Voor een dag van morgen
Wanneer ik morgen doodga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen.
Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven
dat alleen maar een man alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.
Hans Andreus
Vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.
Uitleg
De schrijver van dit gedicht wil laten merken dat de liefde, die hij voelt voor degene aan wie hij dit gedicht schrijft, niet te begrijpen is door andere mensen! Als je het leest, praat je in gedachten met de bomen, een jong kind, het dier, de stenen huizen en de stad. Je vind daarin het hele persoonlijke dat om je heen is. Dat niemand anders zou snappen, wat je niet zou kunnen delen met een ander mens.
De sfeer en de
ruimte
De ruimte is de wereld waarin deze persoon leeft. Je krijgt daarom het beeld van de hele natuur en door de mens gemaakte dingen daarin en de wezens die daarin leven. Een bepaalde sfeer door de ruimte zit niet in dit gedicht! De spanning wordt hierdoor niet bepaald verhoogd! Over weersomstandigheden wordt niet gesproken. Het gaat meer om dat laatste couplet, die duidelijk maakt dat niemand hem zal snappen. De ruimte speelt hierin geen rol.Algemene kenmerken in dit gedicht
Het gedicht rijmt twee keer. Voor de rest niet. Het heeft een bepaald ritme, telkens zeggen ze weer: ‘Vertel het aan..’ Het heeft twee coupletten, eerst aan wie je het wel moet zeggen, en dan aan wie niet.
Toen jij er nog was
Kon ik maar terug
naar toen je er nog was
Heb ik je wel gezegd
hoeveel ik van je hou,
toen je er nog was
Wist je wel
hoe belangrijk je voor me bent,
toen je er nog was
Het is net gisteren dat je me belde,
toen je er nog was
Dat je zei hoe waardevol ik voor je ben,
toen je er nog was
Jouw liefde voor mij
besefte ik onvoldoende,
toen je er nog was
Weet je wel
hoe bijzonder je bent,
toen je er nog was
Jouw liefde ademt in ons door,
nu jij er niet meer bent
Lucinda van de Ven
Uitleg
Je voelt in dit gedicht het sterke verlangen naar het verleden. Het afvragen of de schrijver van dit gedicht wel duidelijk heeft laten merken hoeveel ze van degene, voor wie dit gedicht bedoeld is, houdt en hoe belangrijk diegene voor haar was! Ook haalt ze herinneringen op, dat diegene ook van haar hield, maar dat ze dat niet voldoende besefte. Ze laat merken dat ze het nu pas beseft, nu diegene er niet meer is.
De sfeer en de ruimte
Er is geen bepaalde ruimte in dit gedicht! Je gaat alleen terug in de tijd, herinneringen ophalen, en gevoelens uiten! De sfeer komt niet door de ruimte en weersomstandigheden worden niet aangegeven. De ruimte speelt ook hierin geen rol. Dat betekent niet dat er geen sfeer in zit, want je voelt duidelijk het gemis die de schrijver uit, ook al komt dit niet door de ruimte.
Algemene kenmerken in dit gedicht
Er zijn witregels en coupletten in dit gedicht. Het heeft een bepaald ritme, er staat telkens: ‘toen jij er nog was’ en aan het eind: ‘nu jij er niet meer bent’, ik vind het erg mooi gedaan!
De spiegel
Die
telkens in de spiegel ziet,
En zig met schoonheid vleit;
Beseft de waare schoonheid niet,
Maar jaagt naar ijdelheid.
Dit glas
maakt trots, of geeft ons pijn;
Wil 'k weeten, wie ik ben,
Dan moet Gods woord de spiegel zijn,
Waar ik mijn hart uit ken.
Zou ik
mijn tijd besteden
Aan duizend nietigheden?
'k Heb daar geen voordeel van.
Mijn lessen wil ik leeren,
Mijn meesters zal ik eeren,
Dan word ik haast een man.
Hiëronymus van Alphen
Uitleg
De schrijver van dit gedicht doelt op de ware schoonheid van de mens, die van binnen zit! Hij zegt dat je jaagt naar ijdelheid als je telkens in de spiegel kijkt. Daar bedoelt hij mee, dat als je vaak in de spiegel kijkt, je ijdel wordt! IJdel worden, dat is als je jezelf heel goed en mooi vindt! Maar het kan ook pijn doen, als je jezelf lelijk vind. Je moet je tijd niet besteden aan zulke nutteloze dingen, Gods woord moet je spiegel zijn waaruit je je eigen hart herkent!
De gedichtbespreking gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden