Hoofdstuk 1
Contacten in de oudheid en de middeleeuwen
1.1 In de tijd van Grieken en Romeinen
Door de veroveringen van Alexander de Grote kregen Griekse handelaren omstreeks 334 toegang tot de zijderoute via Libanon. De barre tocht hadden ze over voor de grote winsten die ze met hun luxegoederen verdienden. De route leidde naar de handelsstad Kasjgar in het uiterste westen van China, waar ook Indiërs kwamen. De Chinezen ontwikkelden zo 3000 v.C. al de methode om zijde te maken, en tot 550 hebben ze dit geheim weten te houden voor buitenlanders. Christelijke monniken brachten toen de methode naar Constantinopel.
Zheng was de eerste keizer en grondlegger van de Chinese staat. Na de eenwording van het binnengebied in 221 v.C. vergrootte hij de politieke eenheid van het Middenrijk, waardoor een centraal bestuurde eenheidsstaat ontstond. Hij zorgde voor orde, strenge wetten en een nieuwe infrastructuur. Omstreeks 100 v.C. werden de keizers geadviseerd door confucianistisch opgeleide mandarijnen. Tijdens de Qin- en Handynastie (211 v.C. tot 589 n.C.) telde de landbouwstedelijke samenleving zo’n 60 miljoen inwoners. De Hankeizers breidden het land uit en de handelsroutes goed bewaakt waardoor export van zijde naar het Romeinse rijk sterk toenam. Vorsten van ondergeworpen landen behielden hun positie, mits ze de Chinese hegemonie erkenden en tribuut betaalden. Dit alles om de stabiliteit in China te behouden.
Vanaf de 3e eeuw v.C. reisden Griekse handelaren per schip vanuit Egypte naar India of Ceylon om daar zijdehandel te drijven met Chinezen. Door een goede Chinese vloot en uitbreiding van het Romeinse rijk kwamen er direct contact, en in 166 kwamen de eerste Romeinse handelaren met geschenken naar het Chinese hof.
Er gingen ook Chinezen naar het westen, zij brachten net als andere bevolkingsgroepen geschenken naar keizer Augustus. De Romeinse kennis over China was nog steeds beperkt.
1.2 In de tijd van monniken en ridders
China werd weer een eenheidsstaat tijdens de Sui-dynastie (589-618), Zuid-China werd steeds belangrijker door de uitbreiding van de landbouw. Het auiden voorzag het dicht bevolkte noorden van voedsel door nieuwe kanalen . Tijdens de Tangdynastie (618-907) bloeide de cultuur en handel met Azië. Nieuwe geloven als het boeddhisme en de islam kwamen, en in 635 kwam een groep nestoriaans-christelijke monniken bij keizer Taizong. In veel Chinese steden kwamen Nestoriaanse kerken.
In de tijd van monniken en ridders groeide de Chinese bevolking naar 80 miljoen. Met het nu arme en chaotische Europa was geen contact meer. Door de technologische voorsprong van China op Europa was er wel indirecte culturele invloed in de middeleeuwen; o.a. de stijgbeugel werd in de 3e eeuw naar Europa gebracht. Omstreeks 1000 namen de Chinezen het kompas in gebruik voor de scheepvaart.
1.3 In de tijd van steden en staten
De bereisde Marokkaanse geograaf Al Idrisi tekende in 1154 de oudste in Europa bekende kaart waarop de Chinese kust te zien is. In de tijd van de kruistochten kwam er in Europa weer belangstelling voor het Verre Oosten, maar de Islamieten in het Midden-Oosten lieten hen niet bij de zijderoutes. Tot de Mongolen tussen 1206 en 1227 het grootste landrijk ooit op de Aziatische steppen vestigde. In 1258 namen ze Bagdad in, waardoor de Arabieren hun macht over de zijderoutes kwijt raakten. De Mongolen hadden meer interesse in de rijke Arabische wereld, maar de Europeanen zagen hen als mogelijke bondgenoten tegen de Islam. Na geruchten over een christelijke Mongoolse machthebber stuurden ze gezanten om de Roomse kerk te verspreiden en een bondgenootschap te sluiten. De Mongolen waren echter niet geïnteresseerd.
De Mongolen veroverden China tussen 1207 en 1279, in 1971 riep de Mongoolse machthebber Khan zich tot keizer van China en verplaatste zijn hof naar Peking. De Mongolen waren tot nu toe erg wreed geweest in hun veroveringen, maar in Azië brachten ze juist vrede, veiligheid en handel. Toen handelaren Nicolo en Maffeo Polo vanuit Venetië naar Khan kwamen was hij erg geïnteresseerd in Europa en het christendom.
Meer Europeanen gingen naar China; de Italiaanse monnik Johannes van Montecorvico vestigde zich in 1291 als bisschop in Peking. Hij vertaalde de bijbel en breidde met andere Europese priesters het Chinese aartsbisdom uit. De Mongolen kregen na Khan’s dood in 1294 te maken met Chinese opstandelingen. In 1368 werd de laatste Mongoolse keizer verjaagd en de Mingdynastie (1368-1644), hiermee kwam een eind aan het Chinees-Europese contact.
Canton was vanaf de 9e eeuw de belangrijkste havenstad, door de komst van de Arabieren ontstond er een grote moslimwijk . Hier woonde rond 1340 jurist en reiziger Ibn Battoeta, hij had veel bewondering voor China maar voelde zich er als moslim niet thuis.
In de tijd van steden en staten nam de Chinese bevolking toe tot 100 miljoen mensen, het rijk groeide en de Verboden Stad werd gebouwd. Ook liet keizer Yongle een grote vloot bouwen, voornamelijk om indruk te maken. In het Chinese wereldbeeld waren alle buitenlanders barbaren, de keizer wilde dat alle vorsten de Chinese supernatie erkenden. China schermde zich steeds meer af van de buiten wereld, en in 1436 gingen ze definitief op slot, het werd een autarkie.
Hoofdstuk 2
China en de Europese expansie
2.1 China en de opkomende wereldeconomie
In 1511 bereikten de Portugezen als eerste Europeanen het verre Oosten, ze voeren door de straat van Malakka, de zeestraat tussen Indonesië en het vaste land van Zuid-Oost-Azië. In 1514 bereikten ze de Chinese kust, sinds de Mingdynastie in 1368 was er amper handel tussen Europa en China. Chinezen voeren niet en lieten geen schepen uit het buitenland toe, maar in 1517 mochten acht Portugeze schepen Canton binnen. De Portugezen kregen door de grote cultuurverschillen de slechte reputatie van barbaren.
Toch kregen de Chinezen belangstelling voor de door de Portugezen meegebrachte producten, en ze kregen toestemming om een factorij te stichten op het schiereiland Macao. Vanaf 1565 kwamen er ook Spanjaarden met producten uit Amerika. De Chinezen gingen weer handel drijven met eigen producten en ging daarmee een belangrijke rol spelen in de wereldeconomie vanaf de 17e eeuw. Wel zorgden de keizers ervoor dat ze de macht in handen hielden door buitenlanders zo veel mogelijk buiten te houden.
Na de voor China goede 16e eeuw ging het in de 17e mis, de Mingdynastie werd in 1644 verjaagd door een Mantsjoe-leger. Zij noemden hun dynastie Qing en namen veel over van de Chinese cultuur, al voerden ze wel een aantal veranderingen in. China beleefde met hen tot 1800 een stabiele periode en groeide gigantisch.
In de 17e eeuw kwamen ook de Nederlanders en Britten naar China. De VOC verdiende erg veel aan o.a. thee. Vanaf de 18e eeuw mochten alle buitenlanders China in. Tijdens de verlichting was er in Europa veel interesse voor China.
Missionarissen vertrokken ook naar China met hun katholieke boodschap, en imponeerden de Chinese bovenlaag met de nieuwe techniek van de wetenschappelijke revolutie uit het westen. De belangrijkste missionaris Matteo Ricci vond dat er een speciaal Chinees christendom moest komen, hij wilde het confucianisme verwerken in het Chinese Christendom. Keizer Kangxi gaf toestemming om kerken te bouwen in Peking en Canton, maar er was niet veel animo voor. Maar deze keizer en de paus kregen ruzie en in 1721 werd het Christendom verboden in China.
2.2 Speelbal van het moderne imperialisme
Begin 19e eeuw haalden Europese landen, veel dingen uit China, maar moesten hiervoor met zilver betaalden omdat de Chinezen geen Europese producten wouden, behalve opium. In de 18e eeuw had de keizer deze drug verboden maar dat hielp niet echt, de goederen werd via de Europeanen binnengesmokkeld. 1830 waren zo’n twaalf miljoen Chinezen verslaafd! Hierdoor sloeg de handelsbalans om, China betaalde veel zilver en hun economie raakte ontwricht. De keizer Daoguang greep hierom in 1839 in door 20 000 kisten opium te vernietigen. De Britse regering was woedend en bombardeerde (tot grote schrik van de Chinezen) de Chinese kust en veroverde gemakkelijk forten en kustplaatsen.
De keizer moest nu de Britten hun zin geven en tekende in 1842 het Verdrag van Nanking: de Britten mochten nu in vijf steden vrij handelen en kregen een schadevergoeding voor de opium en de oorlogskosten. Ook mochten ze een handelsstad stichten in Hongkong. Ook de andere westerse landen gingen meer rechtten in China eisen, waar China weer onderuit probeerde te komen. Dit leidde in 1856 tot de Tweede Opiumoorlog; een Frans-Brits leger bezette Peking en China moest nu wel meewerken. De opiumhandel en havens gingen geheel open en het Christendom mocht weer. In verdragshavens langs de kust kregen de imperialistische mogendheden exterritoriale rechten. Buitenlanders leefden in concessies, aparte stadsdelen met vaderlandse wetten. De Japanners daarentegen voerden wel met succes moderniseringen door en won in 1895 een oorlog met China waardoor China Taiwan moest afstaan en de Japanners kregen rechtten voor havens en fabrieken. De openstelling van China verbeterde de handel met Europa. China begon met importeren en moest geld gaan lenen bij buitenlandse banken, opium bleef heel populair.
2.3 Bedreigde republiek
Eind 19e eeuw kwam er onder leiding van Sun Yat-sen een beweging op die China wou moderniseren. Sun had op Hawaii gestudeerd en vond China chaotisch en corrupt. China moest volgens hem gebaseerd worden op nationalisme, socialisme en democratie, daarom richtte hij de Chinese Nationale Volkspartij (Kwomintang) op. Na de dood van de keizersweduwe Cixi 1908 begon een democratische revolutie. Eind 1911 bezetten soldaten de Verboden Stad en in 1912 tot de eerste president van China benoemd. Maar de vorming van de moderne staat werd geen succes, in de provincies hadden krijgsheren de macht en veroorzaakten chaos en burgeroorlogen. Pas in 1925 wist Sun’s opvolger Chiang Kai-shak de krijgsheren te verslaan.
Tijdens de eerste Wereldoorlog steunden China en Japan de geallieerden, China zond zelfs duizenden arbeiders om hen te helpen. China werd hier echter niet voor beloond, alle concessies werden aan Japan toegewezen. De economische crisis van de jaren ’30 was in China sterk voelbaar. Japan werd een steeds grotere politieke bedreiging , zij wouden
Oost-Azië overheersen en uitbuiten. Ze begonnen met Mantsjoerije om China te bereiken, ze bliezen daar in een stuk spoorlijn op en gaven de Chinezen de schuld. Nadat de Japanners daar een marionettenregering neerzetten diende China een klacht in bij de Volkenbond, maar dat hielp niet. De Japanners verlieten in 1933 deze vredesorganisatie.
Rond 1919 verloren de Chinezen de hoop op westerse steun, en richtten hun pijlen op Sovjet-Rusland en het communisme. De Chinese Communistische Partij (CCP) werd opgericht en ging samenwerken (met steun van de SU) met de KMT tegen de krijgsheren. Na deze strijd keerde de KMT zich tegen de communisten en begon een burgeroorlog die tot 1949 zou duren. De KMT had bijna gewonnen maar Mao zette met 20 000 man de strijd vanuit het buitenland voort. Chiang vestigde zich in Nanking in het zuidoosten, Mao streed vanaf 1931 vanuit West-China. Maar in 1936 moest Chiang zich concentreren op de strijd tegen Japan, die oorlog brak in 1937 uit.
2.4 Oorlog en revolutie
Op 7 juli 1937 was er een schietpartij tussen Japanse en Chinese soldaten de aanleiding voor Japan om een groot leger naar China te sturen. Zij veroverden in korte tijd Peking, Shanghai en de hoofdstad Nanking. Ze breiden hun macht uit over Noord-oost-China, en streden zowel tegen de KMT van Chiang als het Rode leger van Mao. De westerlingen bleven hier lang buiten tot de Japanse aanval op een Amerikaanse vloot in Pearl Harbor in 1941, een dag later bezetten de Japanners alle Chinese concessies en verklaarden samen met Duitsland de oorlog aan de VS. China werd nu een belangrijk geallieerd land en moest in zijn eentje Japan tegenhouden. In 1943 maakte Chiang met Amerika afspraken over militaire hulp en de afschaffing van ongelijke verdragen; na de oorlog zal China alle verloren gebieden weer terugkrijgen van Japan. Chiang beloofde dat hij de Japanners zo veel mogelijk zou tegenhouden. Stalin beloofde in 1943 dat hij Japan na de Duitse overgave de oorlog zou verklaren in ruil voor Japans en Chinees grondgebied. In augustus 1945 vielen Sovjettroepen dan ook Mantsjoerije binnen. Twee dagen eerder had de VS de eerste atoombom afgeworpen en op 15 augustus capituleerde Japan.
China werd na de oorlog één van de vijf vaste leden van de Veiligheidsraad, de belangrijkste vergadering van de Verenigde Naties. Direct na de de wereldoorlog laaide de burgeroorlog in China weer op, in oktober 1945 organiseerden de Amerikanen daarom een bijeenkomst van Chiang en Mao om afspreken te maken over samenwerking. Maar het wantrouwen was te groot. Chiang weerhield de economie niet om te dalen en zijn nationale imago brokkelde af, al hielpen de Amerikanen hem. Het Rode leger won steeds meer met hun guerrillastrijd onder leiding van het strenge bewind van Mao. In 1949 trokken de communisten Peking binnen en op 1 oktober riep Mao de Volksrepubliek uit. Dit was het begin van de Chinese revolutie, waarop Chiang naar Taiwan vluchtte. Het lukte het communistische China niet om Taiwan te veroveren omdat Chiang in de Koude Oorlog werd gesteund door de westerse landen.
Hoofdstuk 3
Oude en nieuwe machten
3.1 De gesloten deur
China werd door de communisten een planeconomie, alles kwam onder staatstoezicht. In 1958 startte Mao de Grote Sprong Voorwaarts; een vijfjarenplan om de landbouw- en industrieproductie te vergroten. Privébezit werd afgeschaft en boeren moesten samenwerken in communes. Het plan mislukte en hongersnoden kostte twintig miljoen Chinezen de dood. De CCP indoctrineerde hun totalitaire ideologie met veel propaganda, afwijkende meningen werden krachtig onderdrukt. Mao werd steeds meer als god vereerd, en zette het aloude Chinese gecentraliseerde gezag voort. In 1966 wilde Mao de Chinese maatschappij veranderen volgens marxistische ideeën veranderen met de Culturele revolutie. Klassenverschillen zouden verdwijnen door afschaffing van onderscheid tussen hoofd- en handarbeid. De strijdgroepen van de Rode Garde, sloten scholen en stuurden miljoenen ambtenaren, leraren, en studenten naar het platteland om maar eens echt te gaan werken. Ze bestreden het confucianisme en zetten kinderen op tegen hun ouders. Wie iets van twijfel uitte werd beschuldigd van revisionisme en werd vernederd, gearresteerd en vermoord. De gelijke sociale verhoudingen werden getoond door iedereen hetzelfde pakje te laten dragen. Het Chinese volk groeide gigantisch.
China brak veel internationale banden, inclusief de opiumhandel. Alleen Hongkong en Macao hoorden nog bij Engeland en Portugal. China hielp o.a. de Vietnamese communisten met hun dekolonisatie. In de Koude Oorlog hoorde bij het communistische Oostblok. In 1950 bereikte deze in Azië zijn hoogtepunt toen het communistische Noord-Korea met hulp van China Zuid-Korea binnenviel. De VN greep echter in en de oorlog eindigde in 1953 in een wapenstilstand. China was ook actief in de wapenwedloop en ontwikkelde atoomwapens. Vanaf de dood van Stalin (1953) waren de verhoudingen met de Sovjet-Unie bekoeld doordat Mao en Chroesjtjov andere interpretaties hadden van het Marxisme. In 1969 waren er zelfs gevechten aan de grens en Mao besloot dat China politiek en economisch voor zichzelf moest zorgen.
3.2 De open deur
China had rond 1970 amper bondgenoten en was geen lid van de VN, ze waren diep verwikkeld in de Vietnamoorlog door wapens te sturen etc. Hierdoor dreigden ze met de VS in conflict te raken, maar China had ook veel te vrezen van de Russen. In 1971 besloot China daarom de relatie met Amerika te verbeteren, president Nixon ging een bezoek brengen aan Mao en China trad weer toe tot de VN. Dit bevorderde de stukgelopen handel ook weer. Deze verbeterde verhouding verzwakte de positie van de SU.
In 1976 stierf Mao, en China brak al snel met zijn leer, al bleef hij wel vereerd worden. Hij werd vervangen door Deng Xiaoping, hij zette de economische deur wijd open. China was ontzettend arm geworden en had een technische en wetenschappelijke achterstand. Deng startte vier moderniseringen: machines in de landbouw, verbeterde irrigatie, vergrote vrijheid en boeren kregen weer eigen grond. In het zuiden werd de industrie ontwikkeld en studenten konden naar het buitenland. In 1989 verbeterde de Chinees-Russische verhouding door een bezoek van Gorbatsjov.
De moderniseringen lieten de economie groeien met zo’n 10% per jaar, voornamelijk door de export (werkplaats van de wereld). In 2004 werd de EU China’s grootste handelspartner en China zorgde zo veel mogelijk voor en goede handelsbalans. In 2007 was de export 969 miljard dollar en de import 791 miljard. De binnenlandse migratie van jongeren van het platteland naar de stad ontwikkelde een industriële samenleving, het aantal stedelingen groeide van 1980 tot 2005 wel 33%.
China had nu een kapitalistische economie, maar nog steeds een communistisch bestuurssysteem. Politieke vrijheid bleef beperkt, dissident Wei Jingsheng zei in 1978 dat China democratisch moest worden en belandde daarmee in de gevangenis. De overheid wilde de nationale eenheid behouden en had daarom weinig ruimte voor mensenrechten. In 1989 werden demonstraties op het Tiananmanplein nog wreed neergeslagen met honderden doden.
Ook houdt de regering de informatiemaatschappij binnen de perken, China heeft weliswaar een kwart miljard internet aansluitingen, deze worden wel bewaakt door de regering. Ook tijdens de Olympische spelen werd er niets aan het toeval overgelaten.
Jaartallen overzicht
221 v.C. – Eerste keizer Zheng creëert eenheidsstaat
211-206 v.C. – Qindynastie
206 v.C.-589 – Handynastie indirecte handel met Europa
550 – Christelijke monniken ontdekken techniek zijde
589-618 - Sui-dynastie kanalen, zuiden voorziet bevolkte noorden van voedsel
618-907 - Tangdynastie opbloei cultuur, Europa chaos
635 – Groep nestoriaanse monniken brengen Christendom
1206-1227 – Mongolen stichtten gigantisch rijk.
Veroveren Bagdad Arabieren geen macht meer
1254 – Vlaamse monnik van Rubroeck probeert bondgenootschap met Mongolen
1207-1279 – Mongolen veroveren China
1271 – Khan roept zich uit tot keizer in nieuwe hoofdstad Peking
1271 – Polo’s terug naar China
1291 – Monnik Montecorvino sticht bisdom in Peking
1297-1368 – Mongoolse Yuandynastie
1368-1297 – Mingdynastie einde Chinees-Europese contacten
China machtiger en groter, Verboden stad gebouwd
1436 – China op slot autarkie
1514 – Portugezen bereiken Chinese kust
1555 – Portugezen mogen factorij stichtten
1644-1912 – Mantsjoe Qingdynastie veel Chinese cultuur overgenomen
17e eeuw – door wetenschappelijke revolutie krijgen Europeanen voorsprong op Chinezen
18e eeuw – alle buitenlanders zelfde rechten in China
1839 – Keizer Daoguang laat 20 000 kisten opium vernietigen Engelsen boos, bombarderen kust & winnen
1842 – China tekent Verdrag van Nanking Britten veel handelsrechten
1856 – Tweede Opiumoorlog omdat China onder ongelijke verdragen uit wou komen
China verliest en moet alles openstellen
1861-1908 – Ouderwetse Keizerin Cixi aan de macht
1895 – China verliest oorlog van Japan en moet Taiwan afstaan en Japanners rechten geven
1911 – Soldaten van nationalistische Kwomintang bezetten Verboden Stad
1912 – Leider KMT Sun Yat-sen gekozen tot eerste president
1919 – Verdrag van Versailles geeft alleen Japan concessies, China niet
1923 – KMT en CCP vechten samen tegen krijgsheren
1925 – Krijgsheren verslagen, KMT en CCP weer oorlog
1931 – Japanners blazen spoorlijn op om Mantsjoerije te bezetten
Mao sticht in ver West-China communistische Sovjetstaat
1937-1945 – Chinees-Japanse oorlog
1937 – Schietincident op Marco Polobrug reden Japanners sturen leger en veroveren
Peking, Shanghai en hoofdstad Nanking
1941 – Japanse aanval op Pearl Harbor. Verklaren met Duitsland VS de oorlog.
China geallieerd (met afspraken)
1945 – Sovjettroepen veroveren Mantsjoerije terug en VS werpt atoombom
Japan capituleert
VN wordt opgericht China in Veiligheidsraad
Oorlog KMT en CCP laait weer op, bijeenkomsten helpen niet
1949 – Communisten nemen Peking in en roepen Volksrepubliek uit
Chiang van KMT vlucht naar Taiwan
1950 – Communistisch Noord-Korea valt Zuid-Korea binnen
1954 – Einde oorlog in Vietnam waar Chinezen de communisten steunden
1958 – Mao start de “Grote Sprong Voorwaarts” 5-jarenplan voor mobilisatie
1964 – Rode boekje gepubliceerd
1966 – Start culturele revolutie afschaffing van klassenverschillen
1969 – Gevechten tussen China en Rusland geen vriendjes meer sinds Chroesjtjov
1971 – China verbetert relatie met VS
1975 – Mao sterft
Deng Xiaping is nieuwe leider vier moderniseringen
1989 – Gorbatsjov en Xiaping maken het goed
Contacten in de oudheid en de middeleeuwen
1.1 In de tijd van Grieken en Romeinen
Door de veroveringen van Alexander de Grote kregen Griekse handelaren omstreeks 334 toegang tot de zijderoute via Libanon. De barre tocht hadden ze over voor de grote winsten die ze met hun luxegoederen verdienden. De route leidde naar de handelsstad Kasjgar in het uiterste westen van China, waar ook Indiërs kwamen. De Chinezen ontwikkelden zo 3000 v.C. al de methode om zijde te maken, en tot 550 hebben ze dit geheim weten te houden voor buitenlanders. Christelijke monniken brachten toen de methode naar Constantinopel.
Zheng was de eerste keizer en grondlegger van de Chinese staat. Na de eenwording van het binnengebied in 221 v.C. vergrootte hij de politieke eenheid van het Middenrijk, waardoor een centraal bestuurde eenheidsstaat ontstond. Hij zorgde voor orde, strenge wetten en een nieuwe infrastructuur. Omstreeks 100 v.C. werden de keizers geadviseerd door confucianistisch opgeleide mandarijnen. Tijdens de Qin- en Handynastie (211 v.C. tot 589 n.C.) telde de landbouwstedelijke samenleving zo’n 60 miljoen inwoners. De Hankeizers breidden het land uit en de handelsroutes goed bewaakt waardoor export van zijde naar het Romeinse rijk sterk toenam. Vorsten van ondergeworpen landen behielden hun positie, mits ze de Chinese hegemonie erkenden en tribuut betaalden. Dit alles om de stabiliteit in China te behouden.
Er gingen ook Chinezen naar het westen, zij brachten net als andere bevolkingsgroepen geschenken naar keizer Augustus. De Romeinse kennis over China was nog steeds beperkt.
1.2 In de tijd van monniken en ridders
China werd weer een eenheidsstaat tijdens de Sui-dynastie (589-618), Zuid-China werd steeds belangrijker door de uitbreiding van de landbouw. Het auiden voorzag het dicht bevolkte noorden van voedsel door nieuwe kanalen . Tijdens de Tangdynastie (618-907) bloeide de cultuur en handel met Azië. Nieuwe geloven als het boeddhisme en de islam kwamen, en in 635 kwam een groep nestoriaans-christelijke monniken bij keizer Taizong. In veel Chinese steden kwamen Nestoriaanse kerken.
In de tijd van monniken en ridders groeide de Chinese bevolking naar 80 miljoen. Met het nu arme en chaotische Europa was geen contact meer. Door de technologische voorsprong van China op Europa was er wel indirecte culturele invloed in de middeleeuwen; o.a. de stijgbeugel werd in de 3e eeuw naar Europa gebracht. Omstreeks 1000 namen de Chinezen het kompas in gebruik voor de scheepvaart.
1.3 In de tijd van steden en staten
De bereisde Marokkaanse geograaf Al Idrisi tekende in 1154 de oudste in Europa bekende kaart waarop de Chinese kust te zien is. In de tijd van de kruistochten kwam er in Europa weer belangstelling voor het Verre Oosten, maar de Islamieten in het Midden-Oosten lieten hen niet bij de zijderoutes. Tot de Mongolen tussen 1206 en 1227 het grootste landrijk ooit op de Aziatische steppen vestigde. In 1258 namen ze Bagdad in, waardoor de Arabieren hun macht over de zijderoutes kwijt raakten. De Mongolen hadden meer interesse in de rijke Arabische wereld, maar de Europeanen zagen hen als mogelijke bondgenoten tegen de Islam. Na geruchten over een christelijke Mongoolse machthebber stuurden ze gezanten om de Roomse kerk te verspreiden en een bondgenootschap te sluiten. De Mongolen waren echter niet geïnteresseerd.
De Mongolen veroverden China tussen 1207 en 1279, in 1971 riep de Mongoolse machthebber Khan zich tot keizer van China en verplaatste zijn hof naar Peking. De Mongolen waren tot nu toe erg wreed geweest in hun veroveringen, maar in Azië brachten ze juist vrede, veiligheid en handel. Toen handelaren Nicolo en Maffeo Polo vanuit Venetië naar Khan kwamen was hij erg geïnteresseerd in Europa en het christendom.
Meer Europeanen gingen naar China; de Italiaanse monnik Johannes van Montecorvico vestigde zich in 1291 als bisschop in Peking. Hij vertaalde de bijbel en breidde met andere Europese priesters het Chinese aartsbisdom uit. De Mongolen kregen na Khan’s dood in 1294 te maken met Chinese opstandelingen. In 1368 werd de laatste Mongoolse keizer verjaagd en de Mingdynastie (1368-1644), hiermee kwam een eind aan het Chinees-Europese contact.
In de tijd van steden en staten nam de Chinese bevolking toe tot 100 miljoen mensen, het rijk groeide en de Verboden Stad werd gebouwd. Ook liet keizer Yongle een grote vloot bouwen, voornamelijk om indruk te maken. In het Chinese wereldbeeld waren alle buitenlanders barbaren, de keizer wilde dat alle vorsten de Chinese supernatie erkenden. China schermde zich steeds meer af van de buiten wereld, en in 1436 gingen ze definitief op slot, het werd een autarkie.
Hoofdstuk 2
China en de Europese expansie
2.1 China en de opkomende wereldeconomie
In 1511 bereikten de Portugezen als eerste Europeanen het verre Oosten, ze voeren door de straat van Malakka, de zeestraat tussen Indonesië en het vaste land van Zuid-Oost-Azië. In 1514 bereikten ze de Chinese kust, sinds de Mingdynastie in 1368 was er amper handel tussen Europa en China. Chinezen voeren niet en lieten geen schepen uit het buitenland toe, maar in 1517 mochten acht Portugeze schepen Canton binnen. De Portugezen kregen door de grote cultuurverschillen de slechte reputatie van barbaren.
Toch kregen de Chinezen belangstelling voor de door de Portugezen meegebrachte producten, en ze kregen toestemming om een factorij te stichten op het schiereiland Macao. Vanaf 1565 kwamen er ook Spanjaarden met producten uit Amerika. De Chinezen gingen weer handel drijven met eigen producten en ging daarmee een belangrijke rol spelen in de wereldeconomie vanaf de 17e eeuw. Wel zorgden de keizers ervoor dat ze de macht in handen hielden door buitenlanders zo veel mogelijk buiten te houden.
Na de voor China goede 16e eeuw ging het in de 17e mis, de Mingdynastie werd in 1644 verjaagd door een Mantsjoe-leger. Zij noemden hun dynastie Qing en namen veel over van de Chinese cultuur, al voerden ze wel een aantal veranderingen in. China beleefde met hen tot 1800 een stabiele periode en groeide gigantisch.
In de 17e eeuw kwamen ook de Nederlanders en Britten naar China. De VOC verdiende erg veel aan o.a. thee. Vanaf de 18e eeuw mochten alle buitenlanders China in. Tijdens de verlichting was er in Europa veel interesse voor China.
Missionarissen vertrokken ook naar China met hun katholieke boodschap, en imponeerden de Chinese bovenlaag met de nieuwe techniek van de wetenschappelijke revolutie uit het westen. De belangrijkste missionaris Matteo Ricci vond dat er een speciaal Chinees christendom moest komen, hij wilde het confucianisme verwerken in het Chinese Christendom. Keizer Kangxi gaf toestemming om kerken te bouwen in Peking en Canton, maar er was niet veel animo voor. Maar deze keizer en de paus kregen ruzie en in 1721 werd het Christendom verboden in China.
2.2 Speelbal van het moderne imperialisme
Begin 19e eeuw haalden Europese landen, veel dingen uit China, maar moesten hiervoor met zilver betaalden omdat de Chinezen geen Europese producten wouden, behalve opium. In de 18e eeuw had de keizer deze drug verboden maar dat hielp niet echt, de goederen werd via de Europeanen binnengesmokkeld. 1830 waren zo’n twaalf miljoen Chinezen verslaafd! Hierdoor sloeg de handelsbalans om, China betaalde veel zilver en hun economie raakte ontwricht. De keizer Daoguang greep hierom in 1839 in door 20 000 kisten opium te vernietigen. De Britse regering was woedend en bombardeerde (tot grote schrik van de Chinezen) de Chinese kust en veroverde gemakkelijk forten en kustplaatsen.
2.3 Bedreigde republiek
Eind 19e eeuw kwam er onder leiding van Sun Yat-sen een beweging op die China wou moderniseren. Sun had op Hawaii gestudeerd en vond China chaotisch en corrupt. China moest volgens hem gebaseerd worden op nationalisme, socialisme en democratie, daarom richtte hij de Chinese Nationale Volkspartij (Kwomintang) op. Na de dood van de keizersweduwe Cixi 1908 begon een democratische revolutie. Eind 1911 bezetten soldaten de Verboden Stad en in 1912 tot de eerste president van China benoemd. Maar de vorming van de moderne staat werd geen succes, in de provincies hadden krijgsheren de macht en veroorzaakten chaos en burgeroorlogen. Pas in 1925 wist Sun’s opvolger Chiang Kai-shak de krijgsheren te verslaan.
Tijdens de eerste Wereldoorlog steunden China en Japan de geallieerden, China zond zelfs duizenden arbeiders om hen te helpen. China werd hier echter niet voor beloond, alle concessies werden aan Japan toegewezen. De economische crisis van de jaren ’30 was in China sterk voelbaar. Japan werd een steeds grotere politieke bedreiging , zij wouden
Oost-Azië overheersen en uitbuiten. Ze begonnen met Mantsjoerije om China te bereiken, ze bliezen daar in een stuk spoorlijn op en gaven de Chinezen de schuld. Nadat de Japanners daar een marionettenregering neerzetten diende China een klacht in bij de Volkenbond, maar dat hielp niet. De Japanners verlieten in 1933 deze vredesorganisatie.
Rond 1919 verloren de Chinezen de hoop op westerse steun, en richtten hun pijlen op Sovjet-Rusland en het communisme. De Chinese Communistische Partij (CCP) werd opgericht en ging samenwerken (met steun van de SU) met de KMT tegen de krijgsheren. Na deze strijd keerde de KMT zich tegen de communisten en begon een burgeroorlog die tot 1949 zou duren. De KMT had bijna gewonnen maar Mao zette met 20 000 man de strijd vanuit het buitenland voort. Chiang vestigde zich in Nanking in het zuidoosten, Mao streed vanaf 1931 vanuit West-China. Maar in 1936 moest Chiang zich concentreren op de strijd tegen Japan, die oorlog brak in 1937 uit.
2.4 Oorlog en revolutie
Op 7 juli 1937 was er een schietpartij tussen Japanse en Chinese soldaten de aanleiding voor Japan om een groot leger naar China te sturen. Zij veroverden in korte tijd Peking, Shanghai en de hoofdstad Nanking. Ze breiden hun macht uit over Noord-oost-China, en streden zowel tegen de KMT van Chiang als het Rode leger van Mao. De westerlingen bleven hier lang buiten tot de Japanse aanval op een Amerikaanse vloot in Pearl Harbor in 1941, een dag later bezetten de Japanners alle Chinese concessies en verklaarden samen met Duitsland de oorlog aan de VS. China werd nu een belangrijk geallieerd land en moest in zijn eentje Japan tegenhouden. In 1943 maakte Chiang met Amerika afspraken over militaire hulp en de afschaffing van ongelijke verdragen; na de oorlog zal China alle verloren gebieden weer terugkrijgen van Japan. Chiang beloofde dat hij de Japanners zo veel mogelijk zou tegenhouden. Stalin beloofde in 1943 dat hij Japan na de Duitse overgave de oorlog zou verklaren in ruil voor Japans en Chinees grondgebied. In augustus 1945 vielen Sovjettroepen dan ook Mantsjoerije binnen. Twee dagen eerder had de VS de eerste atoombom afgeworpen en op 15 augustus capituleerde Japan.
China werd na de oorlog één van de vijf vaste leden van de Veiligheidsraad, de belangrijkste vergadering van de Verenigde Naties. Direct na de de wereldoorlog laaide de burgeroorlog in China weer op, in oktober 1945 organiseerden de Amerikanen daarom een bijeenkomst van Chiang en Mao om afspreken te maken over samenwerking. Maar het wantrouwen was te groot. Chiang weerhield de economie niet om te dalen en zijn nationale imago brokkelde af, al hielpen de Amerikanen hem. Het Rode leger won steeds meer met hun guerrillastrijd onder leiding van het strenge bewind van Mao. In 1949 trokken de communisten Peking binnen en op 1 oktober riep Mao de Volksrepubliek uit. Dit was het begin van de Chinese revolutie, waarop Chiang naar Taiwan vluchtte. Het lukte het communistische China niet om Taiwan te veroveren omdat Chiang in de Koude Oorlog werd gesteund door de westerse landen.
Hoofdstuk 3
Oude en nieuwe machten
3.1 De gesloten deur
China werd door de communisten een planeconomie, alles kwam onder staatstoezicht. In 1958 startte Mao de Grote Sprong Voorwaarts; een vijfjarenplan om de landbouw- en industrieproductie te vergroten. Privébezit werd afgeschaft en boeren moesten samenwerken in communes. Het plan mislukte en hongersnoden kostte twintig miljoen Chinezen de dood. De CCP indoctrineerde hun totalitaire ideologie met veel propaganda, afwijkende meningen werden krachtig onderdrukt. Mao werd steeds meer als god vereerd, en zette het aloude Chinese gecentraliseerde gezag voort. In 1966 wilde Mao de Chinese maatschappij veranderen volgens marxistische ideeën veranderen met de Culturele revolutie. Klassenverschillen zouden verdwijnen door afschaffing van onderscheid tussen hoofd- en handarbeid. De strijdgroepen van de Rode Garde, sloten scholen en stuurden miljoenen ambtenaren, leraren, en studenten naar het platteland om maar eens echt te gaan werken. Ze bestreden het confucianisme en zetten kinderen op tegen hun ouders. Wie iets van twijfel uitte werd beschuldigd van revisionisme en werd vernederd, gearresteerd en vermoord. De gelijke sociale verhoudingen werden getoond door iedereen hetzelfde pakje te laten dragen. Het Chinese volk groeide gigantisch.
China brak veel internationale banden, inclusief de opiumhandel. Alleen Hongkong en Macao hoorden nog bij Engeland en Portugal. China hielp o.a. de Vietnamese communisten met hun dekolonisatie. In de Koude Oorlog hoorde bij het communistische Oostblok. In 1950 bereikte deze in Azië zijn hoogtepunt toen het communistische Noord-Korea met hulp van China Zuid-Korea binnenviel. De VN greep echter in en de oorlog eindigde in 1953 in een wapenstilstand. China was ook actief in de wapenwedloop en ontwikkelde atoomwapens. Vanaf de dood van Stalin (1953) waren de verhoudingen met de Sovjet-Unie bekoeld doordat Mao en Chroesjtjov andere interpretaties hadden van het Marxisme. In 1969 waren er zelfs gevechten aan de grens en Mao besloot dat China politiek en economisch voor zichzelf moest zorgen.
3.2 De open deur
China had rond 1970 amper bondgenoten en was geen lid van de VN, ze waren diep verwikkeld in de Vietnamoorlog door wapens te sturen etc. Hierdoor dreigden ze met de VS in conflict te raken, maar China had ook veel te vrezen van de Russen. In 1971 besloot China daarom de relatie met Amerika te verbeteren, president Nixon ging een bezoek brengen aan Mao en China trad weer toe tot de VN. Dit bevorderde de stukgelopen handel ook weer. Deze verbeterde verhouding verzwakte de positie van de SU.
In 1976 stierf Mao, en China brak al snel met zijn leer, al bleef hij wel vereerd worden. Hij werd vervangen door Deng Xiaoping, hij zette de economische deur wijd open. China was ontzettend arm geworden en had een technische en wetenschappelijke achterstand. Deng startte vier moderniseringen: machines in de landbouw, verbeterde irrigatie, vergrote vrijheid en boeren kregen weer eigen grond. In het zuiden werd de industrie ontwikkeld en studenten konden naar het buitenland. In 1989 verbeterde de Chinees-Russische verhouding door een bezoek van Gorbatsjov.
De moderniseringen lieten de economie groeien met zo’n 10% per jaar, voornamelijk door de export (werkplaats van de wereld). In 2004 werd de EU China’s grootste handelspartner en China zorgde zo veel mogelijk voor en goede handelsbalans. In 2007 was de export 969 miljard dollar en de import 791 miljard. De binnenlandse migratie van jongeren van het platteland naar de stad ontwikkelde een industriële samenleving, het aantal stedelingen groeide van 1980 tot 2005 wel 33%.
China had nu een kapitalistische economie, maar nog steeds een communistisch bestuurssysteem. Politieke vrijheid bleef beperkt, dissident Wei Jingsheng zei in 1978 dat China democratisch moest worden en belandde daarmee in de gevangenis. De overheid wilde de nationale eenheid behouden en had daarom weinig ruimte voor mensenrechten. In 1989 werden demonstraties op het Tiananmanplein nog wreed neergeslagen met honderden doden.
Ook houdt de regering de informatiemaatschappij binnen de perken, China heeft weliswaar een kwart miljard internet aansluitingen, deze worden wel bewaakt door de regering. Ook tijdens de Olympische spelen werd er niets aan het toeval overgelaten.
221 v.C. – Eerste keizer Zheng creëert eenheidsstaat
211-206 v.C. – Qindynastie
206 v.C.-589 – Handynastie indirecte handel met Europa
550 – Christelijke monniken ontdekken techniek zijde
589-618 - Sui-dynastie kanalen, zuiden voorziet bevolkte noorden van voedsel
618-907 - Tangdynastie opbloei cultuur, Europa chaos
635 – Groep nestoriaanse monniken brengen Christendom
1206-1227 – Mongolen stichtten gigantisch rijk.
Veroveren Bagdad Arabieren geen macht meer
1254 – Vlaamse monnik van Rubroeck probeert bondgenootschap met Mongolen
1207-1279 – Mongolen veroveren China
1271 – Khan roept zich uit tot keizer in nieuwe hoofdstad Peking
1271 – Polo’s terug naar China
1291 – Monnik Montecorvino sticht bisdom in Peking
1297-1368 – Mongoolse Yuandynastie
China machtiger en groter, Verboden stad gebouwd
1436 – China op slot autarkie
1514 – Portugezen bereiken Chinese kust
1555 – Portugezen mogen factorij stichtten
1644-1912 – Mantsjoe Qingdynastie veel Chinese cultuur overgenomen
17e eeuw – door wetenschappelijke revolutie krijgen Europeanen voorsprong op Chinezen
18e eeuw – alle buitenlanders zelfde rechten in China
1839 – Keizer Daoguang laat 20 000 kisten opium vernietigen Engelsen boos, bombarderen kust & winnen
1842 – China tekent Verdrag van Nanking Britten veel handelsrechten
1856 – Tweede Opiumoorlog omdat China onder ongelijke verdragen uit wou komen
China verliest en moet alles openstellen
1861-1908 – Ouderwetse Keizerin Cixi aan de macht
1895 – China verliest oorlog van Japan en moet Taiwan afstaan en Japanners rechten geven
1912 – Leider KMT Sun Yat-sen gekozen tot eerste president
1919 – Verdrag van Versailles geeft alleen Japan concessies, China niet
1923 – KMT en CCP vechten samen tegen krijgsheren
1925 – Krijgsheren verslagen, KMT en CCP weer oorlog
1931 – Japanners blazen spoorlijn op om Mantsjoerije te bezetten
Mao sticht in ver West-China communistische Sovjetstaat
1937-1945 – Chinees-Japanse oorlog
1937 – Schietincident op Marco Polobrug reden Japanners sturen leger en veroveren
Peking, Shanghai en hoofdstad Nanking
1941 – Japanse aanval op Pearl Harbor. Verklaren met Duitsland VS de oorlog.
China geallieerd (met afspraken)
1945 – Sovjettroepen veroveren Mantsjoerije terug en VS werpt atoombom
Japan capituleert
VN wordt opgericht China in Veiligheidsraad
Oorlog KMT en CCP laait weer op, bijeenkomsten helpen niet
Chiang van KMT vlucht naar Taiwan
1950 – Communistisch Noord-Korea valt Zuid-Korea binnen
1954 – Einde oorlog in Vietnam waar Chinezen de communisten steunden
1958 – Mao start de “Grote Sprong Voorwaarts” 5-jarenplan voor mobilisatie
1964 – Rode boekje gepubliceerd
1966 – Start culturele revolutie afschaffing van klassenverschillen
1969 – Gevechten tussen China en Rusland geen vriendjes meer sinds Chroesjtjov
1971 – China verbetert relatie met VS
1975 – Mao sterft
Deng Xiaping is nieuwe leider vier moderniseringen
1989 – Gorbatsjov en Xiaping maken het goed
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
J.
J.
maar de Han Dynastie was niet tot 589 n.C
5 jaar geleden
Antwoorden