Leven op een slavenschip

Inleiding Hoofdvraag: Hoe waren de omstandigheden op een slavenschip? Deelvragen: Waarom werden slaven van Afrika naar Zuid-Amerika vervoerd? Hoe kwamen ze aan de slaven? Waarom waren de omstandigheden zo slecht op een slavenschip? Hoe kwamen de slaven aan na de reis? Bronnen - Grote Winkeler Prins, 9e druk Argus bv. Amsterdam - Slavernij door de eeuwen heen, Susanne Eeverett, 1993 Nederlandse editie: Walburg Pers, Zutphen - Sporen, Wolters-Noordhoff Groningen 1999 - http://www.suriname.nu/cultuur/2ewic.html -
http://www.slavernijverleden.nl/slavenreis/ Waarom werden slaven van Afrika naar Zuid-Amerika vervoerd? De slaven waren nodig in Zuid-Amerika voor het verbouwen van plantages die de Europeanen daar hadden. Omdat ze het werk niet zelf wilden doen en werknemers erg duur waren en ergens anders voor gebruikt konden worden namen ze slaven. Deze moesten echter wel ergens anders vandaan komen dan uit het land zelf omdat daar de bevolking al bijna uitgestorven waren door de ziektes die de Europeanen hadden meegebracht. Dus haalden ze de slaven uit landen in Afrika. Hoe kwamen ze aan de slaven? In Afrika was het al heel gewoon dat je iemand tot slaaf kon maken bijvoorbeeld wanneer je een oorlog won. Zo konden de Europeanen daar gemakkelijk slaven kopen en ze dan naar Zuid-Afrika vervoeren. Toen er op een gegeven moment te weinig slaven waren gingen ze zelfs op jacht om zichzelf slaven toe te eigenen. Hoe waren de omstandigheden op een slavenschip? Op de schepen hadden de slaven het slecht om het in één woord te zeggen. Wanneer een schip op zee was waren de slaven geketend aan het schip. De slaven werden vervoerd met gewone schepen die normaal werden gebruikt voor goederen maar ze hebben er ook speciaal schepen voor gemaakt. Gemiddeld was zo’n schip 120 meter en daar gingen wel zo’n 500 slaven in. De slaven lagen, want zitten was niet mogelijk omdat er boven hen ook weer iemand lag, onderin het schip en de laag erboven. Ze lagen ook erg dicht op elkaar. Soms zijn er grote aantallen slaven gestikt door lucht tekort omdat de ventilatie te weinig was voor het aantal slaven. De laag daarboven was voor het voedsel, watervoorraden, brandhout en eventuele reisgoederen. De slaven lagen dicht op elkaar en boven elkaar. Je kon zelfs niet gaan zitten. Er waren op de hepen sanitaire voorzieningen aan dek in de vorm van getimmerde “gemakken” maar die waren alleen voor de kapitein en hoge officieren en soms voor de bemanning. De slaven die in het schip lagen hadden soms een emmer maar meestal helemaal niks om zijn behoefte in te doen. Het stonk er dan ook behoorlijk. Na een aantal dagen werd het dan ook dan wel eens gelucht. De slaven hadden ook erg te leiden onder ziektes. Deze kwamen niet alleen mee uit het land zelf maar veelal kwam het door slecht eten en slechte hygiëne. De ziekte die het meest onder de slaven voorkwam was dysenterie (De ‘loop of ‘rode loop’ zoals dat werd aangeduid). Dat was een hevige, besmettelijke darmontsteking, buikloop met bloedontlasting. Het kan heel goed geweest zijn dat de kern van besmetting in het drinkwater uit de Afrikaanse kust heeft gezeten. Maar tijdens de reis bedorf het drinkwater ook door verrotting van dode insecten en ander organische materiaal dat in het water zat. Andere veelvoorkomende ziektes waren pokken, tuberculose en scheurbuik. Ook zullen er slaven zeeziek zijn geweest wat diaree en transpiratie verhoogd en dat zal in de kleine ruimtes die ze hadden niet prettig zijn geweest. Ook zorgde dat voor veel vocht verlies. Het eten dat ze kregen was ook niet aanmerkelijk veel. Het eten van de slaven bestond ongeveer uit een liter water en tweemaal per dag een maaltijd die bestond uit gort of paardebonen met spek, palmolie en pepers. De schippers van de slavenschepen kregen ook altijd van de compagnie instructies mee hoe zij de slaven moesten behandelen. Daar stond in hoeveel eten ze kregen, hoe de bemanning tegen ze zou moeten optreden, hoe het met medische zorg zat en hoe de hygiëne aan boord moest zijn. Er stond zelf ook in dat de slaven op het dek moesten dansen voor lichaamsbeweging. Aan deze regels hielden de bemanning en de kapitein meestal niet. De reis duurde maanden, soms wel langer dan een half jaar. Door de slechte omstandigheden zijn er toen dus ook veel slaven gestorven. Gemiddeld stierf 16 tot 17% van de slaven tijdens de reis. Deze werden dan ook zonder iets gewoon van het schip afgegooid de zee in. De Nederlanders hebben ruim 500.000 afrikanen als slaaf overgebracht naar Amerikaanse koloniën. Hoe kwamen de slaven aan na de reis? Wanneer de slaven in Zuid-Amerika aankwamen waren ze er nooit al te best aan toe. Een gedeelte was al gestorven en de overigen hadden wonden en waren ook nog wel eens ziek. De slaven lapten ze dan wat op want dan konden ze hen voor meer verkopen daar. De wonden werden met verf dicht gesmeerd alsof er niks aan de hand was. Als ze ziek waren werd dat zo goed mogelijk verborgen. De goede slaven die aan de Spaanse normen voldeden werden “Piezas de India” genoemd. Deze slaven waren gezond en hadden een gaaf gebit. Ze waren meestal tussen de 15 en 35 jaar. De overige slaven werden manquerons genoemd waaruit ongeveer 1/3 van de slaven bestond. Alle slaven werden bijna wel verkocht. Conclusie De slaven hadden het slecht. Ze werden vastgebonden en met weinig hygiëne en voedselvoorzieningen overgebracht naar Zuid-Amerika. Zo’n 17 procent stierf onderweg aan ondermeer dysenterie en andere ziektes die ze waren opgelopen. Wanneer ze aankwamen werden ze opgelapt om verkocht te worden. Over het algemeen hadden de slaven het op de schepen het dus slecht.