige bloemen een bedreiging vormden voor sommige vogels, dieren en parasieten. Hierdoor werden ze minder snel ziek en konden ze meer jagen en voor het volk zorgen. Helaas was het zo dat wanneer de Europeanen tijdens een van hun vele wereldreizen naar nieuw land Australië ontdekten dat de koorts en andere gewone ziektes losbarstte. Het feit dat de Aboriginals hier zo overdreven op reageerden wijst maar weer eens op de verschillende Flora en Fauna die het land rijk is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden