Italië

~ Inhoudsopgave ~ Inleiding
Italië algemeen
gechiedenis
Landschap – rivieren/meren
Klimaat
Waar staat Italië bekend om? Taal
Maffia
Toerisme
Vaticaanstad
San Marino
Bronnen ~ Inleiding ~ Italië (officieel: La Republica Italiana), is een republiek in het zuiden van Europa. De totale oppervlakte van Italië is 301.323 vierkante kilometer, en het land is daarmee meer dan zeven keer zo groot als Nederland. De afstand van noord naar zuid bedraagt ca. 1200 kilometer. Van oost naar west echter liggen de afstanden maar tussen 54 en 170 kilometer. In het noordwesten grenst Italië aan Frankrijk, in het noorden aan Zwitserland en Oostenrijk en in het noordoosten aan Slovenië. De bekkens van de Middellandse Zee die het land omspoelen, heten aan de westkant Ligurische Zee (bij de Rivièra) en Tyrrheense Zee (tussen Italië en Sardinië), aan de zuidkant Ionische Zee (ten oosten van Sicilië) en aan de oostkant Adriatische Zee. Halverwege Rome en Napels ligt de grens tussen het zuiden, ook wel de Mezzogiorno genoemd, en het midden en noorden van Italië. De totale kustlijn bedraagt ca. 7600 kilometer, inclusief de 3766 grote en kleine eilanden die tot Italië behoren. Het meest zuidelijke gelegen punt van het land is het eilandje Lampedusa, dat dichter bij het Noord-Afrikaanse Tunesië ligt dan bij Italië. Binnen de geografische grenzen van Italië liggen de onafhankelijke republiek San Marino en de soevereine staat Vaticaanstad. San Marino, gelegen in het oostelijke deel van het schiereiland, is de oudste republiek ter wereld, gesticht in de vierde eeuw. De totale oppervlakte beslaat 62 km2 en het aantal inwoners is ongeveer 24.000. Vaticaanstad, van waaruit de rooms-katholieke Kerk bestuurd wordt, heeft een totale oppervlakte van maar 44 hectares. Vaticaanstad is het kleinste staatje ter wereld waar ongeveer 200 mensen permanent wonen en dagelijks enkele dergelijk 800 mensen komen werken. De staat heeft zijn eigen rechtssysteem, winkels, bank, munteenheid, postkantoor, radiostation en krant, de "Osservatore Romano". De officiële taal is het Latijn. ~ Italie algemeen Officiële naam Republica Italiana, of de Republiek Italië Oppervlakte 301.230 km² (ruim 7x Nederland) Aantal inwoners 58 miljoen

Bevolkingsdichtheid ruim 192 inwoners per vierkante kilometer
Hoofdstad Rome
Munteenheid Euro (€). Wegennet Vooral in het noorden erg goed; naar het zuiden en in het binnenland worden de (snel-)wegen steeds slechter. Veel snelwegen zijn tolwegen; Code auto kentekenplaat I
Telefoon landcode 39
Internet landcode .it
Prijzen, algemeen Italië is over het algemeen niet echt goedkoop. Hotels in de steden en de wat luxe campings zijn behoorlijk prijzig; cappuccino: € 0,80 (Calabrië) tot € 6,50 (Venetië). Een groot biertje kost tussen de € 1,80 en € 10 (een uitzondering in Venetië), meestal ongeveer 3 a 4 euro. Tijdsverschil GMT+1, Italië heeft dus dezelfde tijd als Nederland ~ Geschiedenis ~ Italië heeft een lange en bewogen geschiedenis. Al vanaf het begin is Italië betrokken geweest bij oorlogen. Iedereen kent natuurlijk het Romeinse rijk dat grote delen van Europa besloeg en de beroemde keizers van dit rijk. In de Eerste Wereldoorlog bleef Italië aanvankelijk neutraal maar in 1916 verklaarde het de oorlog aan Duitsland. In de Tweede Wereldoorlog speelde Italië een grotere rol, hierin vochten zij lange tijd aan de zijde van Duitsland. Toscane is naast haar prachtige landschap ook wereldberoemd om haar kunst en geschiedenis. Toscane (en vooral Florence) is de bakermat van de Renaissance, met kunstenaars als Brunelleschi, Donatello en Masaccio. Kunstschatten (uit verschillende tijdperken) zijn hier nog overal te vinden. Neem alleen al de prachtige stad Florence, de hoofdstad van Toscane, met haar uitzonderlijke rijkdom aan monumenten, kunst en architectuur. Een must voor bezoekers aan Toscane! Ook niet te missen zijn steden en plaatsjes als Siena, Volterra, Lucca of Pisa. ~ Landschap – Rivieren/Meren ~ Italië bestaat voor 78% uit heuvels en bergen, waarvan velen hoger zijn dan 700 meter. Het hoogste berggebied is het Monte Rosa massief op de Italiaans-Zwitserse grens in het noorden. De hoogste top is de Dufourspitze, 4634 meter hoog. Net over de grens met Frankrijk ligt in het noordwesten de hoogste berg van Europa, de Mont Blanc, 4807 meter hoog. Italië bestaat uit vier landschappen: het Alpengebied, de Po-vlakte, het Apennijns schiereiland en de eilanden. De Alpen zijn ontstaan in het vroeg-tertiair, ongeveer 60 miljoen jaar geleden, toen de zeebodem opgeheven en geplooid werd. Het Alpengebied omvat geheel Noord-Italië met een wijde boog (900 km lang en 150–220 km breed), die begint met de Ligurische Alpen en zich tot de Italiaans-Joegoslavische grens voortzet. Met enkele uitzonderingen volgt de grens van Italië, met respectievelijk Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk, de hoofdkam van de Alpen. Een aantal passen maakt al sinds mensenheugenis het verkeer met de landen ten noorden van de Alpen mogelijk. De Alpen bestaan uit harde gesteenten als graniet, gneis en leisteen. In het oostelijke deel van de Alpen, de Dolomieten, komt een veel zachter gesteente voor: magnesiumkalk, dat daarvóór bestond uit oude koraalriffen. Het hoogste punt van de Dolomieten is de Marmolada, 3342 meter hoog. De Povlakte, genoemd naar de rivier de Po, was ooit een deel van de Adriatische Zee. Op dit moment is het een door de Alpenrivieren geleidelijk met verweringsmateriaal opgevulde, zich naar het oosten toe verwijdende vlakte. Deze vlakte is ca. 500 km lang, zeer vruchtbaar en wordt door de Po en haar vele zijrivieren bevloeid. In dit gebied treden herhaaldelijk overstromingen op als gevolg van de bezinking in de bedding van de rivier. Ten oosten van Venetië ligt het relatief kleine Adiatische Plateau. Het oostelijke deel daarvan, het Carso-plateau, grenst aan Slovenië en de grond is daar zeer arm. Het Apennijns schiereiland, de beroemde "laars" van Italië, heeft als ruggengraat het Apennijnengebergte, een zijtak van de Alpen met maar liefst een lengte van ca. 1000 kilometer. Aan beide kanten van het gebergte ligt heuvelland en langs de kust een smalle strook laagland. De Apennijnen vormt een waterscheiding; ten oosten van het gebergte snijden de rivieren door het heuvelland en ten westen liggen tussen de heuvels vele plateaus. In het zuiden komt nog actief vulkanisme voor en er zijn nog elf vulkanen die min of meer recent nog tot uitbarsting zijn gekomen. In de vorige eeuw zijn er uitbarstingen geweest op de Vesuvius (1185 meter), de Stromboli en de Etna op Sicilië (nog in 2001), de grootste Europese vulkaan. Verder zijn er nog veel zwavel- (solfataren), gas- (fumarolen) en koolzuurbronnen (mofetten) en moddervulkanen. Sicilië en Sardinië zijn de grootste eilanden. Voor uitgebreide informatie over deze eilanden verwijzen wij u naar de aparte Sicilië-pagina en Sardinië-pagina. Kleinere eilanden zijn onder meer Elba, de vulkanische Liparische eilanden (met de vulkaan Stromboli), Ischia en Capri. Het Apennijns schiereiland en Sicilië zijn gebieden met aardbevingen die veroorzaakt worden door de breukrand van grote dalingsgebieden in de Middellandse Zee. De Italiaanse meren zijn gedeeltelijk van het Alpentype (voormalige tongbekkens van gletsjers: Lago di Garda, Lago di Como, Lago Maggiore), gedeeltelijk ontstaan uit oude kraters (Lago di Vico, Lago di Bolsena e.a.), gedeeltelijk (vermoedelijke) overblijfselen van een pliocene zeestraat (Lago Trasimeno en de kleine meren van Montepulciano en Chiusi). Lago Trasimeno ligt vlakbij Perugia en is het grootste meer van Midden- en Zuid-Italië (128 km2). De grootste rivieren zijn de Po (652 kilometer lang) en de Adige (410 kilometer lang), die allebei in de Alpen ontspringen en in de Adriatische Zee uitmonden. De Po voert met veel zijrivieren (Dora Riparia, Dora Baltea, Ticino, Adda, Oglio, Mincio) het water van het Alpengebied af, met andere (Tanaro, Trebbia, Nure, Taro, Parma, Enza, Secchia) het water uit de Apennijnen; de brede delta schuift door afzetting van slib steeds verder de Adriatische Zee in. Een deel van het uit het Alpengebied afkomstige water vloeit ondergronds af; in de Povlakte treedt het in talrijke bronnen (fontanili) te voorschijn. De van de Apennijnen naar de Adriatische Zee afstromende rivieren zijn meestal kort en hebben een zeer onregelmatige waterstand; de grotere rivieren Arno, Ombrone, Tiber, Garigliano en Volturno monden allemaal in de Tyrrheense Zee uit. De Tiber (405 kilometer) stroomt door Rome en aan de Arno (241 kilometer) liggen Florence en Pisa.
~ Klimaat ~ Italië als geheel heeft een Middellandse-Zeeklimaat. 's Zomers bedraagt de gemiddelde temperatuur in de laagvlakten 28°C in het zuiden en 22°C in het noorden. 's Winters blijft de temperatuur in het zuiden en het midden van het land een behoorlijk eind boven nul; in Rome is de gemiddelde temperatuur dan 9°C. Per jaar valt er gemiddeld in heel Italië 600 mm neerslag. In sommige berggebieden kan dit oplopen tot boven de 1000 mm per jaar. De meeste regen valt in het voor- en najaar. Toch kunnen er duidelijk een aantal verschillende klimaatgebieden onderscheiden worden. Zo heeft de Povlakte hete zomers met temperaturen die bijna net zo hoog zijn als op Sicilië, maar de winters zijn er koud en vochtig, met veel nevel en mist. De januari temperatuur van Piacenza kan beneden het vriespunt komen en er ligt vaak dagenlang sneeuw. Het merengebied aan de zuidzijde van de Alpen ligt meer beschut en heeft daardoor een zachter klimaat. Het noordelijk deel van de Apennijnen en de hoog gelegen gebieden in Toscane en Umbrië zijn in de winter maandenlang met sneeuw bedekt. Een uitzondering vormt de Italiaanse Rivièra aan de noordwestkust, waar de winter altijd zacht is met een droge tijd in de zomer, zij het ook met redelijk veel neerslag. Zuid-Italië heeft zeer droge en hete zomer en dit is dan ook een Middellandse Zeeklimaat in een extremere vorm met ook een veel groter percentage zonneschijn dan in de rest van het land. In de Alpen ligt op de hoogste bergen het hele jaar door sneeuw. De grens van de eeuwige sneeuw ligt in Valle d'Aosta op 3108 meter en op 2545 meter aan de oostkant van de Alpen. Op en nabij het Italiaanse schiereiland komt een aantal lokale winden voor. Bekend is de sirocco, een warme vochtige uit Noord-Afrika afkomstige zuidelijke wind. De frisse westelijke tot noordwestelijke wind, die na het passeren van de depressie de sirocco vervangt, wordt tramontane genoemd. Dezelfde naam geeft men ook aan noordelijke of noordoostelijke winden, die koele continentaal polaire lucht aanvoeren. De koude mistral uit het Rhônedal doet zich ook in de omgeving van Genua gevoelen. Plaatselijk koude valwinden worden daar maestrale genoemd. Langs de noordelijke kusten van de Adriatische Zee komt in het winterhalfjaar een droge, koude valwind voor, de bora, die afkomstig is van de Dalmatische kust en stormen veroorzaakt. Klimaatgegevens grote steden (gemiddelden) Zomertemperatuur wintertemperatuur regenval (per jaar) Florence 24-26°C 7-8°C 726 mm
Milaan 20-23°C 3-7°C 819 mm
Napels 22-25°C 10-11°C 1143 mm
Palermo 25-28°C 11-14°C 897 mm
Rome 24-26°C 9-11°C 770 mm
Venetië 21-26°C 3-6°C 588 mm ~ Waar staat Italië bekend om ~ Italië staat bekend om de: -Wijn -Ferrari -Kunst -Voetbal
Wijn: Er wordt al duizenden jaren wijn gemaakt. Italië is een grote exporteur. Ferrari: Deze beroemde sportwagens worden gefabriceerd in modena. Kunst: Een aantal van de beroemdste kunstwerken van de wereld zijn gemaakt door Italiaanse kunstenaars, zoals Michelangelo en Leonardo da Vinci
Voetbal: Italianen houden hartstochtelijk van voetbal. Italiaanse clubs behoren tot de wereldtop. ~ Taal ~ Algemeen Het Italiaans is de officiële landstaal maar in de provincie Bolzano (Zuid-Tirol) spreekt men Duits (ca. 200.000 personen), in enkele dalen van Piemonte en Valle d'Aosta wordt veel Frans gesproken (ca. 100.000 personen); in de dalen van de Dolomieten en in de regione Friuli-Venezia Giulia spreekt men Raetoromaans. In de regio Basilicata, in Zuid-Italië, spreekt een deel van de bevolking zelfs Albanees. Het Italiaans wordt ook gesproken in het Zwitserse kanton Ticino (Tessin), in vier bergdalen in het Zwitserse Graubünden en in de Republiek San Marino. Italiaanse dialecten vindt men verder op (het Franse) Corsica, aan de Côte d'Azur tot en met Nice (Nizza), in Monaco en in de stadskernen van Istrië en nog verspreid in het Joegoslavische Dalmatië. Buiten Italië zijn er in Europa ruim 1 miljoen Italiaans-sprekenden en in Afrika en Noord- en Zuid-Amerika samen ruim 10 miljoen.
Beschaafd Italiaans De Italiaanse taal is een Romaanse taal en een directe voortzetting en ontwikkeling van het (vulgair) Latijn. De vraag of het beschaafde Italiaans gebaseerd moest zijn op het Florentijnse dialect of ook elementen van andere dialecten moest bevatten, heeft tot vele en langdurige (tot in de 18de eeuw voortgezette) discussies en controversen aanleiding gegeven: de zogenaamde "questione della lingua". Als norm geldt op dit moment de taal van de beschaafde kringen in de Toscaanse steden en die van Rome. Dialecten De Italiaanse dialecten traden, vergeleken met die van andere Romaanse talen als het Frans en het Spaans, betrekkelijk laat als geschreven taal op. Het Latijn handhaafde zich hier als ambtelijke en geleerde taal veel langer dan daar: volop tot begin 17de, sporadisch zelfs nog tot eind 18de eeuw. De eerste pogingen tot het scheppen van een geschreven landstaal begonnen met de Siciliaanse dichterschool (eerste helft 13de eeuw), iets later volgden het noorden en Toscane. Door historische en geografische oorzaken, maar vooral door Dante, gevolgd door Petrarca en Boccaccio, heeft het Toscaans, speciaal het Florentijnse idioom daarvan, in de 14de eeuw over alle andere dialecten gezegevierd. Door de typische vorm van het land, met zijn vele geïsoleerde gebieden, maar ook door de vroegere staatkundige verdeeldheid zijn er ca. 1500 dialecten ontstaan. Slechts twee procent van de Italianen zou niet in staat zijn een of ander dialect te spreken. De naam "italia" kwam voor het eerst voor bij een volksstam in Calabrië, die zich "Vitaloi" noemde. Deze naam vergriekste tot "Italoi" en in 42 v.Chr. gaf de Romein Octavianus het gehele gebied de officiële naam "Italia". ~ Maffia ~ De maffia (Siciliaans, van het Arabische afah = bescherming; Italiaans: maffia), is een verzamelnaam voor in het begin van de 19de eeuw op West-Sicilië ontstane geheime, netwerkachtige organisaties, die op gewelddadige wijze opereren. De leden van die organisaties heten maffiosi. Het woord maffioso werd voor het eerst in 1863 gebruikt. De ambivalente relaties die de maffia onderhoudt met vertegenwoordigers van de overheid (enerzijds hen bestrijdend, anderzijds met hen samenwerkend) onderscheidt hen van andere misdaadorganisaties. In Napels wordt de geheime misdaadorganisatie camorra genoemd, in Calabrië 'ndrangheta en op Sicilië Cosa Nostra. In de 20ste eeuw, rond 1900, is ook in de Verenigde Staten een maffia ontstaan eveneens genoemd Cosa Nostra, met veel afstammelingen van Siciliaanse immigranten. De maffia heeft zich op Sicilië vooral ontwikkeld rond Palermo, een gebied dat rijk is aan grote landgoederen (latifundia). De maffiosi namen de plaats in van de in Palermo verblijvende landeigenaren en gedroegen zich als opzichters en grote pachters. Zij onderhielden intensieve contacten met de landheren in de stad. Als tegenprestatie voor beveiliging van hun landgoederen en later ook voor steun bij verkiezingen boden de landheren de maffia bescherming tegen de overheid. Van de maffia als één organisatie, met één centrale leiding, is eigenlijk nooit sprake geweest. De netwerken van lokale organisaties, cosche genoemd (meervoud van cosca, artisjok; de leden van de lokale maffia's worden gesymboliseerd door de bladeren van de artisjok), controleerden ieder één bepaald territorium en stonden met elkaar op allerlei manieren en via allerlei organisaties met elkaar in contact. Ook bestreden ze elkaar op leven en dood. Zowel in Italië als in de Verenigde Staten hadden van regeringszijde ondernomen pogingen ter bestrijding van de maffia aanvankelijk weinig succes. In Italië zijn in de loop der jaren een serie anti-maffiawetten van kracht geworden, die door de geringe bereidheid tot medewerking van de plaatselijke autoriteiten nauwelijks effect hadden. Daarop werd er door de regering een vaste kamercommissie ingesteld, die op de naleving van deze wetten moest toezien. Na de moord op generaal Dalla Chiesa, prefect van Palermo, in 1982, werd er een Hoge Commissaris aangesteld die belast werd met het coördineren van de strijd tegen de maffia. Toch werden de eerste successen pas behaald in 1986 met de arrestatie in de Verenigde Staten van Tommaso Buscetta, de belangrijkste “baas” van de Siciliaanse maffia. Er werden daarna nog honderden arrestaties verricht, gevolgd door massaprocessen o.a. in Palermo. Veel veroordeelden kwamen echter al snel weer vrij, waarschijnlijk door banden van de maffia met hoge politieke en rechterlijke autoriteiten. De moorden op de maffiabestrijders en rechters Giovanni Falcone en zijn opvolger Paolo Borsellino in 1992 gaven nieuwe impulsen aan de bestrijding van de maffia. In totaal zijn er tot nu toe elf maffiarechters vermoord. Dankzij de medewerking van vele maffialeden (petitie = berouwhebbende) die in ruil voor hun verklaringen vrijwaring van straf en bescherming kregen, konden ook de kopstukken van de organisatie worden gearresteerd, zoals de grote baas op Sicilië, Salvatore (Totò) Riina en de tweede man van de maffia, Nitto Santapaolo. Riina werd in maart 1995 tot levenslang veroordeeld. Eind 1992 waren er al meer dan vierhonderd van deze spijtoptanten. Door de inspanningen van het openbaar ministerie in Milaan onder leiding van de officier van justitie Antonio di Pietro, werden de banden tussen georganiseerde misdaad, politiek en bedrijfsleven zichtbaar. Dit alles bracht de maffia zware slagen toe, maar het betekende allerminst dat de organisatie was uitgeroeid. Zelfs de in 2001 herkozen president Silvio Berlusconi wordt er van verdacht nauwe banden te hebben met de georganiseerde misdaad. Zo werkte er vanaf 1973 een zekere Vittorio Mangano op een van de landgoederen van Berlusconi, die sterke banden met de Siciliaanse maffia had. De maffiabazen regeren nu in stilte, want ook nu nog zijn drugshandel en afpersing aan de orde van de dag. De hoogste baas van de Cosa Nostra op dit moment is de al veertig jaar onvindbare 70-jarige Bernardo Provenzano. Ook diens opvolger is al bekend: Matteo Messina Denaro die alleen nog concurrentie heeft van de hoogste baas van de maffia in Palermo, Salvatore Lo Piccolo. ~ Toerisme ~ Passief/Actief toerisme In Italië heb je actief toerisme en passief. Actief toerisme vind je vooral in de Alpen en passief toerisme vind je voornamelijk aan de stranden Hotels Het zal in Italië geen enkel probleem zijn om een geschikt adres te vinden om te logeren. Er zijn meer dan genoeg hotels, appartementen en campings op de veel bezochte plaatsen. Voor een verblijf tijdens de zomermaanden is het verstandig om van te voren te reserveren. Van mei tot september zal het erg druk zijn, voornamelijk in Venetië, bij het Gardameer en in Toscane. Wegen De toestand van de wegen in Italië is goed, vooral op de snelwegen. In de bergen zijn de wegen vaak erg bochtig en soms zitten er zelfs gaten in de weg (slecht onderhoud), maar de belangrijkste routes zijn goed begaanbaar. Soms kan het handig zijn om te toeteren, zodat de andere kant weet dat er wat aan komt. De meeste snelwegen zijn tolwegen. In het zuiden zijn de snelwegen minder goed dan in het noorden. Zelfs de snelwegen zouden er soms erg beroerd aan toe zijn.
~ Vaticaanstad ~ Geschiedenis Gedurende een periode van 1000 jaar, ruwweg tot 1870, heersten de Pausen over een deel van het Italiaanse schiereiland. Tijdens het proces van eenwording van Italië werd dit gebied geleidelijk door het Koninkrijk geabsorbeerd. Nadat de troepen van Koning Victor Emmanuel in 1870 Rome binnentrokken, trok de Paus zich terug in het Vaticaan. In 1929 werden twee overeenkomsten getekend door de Heilige Stoel en de Italiaanse regering: het Verdrag van Lateranen en het Concordaat. Bij het Verdrag van Lateranen erkende Italië expliciet de soevereiniteit van de Staat Vaticaanstad, en de Heilige Stoel impliciet het verlies van het overige kerkelijke territoir. Tevens werd er financiële compensatie gegeven voor het verlies van grondgebied. Volgens het Concordaat werd het Rooms-katholicisme de staatsgodsdienst in Italië met privileges, vastgelegd in de wet. Tijdens de Koude Oorlog onderhield de Heilige Stoel geen diplomatieke betrekkingen met Oost-Europese landen (met uitzondering van Joegoslavië). In juli 1989 werden de betrekkingen met Polen hersteld en in november was Michaïl Gorbatsjov de eerste Sovjet-leider die door de Paus werd ontvangen. In 1993 erkenden Israël en het Vaticaan elkaar. Algemeen Vaticaanstad ligt Rome het is 44 hectare(0.00001 maal Nederland) en is hiermee het kleinste land op aarde. In Vaticaanstad woont de paus, de baas van de katholieke kerk. 98% van de Italianen is Katholiek. De Italianen gaan niet vaak naar de kerk maar zijn wel erg bijgelovig. Sinds 313 na Chr. Wonen de pausen in Vaticaanstad. Nu is Karal Wojtyla paus(komt uit Polen.) Hij is de 265e paus. Van de pausen die voor hem waren, waren er 208 Italiaans, 15 Frans, 15 Grieks, 6 Syriër en 3 Afrikaans. De paus woont in de Basilica di San Pietro. Bevolking Vaticaanstad heeft naar schatting ongeveer 900 inwoners (juli 2002). Hiervan bezitten ongeveer 400 het Vaticaanse burgerschap. De overigen zijn veelal geestelijken uit alle landen van de wereld, die tijdelijk (of permanent) in Vaticaanstad verblijven. Taal In Vaticaanstad zijn Latijn en Italiaans de voertaal. Door de vele inwoners uit de gehele wereld is het mogelijk dat men bijna elke denkbare taal kan horen. ~ San Marino ~ Geschiedenis San Marino is in 301 gesticht door Marino, een Dalmatische geestelijke. Het stelde zich halverwege de 15e eeuw onder bescherming van de hertogen van Montefeltro en Urbino. Bij de inlijving van Urbino in de Kerkelijke Staat (1631) werd de onafhankelijkheid van San Marino erkend. Ook Napoleon I nam het ministaatje in bescherming, dat na de Restauratie een vrije staat onder pauselijke
bescherming bleef. In 1849 verle ende het asiel aan Garibaldi. In 1862 werd een Verdrag van Vriendschap met het toentertijd samensmeltende Italië gesloten. Dit verdrag werd in 1939 vernieuwd en in 1971 herzien. San Marino en Vaticaanstad zijn de enige overgebleven ministaten van het grote aantal onafhankelijke staten dat in Italië bestond voor de hereniging in de 19de eeuw. In de beide Wereldoorlogen bleef San Marino neutraal. Het fascistische bestuur van het neutrale San Marino werd in 1943 omvergeworpen, waarop het ministaatje door de Duitsers werd bezet. In 1991 kwam San Marino met de EU een douane-unie overeen. Een jaar later werd de ministaat lid van de VN en het IMF.
~ Bronnen die ik heb gebruikt ~ -http://www.landenweb.com/l.cfm?LandID=150&ITALI%C3%8B -http://www.teije.nl/frameset-ne.htm?/italie/it_info_ne.htm&2 -http://www.landenweb.com/l.cfm?LandID=198&VATICAANSTAD -http://www.magicphotoworld.com/galleries/travel/italy/info.htm