Biodiversiteit

De importantie van biodiversiteit of biologische verscheidenheid, hetgeen het totaal aan verschillende vormen onder organismen in een gebied inhoudt. Deze diversiteit aan soorten is belangrijk voor het functioneren van het ecosysteem in een gebied, en geldt derhalve als maat voor gezondheid van het gebied.Biodiversiteit heeft ook waarde voor de productie van voedselmiddelen.De biodiversiteit neemt tegenwoordig af, hetgeen voor een deel te wijten is aan de mens.(ontbossing, bebouwing) Stelling: De importantie van biodiversiteit wordt door het gros van de mensheid onderschat. Waarschijnlijk wordt de complexiteit van biodiversiteit onderschat.In de natuur zijn verschillende organismen via een kringloop met elkaar verbonden.Als een organisme uitsterft heeft dit direct gevolg op andere organismen. Een voorbeeld hiervan zijn de bruinwieren, deze planten op de grond van de zeebodem worden bedreigd door netten van de intensieve visserij. Het uitsterven van dit plantje zou desastreus zijn voor de zee-egel (bruinwieren zijn het voedsel van zee-egels).Als de zee-egelpopulatie afneemt heeft dit weer invloed op de zeeotter, die de zee-egel als voedselbron heeft. Tevens biedt bruinwier een schuilplaats aan vissen en ongewervelde dieren. Sterft het bruin weer uit zal dit invloed hebben op de populatie van de vissen in dat gebied. De vissers gooien dus hun eigen ramen in door de intensive visvangst. Het zelfde geval doet zich voor bij de landbouw. In de agrarische sector worden uit commercieel belang alleen de soorten met een grote opbrengst gekweekt. Er wordt geen rekening gehouden met erosie van de landbouwgrond over een langere tijd. Mede door de groei van de wereldbevolking blijft steeds minder landbouwgrond over. Deze landbouwgrond zal over een langere tijd aan erosie ten prooi vallen door eenzijdige bezetting van de grond. Net als bij de visserij wordt het probleem onderschat. De visserij zal eerder dan de landbouw beperkende maatregelen opgelegd krijgen. De belangen bij de gangbare landbouwpraktijk zijn namelijk zo groot, en zo diep verankerd in het landelijk bestuur, dat elk initiatief ter bevordering van biodiversiteit voorlopig marginaal zal blijven. Toch hebben de wereldleiders in 1992 een stap in de goede richting gedaan. Zij stelden het Biodiversiteitsverdrag op, dit heeft tot doel de rijkdom aan natuurlijke soorten te beschermen en duurzaam gebruik mogelijk te maken. Anderzijds is dit verdrag een naïeve oplossing van het probleem, waarin rijke landen arme landen moeten steunen en waaringeen rekening wordt gehouden met de groei van de wereldbevolking. Het verdrag is daardoor meer een idealistisch beeld dan een weloverwogen plan. De enige mogelijkheid om biodiversiteit te behouden, en dus in een schone wereld met duurzaam gebruik van de natuurlijke rijkdommen te leven, is betere informatie over de gevolgen van biodiversiteit geven. Nu wordt de biologieles op de basisschool niet benut om toekomstige volwassenen te informeren over de gevolgen van eenzijdige landbouw. De Europese Unie moet strengere maatregelen durven te treffen om de eenzijdige landbouw in te perken. De wereldbevolking is bezig haar eigen ramen in te gooien, als zij niet tijdig stopt met eenduidige voedselverwerving. Helaas zijn alleen onze linkse vrienden met geitenwollen sokken op de hoogte van dit sterk onderschatte probleem.