Het ontstaan van de aarde

Eeuwen geleden waren er al moeilijkheden ontstaan tussen het kerkelijk leergezag, dat op grond van de bijbel meende dat de aarde het middelpunt was van het heelal en dat de zon daarom heen draaide en figuren zoals Galileï en Kepler, die ontdekten dat de aarde om de zon draaide en dat de aarde bovendien niet plat als een pannenkoek was. De moderne natuurwetenschap heeft zich in de afgelopen eeuwen langzaam aan de greep van theologie ontworsteld, vooral op het gebied van de biologie, de geologie en astronomie. De aarde bleek niet in zes dagen geschapen te zijn en aanmerkelijk ouder dan 6000 jaar. In de theorieën die de wetenschap over het ontstaan van de aarde opstelde, kwam geen God meer voor. In het kort kwam het hierop neer Ons heelal is het restant van een enorme oerexplosie, de Big Bang, zo'n 10 tot 20 miljard jaar geleden. In her Nederlands noemen die theorie de oerknal. In 1929 ontdekte men namelijk, dat de spiraalnevels van onze melkweg onafhankelijke sterrensystemen zijn en dat dit hele complex van melkwegstelsel van ons weg vlucht. Het heelal breidt zich dus nog steeds uit. Zo'n melkweg is gigantisch: onze melkweg (wij zitten met onze zon zo'n beetje aan de rand) heeft een totale massa van 140.000.000.000 maal de zon en de diameter van de platte schijf beloopt tot ongeveer 100.000 lichtjaar (=de afstand die licht aflegt in een jaar) De ouderdom van onze zon is ook berekend: 5 miljard jaar. Ze is daarmee van gemiddelde leeftijd. De zon en de planeten van ons zonnestelsel ontwikkelden zich uit snel ronddraaiende nevels. Door de zwaartekracht ontstonden kernen van metaal en andere stoffen: de planeten. Andere zonnen hebben ook van die planeten en misschien is daar ook leven ontstaan. De afstanden zijn nog te groot om dat te onderzoeken. Onze aarde heeft echter iets bijzonders: een atmosfeer, waarin het begin van leven kon ontstaan. In de ammoniak, methaan en waterdamp van de oeratmosfeer ontstonden, waarschijnlijk door blikseminslag, de eerste
aminozuren, de bouwstoffen van de eiwitten. Eiwitten zijn de grondstof voor al het leven. En daaruit ontwikkelde zich dan via een evolutie alle variatie in leven die wij nu kennen. Voor dat proces nam de natuur de tijd: zo'n 4 miljard jaar. Geen wonder, want het aantal mislukte pogingen was niet te tellen. Toch blijft het de vraag hoe uit levenloze materie (bijv. koolstofatomen) levende materie kan zijn ontstaan. De precieze omstandigheden van toen kunnen niet in een laboratorium niet herhaald worden en bovendien ontbreekt ons de tijd.