Biometrie

Inhoudsopgave 1. Inleiding
2. Biometrie
3. DNA herkenning 4. Handgeometrie en fingerprint
5. Identificatie door de ogen
6. Stemherkenning 7. Identificatie door gezicht
8. Schriftherkenning en toetsaanslag/schrijfmotoriek
9. Toepassing Biometrie
10. Voor- en nadelen
11. Slot
12. Bronvermelding
13. Logboek
14. Planning Inleiding Dit verslag gaat over Biometrie. Biometrie is een verzamelnaam van technieken die je kunt toepassen om dingen elektronisch te beveiligen. Het zijn lichaamskenmerken die persoonsgebonden zijn. Met deze kenmerken kun je nauwelijks frauderen. Met deze technieken kun je iemand identificeren of controleren of je wel met de juiste persoon te maken hebt. Je kunt daarbij denken aan een irisscan die de directeur van de bank moet maken wil hij de bankkluis in. Pinnen zonder pinpas kan in de toekomst ook, het pinautomaat herkent je gezicht of je stem. Onder biometrie valt: - Gezichtsherkenning - Lichaamsgeurherkenning - Stem herkenning - Schriftherkenning - Handtekeningverificatie - Bloedvatherkenning - Toetsaanslag - Herkenning van oorvorm - DNA herkenning - Handgeometrie - Oogherkenning
In dit verslag proberen wij deze vormen van biometrie te verduidelijk en uit te leggen. Wij hopen dat we jullie veel kunnen leren over biometrie. De toekomst is namelijk sneller bij je dan dat je denkt.
Biometrie Biometrie komt kort gezegd neer op het gebruik van fysieke kenmerken of
gedragskenmerken van een persoon om zijn of haar identiteit vast te stellen of te controleren. Voorbeelden van biometrische technieken die gebruik maken van fysieke kenmerken zijn de vingerafdruk-herkenning, de handgeometrie-herkenning, de iris-scan, de retina-scan, de gelaatsherkenning, enz. Bij gedragskenmerken valt te denken aan het
herkennen van dynamische handtekeningen en stemherkenning. Een groot voordeel van het gebruik van biometrie is dat fysieke of gedragskenmerken niet overdraagbaar of vervalsbaar zijn, en dat dus een hoger niveau van beveiliging kan worden gehaald dan met behulp van bijvoorbeeld PIN-codes. Vooralsnog worden in de (project)situaties waar biometrie wordt toegepast gebruik gemaakt van chipkaart voorzien van biometrie in combinatie met een PIN. Voordat men gebruik kan maken van een met biometrie beveiligde chipkaart moet deze worden gepersonaliseerd, dat wil zeggen, de chipkaart moet worden voorzien van gegevens van de betreffende persoon. Het biometrie-proces kent daarom twee fases: de
invoerfase (ook wel personaliseringsfase genoemd) en de gebruiksfase. In de eerstgenoemde fase moet men zich er allereerst van overtuigen dat de ingevoerde gebruiker inderdaad een geautoriseerde gebruiker is. Als de identiteit van de gebruiker is gecontroleerd kan het eigenlijke personaliserings- of enrollment-proces beginnen. Tijdens dit proces wordt een biometrisch kenmerk van de gebruiker opgenomen (analoog signaal) en na conversie naar een digitaal signaal opgeslagen op de
chipcard. Al voordat het gedigitaliseerde signaal wordt opgeslagen kan het bewerkt worden om onderscheidende kenmerken te benadrukken en de data te comprimeren. Het bewerkte en op de chipkaart opgeslagen digitale biometrische signaal wordt aangeduid als de template. Er zijn dus twee verschillende biometrische gegevens: het oorspronkelijke (analoog) signaal en het bewerkte (digitale) signaal, de template. Bij het omzetten van het analoge signaal naar de template wordt gebruik gemaakt van een algoritme. Toepassing van zulk algoritme is niet omkeerbaar; men kan vanuit de template daarom niet meer terug kan naar het volledige signaal. In de gebruiksfase wordt de opgeslagen biometrische template gebruikt om de identiteit van de gebruiker te controleren. Als de identiteit van een gebruiker vergeleken moet worden, wordt opnieuw een biometrisch kenmerk opgenomen met behulp van een
sensor (hierbij komt een analoog signaal beschikbaar). Het verkregen (analoge) signaal wordt omgezet in een digitaal signaal; er wordt een ‘biometrische template’ van het signaal gemaakt (dit levert de zogenaamde ‘live scan’ op). De template wordt vervolgens
vergeleken met de template die tijdens het enrollment proces is verkregen en wordt opgeslagen. Bij de vergelijking wordt gebruik gemaakt van een vergelijkingsalgoritme dat bepaalde afwijkingen toelaat. Dit algoritme zorgt voor een resultaat dat de mate van overeenkomst aangeeft. Als het resultaat binnen de grenzen van het acceptabele valt, levert de match een positief resultaat, anders een negatief resultaat. Als de grenzen te ruim zijn, kan biometrie niet worden beschouwd als een passend beveiligingsmechanisme. Als de grenzen te krap worden ingesteld kunnen geautoriseerde gebruikers problemen ondervinden bij de verificatie-procedure. DNA herkenning DNA is de afkorting van DeoxyriboNucleic Acid. Het heeft de vorm van een wenteltrap, een dubbele helix. Het DNA molecuul is opgebouwd uit nucleotiden. Elke nucleotide bestaat uit een fosfaatgroep, een suikermolecuul en een stikstofbase. In het DNA -molecuul ligt in codevorm de erfelijke informatie opgeslagen. Een gen is een stukje DNA dat de informatie voor een eiwit bevat; meestal bepalen meerdere eiwitten één eigenschap. Hoewel iedereen DNA heeft, verschilt de code per individu. Alleen bij een eeneiige tweeling verschilt dit niet. Dit zou wel eens een probleem kunnen worden. DNA biedt ook een grote uitkomst bij het opsporen van criminelen. Omdat jouw code uniek is, is een DNA onderzoek het meest betrouwbaar. Alleen bij eeneiige tweelingen is deze c ode hetzelfde, en kan dit wel voor problemen zorgen. Wanneer er bij de plaats van het misdrijf sporen worden achtergelaten, zoals haren, sperma en speeksel, kan dit onderzocht worden. Als men al een verdachte heeft, kan het DNA van deze verdachte vergeleken worden met het gevonden DNA, komt dit overeen, dan kan een zaak snel opgelost worden. DNA herkenning is niet alleen geschikt voor het opsporen van criminelen. Het wordt ook gebruikt bij de opsporing van ouders. Wanneer een vrouw niet weet welke man de vader van haar kind is, wordt er bij de verschillende ‘vaders’ DNA afgenomen, hetzelfde bij het kind. Ook dit wordt met elkaar vergeleken om te kijken of er enige overeenkomsten zijn. DNA –fingerprint wordt toegepast bij het vaststellen van erfelijke ziekten. Met behulp van bepaalde enzymen wordt het DNA in stukjes geknipt. De stukjes DNA worden in een elektrisch magnetisch veld uit elkaar getrokken door het verschil in massa en elektrische lading. Uit de rangschikking die ontstaat, kan de c ode worden vastgesteld. De informatie die het DNA geeft, kan vastgelegd worden in een ‘genenpaspoort’. Hierin staat op welke ziekten men kans heeft. DNA –herkenning heeft niet alleen maar voordelen, het kent namelijk ook een hoop nadelen. Een nadeel bij een misdrijf is dat er aangetoond moet worden hoe de sporen daar zijn gekomen. Het kan zijn dat het er neergelegd is, om bijvoorbeeld iemand in het kwaad daglicht te zetten. Bij een eeneiige tweeling kan het een groot probleem worden wanneer 1 van de 2 een misdrijf heeft gepleegd. DNA biedt hier geen uitkomst, want bij een eeneiige tweeling is het DNA precies hetzelfde. Het testen zelf is ook een probleem, want dit neemt veel tijd in beslag. Ook moet het DNA onderzocht worden door een specialist in een modern laboratorium.
Handgeometrie en Fingerprint Handgeometrie: Bij handgeometrie wordt gebruik gemaakt van de afmeting van de hand en vingers. Hierbij kun je denken aan de oppervlakte, dikte breedte, lengte van de hand en vingers. Deze afmetingen zijn uniek, en dus per persoon verschillend. Het apparaat werkt als volgt; Men voert voor gebruik gegevens in het apparaat. Er wordt een mal van je hand gemaakt, waarbij precies de afmetingen van je hand en vingers opstaan. Dit wordt opgeslagen in de computer. Als men wil inloggen, moet je je hand op het apparaat leggen, je hand wordt gelezen. Er worden meer dan 90 uitzonderlijke maten en 31000 punten geregistreerd. Met deze gegevens zoekt hij de databank door, is er een match, dan mag je binnen, geen match betekent geen toegang. Aan dit systeem zit zitten veel voordelen. Het systeem heeft een zo genoemde lage FRR-waarde ('False Reject Rate'). Dit wil zeggen dat de kans dat je niet herkend wordt zeer klein is. Ook al zit je in ongunstige omstandigheden. En de snelheid waarmee dit apparaat je hand leest en controleert duurt niet lange dan enkele seconde en het resultaat is betrouwbaar. Bij Cargo Card in de Rotterdamse haven wordt handgeometrie al volop gebruikt. De belangrijkste rede hiervan is tijdwinst. Een transportbedrijf meldt via de computer aan de terminal dat er een vrachtwagen aankomt om goederen op te halen. In de terminal wordt alles klaargezet. De vrachtwagenchauffeur komt, hij laat zijn linkerhand lezen voor toegang, zijn goederen worden opgeladen en hij krijgt meteen papieren en routebeschrijving mee. Vrijwel direct kan de chauffeur weer vertrekken. Via deze manier is ook de klant er zeker van dat de goederen niet gestolen worden of verkeerd worden opgehaald. Een andere toepassing is bijvoorbeeld bij sportvereniging en fabrieken. Je kan dan je hand laten lezen om toegang te krijgen op het terrein. Hierdoor komen er geen onbevoegde op het terrein. Fingerprint Vingerafdrukken is een van de oudste technieken van biometrie. Bij deze techniek wordt er gebruik gemaakt van de uniekheid van de vingerhuid. De oudste techniek is dan wel met inkt, de zogehete inkt-en-rol procedure. Bij deze techniek doe je inkt op je vinger en drukt je vinger op papier, waardoor een print ontstaat. Tegenwoordig is er geen inkt meer nodig. Met een computer scanner (zogenaamde live scan) maak je een digitale vingerafdruk. Met behulp van AFIS (Automated Fingerprint Indentification System) kan men in de database zoeken naar een dezelfde vingerafdruk. Men kan dan zien met wie men te maken heeft. Het nadeel van dit systeem is dat al die digitale foto’s elk 250 kb inneemt. Je moet dus een ontzettend grote database hebben, en is dus geen doen. Daarom is ook deze techniek weer verbeterd. De vingerscan. Nadat men een digitale afbeelding heeft van de vinger wordt niet heel de afbeelding opgeslagen maar alleen de punten die de vingerafdruk identiek maakt. Hierdoor heeft zo’n foto geen 250kb maar 1 kb
Om een vingerafdruk te maken heeft men 3 verschillende methodes namelijk, optisch, silicone en ultrasound. - Optisch: Dit is de oudste manier van het maken van een vingerscan. De vinger wordt op een kunststof plaat gelegd en er wordt een zwart/wit afbeelding (gedetailleerd van 500 dpi.) gemaakt. Deze vorm van technologie is vrij betrouwbaar. Maar een nadeel is dat deze techniek zeer gevoelig is voor vuil op de vingertoppen en de plaat. - Silicone: Deze techniek komt steeds meer in trek. Het silicone werken als een condensator en de vinger is de tegenpool (dus door middel van elektrische geladen deeltjes) Aan de hand hiervan wordt er een 8 –bit grijsschaal afbeelding gemaakt. Het resultaat is een hoge kwaliteit afbeelding. Het voordeel van deze techniek is dat men het gemakkelijk kan gebruiken in verschillende apparaten, dit komt omdat de techniek klein is. Een ander voordeel is dat deze techniek wel 100x duurzamer is dan de optische techniek
Maar deze vorm van technologie wordt nog niet echt erkend als betrouwbaar. Hij moet zich dus in de toekomst nog bewijzen. - Ultrasound: De meest recente en nauwkeurigste techniek is de ultrasound. Door middel van geluidsgolven wordt het reliëf van de vinger bepaald. De techniek heeft dus geen nadelen dat de afbeelding beïnvloed kan worden door de aanwezigheid van stof. De techniek wordt nog nauwelijks gebruikt, maar in de toekomst biedt het vele mogelijkheden. Een groot nadeel van vingerafdrukken is dat sommige mensen een beschadigde vingertop hebben (ze zijn bijvoorbeeld verbrand) en daardoor kan het zijn dat je niet wordt herkend wordt door de computer. Voor criminelen is dit een voordeel, maar voor mensen die via een vingerafdruk toegang moeten krijgen in een bedrijfspand is dit nadelig. De vingerafdrukken worden vooral gebruikt door de politie. Die door middel van fingerprint criminelen willen opsporen, want bijna overal zitten jou vingerafdrukken. Ook om in sommige bedrijfspanden binnen te gaan moet men een vingerafdruk maken. Als de vingerafdruk niet in de database voorkomt dan krijgt men geen toegang. Identificatie door ogen
Identificatie door middel van ogen is de meest accurate vorm van biometrie. Er bestaan hier twee vormen van: - de netvliesscan - de iris herkenning De netvliesscan Het scannen van het netvlies is de oudste van deze twee methodes. Al sinds de jaren 30 is bekend dat de bloedvaten op het netvlies bij iedereen een uniek patroon vormen. Het maken van de scan zelf gebeurt door met een lichtbundel door de iris het oog in te schijnen, waar aan de hand van het terugkaatsende licht een op meer dan 400 punten gemeten patroon uitgehaald kan worden. De kans dat een gebruiker fout geïdentificeerd wordt, is hierdoor kleiner dan 1 op de 1.000.000. Een hieraan verbonden nadeel is echter dat het nadeel: wat wel is, terugkijkend op het voorgaande, is dat het echter wel relatief vaak voorkomt dat een gebruiker die wel bekend zou moeten zijn bij het systeem, niet herkend wordt. Een ander nadeel aan deze methode is dat het identificeren redelijk lang duurt, en meestal als onprettig wordt ervaren doordat van dichtbij het oog met een lichtbundel beschenen wordt. De iris herkenning Iris herkenning is een nieuwere methode, maar wordt wel vaker toegepast. Het is ongeveer even betrouwbaar als een netvlies scan, maar veel gebruiksvriendelijker doordat de gebruiker alleen van binnen een meter afstand een paar seconden naar een camera moet kijken. Deze scant eerst naar de iris, stelt de binnen- en buitengrenzen hiervan vast, deelt deze op in enkele honderden sectoren (zie figuur 1) en slaat details over deze sectoren op. Het enige dat opgeslagen wordt zijn de eigenschappen van de sectoren. Voordeel: omdat alléén de eigenschappen van de sectoren worden opgeslagen, kan er makkelijk Figuur 1. Het oog zoals door vergeleken worden en bovendien is voor irisscan software in sectoren verdeeld

elke persoon in de database maar weinig ruimte nodig. Nadeel: de belichting tijdens het scannen is van groot belang voor het uiteindelijke resultaat, de achterliggende code kan dit meestal voldoende compenseren. Stemherkenning Stemherkenning kan op twee manieren: - herkenning met behulp van een van te voren afgesproken tekst - of stemherkenning met een willekeurige tekst
De laatste is wel de meest moeilijke, maar ook de veilige manier van stemherkenning. Bij stemherkenning wordt dus een uitgesproken zin van een persoon, vergeleken met een eerder opgenomen zin van die persoon. Ook richt stemherkenning zich met name op het herkennen van de stemklanken, bijvoorbeeld de hoogte van de stem en de vibraties. Wat zijn nu eigenlijk de voordelen en de nadelen van stemherkenning? Een voordelen van stemherkenning is dat het erg gebruikersvriendelijk is. Nadelen zijn dat sommige mensen er goed zijn in het nadoen van de stem van een ander. Het kan zijn dat bijvoorbeeld opnames van eerder uitgesproken teksten gebruikt kunnen worden om bepaalde systemen te misleiden. Dit probleem valt deels op te lossen door de persoon elke keer een andere tekst te laten zeggen, de zogenaamde ‘challenge –response’ methode. Dit houdt wel in dat het systeem moeilijker wordt. Toch is stemherkenning niet voor 100%. De stem van een persoon is ook afhankelijk van zijn/ haar emotionele staat. Wanneer iemand verkouden is, of erg emotioneel, wordt de stem niet herkend. Teksten kunnen per ongeluk verkeerd opgelezen of uitgesproken worden, de achtergrondgeluiden kunnen ruis opleveren, en de akoestiek van de kamer waarin het systeem zich bevindt kan ook zorgen voor problemen. Het gebruiken van de soort apparatuur speelt ook een rol bij goed stemherkenning, de ene apparaat is namelijk in betere staat dan de ander. Met andere woorden is stemherkenning dus niet betrouwbaar genoeg om gebruikt te worden in het dagelijks leven. De kans dat er mee gefraudeerd wordt is groot, en het herkennen van de stem zelf levert ook problemen op. Computers kunnen nog niet identificatie en herkenning tegelijkertijd uitvoeren, maar dat zal in de toekomst zeker gebeuren. Identificatie door het gezicht Gezichtsherkenning is een techniek die vrij simpel toe te passen is voor kleinere bedrijven/particulieren met een smal budget. Een PC, PC camera en wat evaluatie software van het internet zijn al genoeg om aan de slag te kunnen. De techniek werkt als volgt: nadat een gezicht enkele seconden is gefilmd, worden de eigenschappen (parameters) van het gezicht vastgelegd in een template (=Het bewerkte en op de chipkaart opgeslagen digitale biometrische signaal), er wordt gezocht naar een overeenkomende templates uit een database (one-to-many search). Vervolgens kunnen er bepaalde rechten gegeven worden aan de gebruiker. Technieken: Er zijn vier veel gebruikte technieken voor gezichtsherkenning
1. eigenfaces
2. Feature analysis
3. Neural Network Mapping
4. Automatic Face Processing (AFP) Eigenfaces: een methode die gebruik maakt van tweedimensionale grijs afbeeldingen waarop verschillende eigenschappen van het gezicht worden aangeven. Vaak wordt “eigenface” als een variatie gebruikt in andere gezichtherkenning technologieën. Feature analysis: is een aan de eigenface gerelateerde technologie. De techniek kijkt naar eigenschappen van gebieden in het gezicht en de relatieve locatie van deze eigenschappen. Dit stelt feature analysis in staat flexibeler om te gaan met gezichtsveranderingen (lachen, rimpels, wallen, enz ). Neural Network Mapping: Deze technologie bestaat uit een algoritme dat beelden vergelijkt waarin verschillende gewichten aan eigenschappen wordt gegeven. Automatic Face Processing (AFP): deze techniek maakt gebruik van de afstanden tussen gezichtscomponenten (neus, Figuur 1. Local Feature Analysis, een feature mondhoek, enz). Deze techniek analysis applicatie is zeer effectief in frontale afbeeldingen. Schriftherkenning en toetsaanslag/schrijfmotoriek Schriftdynamiek is de biometrie die gebruik maakt van handtekeningen voor het vaststellen of controleren van de identiteit. Qua toepassing wordt het zetten van een handtekening vooral veel gebruikt voor het geven van zeg maar een opdracht, of het geven van toestemming voor iets. Denk maar aan banktransacties, ook afspraken in de zakenwereld, contracten en dergelijke. Aangezien de handtekening al zo veel gebruikt werd in het verleden is het logisch dat er tegenwoordig ook automatische handtekeningherkenning gebruikt wordt. Voor een leek is het lastig om zo op het eerste gezicht een valse handtekening van een echte te onderscheiden, maar experts op dit gebied zijn daartoe wel in staat. Computerprogramma’s die deze taak hebben kijken naar twee aspecten: het statische en het dynamische. Het statische aspect is de vorm van de handtekening. Hoe ziet de handtekening er uit? Biometrie maakt vooral gebruik van het dynamische aspect: de snelheid waarmee de handtekening geschreven wordt, de druk die met de pen wordt uitgeoefend en alles wat daar mheen zit. Met andere woorden de manier waarop de handtekening gezet is. Het grootste voordeel van de handtekening is dat iedereen de techniek al accepteert. Handtekeningen worden al gebruik voor dagelijkse transacties. Nadeel is dat de handtekening een gedrags- biometrie is, en met de tijd verandert. Ook wordt een handtekening beïnvloed door de fysieke en emotionele toestand van de persoon die hem zet. Van sommige mensen verschillen de handtekeningen enorm, en zelfs handtekeningen die achter elkaar opgeschreven zijn kunnen nog verschillen. Omdat handtekeningen van dezelfde persoon al zo verschillen is het enorm moeilijk om een apparaat te ontwikkelen die een handtekening kan herkennen.
Toetsenbord aanslag en schrijfmotoriek Bij deze vorm van herkenning wordt de kracht, het ritme, de tijd die men een toets ingedrukt houdt en de tijd die tussen het indrukken van verschillende toetsen zit gemeten. Dit levert weinig problemen op bij de gebruikers. Nadelen zijn dat de manier waarop iemand typt afhankelijk is van de vermoeidheid en concentratie van de persoon en dat de manier waarop iemand typt verandert gedurende zijn leven, iemand die oud is typt minder snel dan een jong persoon. Ook is er nog weinig bewijs van de betrouwbaarheid van deze techniek. Toepassing biometrie De toepassingen van biometrie zijn eigenlijk in te delen in de volgende twee categorieën: - Identificatie - Authenticatie
Hieronder zullen we ingaan op deze twee categorieën en enkele voorbeelden geven. Identificatie Met identificatie kunnen we vaststellen of een persoon op een bepaalde locatie was op een bepaalde tijd en wat hij daar deed. Identificatie is mogelijk door middel van meerdere lichaamskenmerken zoals al eerder genoemd is. De identificatie door middel van gezichtsherkenning is dan ook het enige identificatiemiddel dat op grotere afstand gebruikt kan worden. Gezichtsherkenning wordt ook al toegepast op een grote groep van mensen (zie figuur 2) bijvoorbeeld in een voetbal stadion. De beelden
worden dan constant bekeken en gescand en de gezichten worden vergeleken met een lijst in een database. Zo kan er automatisch gezocht worden naar personen. Denk hierbij aan winkeldieven, terroristen of verwachtte
bezoekers. Een bekend voorbeeld is dat van de Amerikaanse Super Bowl waar de politie gebruik maakte van camera`s en gezichtsherkenning bij alle ingangen om criminelen en terroristen te kunnen herkennen. Identificatie wordt ook veel gebruikt door overheid en politie diensten. Door middel van figuur 2. (bron: visionics.com) Gezichtsherkenning in een menigte meerdere identificatiemiddelen kan er snel en nauwkeurig vastgesteld worden of een bepaalde persoon is wie hij zegt dat hij is en of hij al bekend is in de database. De meest toegepaste identificatiemiddelen op dit moment zijn: gezichtsherkenning, vingerafdruk en op kleinere schaal DNA. Identificatie door middel van een irisscan word ook steeds meer toegepast. De luchthaven Schiphol heeft sinds kort ook een irisscanner. Hiermee willen ze tegemoet komen aan reizigers die vaak door de douane heen moeten. Met behulp van de irisscanner kan de reiziger snel geïdentificeerd worden en zo de rij voor de douane vermijden. Met deze identificatiemiddelen is het mogelijk om snel en nauwkeurig de identiteit van een bepaald persoon vast te stellen. De enige uitzondering is hier identificatie door middel van DNA, wat wel heel nauwkeurig is maar erg tijdrovend. Hierdoor is het niet makkelijk toe te passen in dagelijkse handelingen en zal het niet toegepast worden om snel iemand te identificeren. Authenticatie Er wordt gekeken of een bepaalde persoon toegang heeft tot een bepaald gebouw of bepaalde data. Door authenticatie (zie figuur 3) toe te passen kan er niemand anders dan de in het systeem bekende personen in een bepaald gebouw komen of bij bepaalde data komen. Gezichtsherkenning is hierbij het enige authenticatiemiddel dat zowel op een bepaald moment als wel constant in de gaten kan houden of de juiste persoon achter een computer zit. Hiermee kan voorkomen worden dat een gebruiker inlogt op een computer en even afgeleid wordt en er onbekende personen aan belangrijke data kunnen komen. Dit is dus een veilig authenticatiemiddel als het zeker moet zijn dat de persoon die op dat moment achter de

computer zit dezelfde is als de persoon die hem heeft ingelogd. Figuur 3. Authenticatie van een gebruiker
Authenticatie word ook toegepast (Bron: www.visionics.com) bij online transacties op hetinternet. Hiervoor wordt vaak gezichtsherkenning of een vingerafdruk gebruikt als authenticatiemiddel. Dit zorgt voor veiligere transacties omdat je weet met wie je zaken doet. Ook banken en andere financiële instellingen waar medewerkers grote transacties kunnen doen maken gebruik van authenticatie door middel van lichaamskenmerken. Hierdoor weten ze of de werknemer bevoegd is voor de dingen die hij wil doen en kunnen ze later terugkijken wie wat gedaan heeft. Voordelen en nadelen biometrie Voordelen Biometrie heeft veel voor –en nadelen. Dit is onder ander een rede waarom men biometrie nog niet echt ziet in de praktijk. Het geld speelt natuurlijk ook een rol bij de ontwikkeling van biometrie. Biometrische identificatie is tot nu toe de enige bekende techniek waarbij de betrouwbaarheid 100% is. Wanneer iemand zich aanmeldt onder een bepaalde naam, door middel van biometrie, dan kun je met zekerheid zeggen dat je met de juiste persoon te maken hebt. De lichaamskenmerken zijn namelijk niet overdraagbaar. Ieder individu is namelijk uniek. Waarmee ik het tweede voordeel stuit. Fraude in de biometrie is vrijwel onmogelijk. Pasjes, wachtwoorden, sleutels en handtekeningen zijn makkelijk na te maken en ook makkelijk doorgeefbaar. Lichaamskenmerken zijn moeilijker na te bootsen, ook al zijn daar al wel volop ontwikkelingen in. Zo kan men de afmetingen van je hand al makkelijk na bootsen. En dus wordt deze vorm van techniek in combinatie gedaan van een pasje, code of handtekening. De irisscan en netvliesmeting zijn betrouwbaarder, maar neemt wat meer tijd in beslag dan het lezen van je hand. Spraakherkenning is nog volop in ontwikkeling, maar wil men gebruiken bij het starten van auto’s of telefonische transacties. En de allernieuwste ideeën zijn gezichtsherkenning en warmtepatronen van je gelaat. Het derde voordeel van biometrische kenmerken is dat ze vrij snel en makkelijk toegepast kunnen worden. Het lezen van bijvoorbeeld je hand gebeurt in luttele seconde. Het controleren in de database duurt ook maar een paar seconde (= wel afhankelijk van de grootte van de database.) Met biometrie is tijdwinst. Nog een voordeel is dat je biometrische kenmerken altijd bij je hebt en dus altijd toegang hebt tot een gebouw of kluis. Het pasje vergeten, en dan weer terug naar huis rijden hoeft dan niet meer. Een ander voordeel is dat het apparaat altijd even actief werken en zijn onafhankelijk van mensen. Mensen kunnen je wel eens toegang weigeren omdat ze vooroordelen hebben of nou juist de verkeerde mensen binnen laten omdat ze vermoeidheid waren of af geleid werden en even niet goed opletten Nadelen: Ieder voordeel heeft zo zijn nadeel. Dit geldt ook bij biometrie. Sommige mensen vinden biometrie een inbreuk op je privacy zijn. Waarin ze gelijk in kunnen hebben. Mensen die slecht gezind zijn kunnen alle bestanden aan elkaar koppelen; medische en financiële gegevens, lidmaatschappen, telefoonbestanden, politiebestanden, gegevens over browsegedrag, koopgedrag, reisgedrag en dergelijke. Zo zouden onbetrouwbare overheden of machthebbers hun burgers op een ontoelaatbare manier controleren op hun doen en laten. Denk ook aan als je je genoom op kaart laat leggen, op een DNA chip. Als men van iedereen het DNA heeft, dan zijn misdaden makkelijk op te lossen. Maar zo’n DNA -chip kan tegen je worden gebruikt. Verzekeringen kunnen er om vragen. Ze laten het onderzoeken, en heb je veel kans op ziektes, dan verzekeren ze je niet, dat zou hen te veel geld kosten. Ook uit de religieuze hoek komt een hoop ophef. Christenen vrezen dat biometrie op den duur zal leiden tot een vorm van dictatuur zoals die in de bijbelboek openbaring (13:16-18) staat beschreven: ‘niemand kan kopen of verkopen zonder het 'merkteken van het beest' in zijn voorhoofd of handpalmen gegrift' te hebben.’ Ook de anti -christ is het hiermee eens. De derde en laatste bezwaar komt uit Japan. 2 Japanners hebben aangetoond dat biometrie toegepast op vingerafdrukken wel fraudegevoelig zijn. Ze gebruiken bijvoorbeeld 'fopvingers', in gelatine gedrenkte vingers, waardoor hun eigen vingerafdruk niet nauwkeurig kon worden gelezen. Slot/Evaluatie Dit was het verslag over biometrie. Wij vonden het heel interessant om hier een werkstuk over te maken. Vooral omdat het wel over de toekomst gaat die wij waarschijnlijk nog meegaan maken want die toekomst is waarschijnlijk sneller hier dan dat wij denken. Aangezien nu al op sommige plaatsen biometrie wordt gebruikt en de regering zelfs een biometrisch paspoort wil invoeren… Het werkstuk zelf maken was af en toe wel en beetje lastig. Over sommige dingen kon je gewoon geen informatie vinden, ze werden alleen benoemd als voorbeeld van biometrie. Wij hebben de vormen van biometrie gekozen waar we de meeste informatie over konden vinden. De andere vormen hebben we wel in de Inleiding genoemd. Ook om aan onze planning te houden was toch vrij moeilijk. Er waren een aantal dingen misgegaan maar dat hebben we allemaal kunnen oplossen en dus hebben we alles toch nog op tijd af! Wij hopen dat we biometrie wat verduidelijkt hebben. Sommige dingen waren namelijk moeilijk uit te leggen.
Bronvermelding http://mediatheek.thinkquest.nl/~kl016/praktijkvoorbeelden.html
http://www.nedap-aeos.com/new/nl/products/biometrics.php
http://home.student.utwente.nl/s.p.ekkebus/portfolio/files/TA_face_recognition.pdf
http://www.handreader.com/products/handgeometry.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Biometrie
http://www.zoektocht.net/bladen/artikel11.html
http://www.identificatieplicht.nl/biometrie
http://www.telecommagazine.nl/rubrieken/biometrie02.htm
http://www.biometrieforum.nl/bio/contents.php?cid=27
http://www.biometrieforum.nl/bio/documents/rapport_kennismaking_biometrie.pdf
http://www.nrc.nl/geld/producten/1012197117676.html
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi?cmd=Retrieve&db=PubMed&list_uids=6880209&dopt=Abstract