Eetstoornissen (anorexia, boulimia)

Mijn spreekbeurt gaat over eetstoornissen hier vallen de ziektes Anorexia Nervosa en Boulimia Nervosa onder. Anorexia en Boulimia komen vooral voor bij vrouwen ongeveer 5% van de patiënten is man. Tweederde van de vrouwen wil graag afvallen maar dit wil niet zeggen dat ze ook te dik zijn. Ze voelen zich te dik. Door betere voedingsomstandigheden worden we steeds zwaarder, terwijl het zogenaamde ‘ideale’ gewicht steeds lager komt te liggen. Anorexia Nervosa (is verkort tot anorexia) betekend letterlijk “gebrek aan eetlust door nerveuze oorzalen” Dit is eigenlijk geen goede benaming want mensen die hieraan lijden hebben juist wel zin om te eten maar proberen dat gevoel juist te onderdrukken. Het zou beter lijnziekte genoemd kunnen worden want de patiënten willen heel erg graag afvallen. Ze zijn der als het ware aan verslaafd en gaan ermee door, zelfs als ze al sterk vermagerd zijn. Om nog meer af tevallen dwingen anorexiapatienten zichzelf tot veel lichaamsbeweging. Bijvoorbeeld 2 uur per dag aerobics, joggen dagelijks 10 km of doen iedere avond op hun kamer 500 buikspieroefeningen. Alles wat te maken heeft met eten, gewicht en lichaamsomvang is een obsessie. Ze tobben over wat ze wel of niet moeten eten. De patiënten zijn zeer goede calorieën tellers en compenseren bijvoorbeeld als er een gebakje op een verjaardag wordt gegeten door de volgende dag de lunch over te slaan of door te braken of laxeren. Vaak ontkennen de Anorexia patiënten hun ziekte. Ze beseffen dat hun gedrag beter niet bekend kan worden want dan komt er iemand die hun plannen gaat dwarsbomen. Ze houden lang vol dat er niets aan de hand is. Diep in hun hart zijn ze meestal ook nog trots op hun prestaties. Het vermagerde lichaam ziet er in hun ogen goed uit. Terwijl het gewicht steeds lager wordt worden de patiënten steeds banger om aan te komen. Een pondje erbij is dan ook een regelrechte ramp. Gevolgen van Anorexia Nervosa kunnen zijn dat je het koud krijgt menstruatiestoornissen, ademhaling en hartslag worden trager en slaapproblemen. Door het eenzijdige dieet en het gebruik van laxeermiddelen kunnen leiden tot spierkrampen hartritmestoornissen en zelfs een hartstilstand. Bij Boulimia Nervosa betekent letterlijk 'eetlust als een os door nerveuze oorzaken'. Ook deze naam klopt niet helemaal, omdat er sprake is van eetbuien die worden afgewisseld met perioden van heel weinig eten. Bovendien hoeft het niet zo te zijn dat boulimia patienten een grote eetlust hebben voordat ze een eetbui krijgen. Het gaat om het eten, niet om het stillen van honger. De drang om te eten lijkt op een verslaving. Boulimia wordt dan ook wel eetverslaving genoemd. Wanneer je 3 maanden lang 2 of meer eetbuien per week hebt, kun je van boulimia spreken. Een eetbui wil zeggen dat je in korte tijd grote hoeveelheden, meestal calorierijk voedsel waar veel vetten inzitten, naar binnen werkt. Tijdens zoon eetbui heb je het gevoel niet te kunnen stoppen, maar uit angst voor gewichtstoename wordt na zo’n eetbui bijna niets meer gegeten of gebraakt. Er ontstaat zo een zeer verstoord eetpatroon, maar het gewicht blijft meestal normaal. Als je aan boulimia lijdt, maak je je extreem veel zorgen over je gewicht en je uiterlijk je bent er bijna heel de dag mee bezig en je zelfwaardering is er helemaal afhankelijk van. Boulimia Nervosa kan ernstige lichamelijke gevolgen hebben. Wat veel voorkomt zijn menstruatiestoornissen, gebitsklachten, hartritmestoornissen, flauwvallen en duizeligheid. Ook kunnen je darmen ernstig beschadigd raken door veel laxeren en kan de maag scheuren door de grote hoeveelheden voedsel. Mensen durven niet naar de dokter voor deze lichamelijke klachten, want ze schamen zich voor de oorzaak ervan. Zowel anorexia nervosa-patienten als boulimia nervosa-patienten hebben meestal een laag zelfvertrouwen en een sterke behoefte aan waardering door anderen. Ze zijn bang om te falen en stellen zichzelf daarom hoge eisen om zo waardering te krijgen. Anorexia en boulimia gaan nog nogal eens in elkaar over. De gemiddelde duur van deze 2 eetstoornissen is ongeveerd zeven en een half jaar. Er is niet echt een oorzaak aan te wijzen voor deze 2 eetstoornissen omdat het bij mannen vrouwen jongens en meisjes voorkomt. Er zijn culturele maatschappelijke en sociale verklaringen voor. Niet 1 van deze factoren zou dus de doorslag geven maar het gaat om een samenspel ervan. Eetstoornissen kan je niet zomaar genezen, er zijn ernstige lichamelijke en geestelijke gevolgen, en de weg van genezing is vaak lang. Hoe langer de eetstoornis duurt hoe moeilijker het zal zijn om de ziekte te genezen. Vooral omdat de patiënten niet toe durven te geven dat ze naar een hulpverlener moeten. Maar als die stap dan toch gezet is moeten ze wel het gevoel krijgen om serieus genomen te worden. In de Nederlandse gezondheidszorg speelt de huisarts een centrale rol. De huisarts kan je doorverwijzen naar de geestelijke gezondheidszorg. Bijvoorbeeld naar een psycholoog/psychiater, een RIAGG of een algemeen ziekenhuis. Hier kan een behandeling plaatsvinden. Er zijn verschillende behandelingen mogelijk elke behandeling hangt van de patiënt af hoe oud die is de achtergrond en de sociale situatie. Soms kunnen zelfs geneesmiddelen helpen. Er zijn niet echt medicijnen bekend die helpen tegen anorexia maar meestal worden er dan kalmeringsmiddelen voorgeschreven. En voor boulimia antidepressiva.