Tantalus

Inleiding. Ik ben naar de uitvoering van Tantalus gegaan. Tantalus gaat over de Trojaanse Oorlog en over de vloek op het geslacht Tantalus. Het waren 9 delen op 1 dag. Auteur John Barton heeft 20 jaar gewerkt aan dit stuk. Mevr. Smit stelde voor om naar deze voorstelling te gaan en het leek ons wel leuk om te doen. Ze gaf ons een boekje over de voorstelling dat we konden lezen. Samenvatting. Generaties lang werkt de vloek die Zeus uitriep over het geslacht van Tantalus door. Ook zijn achterkleinkinderen Agamemnon en Menelaos krijgen ermee te maken. In zijn toneelcyclus Tantalus werkt auteur John Barton hoofdzakelijk hún wederwaardigheden uit. Niet toevallig, want zij zijn de hoofdrolspelers in de meest veelzijdige en fascinerende episode uit de Griekse mythologie, de Trojaanse Oorlog. De Griekse koningen hebben gezworen elkaar bij te staan mocht ooit iemand de mooie Helena, uiteindelijk toegevallen aan Menelaos, proberen te schaken. Als deze door de Trojaanse prins Paris heimelijk wordt meegevoerd naar Troje, worden dan ook ogenblikkelijk alle Griekse vorsten opgetrommeld om dit onrecht te herstellen. Tantalus is onderverdeeld in drie delen: Het uitbreken van de oorlog, De Oorlog en De thuiskomsten. De eerste drie stukken (Apollo, Telephos en Iphigeneia) behandelen episodes in de voorbereidingsfase. Tal van onwillige koningen moeten worden overgehaald, de goden moeten gunstig worden gestemd opdat de goede wind opsteekt en het leger moet zich hergroeperen nadat de vloot aanvankelijk op de verkeerde kust was geland. Het middenstuk (Neoptolemos, Priamos, Odysseus en Kassandra) speelt in het tiende jaar van de belegering van Troje. De helden raken vermoeid en zowel de leider in het Griekse kamp Agamemnon, als de koning van Troje, Priamos, probeert door onderhandelen en het uitruilen van de ooit door de Grieken geroofde prinses Hesione tegen Helena, een einde aan de strijd te maken. De gematigde krachten leggen het echter af tegen de sluwheid van Odysseus die de list met het houten paard bedenkt. Het resultaat is de overwinning van de Grieken, de verwoesting van de stad en het vermoorden van haar inwoners. Alleen de vrouwen die deel uitmaken van de koninklijke familie worden gespaard. Zij worden verdeeld onder de Griekse koningen en als oorlogsbuit mee naar huis genomen. In de laatste delen (Hermione en de samengevoegde delen Helena en Erigone) worden episodes behandeld die kunnen worden gerekend tot het naspel van wat er tijdens de oorlog is gebeurd. Bovendien komt er eindelijk een einde aan de bijna dwangmatige keten van moord, wraak en vergelding, doordat Orestes (zoon van Agamemnon en Klytaimnestra) trouwt met Erigone, de dochter van zijn overspelige moeder. Naast een episch oorlogsverhaal is Tantalus niet alleen het verhaal van drie families, maar ook een spel van en met de verbeelding. De cyclus begint met een groep vrouwen die elkaar, geholpen door een dronken dichter, verhalen vertellen. Oude mythen, over hoe 'het' allemaal is begonnen. De verteller sleept de toehoorders steeds dieper zijn verhaal in. Al vertellend zet hij aanvankelijk de verschillende personages alleen een beetje aan. Gaandeweg echter identificeert hij zich dermate met zijn figuren dat ze steeds meer een eigen leven gaan leiden en een steeds zelfstandiger plaats innemen, waardoor ze ook zonder tussenkomst van de dichter kunnen bestaan. Een prachtig voorbeeld van de geboorte van het drama vanuit de magie van de vertelling. Wat het meest opviel. Het opvallendste was het decor dat elke keer na een pauze weer veranderd was. De kleding van de actrices waren soms ook erg mooi, Het decor vond ik het mooist toen er in het midden een poel was van rood water(bloed), nadat Troje verslagen is. Als de vrouwen worden verdeeld. Hoe alles wordt verteld en gespeeld vond ik erg apart, ik kan niet goed uitleggen hoe het werd vertelt en gespeeld.
Het indrukwekkendste stuk.,/B> Het stuk dat de meeste indruk op mij maakte was het eerste stuk, waarin van alles wordt verteld over het ontstaan van de Trojaanse oorlog. Personages in het verhaal worden geïntroduceerd door een groep vrouwen en een dronken dichter. Niet zozeer de inhoud vond ik indrukwekkend, maar de manier waarop het werd vertelt vond ik erg mooi en soms grappig. Een ander stuk dat ook veel indruk op mij maakte was Stuk zes. Troje is overwonnen. Alle Trojaanse mannen zijn vermoord en de stad staat in brand. De vrouwen die tot het Trojaanse koninkrijk behoren worden slavinnen gemaakt. Koningin Hekabe geeft de moed niet op. Ze is er van overtuigt dat Troje ook deze ramp zal overleven. Zij rekent op haar zoontje, die enige overlevende man(die veilig in Thracië woont). Om Odysseus zover te krijgen om naar Thracië te gaan, vertelt ze hem dat al het Trojaanse goud in Thracie verstopt is. De personage die bij mij de meeste weerzin op riep was Hermione, die boos werd op Andromache. Hermione is getrouwd met Neoptolemos, terwijl ze eigenlijk beloofd was aan Orestes. Andromache is de minnares van Neoptolemos. Als Neoptolemos vermoord word door orestes, gaat Hermione met Orestes trouwen. Belangrijke personages. Helena was natuurlijk een belangrijk personage, hoewel ze niet vaak voorkomt in het stuk. Alleen in het laatste stuk zie je haar. En tussendoor ook soms even. Ze wordt mee genomen door paris naar Troje. Menelaos, haar man en koning, wil haar terug en daardoor begint de oorlog. Omdat andere koningen een verbond met hem hadden, dat als Helena gestolen word, zij hem zouden helpen. Sommige proberen er onder uit te komen andere niet. Er spelen zoveel personages een rol in het verhaal, dat ik ze niet allemaal hier kan neerzetten. Thema. De thema’s zijn oorlog, liefde en haat. Recensie. NRC Handelsblad
De Appel schittert in moderne Tantalus. Toneelgroep De Appel maakt er in zijn Scheveningse theater een indrukwekkend evenement van; een perfecte toneeldag waarin de bezoeker zich volledig kan onderdompelen in de Griekse mythes. Tantalus biedt een rijkdom aan prachtige beelden, sterke verhalen, aansprekende personages, een spel met de verhalen uit het verleden en de moraal van het heden, in steeds andere registers, van luim naar ernst en terug, in een altijd lichte en heldere toon. De verschillende delen zijn afwisselend genoeg om de spanning erin te houden, en bevatten voldoende spiegelingen, herhalingen en rode draden om de eenheid te bewaren. Het is een wonder hoe alleen al door de aankleding ieder gedeelte een totaal andere kleur en sfeer heeft. De spelers beginnen in vrijetijdskleding, met wat attributen uit de verkleedkist, en het wordt vervolgens steeds weelderiger, tot aan de schitterende pruikentijd-kostuums van het Trojaanse hof. Dan volgt weer een strak bedrijf in overheersend bloedrood, en een strafzaak in zwart en wit. Zo wisselt regisseur Aus Greidanus ook de toneelstijlen af, van verteltheater tot psychologisch spel, groepsscènes en intieme monologen. Barton kijkt uitdrukkelijk met moderne ogen naar de mythes. 'Grieks' vervangt hij door 'Westers' en hij introduceert rustig het moderne concept 'oorlogsmisdaad' in de bloederige oudheid. De tweede en mooiste helft van Tantalus is bijna geheel voor de vrouwen, die bij Barton een veel actievere en complexere rol in de nasleep van de oorlog hebben dan bij zijn Griekse bronnen. Mijn mening. De voorstelling was zeker indrukwekkend. De kostuums en het verhaal waren prachtig. Het was gewoon een heel mooi gespeeld stuk.