Armoede en rijkdom

Ondervoed of overgewicht? In de hele wereld word er genoeg voedsel geproduceerd om ieder mens een gezond en productief leven te kunnen garanderen. Toch leeft tweederde van de wereldbevolking in een staat van permanente honger. Elke dag sterven er 24 duizend mensen van de honger. Dat is 1 slachtoffer per 5 seconden. En het aantal mensen dat verhongerd blijft maar stijgen. Waarom zijn er 800 miljoen hongerige mensen op deze wereld, en wat kan eraan gedaan worden? Oneerlijk verdeeld Terwijl ruw geschat zo’n 1.1 biljoen mensen met overgewicht te kampen hebben, zijn er evenveel mensen die ernstig ondervoed zijn. Miljoenen, vooral kinderen, sterven jaarlijks aan ondervoeding of aan de gevolgen van verkeerde voeding. In 1980 stierven er over de hele wereld 12 miljoen kinderen aan eiwitgebrek. In de rijke landen sterven welgestelde mensen aan allerlei ziekten, omdat ze veel te zwaar zijn. Zwaarlijvigheid ten gevolge van te veel eten, vooral ongezond voedsel is de hoofdoorzaak van veel levensbedreigende ziekten zoals diabetes, hoge bloeddruk, beschadiging van belangrijke organen en kanker. Aan de ene kant van de wereld sterven mensen aan overdaad, aan de andere kant verhongeren ze. Het is overduidelijk dat wereldvoedselproductie en –consumptie uit balans zijn. Vee word gevoederd met voedsel dat miljoenen ondervoede mensen in andere delen van de wereld zou kunnen redden. In 1998 werd wereldwijd 37 procent van alle geproduceerde graan gevoerd aan dieren die geslacht zouden worden, waarvan 66 procent in de United States. Als de Amerikanen hun vleesconsumptie met 10 procent zouden verminderen, zouden we genoeg voedsel kunnen produceren om alle slachtoffers van ondervoeding te eten te kunnen geven.
Is er een oplossing voor dit probleem? Het lijkt simpel: gewoon voedsel sturen naar de derde wereldlanden. Maar zo makkelijk is het niet. Om dit probleem efficiënt aan te kunnen pakken moet je eerst de oorzaken van de hongersnood in de derde wereldlanden weten. Een van de grootste oorzaken is de grote armoede. Mensen hebben geen geld om eten te kunnen kopen. Ook een tekort aan voedsel is een belangrijke oorzaak. Door bijvoorbeeld slecht weer mislukken de oogsten, en wanneer een land in oorlog is worden vaak grote delen van de oogst vernield. Kleine boeren in derde wereld landen hebben niet genoeg geld en dus ook niet de mogelijkheid om een grote oogst te kunnen produceren. Op een klein lapje grond valt niet veel te verbouwen, en zonder de benodigde hulpmiddelen zoals mest en materiaal waar de boer mee om weet te gaan kan elke kleine tegenslag een grote ramp veroorzaken. In Europa en de Verenigde Staten zijn vaak grote voedseloverschotten. Overtollige sinaasappelen worden in Californië als veevoer gebruikt. Elders in de ontwikkelde wereld worden voedseloverschotten opgeslagen, achtergelaten om weg te rotten of welbewust vernietigd. Het verschepen van deze overschotten naar landen waar hongersnood heerst lijkt een logische oplossing, maar ook dit roept veel problemen op. Een schip dat graan vervoert kost duizenden euro’s per dag. Als het schip eenmaal zijn bestemming heeft bereikt moet het voedsel worden uitgeladen en verdeeld. Opnieuw moet iemand dat betalen. De beste oplossing lijkt toch het financieel ondersteunen en stimuleren van kleine boeren in derde wereldlanden om productiever te gaan verbouwen. Er moeten maatregelen worden genomen zodat grote buitenlandse afnemers de boeren niet te weinig betalen voor hun oogst. Prijsafspraken zijn heel belangrijk. Ook moet de boeren worden geleerd om efficiënt te gaan produceren. Er moet geld worden vrijgemaakt zodat boeren zich hulpmiddelen als ploegen en oogstapparaten kunnen veroorloven. Daar moet goed over worden nagedacht. Het heeft geen zin om een maaidorser te verkopen aan een arme boer die geld noch kennis heeft om ermee te werken. Veel boeren weten niet hoe ze met een oogstmachine overweg moeten gaan. In ontwikkelingslanden kunnen traditionele oogsttechnieken geschikter zijn dan moderne methodes en daar moet rekening mee gehouden worden. Boeren in derde wereldlanden hebben behoefte aan sterke gewassen, die tegen een stootje kunnen, en die ze met behulp van eenvoudige machinerie kunnen verbouwen. Ook moeten ze financieel ondersteund worden, bijvoorbeeld door middel van het verstrekken van een lening met een laag rentepercentage, zodat ze werknemers in dienst kunnen nemen. Hierdoor stijgt ook de werkgelegenheid. Toch is dan het probleem van de grote verschillen tussen de ontwikkelde wereld en de 3e wereldlanden nog lang niet opgelost. Zolang wij, welvarende mensen, meer blijven eten dan eigenlijk goed voor ons is, en onszelf tegoed doen aan allerlei luxemiddelen, zal er weinig veranderen. We zouden natuurlijk ook een klein gedeelte van ons geld kunnen doneren, zodat we samen aan een betere wereld kunnen werken. Wanneer elk welvarend mens 30 euro per jaar af zou staan, zouden we de 300 miljoen hongerige kinderen te eten kunnen geven, naar school kunnen sturen en de slechte gezondheidsomstandigheden kunnen verbeteren. Een betere wereld begint bij jezelf. Bronnen: http://www.rnw.nl/amsterdamforum/html/040123af.html
http://www.christianveg.com/GNFAC-2.htm
De Quest