Inhoudsopgave
1. Voorwoord
2. Biografie van Richard Nixon
3. Buitenlandse politiek
4. Vietnam
4.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot Vietnam?
4.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
5. Sovjet Unie
5.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot de Sovjet Unie?
5.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
6. China
6.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot China?
6.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
7. Conclusie
8. Nawoord
9. Bronvermelding
1. Voorwoord
Voor geschiedenis (gemeenschappelijk deel) moesten we een praktische opdracht maken over een beroemd persoon. Ik heb voor een ex-president van de Verenigde Staten gekozen, Richard Nixon. Deze man heeft een interessant leven gehad en daarom heb ik besloten om hem te kiezen voor mijn po.
Omdat een van de belangrijkste dingen uit Nixon’s carrière zijn buitenlandse politiek is geweest, heb ik besloten om daar wat dieper op in te gaan. Ik ga eerst de relaties van de Verenigde Staten met andere landen beschrijven en dan de veranderingen die er kwamen doordat Nixon aan de macht kwam.
Ik hoop dat het een leuk werkstuk wordt om te maken en als het af is om te lezen.
2. Biografie van Richard Nixon
Richard Nixon werd op 9 januari 1913 geboren op de meloenkwekerij van zijn vader in Yorba Linda, California. Richard had nog vier broers, van wie er 2 stierven in hun jeugd.
Zij ouders waren erg arm en toen in 1922 hun meloenenkwekerij ook nog failliet ging werd het er niet beter op. De familie verhuisde naar Whittier. Zijn ouders waren lid van de ‘Society of Friends’ beter bekend als de Quakers.
Hij ging naar de lagere school in Whittier en daarna naar het Whittier college, met als hoofdvak geschiedenis. Nixon was een goede leerling die uitermate goed kon debatteren.
Na zijn middelbare schooltijd wil Richard Nixon rechten gaan studeren. Hij doet dit aan de Duke University. Aan deze universiteit haalt hij in 1937 zijn diploma. Nixon gat dan als advocaat werken in Whittier. Hij ontmoet hier zijn vrouw Thelma Ryan (1912-1993) en samen krijgen ze twee dochters. De oudste dochter heet Patricia en is geboren in 1946 en de jongste dochter heet Julie en is geboren in 1948. Hij vindt het prettig werken als advocaat, maar in 1942 gaat Nixon toch bij de marine. Na vijf jaar is zijn loopbaan als advocaat dus voorlopig geëindigd.
Bij de marine komt Nixon terecht bij het Naval Air Transport Command. Hij moet hier voor het luchttransport zorgen. Door deze baan brengt hij de meeste tijd door in de Stille Zuidzee. Hij zit van 1942 tot en met 1946 bij de marine. Na zijn periode bij de marine volbracht te hebben, gaat Nixon weer terug naar zijn vaderland, de Verenigde Staten. Hier aangekomen stort Nixon zich volledig op de politiek.
Nixon sluit zich aan bij de Republikeinen. Deze schuiven hem in 1946 naar voren om tegen Jerry Voorhis te strijden voor een plek in het Huis van Afgevaardigden. Hij wint deze strijd met een verschil van 16.000 stemmen. Een klein verschil dus. In 1948 wordt hij nog een keer gekozen tot Republikeins lid van het huis van afgevaardigden. In deze begintijd van zijn politieke loopbaan viel vooral zijn aandacht voor de binnenlandse veiligheid op. In 1950 wordt Nixon gekozen tot Senator. Hij wordt bekend om zijn verkiezingscampagnes. Zijn verkiezingscampagne vallen op door hun felheid en ongegronde verdachtmaking van communistische sympathieën. Ook is Nixon in die periode lid van de commissie tegen on-Amerikaanse activiteiten. In deze commissie volgt Nixon dezelfde koers als bij zijn verkiezingscampagnes.
In 1953 kiezen de conservatieven Nixon als tweede man achter Eisenhower. Nixon was twee termijnen lang tweede man achter Eisenhower, van 1953 tot en met 1961.
In 1960 doet Nixon voor het eerst mee aan de presidentsverkiezingen. Hij is kandidaat voor de republikeinen. De verkiezing verliest hij van de democratische kandidaat John F. Kennedy. John F. Kennedy verslaat Richard Nixon met ongeveer 123000 stemmen, een klein verschil dus.
Richard Nixon stelt zich dan in 1962 kandidaat voor het gouverneurschap van California. Ook deze verkiezing verliest hij en hierdoor besluit hij om helemaal uit de politiek te stappen. Hij vestigt zich in New York als advocaat. Ondertussen is hij voorzichtig bezig met een goed voorbereide comeback. Zijn comeback in 1968 wordt in 1969 beloont met het presidentsschap. Hij verslaat hier de democraat Hubert Horatio Humphrey met een klein verschil. Nixon kiest als tweede man Spiro T. Agnew.
In 1972 is Nixon weer kandidaat voor het presidentsschap. Hij moet het dit keer op nemen tegen de zwakke democratische George McGovern. Deze wordt erg gemakkelijk door Nixon verslagen en Nixon begint aan zijn tweede termijn als president van de Verenigde Staten. Zijn tweede termijn begint met de beëindiging van de Vietnamoorlog. Dit gebeurt in 1973.
Daarna gaat het allemaal erg snel. Want een maand na de beëindiging van de Vietnamoorlog wordt er door de Senaat een commissie benoemd om te onderzoeken of Nixon op de hoogte is van een inbraak bij de Democratische Partij. Deze inbraak vindt plaats tijdens de verkiezingen van 1972, hierbij word in het Watergate kantoor afluisterapparatuur aan gebracht.
De Watergate affaire komt aan het rollen door publicaties in de Washington Post. Er wordt Nixon kwalijk genomen dat hij heeft geprobeerd om dit verhaal in de doofpot te stoppen en dat hij het onderzoek van Justitie heeft belemmerd.
Een paar medewerkers van Nixon worden aangeklaagd en veroordeeld. Maar Nixon zelf houdt stug vol dat hij er niets mee te maken heeft. Maar wanneer Nixon in 1974 gegevens openbaar moet maken, door een uitspraak van het Hooggerechtshof, is dit het bewijs van de betrokkenheid van Nixon. Nixon wordt daarop tot aftreden gedwongen nog voordat de impeachment procedure begonnen is. Een impeachment procedure is een afzetting procedure. Hierdoor wordt de president gedwongen om af te treden. Op 8 augustus 1974 maakt Nixon dan zijn aftreden bekent.
Vice-president Gerald Ford volgt hem op en verleent hem dan in september 1974 gratie, zodat Nixon niet veroordeeld wordt.
Grote successen van Nixon kregen niet de aandacht die ze verdienden. Zo had Nixon economische veranderingen doorgevoerd waarmee hij goede resultaten boekte. Ook het beleid op het gebied van de burgerrechten van de zwarte minderheid bracht vergaande veranderingen ten goede, vooral op het gebied van de rassenscheiding op scholen. Ze kregen niet de aandacht die ze verdienden doordat vooral het Watergate schandaal en zijn Vietnampolitiek in de schijnwerpers stonden. Daardoor komt het dat Nixon vaak als een slechte president wordt betiteld, maar dan vergeten ze de goede dingen die hij allemaal gedaan heeft.
Nixon’s favoriete bezigheden tijdens zijn pensioen zijn de wereld rond reizen en schrijven. Hij schreef veel boeken over politieke kwesties. The challenge we face (1960); Six crises (1962); Major political statements (1972) en Memoirs (1978) zijn enkele van zijn boeken.
Langzamerhand won Nixon ook zijn respect terug, vooral als het over onderhandelen in buitenlandse kwesties ging. Ook werd hij vaak opgeroepen om de buitenlandse Koude Oorlogspolitiek te bespreken. En zijn ervaring in de relatie met China werd ook erg gewaardeerd.
Uiteindelijk stierf Richard Nixon op 22 april 1994 in New York. Nixon was 81 jaar geworden. Hij werd naast zijn echtgenote begraven aan de Richard Nixon Library in zijn geboorteplaats Yorba Linda, California.
3. Buitenlandse politiek
Nixon zijn grootste succes in de tijd dat hij president was, was toch wel zijn buitenlandse politiek. Henry Kissinger, de voormalige assistent van Nixon, adviseerde hem op gebied van de buitenlandse politiek. Dat dit zijn grootste succes werd, is wel opmerkelijk, want Nixon’s hele partij wou het liefst de Verenigde Staten nog een beetje geïsoleerd van de buitenwereld houden, ze waren voorstander van een zogenaamde isolationistische houding van de Verenigde Staten. Toch volgde Nixon een consequente koers van internationalisme.
Een van de aller belangrijkste besluiten van Nixon is geweest het contact met de Volksrepubliek China herstellen.
Dit besluit is niet alleen belangrijk geweest voor de Verenigde Staten, maar ook voor de hele wereld.
Daarom is mijn probleemstelling: Wat voor invloed had Nixon’s politiek op de relatie met China, Vietnam en de Sovjet Unie.
Ik ga eerst vertellen wat de relatie van de Verenigde Staten tot bepaalde landen zoals de Sovjet Unie, Vietnam en China was en daarna vertel ik wat er door Nixon is veranderd in die relaties.
4. Vietnam
4.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot Vietnam?
De relatie met Vietnam was gedeeltelijk slecht. Dit kwam doordat er een oorlog in Vietnam woedde tussen Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam. Deze tweedeling van Vietnam kwam voort uit de oorlog tussen de Fransen en Vietnam van 1945 tot 1954.
De Fransen hadden van Vietnam voor de Tweede Wereldoorlog een kolonie gemaakt. In 1945 begon er toen in Vietnam een oorlog tussen de Fransen (die hun kolonie wouden behouden) en tussen de Vietminh (die vrijheid wilden). De leider van de communistische Vietminh was Ho Chi Minh. De Amerikanen steunden de Fransen met geld. Toch werden de Fransen door de Vietminh verslagen bij Dien Bien Phu. De dekolonisatie van Frans Indo-China die hier opvolgde was de oorzaak van de tweedeling van Vietnam.
Op een internationale conferentie werd besloten nadat de Fransen verslagen waren om Vietnam tijdelijk in tweeën te delen. Ze zouden dan in 1956 vrije verkiezingen houden. Tot die tijd kwam Zuid-Vietnam onder leiding van de Verenigde Staten. De leider van Zuid-Vietnam werd de Vietnamees Ngo Dinh Diem. Deze was zo veramerikaniseerd dat dit een goed plan leek in de ogen van de Amerikanen. Alleen Ngo Dinh Diem werd niet door de Vietnamezen geaccepteerd. Hierdoor weigerden de Amerikanen om de vrije verkiezingen in 1956 door te laten gaan. Dit was niet een goed besluit, want hierdoor begonnen Vietminh guerrilla’s uit het Noorden (de Vietcong) in opstand te komen. Ze wilden Diem van de troon stoten en het land onder Hanoi verenigen. Er werd een Nationaal Bevrijdingsfront opgericht, beter bekend als de Vietcong.
Totaal aantal militairen in Vietnam
Datum Totaal Personeel
31 december 1960 900
31 december 1961 3,200
31 december 1962 11,500
31 december 1963 16,300
31 december 1964 23,300
31 december 1965 184,300
31 december 1966 425,300
31 december 1967 485,600
31 december 1968 536,100
31 december 1969 474,400
31 december 1970 335,800
9 juni 1971 250,900
John F. Kennedy kwam toen in 1960 aan de macht. Hij liet de zaak Vietnam volledig uit de hand lopen. Hij besloot dat Vietnam de perfecte gelegenheid was om Amerika’s verbintenis met de containment politiek, letterlijk indammings politiek, nog eens goed te laten blijken. Daarom werd er besloten om Amerikaanse ‘adviseurs’ naar Vietnam te sturen. Deze adviseurs waren erg kundig in het spel dat oorlog voeren heet. Het waren gewone soldaten. In 1961 waren er ruim 3200 ‘adviseurs’ in Vietnam en in 1963 waren dat er ruim 16.000. Het was nu wel duidelijk dat er sprake zou zijn van een oorlog in Vietnam. Ondertussen ging het niet goed tussen Diem, de huidige leider van Vietnam en de Verenigde Staten. Kennedy stond uiteindelijk toe dat Vietnamese generaals hun leider mochten vermoorden. Want Diem stond de Verenigde Staten op den duur alleen maar in de weg en begon steeds meer op een dictator te lijken. Ook zijn bestuur was niet slim, zo legde hij het Boeddhisme gedeeltelijk aan banden, terwijl het merendeel van de Vietnamezen toch Boeddhistisch was.
Drie weken na de moord op Diem werd John F. Kennedy vermoord. Een drama dat veel impact had op het Amerikaanse volk. Nog steeds is het een groot raadsel wie de dader geweest kan zijn en wat de motieven zouden zijn. Door zijn dood moest er een nieuwe president komen en dat Werd Lyndon B. Johnson.
Johnson was de voormalige vice-president onder Kennedy en had zich vaak uitgelaten over de uit de hand lopende zaak Vietnam, maar toen hij de kans kreeg om hier wat aan te doen, maakte hij de zelfde fouten als John F. Kennedy maakte.
Door de bedreiging van de Vietcong viel Zuid-Vietnam helemaal terug op de Verenigde Staten. Zuid-Vietnam probeerde met steun van de Verenigde Staten uit communistische handen te blijven. Maar de economische steun en de militaire adviezen van de Verenigde Staten aan Vietnam waren niet genoeg. De toenmalige president van de Verenigde Staten, Johnson besloot toen dat de Verenigde Staten direct bij de oorlog moest betrokken raken.
In januari 1965 nam Johnson het besluit om Noord-Vietnam te gaan bombarderen. Ze hoopten dat het noorden van Vietnam de Vietcong zo niet meer zou gaan helpen. Maar dat hadden ze mis. Amerika raakte steeds dieper in de oorlog betrokken en Noord-Vietnam bleef de Vietcong steunen. In 1968 waren er al 500.000 Amerikanen in Vietnam. Toch kon de Vietcong niet verslagen worden. Er vielen steeds meer doden en gewonden, er werd steeds meer financiële steun gegeven en toch bleef de Vietcong maar optrekken. Hierdoor groeide het anti-Amerikanisme snel. In de Verenigde Staten werd fel geprotesteerd tegen de gang van zaken in Vietnam. Universiteiten sloten en elke dag waren er wel demonstraties waar massa’s mensen aan mee deden. Uiteindelijk liep het uit de hand en werden er enkele studenten neergeschoten. Door al de fouten die Johnson gemaakt had, besloot hij om zich niet weer verkiesbaar te stellen. Het werd na een verkiezingscampagne Nixon die de Vietnam oorlog naar een goed einde moest zien te brengen. Hij beloofde het Amerikaanse volk een ‘eerzame vrede’ en hierdoor won hij de verkiezingen, want vrede was wat de Amerikanen wilden.
4.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
De Verenigde Staten hadden eigenlijk de Vietnam oorlog verloren. Deze nederlaag wilden ze niet erkennen, dus probeerden Nixon en Kissinger om een eervol einde aan de Vietnam oorlog te maken. Ze probeerden dit te doen door te vietnamiseren. Dit hield in dat de directe Amerikaanse betrokkenheid verminderd werd. Maar wel werd er meer geld, wapens en luchtsteun aan Zuid-Vietnam gegeven, zodat ze zelf de strijd voort konden zetten. Zo wilden ze de schijn wekken dat de Verenigde Staten niet verloren hadden en daarvoor moest Zuid-Vietnam nog een tijd zelfstandig gaan regeren.
Er werd jaren gebombardeerd om de Vietcong te stoppen, zodat de Vietcong niet kon winnen. In juni 1969 liet Nixon de eerste Amerikaanse troepen terug trekken. Ook werd de dienstplicht afgeschaft.
De Verenigde Staten begon in 1968 onderhandelingen in Parijs. Dit liep niet vlot en daarom probeerde Kissinger het in het geheim op eigen houtje. Kissinger begon in 1969 geheime onderhandelingen met Noord-Vietnam. Later probeerde Nixon Noord-Vietnam onder druk te zetten door zware bombardementen uit te voeren op Noord-Vietnam. Hierdoor werd in 1973 een wapenstilstand bereikt onder de voorwaarden dat
• de Verenigde Staten beloofden economische steun aan de landen van het Indochinese schiereiland.
• Ook moesten de buitenlandse troepen zich terug trekken uit Laos en Cambodja.
• En de onafhankelijkheid van Zuid-Vietnam moest erkend worden.
Dit alles zorgde ervoor dat Noord en Zuid-Vietnam uiteindelijk weer een land werden, nadat de guerrilla’s en NoordVietnam in 1975 een eind maakten aan hun eigen regering. Noord en Zuid werden herenigd in een communistisch bestuur. Dit was natuurlijk een drama voor de Verenigde Staten, want ze hadden gigantisch gefaald. Hun doel was om het Zuiden te behoeden voor het communisme. En dan, na een jarenlange oorlog, honderdduizenden slachtoffers, vele gewonden en al het geld dat de Amerikanen er in gestoken hadden verenigd Zuid zich met Noord en wordt Zuid toch communistisch. Al die doden en gewonden waren dus voor niets geweest, want als de Amerikanen gewoon de verkiezingen door hadden laten gaan waren er niet zoveel doden en gewonden gevallen en was al het geld niet uitgegeven aan een oorlog die het Zuiden er toch niet voor kon behoeden om communistisch te worden.
5. Sovjet Unie
5.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot de Sovjet Unie?
Deze relatie was ronduit slecht. Dit kwam allemaal voort uit de Tweede Wereldoorlog. Op een conferentie in Jalta werd besloten om Europa in stukken te verdelen. Ze wilden voorkomen dat Duitsland ooit weer zo machtig werd dat het de wereldvrede weer kon bedreigen. Door deze conferentie moest Duitsland land afstaan aan Polen en aan de Sovjet Unie. Ook werd Duitsland in vieren gedeeld. De Sovjet Unie kreeg een deel, Frankrijk kreeg een deel, Engeland kreeg een deel en de Verenigde Staten kregen een deel.
Het deel van Duitsland dat door de Sovjet Unie bezet werd, werd communistisch. De Sovjet Unie maakte deze landen communistisch. De landen moesten zich helemaal op de Sovjet Unie richten, op politiek, militair en economisch gebied.
Amerika was eerst van plan om zich na het bevrijden van Europa zich weer uit Europa terug te trekken. Alleen de angst dat Europa communistisch zou worden hield hun tegen.
De toenmalige president Truman bracht de Truman-doctrine in het openbaar. Dit hield in dat alle landen die door communisten bedreigd werden en om hulp vroegen, hulp kregen op militaire en economische basis. Om in de militaire hulp te voorzien werd in 1949 de NAVO (Noord-Atlantische Verdrags Organisatie) opgericht. En door het Marshallplan werd er in de economische hulp voorzien.
Amerika voerde een containment politiek. Dit hield in dat ze de macht van de Sovjet Unie wouden indammen.
De Verenigde Staten en de Sovjet Unie waren de twee machtigste landen. Het waren twee grote tegenpolen die altijd beter dan de ander wou zijn. Hier vloeide een wapenwedloop uit voort. Ze wilden steeds betere nucleaire wapens ontwikkelen. De spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie liepen vaak erg hoog op, maar het kwam nooit tot een militaire uitbarsting. Daar komt ook de naam ‘Koude Oorlog’ vandaan.
5.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
Nixon besloot om de containmentpolitiek, die tot voorheen altijd gevoerd werd door de Amerikanen helemaal te veranderen. Nixon ging samen met Kissinger een zogenaamde détentepolitiek voeren. Dit hield in dat ze probeerden om de Sovjet Unie deel uit te laten maken van een stabiele wereldorde. De Sovjet Unie zou dan ook verantwoordelijk zijn voor de wereldorde en kon dan geen agressie gaan gebruiken, want dat past niet in een stabiele wereldorde. De Verenigde Staten en de Sovjet Unie gingen samen aan het werk, maar op een voorwaarde en dat was dat de Sovjet Unie zou besluiten tot self-containment, zich zelf zou gaan indammen.
Ook was linkage belangrijk in de détentepolitiek. Dit hield in dat de Sovjet Unie moest zorgen dat de landen waarin zij veel invloed hadden zich ook goed zouden gaan gedragen. Als dit goed ging, kwam dit allemaal ten goede van de relatie van de Verenigde Staten met de Sovjet Unie.
Deze nieuwe politiek was dus gunstig voor de relatie tussen deze twee grote wereldmachten. Alleen het hield niet in dat de Verenigde Staten nu ook opeens zouden stoppen met het maken van nucleaire wapens. Kissinger beperkte het maken van deze wapens wel behoorlijk. Dit deden ze om de Sovjet Unie een kans te geven dichter bij de Verenigde Staten in de buurt te komen met hun aantal wapens. Als ze dan op een gelijkwaardig aantal wapens zaten, konden ze beginnen met overleg over het beperken van deze nucleaire wapens. Dit overleg werd het SALT I-akkoord genoemd. SALT staat voor Strategic Arms Limitation Talks. Het belangrijkste wat hier uit voorvloeide was dat het aantal raketten niet verder zou groeien.
Door deze verbeterde relatie tussen deze twee grootmachten kon er ook een eind aan de tweedeling in Europa komen.
In 1971 werd er een akkoord bereikt dat het verkeer in Berlijn vergemakkelijkte. In juni 1972 werd er een akkoord bereikt waarin de Verenigde Staten Oost-Duitsland als een zelfstandig land erkende. Op 1 augustus 1975 werd het hoogtepunt van de nieuwe politiek van Nixon en Kissinger bereikt. De grenzen van Oost-Europa werden erkend en de Sovjet Unie zou zich gaan richten op de verbetering van de mensenrechten in de landen waar de Sovjet Unie invloed had.
6. China
6.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot China?
China en de Verenigde Staten hadden een slechte relatie. Dit had een aantal redenen.
China bestond uit twee partijen. De nationalistische KMT (Kuo-Min-Tan) die bestond uit revolutionairen en de CCP (Chinese Communistische Partij). Deze twee partijen werden allebei door de Sovjet Unie gesteund. De Sovjet Unie hoopte zo het communisme in China uit te breiden. In 1926 keert de leider van de KMT zich tegen het communisme. De KMT had vooral aanhang in de steden, want de stedelingen stonden open voor het Westen. De aanhangers van de KMT raakten een beetje vervreemd van de leefwijze van hun landgenoten. De CCP, die vooral aanhangers op het platteland had, werkte hier verder aan de revolutie. Mao Zedong begon in die periode macht te krijgen.
Toen Japan in 1937 China binnen viel, zagen de KMT en de CCP zich genoodzaakt om deze gezamenlijke vijand te verdrijven. In 1941 werden Amerikaanse soldaten naar China gestuurd om de KMT en de CCP te helpen in hun strijd tegen Japan. Japan had Pearl Harbour aangevallen en was nu ook een vijand van de Verenigde Staten. Nadat Japan zich overgeeft, barst de strijd weer los tussen de CCP en de KMT.
De CCP wordt gesteund door de Sovjet Unie en wint dan uiteindelijk de strijd. Hierdoor vlucht de KMT en haar aanhangers naar Taiwan. De KMT wordt daar gesteund door de Verenigde Staten en vanaf Taiwan zetten zij de Chinese Republiek voort. De Verenigde Naties erkent Taiwan als het officiële China.
Op 1 oktober 1949 roept Mao Zedong de Volksrepubliek China uit. Er zijn nu twee China’s. Het nationalistische China dat officieel erkend wordt door de Verenigde Naties en de communistische Volksrepubliek China.
Mao sluit dan in 1950 een vriendschapsverdrag met de Sovjet Unie. Een dertigjarig vriendschapsverdrag dat bedoelt was om de economische en culturele banden tussen de Sovjet Unie en China te versterken en de noodzakelijke economische samenwerking tot stand te brengen.
In China was Mao Zedong nog steeds aan de macht. Ondertussen brak er oorlog uit in Korea. De Verenigde Naties ondernam actie in dit gebied en die actie werd gesteund door de Verenigde Staten. China steunde de tegenpartij en zo verslechterde de relatie verder. Deze relatie verslechterde nog meer toen de Verenigde Staten een verdrag sloten waarin stond dat ze Taiwan militair zouden steunen.
Nog steeds bleef Mao tegen de Verenigde Staten strijden. Op de Conferentie van Afrikaanse en Aziatische landen die in 1955 in Bandun, Indonesië gehouden werden, kreeg China steun in zijn strijd tegen de Verenigde Staten.
Mao zijn doel was om samen met de Sovjet Unie een communistisch machtsblok te vormen tegen het Westen. Maar de Sovjet Unie begon met de destalinisatie en er ging een golf van liberalisering door de communistische landen.
Maar niet in het communistische China. Mao’s bewind volgde nog steeds de Stalinistische koers.
Door de liberalisering van de communistische landen ontstond er een groot meningsverschil tussen China en de Sovjet Unie. Dit meningsverschil mondde uit in een militair conflict in 1969 over het grenseiland Damansky.
Ondertussen ging het ook niet goed met de verhoudingen tussen China en de Verenigde Staten. Na de Korea oorlog liepen de meningen al ver uiteen, maar na de Vietnam oorlog nog meer. China steunde Noord-Vietnam en de Verenigde Staten steunden Zuid-Vietnam.
China belandde hierdoor in een internationaal isolement.
6.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
In 1967, toen Nixon nog presidentskandidaat was zei hij in het tijdschrift Foreign Affairs, ‘We simply cannot afford to leave China outside the family of nations’.
Toen Nixon nog geen president was, zag hij al het belang van een goede relatie met China.
Als president probeerde hij dan ook om toenadering te zoeken met China. Dit verliep allemaal erg moeizaam door de Korea-oorlog en de Vietnamoorlog.
Maar uiteindelijk werd dan toch de eerste stap gezet. Minister Zhou Enlai organiseerde in april 1971 een tafeltennistoernooi tussen Chinese en Amerikaanse teams. Zhou constateerde op dat toernooi dat er geen vijandigheid heerste, de sfeer was vriendschappelijk en sportief.
Deze stap was duidelijker dan de pogingen die de Amerikanen ondernamen. De Amerikanen waren alleen nog maar achter de schermen bezig met plannen tot toenadering.
Dit werd de pingpong diplomatie genoemd. Deze naam werd niet alleen afgeleid van het tafeltennistoernooi, maar ook van de manier waarop de twee landen communiceerden. De Verenigde Staten stuurden een brief, dan stuurde China weer eentje terug en dan stuurden de Verenigde Staten weer een terug. Deze manier van corresponderen leek op een pingpongballetje, heen en weer, heen en weer.
In 1971 stapt nationalistisch China gedwongen uit de Verenigde Naties. Taiwan moet plaats maken voor communistisch China. De toenadering van de Verenigde Staten en China komt weer een stapje dichterbij.
In oktober 1971 bezoekt Nixon dan China. Met deze reis wordt een basis gelegd voor een verdere ontspanning tussen de Verenigde Staten en China. Deze reis was het hoogtepunt uit Nixon’s ontspanningspolitiek.
7. Conclusie
Nixon heeft een belangrijke rol gespeeld op het gebied van de wereldvrede. Door zijn inspanningen is er een begin gemaakt met het beëindigen van de Koude Oorlog. Zijn belangrijke rol in de wereldpolitiek werd overschaduwd door zijn rol in de Watergate affaire. Toch moet geconcludeerd worden dat hij een groot staatsman was met een goede kijk op de buitenlandse politiek.
Nawoord
Nu ik dit nawoord aan het schrijven ben, moet ik eerlijk zeggen dat ik erg tevreden ben over het resultaat. Ik moest er aardig wat tijd aan besteden, maar ik vond het een leuke opdracht dus dat was niet erg. Nixon is een boeiend persoon om een werkstuk over te maken.
Mijn mening over Nixon is wel veranderd nadat ik het werkstuk af had. Toen ik er aan zou beginnen, kende ik Nixon eigenlijk alleen van de Watergate affaire. Ik dacht dat het een slechte man zou zijn die niet veel belangrijks had gedaan. Toen ik klaar was met het werkstuk moest ik mijn mening wel veranderen, want hij heeft erg veel belangrijke dingen gedaan. Alleen al zijn buitenlandse politiek was erg goed.
Kortom, een leuk en interessant werkstuk om te maken.
Bronvermelding
The Cold War Polices of Kennedy, Nixon and Reagan.
http://www.utexas.edu/depts/grg/ustudent/gcraft/fall97/brown/essays/coldwar.htm
Nixon, president van de conservatieve revolutie.
http://www.vjm.cc/vjm/artikels/vorming001.htm
China: 1949-1972.
http://koudeoorlog.uitdaging.org/alleentekst/nederlandko/15ChinaVN.html
Werkstuk Geschiedenis: Nixon
http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/view.php3?id=8363
The American Experience/Presidents/Featured/Nixon/Foreign Policy
http://www.pbs.org/wgbh/amex/presidents/nf/featured/nixon/nixonfp.html
http://www.theunitedstatesofamerica.nl/admin/rechterframes/4910.htm
http://www.verenigdestatenvanamerika.com/nixon.html
R. van Kesteren, Pharos, Meulenhoff Educatief bv Amsterdam
Carl Bernstein Bob Woodward, Alleman van Nixon’s staf(All the Presidents men), Contact Amsterdam 1974
John Dean, Blinde Eerzucht, Het Spectrum Utrecht 1977
Grote Winkler Prins encyclopedie, 9e druk, Elsevier Amsterdam 1992
Deel 17, ned-ort, blz. 192
Grote Winkler Prins encyclopedie, 9e druk, Elsevier Amsterdam 1993
Deel 23, tre-vir, blz. 434/435
Grote Winkler Prins encyclopedie, 9e druk, Elsevier Amsterdam 1993
Deel 24, vir-win, blz. 346
1. Voorwoord
2. Biografie van Richard Nixon
3. Buitenlandse politiek
4. Vietnam
4.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot Vietnam?
4.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
5. Sovjet Unie
5.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot de Sovjet Unie?
5.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
6. China
6.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot China?
6.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
8. Nawoord
9. Bronvermelding
1. Voorwoord
Voor geschiedenis (gemeenschappelijk deel) moesten we een praktische opdracht maken over een beroemd persoon. Ik heb voor een ex-president van de Verenigde Staten gekozen, Richard Nixon. Deze man heeft een interessant leven gehad en daarom heb ik besloten om hem te kiezen voor mijn po.
Omdat een van de belangrijkste dingen uit Nixon’s carrière zijn buitenlandse politiek is geweest, heb ik besloten om daar wat dieper op in te gaan. Ik ga eerst de relaties van de Verenigde Staten met andere landen beschrijven en dan de veranderingen die er kwamen doordat Nixon aan de macht kwam.
Ik hoop dat het een leuk werkstuk wordt om te maken en als het af is om te lezen.
2. Biografie van Richard Nixon
Richard Nixon werd op 9 januari 1913 geboren op de meloenkwekerij van zijn vader in Yorba Linda, California. Richard had nog vier broers, van wie er 2 stierven in hun jeugd.
Zij ouders waren erg arm en toen in 1922 hun meloenenkwekerij ook nog failliet ging werd het er niet beter op. De familie verhuisde naar Whittier. Zijn ouders waren lid van de ‘Society of Friends’ beter bekend als de Quakers.
Hij ging naar de lagere school in Whittier en daarna naar het Whittier college, met als hoofdvak geschiedenis. Nixon was een goede leerling die uitermate goed kon debatteren.
Bij de marine komt Nixon terecht bij het Naval Air Transport Command. Hij moet hier voor het luchttransport zorgen. Door deze baan brengt hij de meeste tijd door in de Stille Zuidzee. Hij zit van 1942 tot en met 1946 bij de marine. Na zijn periode bij de marine volbracht te hebben, gaat Nixon weer terug naar zijn vaderland, de Verenigde Staten. Hier aangekomen stort Nixon zich volledig op de politiek.
Nixon sluit zich aan bij de Republikeinen. Deze schuiven hem in 1946 naar voren om tegen Jerry Voorhis te strijden voor een plek in het Huis van Afgevaardigden. Hij wint deze strijd met een verschil van 16.000 stemmen. Een klein verschil dus. In 1948 wordt hij nog een keer gekozen tot Republikeins lid van het huis van afgevaardigden. In deze begintijd van zijn politieke loopbaan viel vooral zijn aandacht voor de binnenlandse veiligheid op. In 1950 wordt Nixon gekozen tot Senator. Hij wordt bekend om zijn verkiezingscampagnes. Zijn verkiezingscampagne vallen op door hun felheid en ongegronde verdachtmaking van communistische sympathieën. Ook is Nixon in die periode lid van de commissie tegen on-Amerikaanse activiteiten. In deze commissie volgt Nixon dezelfde koers als bij zijn verkiezingscampagnes.
In 1953 kiezen de conservatieven Nixon als tweede man achter Eisenhower. Nixon was twee termijnen lang tweede man achter Eisenhower, van 1953 tot en met 1961.
In 1960 doet Nixon voor het eerst mee aan de presidentsverkiezingen. Hij is kandidaat voor de republikeinen. De verkiezing verliest hij van de democratische kandidaat John F. Kennedy. John F. Kennedy verslaat Richard Nixon met ongeveer 123000 stemmen, een klein verschil dus.
Richard Nixon stelt zich dan in 1962 kandidaat voor het gouverneurschap van California. Ook deze verkiezing verliest hij en hierdoor besluit hij om helemaal uit de politiek te stappen. Hij vestigt zich in New York als advocaat. Ondertussen is hij voorzichtig bezig met een goed voorbereide comeback. Zijn comeback in 1968 wordt in 1969 beloont met het presidentsschap. Hij verslaat hier de democraat Hubert Horatio Humphrey met een klein verschil. Nixon kiest als tweede man Spiro T. Agnew.
In 1972 is Nixon weer kandidaat voor het presidentsschap. Hij moet het dit keer op nemen tegen de zwakke democratische George McGovern. Deze wordt erg gemakkelijk door Nixon verslagen en Nixon begint aan zijn tweede termijn als president van de Verenigde Staten. Zijn tweede termijn begint met de beëindiging van de Vietnamoorlog. Dit gebeurt in 1973.
Daarna gaat het allemaal erg snel. Want een maand na de beëindiging van de Vietnamoorlog wordt er door de Senaat een commissie benoemd om te onderzoeken of Nixon op de hoogte is van een inbraak bij de Democratische Partij. Deze inbraak vindt plaats tijdens de verkiezingen van 1972, hierbij word in het Watergate kantoor afluisterapparatuur aan gebracht.
De Watergate affaire komt aan het rollen door publicaties in de Washington Post. Er wordt Nixon kwalijk genomen dat hij heeft geprobeerd om dit verhaal in de doofpot te stoppen en dat hij het onderzoek van Justitie heeft belemmerd.
Een paar medewerkers van Nixon worden aangeklaagd en veroordeeld. Maar Nixon zelf houdt stug vol dat hij er niets mee te maken heeft. Maar wanneer Nixon in 1974 gegevens openbaar moet maken, door een uitspraak van het Hooggerechtshof, is dit het bewijs van de betrokkenheid van Nixon. Nixon wordt daarop tot aftreden gedwongen nog voordat de impeachment procedure begonnen is. Een impeachment procedure is een afzetting procedure. Hierdoor wordt de president gedwongen om af te treden. Op 8 augustus 1974 maakt Nixon dan zijn aftreden bekent.
Grote successen van Nixon kregen niet de aandacht die ze verdienden. Zo had Nixon economische veranderingen doorgevoerd waarmee hij goede resultaten boekte. Ook het beleid op het gebied van de burgerrechten van de zwarte minderheid bracht vergaande veranderingen ten goede, vooral op het gebied van de rassenscheiding op scholen. Ze kregen niet de aandacht die ze verdienden doordat vooral het Watergate schandaal en zijn Vietnampolitiek in de schijnwerpers stonden. Daardoor komt het dat Nixon vaak als een slechte president wordt betiteld, maar dan vergeten ze de goede dingen die hij allemaal gedaan heeft.
Nixon’s favoriete bezigheden tijdens zijn pensioen zijn de wereld rond reizen en schrijven. Hij schreef veel boeken over politieke kwesties. The challenge we face (1960); Six crises (1962); Major political statements (1972) en Memoirs (1978) zijn enkele van zijn boeken.
Langzamerhand won Nixon ook zijn respect terug, vooral als het over onderhandelen in buitenlandse kwesties ging. Ook werd hij vaak opgeroepen om de buitenlandse Koude Oorlogspolitiek te bespreken. En zijn ervaring in de relatie met China werd ook erg gewaardeerd.
Uiteindelijk stierf Richard Nixon op 22 april 1994 in New York. Nixon was 81 jaar geworden. Hij werd naast zijn echtgenote begraven aan de Richard Nixon Library in zijn geboorteplaats Yorba Linda, California.
3. Buitenlandse politiek
Nixon zijn grootste succes in de tijd dat hij president was, was toch wel zijn buitenlandse politiek. Henry Kissinger, de voormalige assistent van Nixon, adviseerde hem op gebied van de buitenlandse politiek. Dat dit zijn grootste succes werd, is wel opmerkelijk, want Nixon’s hele partij wou het liefst de Verenigde Staten nog een beetje geïsoleerd van de buitenwereld houden, ze waren voorstander van een zogenaamde isolationistische houding van de Verenigde Staten. Toch volgde Nixon een consequente koers van internationalisme.
Een van de aller belangrijkste besluiten van Nixon is geweest het contact met de Volksrepubliek China herstellen.
Dit besluit is niet alleen belangrijk geweest voor de Verenigde Staten, maar ook voor de hele wereld.
Daarom is mijn probleemstelling: Wat voor invloed had Nixon’s politiek op de relatie met China, Vietnam en de Sovjet Unie.
Ik ga eerst vertellen wat de relatie van de Verenigde Staten tot bepaalde landen zoals de Sovjet Unie, Vietnam en China was en daarna vertel ik wat er door Nixon is veranderd in die relaties.
4. Vietnam
4.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot Vietnam?
De relatie met Vietnam was gedeeltelijk slecht. Dit kwam doordat er een oorlog in Vietnam woedde tussen Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam. Deze tweedeling van Vietnam kwam voort uit de oorlog tussen de Fransen en Vietnam van 1945 tot 1954.
Op een internationale conferentie werd besloten nadat de Fransen verslagen waren om Vietnam tijdelijk in tweeën te delen. Ze zouden dan in 1956 vrije verkiezingen houden. Tot die tijd kwam Zuid-Vietnam onder leiding van de Verenigde Staten. De leider van Zuid-Vietnam werd de Vietnamees Ngo Dinh Diem. Deze was zo veramerikaniseerd dat dit een goed plan leek in de ogen van de Amerikanen. Alleen Ngo Dinh Diem werd niet door de Vietnamezen geaccepteerd. Hierdoor weigerden de Amerikanen om de vrije verkiezingen in 1956 door te laten gaan. Dit was niet een goed besluit, want hierdoor begonnen Vietminh guerrilla’s uit het Noorden (de Vietcong) in opstand te komen. Ze wilden Diem van de troon stoten en het land onder Hanoi verenigen. Er werd een Nationaal Bevrijdingsfront opgericht, beter bekend als de Vietcong.
Totaal aantal militairen in Vietnam
Datum Totaal Personeel
31 december 1960 900
31 december 1961 3,200
31 december 1962 11,500
31 december 1963 16,300
31 december 1964 23,300
31 december 1965 184,300
31 december 1966 425,300
31 december 1967 485,600
31 december 1968 536,100
31 december 1969 474,400
31 december 1970 335,800
9 juni 1971 250,900
John F. Kennedy kwam toen in 1960 aan de macht. Hij liet de zaak Vietnam volledig uit de hand lopen. Hij besloot dat Vietnam de perfecte gelegenheid was om Amerika’s verbintenis met de containment politiek, letterlijk indammings politiek, nog eens goed te laten blijken. Daarom werd er besloten om Amerikaanse ‘adviseurs’ naar Vietnam te sturen. Deze adviseurs waren erg kundig in het spel dat oorlog voeren heet. Het waren gewone soldaten. In 1961 waren er ruim 3200 ‘adviseurs’ in Vietnam en in 1963 waren dat er ruim 16.000. Het was nu wel duidelijk dat er sprake zou zijn van een oorlog in Vietnam. Ondertussen ging het niet goed tussen Diem, de huidige leider van Vietnam en de Verenigde Staten. Kennedy stond uiteindelijk toe dat Vietnamese generaals hun leider mochten vermoorden. Want Diem stond de Verenigde Staten op den duur alleen maar in de weg en begon steeds meer op een dictator te lijken. Ook zijn bestuur was niet slim, zo legde hij het Boeddhisme gedeeltelijk aan banden, terwijl het merendeel van de Vietnamezen toch Boeddhistisch was.
Drie weken na de moord op Diem werd John F. Kennedy vermoord. Een drama dat veel impact had op het Amerikaanse volk. Nog steeds is het een groot raadsel wie de dader geweest kan zijn en wat de motieven zouden zijn. Door zijn dood moest er een nieuwe president komen en dat Werd Lyndon B. Johnson.
Door de bedreiging van de Vietcong viel Zuid-Vietnam helemaal terug op de Verenigde Staten. Zuid-Vietnam probeerde met steun van de Verenigde Staten uit communistische handen te blijven. Maar de economische steun en de militaire adviezen van de Verenigde Staten aan Vietnam waren niet genoeg. De toenmalige president van de Verenigde Staten, Johnson besloot toen dat de Verenigde Staten direct bij de oorlog moest betrokken raken.
In januari 1965 nam Johnson het besluit om Noord-Vietnam te gaan bombarderen. Ze hoopten dat het noorden van Vietnam de Vietcong zo niet meer zou gaan helpen. Maar dat hadden ze mis. Amerika raakte steeds dieper in de oorlog betrokken en Noord-Vietnam bleef de Vietcong steunen. In 1968 waren er al 500.000 Amerikanen in Vietnam. Toch kon de Vietcong niet verslagen worden. Er vielen steeds meer doden en gewonden, er werd steeds meer financiële steun gegeven en toch bleef de Vietcong maar optrekken. Hierdoor groeide het anti-Amerikanisme snel. In de Verenigde Staten werd fel geprotesteerd tegen de gang van zaken in Vietnam. Universiteiten sloten en elke dag waren er wel demonstraties waar massa’s mensen aan mee deden. Uiteindelijk liep het uit de hand en werden er enkele studenten neergeschoten. Door al de fouten die Johnson gemaakt had, besloot hij om zich niet weer verkiesbaar te stellen. Het werd na een verkiezingscampagne Nixon die de Vietnam oorlog naar een goed einde moest zien te brengen. Hij beloofde het Amerikaanse volk een ‘eerzame vrede’ en hierdoor won hij de verkiezingen, want vrede was wat de Amerikanen wilden.
4.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
De Verenigde Staten hadden eigenlijk de Vietnam oorlog verloren. Deze nederlaag wilden ze niet erkennen, dus probeerden Nixon en Kissinger om een eervol einde aan de Vietnam oorlog te maken. Ze probeerden dit te doen door te vietnamiseren. Dit hield in dat de directe Amerikaanse betrokkenheid verminderd werd. Maar wel werd er meer geld, wapens en luchtsteun aan Zuid-Vietnam gegeven, zodat ze zelf de strijd voort konden zetten. Zo wilden ze de schijn wekken dat de Verenigde Staten niet verloren hadden en daarvoor moest Zuid-Vietnam nog een tijd zelfstandig gaan regeren.
Er werd jaren gebombardeerd om de Vietcong te stoppen, zodat de Vietcong niet kon winnen. In juni 1969 liet Nixon de eerste Amerikaanse troepen terug trekken. Ook werd de dienstplicht afgeschaft.
De Verenigde Staten begon in 1968 onderhandelingen in Parijs. Dit liep niet vlot en daarom probeerde Kissinger het in het geheim op eigen houtje. Kissinger begon in 1969 geheime onderhandelingen met Noord-Vietnam. Later probeerde Nixon Noord-Vietnam onder druk te zetten door zware bombardementen uit te voeren op Noord-Vietnam. Hierdoor werd in 1973 een wapenstilstand bereikt onder de voorwaarden dat
• de Verenigde Staten beloofden economische steun aan de landen van het Indochinese schiereiland.
• Ook moesten de buitenlandse troepen zich terug trekken uit Laos en Cambodja.
• En de onafhankelijkheid van Zuid-Vietnam moest erkend worden.
Dit alles zorgde ervoor dat Noord en Zuid-Vietnam uiteindelijk weer een land werden, nadat de guerrilla’s en NoordVietnam in 1975 een eind maakten aan hun eigen regering. Noord en Zuid werden herenigd in een communistisch bestuur. Dit was natuurlijk een drama voor de Verenigde Staten, want ze hadden gigantisch gefaald. Hun doel was om het Zuiden te behoeden voor het communisme. En dan, na een jarenlange oorlog, honderdduizenden slachtoffers, vele gewonden en al het geld dat de Amerikanen er in gestoken hadden verenigd Zuid zich met Noord en wordt Zuid toch communistisch. Al die doden en gewonden waren dus voor niets geweest, want als de Amerikanen gewoon de verkiezingen door hadden laten gaan waren er niet zoveel doden en gewonden gevallen en was al het geld niet uitgegeven aan een oorlog die het Zuiden er toch niet voor kon behoeden om communistisch te worden.
5. Sovjet Unie
5.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot de Sovjet Unie?
Deze relatie was ronduit slecht. Dit kwam allemaal voort uit de Tweede Wereldoorlog. Op een conferentie in Jalta werd besloten om Europa in stukken te verdelen. Ze wilden voorkomen dat Duitsland ooit weer zo machtig werd dat het de wereldvrede weer kon bedreigen. Door deze conferentie moest Duitsland land afstaan aan Polen en aan de Sovjet Unie. Ook werd Duitsland in vieren gedeeld. De Sovjet Unie kreeg een deel, Frankrijk kreeg een deel, Engeland kreeg een deel en de Verenigde Staten kregen een deel.
Amerika was eerst van plan om zich na het bevrijden van Europa zich weer uit Europa terug te trekken. Alleen de angst dat Europa communistisch zou worden hield hun tegen.
De toenmalige president Truman bracht de Truman-doctrine in het openbaar. Dit hield in dat alle landen die door communisten bedreigd werden en om hulp vroegen, hulp kregen op militaire en economische basis. Om in de militaire hulp te voorzien werd in 1949 de NAVO (Noord-Atlantische Verdrags Organisatie) opgericht. En door het Marshallplan werd er in de economische hulp voorzien.
Amerika voerde een containment politiek. Dit hield in dat ze de macht van de Sovjet Unie wouden indammen.
De Verenigde Staten en de Sovjet Unie waren de twee machtigste landen. Het waren twee grote tegenpolen die altijd beter dan de ander wou zijn. Hier vloeide een wapenwedloop uit voort. Ze wilden steeds betere nucleaire wapens ontwikkelen. De spanningen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie liepen vaak erg hoog op, maar het kwam nooit tot een militaire uitbarsting. Daar komt ook de naam ‘Koude Oorlog’ vandaan.
5.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
Nixon besloot om de containmentpolitiek, die tot voorheen altijd gevoerd werd door de Amerikanen helemaal te veranderen. Nixon ging samen met Kissinger een zogenaamde détentepolitiek voeren. Dit hield in dat ze probeerden om de Sovjet Unie deel uit te laten maken van een stabiele wereldorde. De Sovjet Unie zou dan ook verantwoordelijk zijn voor de wereldorde en kon dan geen agressie gaan gebruiken, want dat past niet in een stabiele wereldorde. De Verenigde Staten en de Sovjet Unie gingen samen aan het werk, maar op een voorwaarde en dat was dat de Sovjet Unie zou besluiten tot self-containment, zich zelf zou gaan indammen.
Ook was linkage belangrijk in de détentepolitiek. Dit hield in dat de Sovjet Unie moest zorgen dat de landen waarin zij veel invloed hadden zich ook goed zouden gaan gedragen. Als dit goed ging, kwam dit allemaal ten goede van de relatie van de Verenigde Staten met de Sovjet Unie.
Deze nieuwe politiek was dus gunstig voor de relatie tussen deze twee grote wereldmachten. Alleen het hield niet in dat de Verenigde Staten nu ook opeens zouden stoppen met het maken van nucleaire wapens. Kissinger beperkte het maken van deze wapens wel behoorlijk. Dit deden ze om de Sovjet Unie een kans te geven dichter bij de Verenigde Staten in de buurt te komen met hun aantal wapens. Als ze dan op een gelijkwaardig aantal wapens zaten, konden ze beginnen met overleg over het beperken van deze nucleaire wapens. Dit overleg werd het SALT I-akkoord genoemd. SALT staat voor Strategic Arms Limitation Talks. Het belangrijkste wat hier uit voorvloeide was dat het aantal raketten niet verder zou groeien.
Door deze verbeterde relatie tussen deze twee grootmachten kon er ook een eind aan de tweedeling in Europa komen.
6. China
6.1. Hoe was de relatie van de Verenigde Staten tot China?
China en de Verenigde Staten hadden een slechte relatie. Dit had een aantal redenen.
China bestond uit twee partijen. De nationalistische KMT (Kuo-Min-Tan) die bestond uit revolutionairen en de CCP (Chinese Communistische Partij). Deze twee partijen werden allebei door de Sovjet Unie gesteund. De Sovjet Unie hoopte zo het communisme in China uit te breiden. In 1926 keert de leider van de KMT zich tegen het communisme. De KMT had vooral aanhang in de steden, want de stedelingen stonden open voor het Westen. De aanhangers van de KMT raakten een beetje vervreemd van de leefwijze van hun landgenoten. De CCP, die vooral aanhangers op het platteland had, werkte hier verder aan de revolutie. Mao Zedong begon in die periode macht te krijgen.
Toen Japan in 1937 China binnen viel, zagen de KMT en de CCP zich genoodzaakt om deze gezamenlijke vijand te verdrijven. In 1941 werden Amerikaanse soldaten naar China gestuurd om de KMT en de CCP te helpen in hun strijd tegen Japan. Japan had Pearl Harbour aangevallen en was nu ook een vijand van de Verenigde Staten. Nadat Japan zich overgeeft, barst de strijd weer los tussen de CCP en de KMT.
De CCP wordt gesteund door de Sovjet Unie en wint dan uiteindelijk de strijd. Hierdoor vlucht de KMT en haar aanhangers naar Taiwan. De KMT wordt daar gesteund door de Verenigde Staten en vanaf Taiwan zetten zij de Chinese Republiek voort. De Verenigde Naties erkent Taiwan als het officiële China.
Op 1 oktober 1949 roept Mao Zedong de Volksrepubliek China uit. Er zijn nu twee China’s. Het nationalistische China dat officieel erkend wordt door de Verenigde Naties en de communistische Volksrepubliek China.
Mao sluit dan in 1950 een vriendschapsverdrag met de Sovjet Unie. Een dertigjarig vriendschapsverdrag dat bedoelt was om de economische en culturele banden tussen de Sovjet Unie en China te versterken en de noodzakelijke economische samenwerking tot stand te brengen.
In China was Mao Zedong nog steeds aan de macht. Ondertussen brak er oorlog uit in Korea. De Verenigde Naties ondernam actie in dit gebied en die actie werd gesteund door de Verenigde Staten. China steunde de tegenpartij en zo verslechterde de relatie verder. Deze relatie verslechterde nog meer toen de Verenigde Staten een verdrag sloten waarin stond dat ze Taiwan militair zouden steunen.
Mao zijn doel was om samen met de Sovjet Unie een communistisch machtsblok te vormen tegen het Westen. Maar de Sovjet Unie begon met de destalinisatie en er ging een golf van liberalisering door de communistische landen.
Maar niet in het communistische China. Mao’s bewind volgde nog steeds de Stalinistische koers.
Door de liberalisering van de communistische landen ontstond er een groot meningsverschil tussen China en de Sovjet Unie. Dit meningsverschil mondde uit in een militair conflict in 1969 over het grenseiland Damansky.
Ondertussen ging het ook niet goed met de verhoudingen tussen China en de Verenigde Staten. Na de Korea oorlog liepen de meningen al ver uiteen, maar na de Vietnam oorlog nog meer. China steunde Noord-Vietnam en de Verenigde Staten steunden Zuid-Vietnam.
China belandde hierdoor in een internationaal isolement.
6.2. Wat veranderde er nadat Nixon aan de macht kwam?
In 1967, toen Nixon nog presidentskandidaat was zei hij in het tijdschrift Foreign Affairs, ‘We simply cannot afford to leave China outside the family of nations’.
Toen Nixon nog geen president was, zag hij al het belang van een goede relatie met China.
Als president probeerde hij dan ook om toenadering te zoeken met China. Dit verliep allemaal erg moeizaam door de Korea-oorlog en de Vietnamoorlog.
Maar uiteindelijk werd dan toch de eerste stap gezet. Minister Zhou Enlai organiseerde in april 1971 een tafeltennistoernooi tussen Chinese en Amerikaanse teams. Zhou constateerde op dat toernooi dat er geen vijandigheid heerste, de sfeer was vriendschappelijk en sportief.
Dit werd de pingpong diplomatie genoemd. Deze naam werd niet alleen afgeleid van het tafeltennistoernooi, maar ook van de manier waarop de twee landen communiceerden. De Verenigde Staten stuurden een brief, dan stuurde China weer eentje terug en dan stuurden de Verenigde Staten weer een terug. Deze manier van corresponderen leek op een pingpongballetje, heen en weer, heen en weer.
In 1971 stapt nationalistisch China gedwongen uit de Verenigde Naties. Taiwan moet plaats maken voor communistisch China. De toenadering van de Verenigde Staten en China komt weer een stapje dichterbij.
In oktober 1971 bezoekt Nixon dan China. Met deze reis wordt een basis gelegd voor een verdere ontspanning tussen de Verenigde Staten en China. Deze reis was het hoogtepunt uit Nixon’s ontspanningspolitiek.
7. Conclusie
Nixon heeft een belangrijke rol gespeeld op het gebied van de wereldvrede. Door zijn inspanningen is er een begin gemaakt met het beëindigen van de Koude Oorlog. Zijn belangrijke rol in de wereldpolitiek werd overschaduwd door zijn rol in de Watergate affaire. Toch moet geconcludeerd worden dat hij een groot staatsman was met een goede kijk op de buitenlandse politiek.
Nawoord
Nu ik dit nawoord aan het schrijven ben, moet ik eerlijk zeggen dat ik erg tevreden ben over het resultaat. Ik moest er aardig wat tijd aan besteden, maar ik vond het een leuke opdracht dus dat was niet erg. Nixon is een boeiend persoon om een werkstuk over te maken.
Mijn mening over Nixon is wel veranderd nadat ik het werkstuk af had. Toen ik er aan zou beginnen, kende ik Nixon eigenlijk alleen van de Watergate affaire. Ik dacht dat het een slechte man zou zijn die niet veel belangrijks had gedaan. Toen ik klaar was met het werkstuk moest ik mijn mening wel veranderen, want hij heeft erg veel belangrijke dingen gedaan. Alleen al zijn buitenlandse politiek was erg goed.
Kortom, een leuk en interessant werkstuk om te maken.
The Cold War Polices of Kennedy, Nixon and Reagan.
http://www.utexas.edu/depts/grg/ustudent/gcraft/fall97/brown/essays/coldwar.htm
Nixon, president van de conservatieve revolutie.
http://www.vjm.cc/vjm/artikels/vorming001.htm
China: 1949-1972.
http://koudeoorlog.uitdaging.org/alleentekst/nederlandko/15ChinaVN.html
Werkstuk Geschiedenis: Nixon
http://huiswerk.scholieren.com/werkstukken/view.php3?id=8363
The American Experience/Presidents/Featured/Nixon/Foreign Policy
http://www.pbs.org/wgbh/amex/presidents/nf/featured/nixon/nixonfp.html
http://www.theunitedstatesofamerica.nl/admin/rechterframes/4910.htm
http://www.verenigdestatenvanamerika.com/nixon.html
R. van Kesteren, Pharos, Meulenhoff Educatief bv Amsterdam
Carl Bernstein Bob Woodward, Alleman van Nixon’s staf(All the Presidents men), Contact Amsterdam 1974
John Dean, Blinde Eerzucht, Het Spectrum Utrecht 1977
Deel 17, ned-ort, blz. 192
Grote Winkler Prins encyclopedie, 9e druk, Elsevier Amsterdam 1993
Deel 23, tre-vir, blz. 434/435
Grote Winkler Prins encyclopedie, 9e druk, Elsevier Amsterdam 1993
Deel 24, vir-win, blz. 346
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden