Tien liefdesgedichten
van Simon Vestdijk, ter gelegenheid van de Boekenweek 2002
IJstocht
Door albast blinkt de zon. De velden schijnen
Ons tegen met denzelfden gelen glans, Die ook op ’t hardblauw vlak aan den balans
Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen. Het kruis der armen, ’t overstag der voeten, De losse haren onder mutsenvacht: Alles biedt den weerstand tegen ’t ontmoeten, Dat wij zoo lang vermeden, overmacht, Een korten tijd maar op de noordervijvers
Met ’t gele zuiderlicht, waarlangs het steken
Der ijzersneden is als vlijt’ge drijvers
Naar een verliefdheid die niet door wil breken. Liefdesnacht
Wanhopige geur die zoet als van sandelhout
Droomerig lauw de lippen overspeelt: Waar vind ik ’t koel gestolde zinnebeeld
Dat in uw stroomen zich nog bovenhoudt? De moeder bracht mij ver op reis, want nu
Verdwijn ik in vergankelijke tropen, In teed’ren middengordel, zinloos luw... Daar komt een zin de polen afgeslopen: Verdringende dien geur van sandelhout
Slaat ’n ijskorst splitsend om ons neer; Onze adem wordt daar in dien hoek vreemd koud
Bevroren tot een wieg, een witten speelgoedbeer. Terugblik
Nu ’k met haar voortleef, hunkerend naar zoen
En streeling, is zij wel mijn liefst bezit; Maar ’k zou, nu ik niets beters weet dan dit, Die eerste koelheid over willen doen, Die morgenkoelte, die het moe verdriet
Nog niet als schaduw onder ’t zonlicht draagt, Dien schemertijd, als men zich huiv’rend vraagt: Is ’t nu al liefde? – Neen, nog niet...nog niet... Kwijnende liefde
Het najaar, liefste, laat zijn lommerhoven
Maar langzaam bronzen, tegen wil en dank,
Om met dit uitstel van zijn zwaarste klank
Ons laat beraamde gaven voor te toov’ren. Het bruinste blad ligt op de steenen bank. Zet u daar niet: is hij ook warm van boven, Van onder is ’t er kil als in de kloven
Die schaduw zaam’len in de wijnbergflank. Het zonlicht doet de laatste hommels gonzen: Een bruiloftslied, waarvan ’k de oorsprong ken, En de bestemming, die ik blindlings nastaar. Wie weet hoe hij beminnen moet in ’t najaar
Hij spreke; want zijn raad is goud waard, en, Liefste, zijn liefde stellig méér dan de onze. Souvenir ’k Heb haar peignoir nog hier, die, tweedehandsch, Versleten, grofgebloemd, haast als een schort
Haar lijf omsloot. Ik lachte vaak, maar thans, Thans streel ik hem tot hij van zijde wordt. 1) IJstocht - Kind van stad en land (1936) 2) Het Amortje - Kind van stad en land
3) Liefdesnacht - Vrouwendienst (1934) 4) Herinnering - Kind van stad en land
5) Villanel - Simplicia (1941) 6) Kirke en Odysseus - Gestelsche Liederen (1949) 7) Madonna met de Valken, sonnet III - Gestelsche Liederen
8) Terugblik - Vrouwendienst
9) Kwijnende liefde - Thanatos aan banden (1948) 10) Souvenir - Simplicia
Tekstbron: S. Vestdijk, Verzamelde gedichten, verzorgd en geannoteerd door Martin Hartkamp, Amsterdam - ’s-Gravenhage, 1987
Deze gedichten zijn gebundeld in een cahier: Tien Liefdesgedichten. - S. Vestdijk; 20 p., isbn 90 75663 35 8, e 5,90
te bestellen bij Uitgeverij Mycena Vitilis. Rebekka
Ik was rond de bron, Rondom de waterwel, De vorstelijke bron. Ik putte uit de grond
Het water dat verblijdt. Ik drenkte dier en mens. Een nacht had ik een droom: Ik was die bron, maar leeg, Ik had een schoot van steen. Er kwam een vreemdeling, Vroeg mij te gaan met hem
Naar een wijd land. Ik ging.
Een weg die nog niet was.
Ik heb mijn lijf gestrekt.
Ik werd een vrouw die weet.
Ik kreeg een levenslot,
Een plaats onder de zon.
Gesloten bleef mijn schoot.
Geopend werd mijn schoot.
Twee zonen bracht ik voort,
Twee stromen van mijn bloed.
Ik draag mijn eigen naam.
Er is geen weg terug.
Mijn liefde is voorgoed.
Liefde
Liefde lichaam van zon
Zachtheid van de sterke
Liefde ziel van ontferming. Woord lankmoedig en trouw
Fijner dan fijn goud
Zoet als de zoetste honing. Tienvoud in ons midden
Water uit de rots
Vogels uit de hemel
Land ons beloofd
Wijnstok oogst van tarwe
Brood der armen. Woord in ons vlees
Rots van erbarmen
Sterk als de dood ben je
Liefde. Vriend
Alles doorschijnende
Alles herscheppende woorden- Stem die spreekt met deze woorden. Nooit aflatende stem, Uit mensen opklinkende. Schaamteloos wil ik dit, Machteloos denkt mijn verstand dit: God in mensen, in mij ook. Onbewijsbare zin, Zoet juk, donker licht is dit. Niets mij verzwijgende, Wenkend mij voorgaande vreemde, Licht verschenen in woorden- Vreemde blijvende vriend, Tot waar ga je mee met me. Lied van woord en weg
Zoals een moeder zorgt
Voor haar kinderen, haar toevertrouwd,
En waarborgt dat zij leven:
Zo werkt een god van liefde, en geen uur
Verflauwt zijn vuur. Niet meer verstomt het woord
Dat Hij ons heeft gegeven
Het neemt ons bij de hand, Dat woord, geduldig voert het ons
Uit angstland weg naar vrijheid. Zo onbegaanbaar dwars die weg, zo hoog, Zo heet en droog- Laat mij niet moeten gaan
Als Gij niet zelf nabij zijt. Een waterval van licht, Van vreugde en gerede hoop, Van inzicht en vertrouwen: Zo overkomt Gij mensen, ik besta
Uw woord en ga
Nog weet ik niet van U, Ooit zal ik U aanschouwen. Lied van de grote liefde
Wat goed is heeft Hij jou gezegd. Te doen wat recht is gaf Hij jou. Hoor Hem. Die licht en recht en leven riep, Die bronnen sloeg, die toen jou plantte, Olijfboom prachtig met je vruchten, Je takken wijd, je lover groen, Die jou zijn grote liefde noemde- Maar nu in de steekt Hij de brand in jou, Nu roept Hij duisternis en dood
Omdat jij duisternis gedaan hebt: Omdat je leugenhaarden stookte, Voor vreemde goden offers brandde. Omdat je mij getergd hebt, zegt Hij, Het recht verkracht, de dood gezaaid, Het ergste achteloos bedreven, Verwoed, verblind eerst, dan vertwijfeld, Zoals een kind dat speelt met vuur
Vertwijfeld schreeuwt als het te laat is-
Omdat je brand van oorlog stichtte,
En in de die vuurpoel wierp als bloemen
De kleinste, zwakste, meest weerloze, Meest sprakeloze mensenkinderen. Als dan de rook is opgetrokken, wat dan, hoe zal je toekomst zijn? Waar in de hemel of op aarde
Waar is gebleven die Ik plantte
Die Ik mijn grote liefde noemde, Ik zal jou zoeken in de dood. Ik was al vast besloten: nooit meer. Ik keer mijn hart. Ik roep je naam. Ik zal aan de verkoolde tronk
Een nietig twijgje doen ontspruiten, Dan zal Ik komen, met mijn tranen
Je overstromen – tot je leeft. Ik zal de zwartgeschroeide aarde
Omploegen met mijn eigen handen, Ik zal je bleke wortels strekken
Tot waar nog levend water stroomt
Dan zal je breed en prachtig worden
Vol groene vruchten elke maand. En Ik zal rusten in je schaduw
en woorden spreken tot je hart
zoals een mens spreekt tot een mens, en jij verstaat ze, al die woorden
en proeft en weegt ze in je hart
en zegt ze na, met zuivere lippen: tot recht doen heb Ik jou bevrijd. Wat goed is geef Ik je te doen. Hoor mij. vergelijking gedichten Simon Vestdijk Zakelijke gegevens: Naam van de bundel: M’n gedichten komen uit verschillende bundels. Ze zijn samengevoegd voor de boekenweek van 2002. M’n gedichten komen uit de bundels: Kind van stad en land, Vrouwendienst, Thanatos aan banden en Simplicia. Naam dichter is Simon Vestdijk. Eerste reactie: Ik heb de gedichten gekozen, omdat ze me erg aanspreken. Ik wilde graag 10 gedichten van het zelfde onderwerp. Het onderwerp liefde en de gedichten van Simon Vestdijk spreken me wel erg aan. Ik vind de gedichten heel gevoelig en realistisch geschreven. Ze gaan ook over een interessant onderwerp. Met de liefde heeft iedereen mee te maken. Ik ben het eens met de dichter over zijn manier van denken over liefde. Verder zijn de gedichten mooi geschreven. Verdieping volgens eldorado
Stijlfiguren
• In alle 5 gedichten kon ik geen herhaling vinden.
• Opsomming kon ik vinden bij Souvenir: “ die, tweedehandsch, versleten, grofgebloemd, haast”.
• Verder kon ik geen climax, antithese, paradox en hyperbool vinden.
• Retorische vraag heb ik gevonden bij Terugblik: Is ’t nu al liefde?
• Geen eufemisme, understatement, litotes, woordspeling, ironie, sarcasme, cynisme, tautologie of pleonasme.
Beeldspraak:
Vergelijkingen
Object als beeld: ijstocht: * der ijzersneden is als vlijt’ge drijvers liefdesnacht: * wanhopige geur die zoet als van sandelhout
kwijnende liefde: * van onder is ’t er kil als in de kloven
souvenir: * versleten, grofgebloemd, haast als een schort
beeld van object: liefdesnacht: * verdringende dien geur van sandelhout
zonder voegwoord of voorzetsel: kwijnende liefde: * maar langzaam bronzen, tegen wil en dank, * een bruiloftslied, waarvan ik de oorsprong ken, * en de bestemming, die ik blindelings nastaar. • Metafoor: bij ijstocht is er een metafoor: der ijzersneden dat zijn schaatsen. • Verder geen metonymia, synesthesie en personificatie. Traditionele en moderne gedichten: De gedichten zijn alle 5 traditioneel • ze hebben allemaal gelijke omvang van strofen • even lange versregels • eindrijm volgens schema • normaal gebruik van leestekens. Rijm en ritme
IJstocht: volrijm, het rijmritme is in de eerste strofe: ABBA en in de laatste twee ABAB. Liefdesnacht: volrijm, het rijmritme is in de eerste strofe: ABBA en in de laatste twee ABAB. Terugblik: volrijm, het rijmritme is overal ABBA. Kwijnende liefde: volrijm alleen de eerste twee strofe. Allebei ABBA. Souvenir: volrijm, het rijmritme is ABAB. De bundels zijn voor het eerst gepubliceerd in: • Kind van stad en land in 1936 • Vrouwendienst in 1934 • Thanatos aan banden in 1948 • Simplicia weet ik niet. Simon Vestdijk werd geboren op 17 oktober 1898 in Harlingen. Hij was enig kind en z’n vader was gymnastiek leraar. Hij logeerde veel bij z’n grootouders in Amsterdam. In 1917 heeft hij zich daar ingeschreven voor de medicijnen studie. In 1932 komt zijn officiële schrijversdebuut. In 1933 wordt z’n eerste novelle uitgegeven. Beoordeling: Terugblik en souvenir hebben een positieve werking. Ik vond terugblik mooi, omdat hij graag terug wilde naar de tijd dat hij nog echt verliefd was. Ik vond souvenir mooi, omdat hij nog iets van z’n geliefde had en dat nu bij zich hield als een kostbaar bezit. Ik vond kwijnende liefde te lang. Ik moest hem een paar keer doorlezen voor ik hem begreep. Ik vind het beter van een gedicht als je hem doorleest en weet waar hij over gaat, maar dat had ik niet bij kwijnende liefde. Emotieve argumenten: Ik vond alle gedichten erg mooi en gevoelig. Bij het ene gedicht kreeg ik meer gevoelens dan bij de andere. Het mooiste gedicht vond ik terugblik. Esthetische argumenten: Ik vond de gedichten erg mooi. Wel erge rare woorden. Niet van deze tijd. Dat maakte het wel wat lastiger maar ik vond ze mooi om te lezen. Morele argumenten: Dat is bij alle gedichten verschillend. Maar ik vind dat hij bij alle gedichten wel gelijk heeft. Bij terugblik zegt hij dat hij weer verliefd wil zijn en bij kwijnende liefde is het juist het tegenovergestelde. Dus het is niet bij elk gedicht hetzelfde. Realistische argumenten: De gedichten zijn heel erg realistisch. Structurele argumenten: De opbouw is goed. Kwijnende liefde is iets te lang en souvenir juist weer kort. Het is erg verschillend en dat is goed. Intentionele argumenten: De bedoeling van de dichter is laten zien hoe mooi of hoe erg de liefde kan zijn. vergelijking gedichten Huub Oosterhuis
Zakelijke gegevens:
Nieuw bijbels liedboek, Ambo, Baarn, 1986
Naam dichter is Huub Oosterhuis.
Eerste reactie:
Ik heb deze bundel gekozen, omdat de meeste gedichten over liefde gaan. Ik wilde 10 gedichten over liefde. Dus daarom heb ik deze gedichten gekozen. Ze spreken me erg aan.
Ik vind de gedichten heel gevoelig en realistisch geschreven. Oosterhuis schrijft over een interessant onderwerp. Ik ben het eens met de dichter over zijn manier van denken over liefde. Verder zijn de gedichten mooi geschreven. Ze gaan niet alleen over liefde tussen een jongen en een meisje maar ook over moederliefde en vriendschap.
Verdieping volgens eldorado
Stijlfiguren • In alle 5 gedichten kon ik geen herhaling vinden. • Opsomming kon ik vinden bij lied van de grote liefde:” de kleinste, zwakste, meest weerloze, meest sprakeloze mensenkinderen ”. • Verder kon ik anticlimax vinden in grote lied van de liefde. “ verwoed, verblind eerst dan vertwijfeld, “ • Geen antithese • paradox in vriend: * vreemde blijvende vriend * donker licht • Retorische vraag heb ik gevonden bij lied van de grote liefde: Hoe zal je toekomst zijn? en waar is gebleven die Ik plantte? • Geen eufemisme, understatement • Litotes: bij vriend:”niets mij verzwijgende” • geen woordspeling, ironie, sarcasme, cynisme, tautologie of pleonasme. Beeldspraak: Vergelijkingen
Object als beeld: Liefde: * zoet als de zoetste honing. * sterk als de dood ben je beeld van object: Liefde: * zachtheid van de sterke * Liefde ziel van ontferming * rots van erbarmen * liefde lichaam van zon
Rebekka * ik had een schoot van steen
grote liefde: * Een waterval van licht, zonder voegwoord of voorzetsel: vriend: * god in mensen, in mij ook * zoet juk, donker licht is dit • geen metafoor • Verder geen metonymia, synesthesie en personificatie. Traditionele en moderne gedichten: De gedichten zijn alle 5 modern • ze hebben allemaal ongelijke omvang van strofen • ongelijke versregels • geen eindrijm • bijna geen van leestekens. • Dit geldt niet voor lied van de grote liefde. Die heeft wel veel leestekens en de regels zijn ook ongeveer even lang. Rijm en ritme
Alle gedichten rijmen niet. Sommige woorden rijmen wel maar dat is toeval. Het komt zo uit. De bundel zijn voor het eerst gepubliceerd in: • 1986
ik weet niet veel van Huub Oosterhuis. Hij heeft Nederlandse taal gestudeerd en letterkunde. Beoordeling: Rebekka en Vriend vond ik erg goed. Vooral Rebekka met moederliefde. Dat vind ik een mooi gedicht. Ik vind het mooi dat Oosterhuis niet alleen over gewonen liefde dicht, maar ook over moederliefde en over vriendschap. Ik vond Lied van de grote liefde te lang. Ik vond de gedichten niet moeilijk om te begrijpen. Ze waren niet moeilijk geschreven en weinig moeilijke woorden. Emotieve argumenten: Ik vond de gedichten erg mooi en gevoelig. Niet alleen over liefde maar ook over moederliefde. Dat vond ik in het bijzonder een mooi gedicht, omdat moederliefde voor altijd is. Twee stromen van haar bloed. Dat brengt vooral veel gevoelens bij mij op. Het mooiste gedicht vond ik Rebekka. Esthetische argumenten: Ik vond de gedichten erg mooi. Niet zulke moeilijke woorden. Wel makkelijk te begrijpen. Morele argumenten: De meeste gedichten gaan over hoe mooi liefde kan zijn. Bij Lied van de grote liefde twijfel ik nog een beetje want in het begin is het gaat het helemaal niet over liefde. Maar ik ben het wel eens met de gedachte achter de gedichten. Realistische argumenten: De gedichten zijn heel erg realistisch. Structurele argumenten: De opbouw is goed. Misschien is lied van de grote liefde iets te lang maar dat valt op zich ook wel mee. Ik vind ze goed opgebouwd. Goed te volgen
Intentionele argumenten: De bedoeling van de dichter is laten zien hoe mooi of hoe erg de liefde kan zijn.
van Simon Vestdijk, ter gelegenheid van de Boekenweek 2002
IJstocht
Door albast blinkt de zon. De velden schijnen
Ons tegen met denzelfden gelen glans, Die ook op ’t hardblauw vlak aan den balans
Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen. Het kruis der armen, ’t overstag der voeten, De losse haren onder mutsenvacht: Alles biedt den weerstand tegen ’t ontmoeten, Dat wij zoo lang vermeden, overmacht, Een korten tijd maar op de noordervijvers
Met ’t gele zuiderlicht, waarlangs het steken
Naar een verliefdheid die niet door wil breken. Liefdesnacht
Wanhopige geur die zoet als van sandelhout
Droomerig lauw de lippen overspeelt: Waar vind ik ’t koel gestolde zinnebeeld
Dat in uw stroomen zich nog bovenhoudt? De moeder bracht mij ver op reis, want nu
Verdwijn ik in vergankelijke tropen, In teed’ren middengordel, zinloos luw... Daar komt een zin de polen afgeslopen: Verdringende dien geur van sandelhout
Slaat ’n ijskorst splitsend om ons neer; Onze adem wordt daar in dien hoek vreemd koud
Bevroren tot een wieg, een witten speelgoedbeer. Terugblik
Nu ’k met haar voortleef, hunkerend naar zoen
En streeling, is zij wel mijn liefst bezit; Maar ’k zou, nu ik niets beters weet dan dit, Die eerste koelheid over willen doen, Die morgenkoelte, die het moe verdriet
Nog niet als schaduw onder ’t zonlicht draagt, Dien schemertijd, als men zich huiv’rend vraagt: Is ’t nu al liefde? – Neen, nog niet...nog niet... Kwijnende liefde
Het najaar, liefste, laat zijn lommerhoven
Ons laat beraamde gaven voor te toov’ren. Het bruinste blad ligt op de steenen bank. Zet u daar niet: is hij ook warm van boven, Van onder is ’t er kil als in de kloven
Die schaduw zaam’len in de wijnbergflank. Het zonlicht doet de laatste hommels gonzen: Een bruiloftslied, waarvan ’k de oorsprong ken, En de bestemming, die ik blindlings nastaar. Wie weet hoe hij beminnen moet in ’t najaar
Hij spreke; want zijn raad is goud waard, en, Liefste, zijn liefde stellig méér dan de onze. Souvenir ’k Heb haar peignoir nog hier, die, tweedehandsch, Versleten, grofgebloemd, haast als een schort
Haar lijf omsloot. Ik lachte vaak, maar thans, Thans streel ik hem tot hij van zijde wordt. 1) IJstocht - Kind van stad en land (1936) 2) Het Amortje - Kind van stad en land
3) Liefdesnacht - Vrouwendienst (1934) 4) Herinnering - Kind van stad en land
5) Villanel - Simplicia (1941) 6) Kirke en Odysseus - Gestelsche Liederen (1949) 7) Madonna met de Valken, sonnet III - Gestelsche Liederen
8) Terugblik - Vrouwendienst
9) Kwijnende liefde - Thanatos aan banden (1948) 10) Souvenir - Simplicia
Tekstbron: S. Vestdijk, Verzamelde gedichten, verzorgd en geannoteerd door Martin Hartkamp, Amsterdam - ’s-Gravenhage, 1987
Deze gedichten zijn gebundeld in een cahier: Tien Liefdesgedichten. - S. Vestdijk; 20 p., isbn 90 75663 35 8, e 5,90
te bestellen bij Uitgeverij Mycena Vitilis. Rebekka
Ik was rond de bron, Rondom de waterwel, De vorstelijke bron. Ik putte uit de grond
Het water dat verblijdt. Ik drenkte dier en mens. Een nacht had ik een droom: Ik was die bron, maar leeg, Ik had een schoot van steen. Er kwam een vreemdeling, Vroeg mij te gaan met hem
Liefde lichaam van zon
Zachtheid van de sterke
Liefde ziel van ontferming. Woord lankmoedig en trouw
Fijner dan fijn goud
Zoet als de zoetste honing. Tienvoud in ons midden
Water uit de rots
Vogels uit de hemel
Land ons beloofd
Wijnstok oogst van tarwe
Brood der armen. Woord in ons vlees
Rots van erbarmen
Sterk als de dood ben je
Liefde. Vriend
Alles doorschijnende
Alles herscheppende woorden- Stem die spreekt met deze woorden. Nooit aflatende stem, Uit mensen opklinkende. Schaamteloos wil ik dit, Machteloos denkt mijn verstand dit: God in mensen, in mij ook. Onbewijsbare zin, Zoet juk, donker licht is dit. Niets mij verzwijgende, Wenkend mij voorgaande vreemde, Licht verschenen in woorden- Vreemde blijvende vriend, Tot waar ga je mee met me. Lied van woord en weg
Zoals een moeder zorgt
Verflauwt zijn vuur. Niet meer verstomt het woord
Dat Hij ons heeft gegeven
Het neemt ons bij de hand, Dat woord, geduldig voert het ons
Uit angstland weg naar vrijheid. Zo onbegaanbaar dwars die weg, zo hoog, Zo heet en droog- Laat mij niet moeten gaan
Als Gij niet zelf nabij zijt. Een waterval van licht, Van vreugde en gerede hoop, Van inzicht en vertrouwen: Zo overkomt Gij mensen, ik besta
Uw woord en ga
Nog weet ik niet van U, Ooit zal ik U aanschouwen. Lied van de grote liefde
Wat goed is heeft Hij jou gezegd. Te doen wat recht is gaf Hij jou. Hoor Hem. Die licht en recht en leven riep, Die bronnen sloeg, die toen jou plantte, Olijfboom prachtig met je vruchten, Je takken wijd, je lover groen, Die jou zijn grote liefde noemde- Maar nu in de steekt Hij de brand in jou, Nu roept Hij duisternis en dood
Omdat jij duisternis gedaan hebt: Omdat je leugenhaarden stookte, Voor vreemde goden offers brandde. Omdat je mij getergd hebt, zegt Hij, Het recht verkracht, de dood gezaaid, Het ergste achteloos bedreven, Verwoed, verblind eerst, dan vertwijfeld, Zoals een kind dat speelt met vuur
De kleinste, zwakste, meest weerloze, Meest sprakeloze mensenkinderen. Als dan de rook is opgetrokken, wat dan, hoe zal je toekomst zijn? Waar in de hemel of op aarde
Waar is gebleven die Ik plantte
Die Ik mijn grote liefde noemde, Ik zal jou zoeken in de dood. Ik was al vast besloten: nooit meer. Ik keer mijn hart. Ik roep je naam. Ik zal aan de verkoolde tronk
Een nietig twijgje doen ontspruiten, Dan zal Ik komen, met mijn tranen
Je overstromen – tot je leeft. Ik zal de zwartgeschroeide aarde
Omploegen met mijn eigen handen, Ik zal je bleke wortels strekken
Tot waar nog levend water stroomt
Dan zal je breed en prachtig worden
Vol groene vruchten elke maand. En Ik zal rusten in je schaduw
en woorden spreken tot je hart
zoals een mens spreekt tot een mens, en jij verstaat ze, al die woorden
en proeft en weegt ze in je hart
en zegt ze na, met zuivere lippen: tot recht doen heb Ik jou bevrijd. Wat goed is geef Ik je te doen. Hoor mij. vergelijking gedichten Simon Vestdijk Zakelijke gegevens: Naam van de bundel: M’n gedichten komen uit verschillende bundels. Ze zijn samengevoegd voor de boekenweek van 2002. M’n gedichten komen uit de bundels: Kind van stad en land, Vrouwendienst, Thanatos aan banden en Simplicia. Naam dichter is Simon Vestdijk. Eerste reactie: Ik heb de gedichten gekozen, omdat ze me erg aanspreken. Ik wilde graag 10 gedichten van het zelfde onderwerp. Het onderwerp liefde en de gedichten van Simon Vestdijk spreken me wel erg aan. Ik vind de gedichten heel gevoelig en realistisch geschreven. Ze gaan ook over een interessant onderwerp. Met de liefde heeft iedereen mee te maken. Ik ben het eens met de dichter over zijn manier van denken over liefde. Verder zijn de gedichten mooi geschreven. Verdieping volgens eldorado
Object als beeld: ijstocht: * der ijzersneden is als vlijt’ge drijvers liefdesnacht: * wanhopige geur die zoet als van sandelhout
kwijnende liefde: * van onder is ’t er kil als in de kloven
souvenir: * versleten, grofgebloemd, haast als een schort
beeld van object: liefdesnacht: * verdringende dien geur van sandelhout
zonder voegwoord of voorzetsel: kwijnende liefde: * maar langzaam bronzen, tegen wil en dank, * een bruiloftslied, waarvan ik de oorsprong ken, * en de bestemming, die ik blindelings nastaar. • Metafoor: bij ijstocht is er een metafoor: der ijzersneden dat zijn schaatsen. • Verder geen metonymia, synesthesie en personificatie. Traditionele en moderne gedichten: De gedichten zijn alle 5 traditioneel • ze hebben allemaal gelijke omvang van strofen • even lange versregels • eindrijm volgens schema • normaal gebruik van leestekens. Rijm en ritme
IJstocht: volrijm, het rijmritme is in de eerste strofe: ABBA en in de laatste twee ABAB. Liefdesnacht: volrijm, het rijmritme is in de eerste strofe: ABBA en in de laatste twee ABAB. Terugblik: volrijm, het rijmritme is overal ABBA. Kwijnende liefde: volrijm alleen de eerste twee strofe. Allebei ABBA. Souvenir: volrijm, het rijmritme is ABAB. De bundels zijn voor het eerst gepubliceerd in: • Kind van stad en land in 1936 • Vrouwendienst in 1934 • Thanatos aan banden in 1948 • Simplicia weet ik niet. Simon Vestdijk werd geboren op 17 oktober 1898 in Harlingen. Hij was enig kind en z’n vader was gymnastiek leraar. Hij logeerde veel bij z’n grootouders in Amsterdam. In 1917 heeft hij zich daar ingeschreven voor de medicijnen studie. In 1932 komt zijn officiële schrijversdebuut. In 1933 wordt z’n eerste novelle uitgegeven. Beoordeling: Terugblik en souvenir hebben een positieve werking. Ik vond terugblik mooi, omdat hij graag terug wilde naar de tijd dat hij nog echt verliefd was. Ik vond souvenir mooi, omdat hij nog iets van z’n geliefde had en dat nu bij zich hield als een kostbaar bezit. Ik vond kwijnende liefde te lang. Ik moest hem een paar keer doorlezen voor ik hem begreep. Ik vind het beter van een gedicht als je hem doorleest en weet waar hij over gaat, maar dat had ik niet bij kwijnende liefde. Emotieve argumenten: Ik vond alle gedichten erg mooi en gevoelig. Bij het ene gedicht kreeg ik meer gevoelens dan bij de andere. Het mooiste gedicht vond ik terugblik. Esthetische argumenten: Ik vond de gedichten erg mooi. Wel erge rare woorden. Niet van deze tijd. Dat maakte het wel wat lastiger maar ik vond ze mooi om te lezen. Morele argumenten: Dat is bij alle gedichten verschillend. Maar ik vind dat hij bij alle gedichten wel gelijk heeft. Bij terugblik zegt hij dat hij weer verliefd wil zijn en bij kwijnende liefde is het juist het tegenovergestelde. Dus het is niet bij elk gedicht hetzelfde. Realistische argumenten: De gedichten zijn heel erg realistisch. Structurele argumenten: De opbouw is goed. Kwijnende liefde is iets te lang en souvenir juist weer kort. Het is erg verschillend en dat is goed. Intentionele argumenten: De bedoeling van de dichter is laten zien hoe mooi of hoe erg de liefde kan zijn. vergelijking gedichten Huub Oosterhuis
Stijlfiguren • In alle 5 gedichten kon ik geen herhaling vinden. • Opsomming kon ik vinden bij lied van de grote liefde:” de kleinste, zwakste, meest weerloze, meest sprakeloze mensenkinderen ”. • Verder kon ik anticlimax vinden in grote lied van de liefde. “ verwoed, verblind eerst dan vertwijfeld, “ • Geen antithese • paradox in vriend: * vreemde blijvende vriend * donker licht • Retorische vraag heb ik gevonden bij lied van de grote liefde: Hoe zal je toekomst zijn? en waar is gebleven die Ik plantte? • Geen eufemisme, understatement • Litotes: bij vriend:”niets mij verzwijgende” • geen woordspeling, ironie, sarcasme, cynisme, tautologie of pleonasme. Beeldspraak: Vergelijkingen
Object als beeld: Liefde: * zoet als de zoetste honing. * sterk als de dood ben je beeld van object: Liefde: * zachtheid van de sterke * Liefde ziel van ontferming * rots van erbarmen * liefde lichaam van zon
Rebekka * ik had een schoot van steen
grote liefde: * Een waterval van licht, zonder voegwoord of voorzetsel: vriend: * god in mensen, in mij ook * zoet juk, donker licht is dit • geen metafoor • Verder geen metonymia, synesthesie en personificatie. Traditionele en moderne gedichten: De gedichten zijn alle 5 modern • ze hebben allemaal ongelijke omvang van strofen • ongelijke versregels • geen eindrijm • bijna geen van leestekens. • Dit geldt niet voor lied van de grote liefde. Die heeft wel veel leestekens en de regels zijn ook ongeveer even lang. Rijm en ritme
Alle gedichten rijmen niet. Sommige woorden rijmen wel maar dat is toeval. Het komt zo uit. De bundel zijn voor het eerst gepubliceerd in: • 1986
ik weet niet veel van Huub Oosterhuis. Hij heeft Nederlandse taal gestudeerd en letterkunde. Beoordeling: Rebekka en Vriend vond ik erg goed. Vooral Rebekka met moederliefde. Dat vind ik een mooi gedicht. Ik vind het mooi dat Oosterhuis niet alleen over gewonen liefde dicht, maar ook over moederliefde en over vriendschap. Ik vond Lied van de grote liefde te lang. Ik vond de gedichten niet moeilijk om te begrijpen. Ze waren niet moeilijk geschreven en weinig moeilijke woorden. Emotieve argumenten: Ik vond de gedichten erg mooi en gevoelig. Niet alleen over liefde maar ook over moederliefde. Dat vond ik in het bijzonder een mooi gedicht, omdat moederliefde voor altijd is. Twee stromen van haar bloed. Dat brengt vooral veel gevoelens bij mij op. Het mooiste gedicht vond ik Rebekka. Esthetische argumenten: Ik vond de gedichten erg mooi. Niet zulke moeilijke woorden. Wel makkelijk te begrijpen. Morele argumenten: De meeste gedichten gaan over hoe mooi liefde kan zijn. Bij Lied van de grote liefde twijfel ik nog een beetje want in het begin is het gaat het helemaal niet over liefde. Maar ik ben het wel eens met de gedachte achter de gedichten. Realistische argumenten: De gedichten zijn heel erg realistisch. Structurele argumenten: De opbouw is goed. Misschien is lied van de grote liefde iets te lang maar dat valt op zich ook wel mee. Ik vind ze goed opgebouwd. Goed te volgen
Intentionele argumenten: De bedoeling van de dichter is laten zien hoe mooi of hoe erg de liefde kan zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden