DIS/MPS

Dit verhaal gaat over DIS. Aangezien hier op scholieren.com nog geen informatie over op staat. DIS (voorheen MPS) is een niet zo hele bekende stoornis. Ook in de psychiatrieis het niet zo bekend als depressie, schizofrenie, eetsoornissen ed. DIS betekent: Dissociatieve identiteitsstoornis. MPS betekent: Meervoudige persoonlijkheidsstoornis. MPS is veranderd in DIS omdat dat woord de stoornis beter uitdrukt. Ze zijn beide dzelfde stoornis. Volgens de DSM-4 moeten er een aantal kenmerken aanwezig zijn voordat iemand de diagnose DIS kan krijgen. Deze kenmerken zijn: A. Er moeten twee of meer persoonlijkheden of identiteiten van elkaar te onderscheiden zijn. Deze moeten elk eigen gedachten en waarnemingen hebben over de omgeving en zichzelf. B. De identiteiten bepalen regelmatig het gedrag van de oorspronkelijke persoon. C. Belangrijke persoonlijke gegevens zijn soms moeilijk te herinneren. Dit is te uitgebreid om verklaard te worden door gewone vergeetachtigheid. D. De stoornis wordt niet veroorzaakt door bepaalde middelen. Bijvoorbeeld door alcoholmisbruik of een lichamelijke aandoening
Bij kinderen zijn de symptomen niet toe te schrijven aan denkbeeldige speelkameraadjes of andere fantasiespelletjes. Dit zijn de kenmerken waaraan een persoon met DIS moet voldoen, maar hoe ontstaat het en hoe werkt het verder? DIS ontstaat kort gezegd door ernstige traumatische gebeurtenissen in de vroege jeugd (tot ongeveer 6/7 jaar) die het kind zelf niet kan begrijpen en er niet over kan praten. DIS kan ontstaan door seksuele mishandeling, maar ook door ernstige geestelijke en lichamelijke mishandeling. Niet elk kind die dit meemaakt, creëert een dissociatieve identiteitsstoornis. Het kind moet er aanleg voor hebben. Hierboven heb ik niet per ongeluk geschreven dat het kind een dissociatieve identiteitsstoornis creëert. Het overkomt een kind niet, maar hij of zij doe het zelf. Dit doet een kind echter alleen als het echt nodig is en als het wordt gebruikt als overlevingsstrategie. Een kind dat trauma's heeft opgelopen in een oorlog of een ramp, ontwikkelen meestal geen DIS omdat er een groot aantal mensen slachtoffer van zijn geworden en er over gepraat kan worden. Wanneer een kind echter alleen is, op de dader(s) na, dan kan hij of zij niet begrijpen wat er gebeurd. Door de pijn, schaamte, en het niet begrijpen wat er gebeurt, vlucht een kind dat DIS ontwikkeld 'uit het lichaam'. Het kind dissocieert weg, maar in de plaats van dat kind komt het deel dat ontstaan is door de dissociatie. Misschien is dit laatste wat moeilijk te begrijpen, daarom zal ik dat uitleggen. Als het wel duidelijk is kun je naar beneden scrollen naar het volgende stukje na de witregel. Wat er gebeurt bij dissociatie is het volgende: Het kind heeft nog niet een echte ik. Dat ik-gevoel is volledig ontwikkeld op zo'n 7 jaar. Na dat 7de jaar kan het kind zich ook niet meer zo dissociëren dat er andere delen ontstaan. Die ik kun je zien als een soort bol. Tot het 7de jaar is deze bol nog breekbaar maar na het 7de jaar zit er een dikke laag omheen zodat de ik niet meer kan uiteenvallen in meerdere delen. Echter als het kind, dat nog geen 6/7 jaar oud is, misbruikt wordt op welke wijze dan ook, dan kan het gebeuren dat de bol zich als het ware deelt zodat er twee bollen ontstaan. Tijdens het misbruikt kan het kind 'uit het lichaam wegvluchten' en in plaats van dat kind komt dan die andere ik die de pijn en schaamte op zich neemt. Als dit gebeurt dan weet het kind het zelf niet meer, deze herinnering ligt bij het andere deel. Bij verdere misbruiken kan de bol zich nog verder delen. Op deze manier kunnen velen delen ontstaan. Als het kind eenmaal 'gedeeld' is, kunnen er ook op latere leeftijd nog delen ontstaan, soms wel honderden. Bij mij is sinds een jaar DIS vastgesteld. Ook ik weet niets van wat er gebeurd is. Vaak is het zo dat DISsers veel gaten in de tijd hebben, die verklaren kunnen worden door overname van n ander deel. Ik echter ben geen tijd 'kwijt'. Dit is ook mogelijk. Ook dit is als bescherming ontstaan. Deze personen hebben tijdverlies over het tijdverlies. Dus zij weten niet dat ze tijd kwijt zijn. Dit wordt ook wel amnesie voor de amnesie genoemd. In het dagelijks leven merk ik niet veel van de delen. Ik hoor wel meerdere gedachten in mijn hoofd, maar daar ben ik zo aan gewend geraakt dat dat voor mij niet vreemd is. DIS is alleen te herstellen door therapie, dus niet met medicatie. Vaak wordt er wel medicatie voorgeschreven voor de andere psychische problemen veroorzaakt door de DIS (slaapproblemen, depressies etc) Bij iemand die hersteld is van DIS, zijn alle delen geïntegreerd in 1 persoon. Integreren betekend samenvoegen van personen in dit geval. Dit is een langdurig en moeilijk proces.