Aigues-Mortes

Inhoud 1.Inleiding
2. Voorstellen
3. Droomhuis
4. Onderwerp: Aigues-Mortes •Ligging •Geschiedenis; het ontstaan van Aigues-Mortes, epidemieën, de stadsmuur, de twintigste eeuw, kloosters, de godsdienstoorlog, de Franse Revolutie. •Activiteiten; de kerk, de muur, kunst, restaurants, Aanraders. •Verblijf
5. Recept: Paëlla
6. Bronvermelding
7. Conclusie Inleiding Als onderwerp voor mijn werkstuk heb ik de plaats Aigues-Mortes gekozen. Ik heb dit gekozen, omdat ik er een keer op vakantie ben geweest en het toen erg mooi vond. Ik had er ook foto’s van en dacht deze dan ook in mijn werkstuk te verwerken. Dit zou een leuke draai aan het werkstuk geven, maar helaas zijn de foto’s kwijt. Verder heeft de stad een interessante geschiedenis. Zo heeft het bijvoorbeeld nog een intacte stadsmuur, waar ik zelf ook overheen ben gelopen. Ook zijn er erg veel leuke restaurantjes, waar je typisch Franse gerechten kan eten en zijn er bijna het hele jaar door festiviteiten, bijvoorbeeld de leuke marktjes. Présenter Salut! Je m’appelle Tessa Meijer. J’ai 14 ans et j’habite á Laren. Mes parents s’appellent Eric et Gerrie. Ma soeur s’appelle Linda. Elle a 20 ans. Elle habite à Nijmegen parce que elle suit une étude de droits. Mon père a 49 ans et ma mère a 48 ans. Mon père est conseiller d’assurance de MAAT conseillers. Ma mère suit un cours au HVO. Elle veut aller donner les leçons aux écoles. J’ai aussi une chatte, Mieke. Elle est très petite et elle est rayé noir et gris. Mon hobby est joué le saxophone. Je joue déjà enfin 4,5 l’ans. Dans mon deuxième l’an, j’ai obtenu le diplôme d’A et le dernier an j’ai obtenu le diplôme de B. J’espère obtenir l’an prochain le diplôme de C. Je joue lors d’un orchestre, Apollo de Laren. L’an prochaine Apollo existé 125 ans et nous eu un week-end de jubilé. C’a été très sympathique. Je vais depuis peu de temps de Fitness Factory. Je vais faire du vélo deux fois par semaine. Bien pour ma condition! Ma nourriture préférée est la nourriture Espagnol. Par exemple, le paëlla et le lasagne. Et j’aime le poisson frais aussi. Voila mon concept de soi-même!
Maison de rêve. Ma maison de rêve est une grande villa. Il y a un grand jardin avec un terrain de golf, une piscine, un terrain de volley-ball et un court de tennis. En outre, il y a un grand étang avec autour un grand gazon, où on peut être assis sympathiquement. Si tu entres, tu es dans une grande entrée. Ici est une porte vers la cuisine, la salle de séjour, le cinéma et une piscine. En outre, il y a deux grands escaliers. La cuisine est très grande avec une île pour faire cuire. Il y a dans la cuisine aussi une porte vers la salle de séjour. Dans la salle de séjour il y a deux bancs et quelques chaises. En outre, il y a une table de billard et une plasma télévision. Le cinéma est très spacieux. Ici sont beaucoup des chaises et il y a un écran dont on peut regarder des films. Il y a aussi un comptoir, si bien que on n’a pas soif. Dans la dernière chambre est la piscine. Il y a un plongeoir et un jacuzzi. Au premier étage sont cinq chambres à coucher. Elles sont aménagé bien avec un lit à baldaquin, une télévision et un balcon. Elles ont une propre salle de bains avec un jacuzzi et un sauna. Près de la maison est aussi encore un garage, avec là-dedans un BMW, un Mercedes et encore quelques limousines avec un propre chauffeur. Aigues-Mortes Ligging Aigues-Mortes ligt helemaal in het zuiden van Frankrijk aan de kust van de Middellandse Zee, vlakbij de plaatsen Montpellier en Nîmes. Het gebied heet de Camargue. Hier zijn veel moerassen en plassen die gevormd zijn door de zee. Wanneer zo’n plas opdroogt, ziet de grond wit van het zout. Zo’n zoutvlakte wordt ‘sansoure’ genoemd. In de moerassen leven wel 400 verschillende soorten vogels, de opvallendste daarvan is de flamingo. Verder leven er veel wilde paarden en stieren. Geschiedenis Het ontstaan van Aigues-Mortes
Wanneer Aigues-Mortes precies ontstaan is, weet niemand. Wel is bekend dat Karel de Grote in de achtste eeuw de Middellandse kust liet beveiligen door de bouw van de Matafere-toren. Later is Aigues-Mortes in de buurt van deze toren gebouwd. Aigues-Mortes dankt haar naam aan het dode water in de moerassen. Aigues = water en Mortes = dood. In de dertiende eeuw wordt de haven van Aigues-Mortes flink uitgebreid. Eén van de redenen hiervan is dat Lodewijk IX nog geen havens aan de Middellandse Zee bezit. Frankrijk was toen nog niet het land zoals we het nu kennen. Verschillende provincies(vooral aan de Middellandse Zee) waren in bezit van anderen. Het stuk land waar Aigues-Mortes lag, behoorde toen toe aan een klooster. Voor een grote som geld kocht
Lodewijk IX het. Vele grote schepen uit Alexandrië en Genua gingen in de haven van Aigues-Mortes voor anker.
Epidemieën In 1529 teistert een pestepidemie de bevolking van Aigues-Mortes. Er wordt bevel gegeven om slachtoffers te begraven in hun eigen huis en niet de klokken te luiden voor begrafenissen. In 1540 signaleert men een nieuwe epidemie, maar die is gelukkig vlug onder controle. In 1586 wordt een schip uit Marseille onderschept waar de pest heerst. De stad wordt getroffen. Buiten de stad worden hutten gebouwd waar de slachtoffers verzorgd worden. In de volgende eeuw wordt er een gezondheidscomité opgericht dat reizigers en vreemdelingen controleert. In 1629 is er weer een pestepidemie. De bevolking gaat aan de zee wonen. Wanneer in 1630 de epidemie voorbij is en alle huizen ontsmet zijn, trekt de bevolking weer terug. De stadsmuur Het begin van de bouw van de stadsmuur staat gepland in 1266. Men begint echter pas in 1272 en in 1285 is de muur slechts half gebouwd. Het project verloopt dus bijzonder traag. Dit komt door financiële problemen. De stad is gebouwd voor de bouw van de muur. De structuur van de ommuring is dus afhankelijk van de stad en de wegen die er al liggen. Daardoor is de afstand tussen de poorten onregelmatig. Op 3 kilometer ten noorden van de stad, wordt een toren gebouwd. Deze krijgt de naam Carbonnière-toren en dient ter verdediging van de stad. Aan het begin van de veertiende eeuw is de bouw van de muur dan toch nog voltooid. De muur is bijna rechthoekig en telt vele torens en stadspoorten. De twintigste eeuw 1903: De stadsmuur wordt officieel een historisch monument. 1906: De spoorlijn tussen Grau du Roi en Aigues-Mortes is af. 1907: Er wordt 300 hectare druiven gepland op gemeentegebied. 1908: Thomas Lawrence bezoekt Aigues-Mortes. Hij schrijft een verslag over de architectuur van de twaalfde en dertiende eeuw. 1911: Aigues-Mortes wordt erkend als toeristisch oord. 1968: De zoutmijnen van Aigues-Mortes staan op de tweede plaats van Frankrijk. Ze zijn wereldberoemd, waardoor er mondiaal vraag is naar de zoutwinninginstallaties uit Aigues-Mortes. Kloosters Vanaf Lodewijk IX tot aan de Franse Revolutie heeft Aigues-Mortes altijd twee kloosters gehad. Het eerste en oudste klooster was dat van de Cordeliers, minderbroeders van de orde van Sint-Franciscus. Het is gesticht in de dertiende eeuw. In die tijd was het een drukbevolkt klooster. In 1575 overmeesterden de Hugenoten de stad en vernietigden ze het klooster. Hoewel de monniken waren verjaagd, verlieten ze de streek niet. Ze isoleerden zich van de buitenwereld. Daarna probeerden ze het klooster weer op te bouwen. In 1686 slagen ze hierin, doordat ze het materiaal van een vernietigde Protestantse kerk mogen gebruiken. Het klooster bestond vele jaren uit maar vier of vijf gelovigen die in armoedige omstandigheden probeerden te overleven. Door een reglement uit 1767 dat zegt dat kloosters met minder dan 15 leden opgeheven moeten worden, wordt in het klooster in 1773 dan uiteindelijk opgeheven. Het andere klooster was het klooster van de Capucijnen. Na de overgave van de stad in 1622 wordt een zeer gelovig man gouverneur. Hij krijgt hulp van een groep Capucijnen voor de wederopbouw van de stad. De gouverneur geeft hen een huis met een kleine tuin erbij en verzekert hen van enige inkomsten. Na zijn dood krijgen ze zelfs een deel van zijn geld. Een tijd lang zijn ze nog maar met zijn vieren, maar toch blijven ze. Tijdens de pestepidemieën staan ze veel slachtoffers bij. De bevolking krijgt groot respect voor hen en vele protestanten bekeren zich. In 1647 wordt gestart met de bouw van een klooster voor de Capucijnen. En in 1677 is de bouw voltooid. In 1790 verdwijnen de Capucijnen met de algemene opheffing van religieuze orden. De godsdienstoorlog In 1598 wordt in Frankrijk religieuze tolerantie ingevoerd. Protestantse gemeenschappen zijn opgelucht. Maar in 1629 worden de politieke rechten van protestanten opgeheft. Lodewijk XIV vreest voor samenwerking tussen de Franse protestanten en buitenlandse protestanten. Hij heft de religieuze tolerantie op. Kerken worden vernield, begrafenissen moeten ’s nacht worden gehouden etc. In 1681 verplicht hij de bevolking om soldaten in huis te nemen. Hij wil druk uitoefenen in de hoop dat protestanten zich zullen bekeren. Vlak daarna neemt hij nog meer maatregelen om het de protestanten echt moeilijk te maken. Er volgen bekeringen, maar ook veel mensen vluchten naar andere, hervormde landen. Ook in Aigues-Mortes waren de gevolgen goed te merken. Hier woonden nog veel meer verschillende godsdienstaanhangende mensen. Dat botste. Ook kwam er een toren die als gevangenis werd gebruikt. Hier werden velen gevangen gezet. Ze waren dan echter wel vrij om hun eigen geloof te behouden. Na veel strijd wordt het in Aigues-Mortes uiteindelijk weer rustig.
De Franse Revolutie De bevolking van Aigues-Mortes is een grote voorstander van de Franse Revolutie. Ze vergaderen regelmatig om te protesteren tegen de hoge belastingen die ze moeten betalen. Op de vooravond van de revolutie wordt heel Aigues-Mortes bij elkaar geroepen. Er wordt gezegd dat de stad niet kan ontbreken bij de nationale vergadering. De bevolking is blij met de bestorming van de Bastille. Maar dan hoort men geruchten over wrede mannen die de omgeving plunderen. Bij het uitbreken van de revolutie is de hele bevolking van Aigues-Mortes katholiek. Wanneer in 1790 de algemene opheffing van religieuze orden wordt ingevoerd, ziet de bevolking van Aigues-Mortes hierin een bedreiging voor hun tradities. Geestelijken verdwijnen en kerken worden omgevormd tot kazernes en voorraadplaatsen. Een tijd later wordt de godsdienstvrijheid weer ingevoerd. Kerken krijgen weer hun eigenlijke functie terug en er is weer vrede. Helaas heeft het grootste deel van de bevolking geen werk en geen eten. Er breken rellen uit. Men vraagt de burgers verraders aan te geven. Veel mensen worden beschuldigd en oneerlijk berecht. Iedereen beschuldigt elkaar van de kleinste dingen en de terreur heerst. De terechtstelling van Robespierre(leider van de Jacobijnen; één van de ontstane groepen in de tijd van de Franse Revolutie) maakt hier een einde aan. De stad wordt uitgebreid en er kan weer genoeg voedsel worden aangevoerd. Vele inwoners hebben een eigen waterput, dus hier hoeft men zich ook geen zorgen meer over te maken. Na de Franse Revolutie komt de stad er weer helemaal bovenop. Activiteiten De kerk De kerk ‘Notre Dame des Sablons’ is het oudste monument van Aigues-Mortes. Ze is gewijd aan de heilige maagd. De kerk ondergaat verschillende veranderingen door o.a. het instorten van de klokkentoren. Zoals eerder gezegd, werden de kerken in de tijd van de Franse Revolutie omgevormd tot opslagplaatsen en kazernes. Dit was bij ‘Notre Dame des Sablons’ ook het geval. Ze diende als kazerne en opslagplaats voor zout. In de jaren zestig wordt de kerk gerestaureerd, waardoor het nu weer een bijzondere kerk is om te bezoeken. Ook het glas in lood werk is mooi om te zien. De kerk is altijd open voor bezichtiging. Verder is er iedere zaterdag om 18.30 uur en iedere zondag om 11.00 uur een katholieke mis. In juli en augustus zijn er ook speciaal protestantse diensten op zondag om 11.15 uur. De muur Natuurlijk moet je de stadsmuur bezichtigen als je in Aigues-Mortes bent. Je kunt over de hele stadsmuur heen lopen. Zo loop je dus een rondje om de stad is. Ondertussen zie je dus ook nog wat van de stad. Verder is het mogelijk om verschillende torens in de stadsmuur te bezoeken. Ook deze zijn zeker de moeite waard. Je kunt voor jezelf dit alles bekijken, maar het is ook mogelijk om met een gids mee te gaan. Je krijgt dan een rondleiding met onderweg allerlei informatie over het tot stand komen van de muur en de geschiedenis van de muur. In principe is de muur elke dag open voor bezichtigingen en rondleidingen. Alleen op feestdagen is zij gesloten. Kunst In Aigues-Mortes zijn verschillende galerieën die het zeker de moeite waard zijn om te bekijken. Dit varieert van galerieën met dierenschilderijen tot galerieën met kunst als sieraden, keramiek, beeldhouwwerk etc. Ook zijn er verschillende winkels die zelfgemaakte kunst verkopen. Dan moet je denken aan kleding en sieraden, maar ook meubels, mozaïeken en zelfportretten. Restaurants In Aigues-Mortes zijn tientallen leuke restaurantjes te vinden. Veel restaurants serveren regionale specialiteiten. Enkele specialiteiten zijn: vissoep, tomaten met mozzarella kaas, konijn en verschillende salades. Bijna alle restaurants hebben gezellige terrasjes waar je leuk kunt zitten. Aanraders De dienst van toerisme raadt enkele dingen aan. •Het historisch en archeologisch museum. Een museum met overblijfselen van de stad die zijn teruggevonden. •Kapel van de Witte en Grijze Boetelingen. Hier zijn talrijke relikwieën te bezichtigen. •Treintje door Aigues-Mortes. Onderweg wordt veel verteld over de geschiedenis van de stad. •Museum Paleo Passion. Tentoonstelling van fossielen. •De Carbonnière-toren. Deze toren had een verdedigende functie. Ook heb je er een mooi uitzicht over de omliggende moerassen en de stadsmuur van Aigues-Mortes. •De markt. Dit is elke woensdag- en zondagmorgen.
Verblijf In Aigues-Mortes zelf zijn veel verblijfsmogelijkheden. Zo zijn er hotels, vakantiewoningen en bed & breakfast huizen. Vlak buiten Aigues-Mortes zijn ook een aantal campings. Ikzelf ben ook op één van die campings geweest. Paëlla Ingrediënten (voor 4 personen): •Een brede braadpan of wok •Schuimspaan en zeef •(Wilde) rijst •Koenjit(saffraan mag ook, maar is duurder, terwijl koenjit hetzelfde effect heeft) •Olijfolie •Kipfilet in stukjes •Grote en kleine garnalen •Inktvisringen •Kabeljauw in stukjes •Kruidenbouillonblokje •Gekookte, warm gemaakte mosselen in schelp Bereiding Verhit in de braadpan of wok de olijfolie en braadt hierin de kipfilet. Was ondertussen de rijst en laat deze in een zeef uitlekken. Maak bouillon van het blokje(dit kan gewoon tussendoor; het geeft niet als dat wat afkoelt). Neem de kipfilet met de schuimspaan uit en leg het zolang in een schaaltje. Bak in dezelfde olie de kabeljauw. Neem deze vervolgens ook uit en leg het ook apart. Doe in dezelfde olie de rijst en bak deze goed. Schep de rijst voortdurend om. Als de rijst goed gebakken is, voeg je de bouillon toe, zodat de rijst net onder staat. Houdt wat extra bouillon achter voor het geval de rijst te snel inkookt. Zet nu het vuur laag en doe er een flinke theelepel koenjit of saffraan bij. Geef de rijst de tijd, circa een half uur tot 3 kwartier, om goed gaar te worden en helemaal in te koken. Het mag niet te nat blijven. Doe dan de kip en de garnalen erbij. Houdt een paar grote garnalen achter. Doe ook de (rauwe) inktvisringetjes en de kabeljauw erbij. Schep op een laag vuur alles goed door. Haal een gedeelte van de mosselen uit de schelp en schep ze door de massa heen, zonder dat ze stuk gaan. Garneer de overige mosselen in schelp langs de braadpan of wok en leg de overige garnalen op de paëlla. Zet nu nog een halve minuut het geheel op hoog vuur en dan uit. Klaar is de paëlla…eet smakelijk! Bronvermelding De informatie over Aigues-Mortes heb ik van de site: http://www.ot-aiguesmortes.fr/index.htm
Ongeveer de helft van de plaatjes in mijn werkstuk zijn afkomstig van: www.google.nl
De overige plaatjes zijn afkomstig van de site waar ik ook informatie over Aigues-Mortes heb gevonden: http://www.ot-aiguesmortes.fr/index.htm Conclusie Ik vond het wel leuk om dit werkstuk te maken. Vooral omdat ik ook erg van de vakantie in Aigues-Mortes heb genoten. Zo kwamen er nog weer verschillende herinneringen van toen boven. Het was trouwens redelijk lastig om genoeg informatie te verzamelen voor 5 kantjes. Wel vind ik dat er een beetje een rare lijn in het werkstuk zit. De onderwerpen hebben namelijk geen verband met elkaar. Eerst moet je jezelf namelijk voorstellen, dan moet je je droomhuis beschrijven, dan moet je wat vertellen over een zelfgekozen Frans onderwerp en tenslotte moet je ook nog een recept uitzoeken. Zo spring je van de hak op de tak, om het maar cliché te zeggen. Verder zijn het voorstellen van jezelf en de beschrijving van je droomhuis wel goed voor het oefenen van zinnen maken in het Frans. Dat vond ik niet zo makkelijk.