Hoofdstuk 5 Hoe gaan mensen met natuurrampen om?
In het afgelopen decennium zijn er gemiddeld 270 rampen geweest per jaar met een totaal van 51.000 doden per jaar en 196 miljoen overig getroffenen. De materiële schade bedroef ruim 71 miljard US dollar per jaar. Verreweg de meeste doden vielen door orkanen, overstromingen en aardbevingen. De grote meerderheid van rampen vindt plaats in ontwikkelingslanden in Azië, Afrika en Latijns-Amerika, waar ook 95% van het totale slachtoffers valt.
Tot het midden van de jaren zeventig begonnen antropologen, geografen en ontwikkelingsdeskundigen echter steeds meer vraagtekens bij deze benadering te stellen. Rond 1983 werd geconcludeerd door Kenneth Hewitt dat rampen niet in eerste instantie afhankelijk zijn van geografische processen. Met name in ontwikkelingslanden ligt toenemende armoede aan de basis van een toegenomen kwetsbaarheid voor rampen. Deze benadering is alleen nog niet toonaangevend.
Er is een rampenonderzoek naar de gedaan die drieledig is. In eerste plaats verdisonteert het dat rampen nooit worden veroorzaakt door alleen een natuurlijk fenomeen, maar altijd (mede) het gevolg van een menselijk ingrijpen in de natuur en de variabele kwetsbaarheid van bevolkingsgroepen. Bij een aardbeving die plaats vind in een onbewoonbaar gebied word normaliter niet gesproken van een ramp. Het natuurverschijnsel op zichzelf is dus nog geen ramp, maar moet worden ingebed in zijn natuurlijke en sociale context.
De kwetsbaarheid voor rampen in met name ontwikkelingslanden staat niet op zichzelf, het komt voort uit de onderontwikkeling en de politieke economie in de Derde Wereld. De armoede en processen van uitsluiting en marginalisatie in die landen spelen hierin een belangrijke rol. Processen als bevolkingsgroei, urbanisatie, oorlog en conflicten en economische crises hebben de kwetsbaarheid van de bevolking in de Derde Wereld de laatste jaren vergroot. Rampen treffen vaak binnen hetzelfde gebied de armste, minst bevoorrechte groepen. Daarom zijn rampen geen incidenten, maar kunnen ze beter beschouwd worden als maatschappelijke ontwikkelingen en menselijk ingrijpen in de natuur.
In de tweede plaats worden rampen gekenmerkt door meervoudige realiteiten.
Samenlevingen verschillen in hun keuze welke potentiële gevaren zij als risico ervaren. Het gaat gedeeltelijk om hoe de mensen binnen hun leefwereld de gebeurtenissen interpreteren volgens cultureel gekleurde patronen. De diversiteit in reacties is eindeloos groot die gekenmerkt worden door verschillende kennisvormen en organisatiepatronen.
Lokale kennis (coping praktijken) wisselwerking Technocratische kennis (rampenmanagement)
wisselwerking wisselwerking
bestuurlijke kennis (bureaucratie)
veroorzaakt
Percepties over ontstaan rampen
Houdt verband met
Reacties op rampen
In de derde plaats kan ook een vraag gesteld worden wat de invloed is van rampen op maatschappelijke ontwikkelingen in de toekomst. Bepaalde rampen hebben een rol gespeeld in het maken en breken van revoluties. Door de eeuwen heen hebben bepaalde elites kunnen profiteren van rampen, terwijl het grootste deel van de bevolking verstoken is gebleven van hulpbronnen.
Het is belangrijk dat er onderzoek wordt gedaan naar natuurrampen. Dit varieert van historisch archiefonderzoek, statistische interpretaties van de rampenepidemiologie, tot mondiaal beleidsondersteunend onderzoek. Daarnaast is het uitermate belangrijk om inzicht te krijgen in de alledaagse dynamiek van en rondom rampen.
Voorbereiding natuurrampen en na de natuurramp:
Verscheidene hulpinstanties zoals het Rode kruis en Novib hebben diverse programma’s. Ze hebben programma’s voor de voorbereiding van een natuurramp en hulp na het uitbreken van een natuurramp. Diverse programma's die moeten zorgen voor veilige huizen en een goede voorbereiding op de volgende ramp, waarbij kinderen een belangrijke plaats innemen. Verschillende modellen van sterke huizen zijn ontwikkeld die tegen harde wind en overstromingen kunnen. Met slechte gebouwen die er niet tegen bestand is er veel meer schade en slachtoffers.
Er is onderzoek gedaan naar de lokale reacties van mensen op de grote aardbeving in Turkije van Augustus 1999 en daar uit blijkt dat de lokale bevolking vooral wijst naar de Turkse overheid. Dit komt omdat een groot deel van de slachtoffers geweten werd aan het niet naleven van woningbouwreglementen. Hier is de overheid ook voor een deel verantwoordelijk voor. Daar kwam bij dat door het falen van de staat om voor de bevolking te zorgen en door corrupte aannemersbedrijven de vrije hand te geven, de bevolking raakte hierdoor het vertrouwen in de regering kwijt.
Gezien de toenemende economische en menselijke schade door natuurrampen is het van vitaal belang dat politici iets ondernemen om de mensen beter te beschermen. Hierover moeten niet alleen nationale afspraken over gemaakt worden maar ook internationaal.
Zoals effectieve waarschuwingssystemen, op basis van goede praktijkvoorbeelden en toegespitst op de specifieke noden van ontwikkelingslanden. De aanbevelingen gaan naar nationale en lokale regeringsleiders in de hele wereld. De noodzaak om waarschuwingen van de nationale meteorologische en hydrologische diensten te integreren in rampenplannen. De WMO beschikt over een systeem om alle landen, ongeacht hun ontwikkelingsniveau, in te lichten over dreigend natuurgevaar. De voorspellingen worden steeds nauwkeuriger en kunnen ook steeds meer op voorhand worden gemaakt.
Daarnaast worden er stormresistente scholen op platforms gebouwd in afgelegen rampgevoelige gebieden. De scholen dienen tevens als schuilplaatsen voor 60 tot 100 families. Tegelijkertijd zorgen hulpinstanties voor reddingsmateriaal in de scholen en voor goed getrainde vrijwilligers in de buurt.
Ook zijn voorlichtingen op scholen erg belangrijk, hierdoor weet de lokale bevolking wat er precies gebeurt tijdens een natuurramp. Op scholen moeten ook voorbereidingen worden getroffen wat de kinderen moeten doen tijdens een natuurramp. De natuurrampen vinden vaak plaats in gebieden waar het vaker voor komt.
Hulp bij natuurrampen
De aardbeving in Turkije, de orkaan Mitch, de overstromingen in India en Bangladesh. Rampen gebeuren in elk land. Hulporganisaties en overheden helpen bijvoorbeeld met medicijnen, dekens, tenten, eten en opvang. Vaak komen militairen met van alles aangezet. Opvangplaatsen waar mensen dan terechtkunnen want vaak zijn woonplaatsen verwoest. Het ligt er maar net aan waar de natuurramp plaats vind waar mensen heen gaan. Als het kleinschalig is en vrienden/familie niet ver van de plaats waar de natuurramp heeft plaats gevonden wonen, kunnen de slachtoffers daar terecht. Als die ook getroffen zijn of ver weg wonen of er gewoon niet zijn kunnen de slachtoffers naar de opvangcentrums.Vaak zijn ze snel ter plaatste als de natuurramp voorbij is. De hulpverleners in de opvangcentra’s kunnen verschillende diensten verrichten: een luisterend oor zijn voor geschrokken mensen, helpen bij de registratie, een spelactiviteit met de aanwezige kinderen organiseren. Als het ergste voorbij is dan wordt er geholpen met de wederopbouw. Belangrijk is bijvoorbeeld dat er drinkwater is, dat de wegen gerepareerd worden en dan mensen weer eigen onderdak hebben.
Voor de opvang van mensen en wederopbouw is natuurlijk veel geld nodig. Omdat de overheid van dat land niet alles kan betalen leveren andere landen vaak een bijdrage en worden er girorekeningen geopend waar mensen geld kunnen storten voor de slachtoffers in dat land. Ook om de overlevende slachtoffers te laten overleven is nog meer geld nodig.
In het afgelopen decennium zijn er gemiddeld 270 rampen geweest per jaar met een totaal van 51.000 doden per jaar en 196 miljoen overig getroffenen. De materiële schade bedroef ruim 71 miljard US dollar per jaar. Verreweg de meeste doden vielen door orkanen, overstromingen en aardbevingen. De grote meerderheid van rampen vindt plaats in ontwikkelingslanden in Azië, Afrika en Latijns-Amerika, waar ook 95% van het totale slachtoffers valt.
Tot het midden van de jaren zeventig begonnen antropologen, geografen en ontwikkelingsdeskundigen echter steeds meer vraagtekens bij deze benadering te stellen. Rond 1983 werd geconcludeerd door Kenneth Hewitt dat rampen niet in eerste instantie afhankelijk zijn van geografische processen. Met name in ontwikkelingslanden ligt toenemende armoede aan de basis van een toegenomen kwetsbaarheid voor rampen. Deze benadering is alleen nog niet toonaangevend.
De kwetsbaarheid voor rampen in met name ontwikkelingslanden staat niet op zichzelf, het komt voort uit de onderontwikkeling en de politieke economie in de Derde Wereld. De armoede en processen van uitsluiting en marginalisatie in die landen spelen hierin een belangrijke rol. Processen als bevolkingsgroei, urbanisatie, oorlog en conflicten en economische crises hebben de kwetsbaarheid van de bevolking in de Derde Wereld de laatste jaren vergroot. Rampen treffen vaak binnen hetzelfde gebied de armste, minst bevoorrechte groepen. Daarom zijn rampen geen incidenten, maar kunnen ze beter beschouwd worden als maatschappelijke ontwikkelingen en menselijk ingrijpen in de natuur.
In de tweede plaats worden rampen gekenmerkt door meervoudige realiteiten.
Samenlevingen verschillen in hun keuze welke potentiële gevaren zij als risico ervaren. Het gaat gedeeltelijk om hoe de mensen binnen hun leefwereld de gebeurtenissen interpreteren volgens cultureel gekleurde patronen. De diversiteit in reacties is eindeloos groot die gekenmerkt worden door verschillende kennisvormen en organisatiepatronen.
Lokale kennis (coping praktijken) wisselwerking Technocratische kennis (rampenmanagement)
wisselwerking wisselwerking
bestuurlijke kennis (bureaucratie)
veroorzaakt
Percepties over ontstaan rampen
Houdt verband met
Reacties op rampen
In de derde plaats kan ook een vraag gesteld worden wat de invloed is van rampen op maatschappelijke ontwikkelingen in de toekomst. Bepaalde rampen hebben een rol gespeeld in het maken en breken van revoluties. Door de eeuwen heen hebben bepaalde elites kunnen profiteren van rampen, terwijl het grootste deel van de bevolking verstoken is gebleven van hulpbronnen.
Het is belangrijk dat er onderzoek wordt gedaan naar natuurrampen. Dit varieert van historisch archiefonderzoek, statistische interpretaties van de rampenepidemiologie, tot mondiaal beleidsondersteunend onderzoek. Daarnaast is het uitermate belangrijk om inzicht te krijgen in de alledaagse dynamiek van en rondom rampen.
Verscheidene hulpinstanties zoals het Rode kruis en Novib hebben diverse programma’s. Ze hebben programma’s voor de voorbereiding van een natuurramp en hulp na het uitbreken van een natuurramp. Diverse programma's die moeten zorgen voor veilige huizen en een goede voorbereiding op de volgende ramp, waarbij kinderen een belangrijke plaats innemen. Verschillende modellen van sterke huizen zijn ontwikkeld die tegen harde wind en overstromingen kunnen. Met slechte gebouwen die er niet tegen bestand is er veel meer schade en slachtoffers.
Er is onderzoek gedaan naar de lokale reacties van mensen op de grote aardbeving in Turkije van Augustus 1999 en daar uit blijkt dat de lokale bevolking vooral wijst naar de Turkse overheid. Dit komt omdat een groot deel van de slachtoffers geweten werd aan het niet naleven van woningbouwreglementen. Hier is de overheid ook voor een deel verantwoordelijk voor. Daar kwam bij dat door het falen van de staat om voor de bevolking te zorgen en door corrupte aannemersbedrijven de vrije hand te geven, de bevolking raakte hierdoor het vertrouwen in de regering kwijt.
Gezien de toenemende economische en menselijke schade door natuurrampen is het van vitaal belang dat politici iets ondernemen om de mensen beter te beschermen. Hierover moeten niet alleen nationale afspraken over gemaakt worden maar ook internationaal.
Zoals effectieve waarschuwingssystemen, op basis van goede praktijkvoorbeelden en toegespitst op de specifieke noden van ontwikkelingslanden. De aanbevelingen gaan naar nationale en lokale regeringsleiders in de hele wereld. De noodzaak om waarschuwingen van de nationale meteorologische en hydrologische diensten te integreren in rampenplannen. De WMO beschikt over een systeem om alle landen, ongeacht hun ontwikkelingsniveau, in te lichten over dreigend natuurgevaar. De voorspellingen worden steeds nauwkeuriger en kunnen ook steeds meer op voorhand worden gemaakt.
Daarnaast worden er stormresistente scholen op platforms gebouwd in afgelegen rampgevoelige gebieden. De scholen dienen tevens als schuilplaatsen voor 60 tot 100 families. Tegelijkertijd zorgen hulpinstanties voor reddingsmateriaal in de scholen en voor goed getrainde vrijwilligers in de buurt.
Ook zijn voorlichtingen op scholen erg belangrijk, hierdoor weet de lokale bevolking wat er precies gebeurt tijdens een natuurramp. Op scholen moeten ook voorbereidingen worden getroffen wat de kinderen moeten doen tijdens een natuurramp. De natuurrampen vinden vaak plaats in gebieden waar het vaker voor komt.
Hulp bij natuurrampen
De aardbeving in Turkije, de orkaan Mitch, de overstromingen in India en Bangladesh. Rampen gebeuren in elk land. Hulporganisaties en overheden helpen bijvoorbeeld met medicijnen, dekens, tenten, eten en opvang. Vaak komen militairen met van alles aangezet. Opvangplaatsen waar mensen dan terechtkunnen want vaak zijn woonplaatsen verwoest. Het ligt er maar net aan waar de natuurramp plaats vind waar mensen heen gaan. Als het kleinschalig is en vrienden/familie niet ver van de plaats waar de natuurramp heeft plaats gevonden wonen, kunnen de slachtoffers daar terecht. Als die ook getroffen zijn of ver weg wonen of er gewoon niet zijn kunnen de slachtoffers naar de opvangcentrums.Vaak zijn ze snel ter plaatste als de natuurramp voorbij is. De hulpverleners in de opvangcentra’s kunnen verschillende diensten verrichten: een luisterend oor zijn voor geschrokken mensen, helpen bij de registratie, een spelactiviteit met de aanwezige kinderen organiseren. Als het ergste voorbij is dan wordt er geholpen met de wederopbouw. Belangrijk is bijvoorbeeld dat er drinkwater is, dat de wegen gerepareerd worden en dan mensen weer eigen onderdak hebben.
Voor de opvang van mensen en wederopbouw is natuurlijk veel geld nodig. Omdat de overheid van dat land niet alles kan betalen leveren andere landen vaak een bijdrage en worden er girorekeningen geopend waar mensen geld kunnen storten voor de slachtoffers in dat land. Ook om de overlevende slachtoffers te laten overleven is nog meer geld nodig.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden