Abortus

Inleiding Dit werkstuk gaat over abortus. Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik het erg belangrijk vind dat het legaal is. In Nederland is het legaal, maar er zijn heel veel landen waar het absoluut niet volgens de wet is. Er was erg veel informatie over te vinden. Ik wou graag over meerde dingen van het onderwerp vertellen. Ik heb op ziekenhuis en hulpinstantie site’s gekeken en heb gezien dat er veel verschillende meningen over abortus zijn. Ik denk niet dat een kind niet ongewenst kan zijn. Er zijn zoveel mensen die graag een kind willen adopteren. Wel denk ik dat het goed is dat vrouwen de keus hebben of ze het willen houden ja of nee. Dit kan om financiële redenen zijn maar ook bijvoorbeeld psychisch. Als een vrouw verkracht is bijvoorbeeld moet de mogelijkheid bestaan om de eventuele zwangerschap die daarop volgt af te breken. Anders zal de vrouw heel het leven lang een aandenken hebben aan de vreselijke ervaring. In Nederland worden jaarlijks ongeveer 18.000 zwangerschappen vroegtijdig afgebroken. Dit kan in een ziekenhuis maar ook in speciale klinieken. Een abortus is gratis, dit wordt vergoed door het ziektefonds. Als je naar een speciale kliniek gaat worden alle abortussen vergoed door het AWBZ. Eigenlijk wordt alleen de huisarts op de hoogte gesteld van een abortus, dit in verband met de nazorg die de ondergaande nodig heeft, tenzij de ondergaande dit niet wil. 1 Wat is abortus? Een abortus is een medische ingreep. Ook wel Abortus Provocatus genoemd. Het betekent dat een zwangerschap opzettelijk wordt onderbroken voordat het kind levensvatbaar is. Voor een abortus wordt er een onderzoek gedaan. Dit zal gebeuren door de gynaecoloog. Deze zal nagaan hoelang de zwangerschap duurt en of er problemen zijn opgetreden. Vervolgens komt er een gesprek of diegene er zeker van is. Er worden verschillende onderwerpen besproken. Zoals: wat je in het vervolg zult gaan doen om eventuele ongewenste zwangerschap te voorkomen, of je een kinderwens hebt, of er twijfels zijn, hoe emotioneel je bent aangelegd e.d. De patiënt zal vervolgens 5 dagen bedenktijd krijgen. De ingreep duurt ongeveer een paar minuten. Dit ligt er ook aan hoelang de zwangerschap al duurt. Na de behandeling zal er nog een na controle plaatsvinden door een arts.
2 De geschiedenis van de abortus. Aan het einde van de jaren zestig, was het in Nederland onmogelijk om een ongewenste zwangerschap door een arts af te laten breken. Er waren geen mogelijkheden om deze ingreep uit te voeren en bovendien was het verboden en dus strafbaar. Toch was er veel vraag naar, dit leidde ertoe dat de abortussen stiekem plaatsvonden.Vrouwen probeerden op n makkelijke maar vooral gevaarlijk manier een miskraam te krijgen.Bijvoorbeeld door zich van de trap te laten vallen, zich laten behandelen met een breinaald of zeepspuit.‘Illegale aborteurs konden niet medisch werken en dat kon leiden tot complicaties en sterfte’. In 1970 werd in Amsterdam Stimizo ( Stichting Medisch verantwoorde Zwangerschap Onderbreking) opgericht. Zij voerden actie voor het oprichten van een abortuskliniek. (Met hulp van de VARA is het gelukt het “beginkapitaal”, fl. 150.000, -, in te zamelen). In 1970 werd ook MR70 opgericht. De doelstelling van deze instantie was abortushulpverlening.Ze kregen van veel andere instanties hulp, ze kregen pillen, materiaal dat nodig was en geld. In Engeland was ondertussen een liberale abortuswet tot stand gekomen. Medewerkers van de NVSH (Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming ) en de Rutgers stichting vonden dat er iets moest gebeuren en hebben gezocht naar mogelijkheden in het buitenland. De NVSH zorgde ervoor dat de vrouwen in Engeland terecht konden zodat ze een goede behandeling konden krijgen. Een andere optie was om in Joegoslavië geholpen te worden, dit was vooral voor de mensen die geen geld hadden. De eerste plannen om in Nederland legaal te kunnen aborteren werden gemaakt door artsen die het belangrijk vonden voor de veiligheid om abortussen legaal en dus verantwoord uit te laten voeren. Op 1 november 1984 werd de Wet Afbreking Zwangerschap (WAZ) ingevoerd. De hoofdpunten uit deze wet zijn: • Abortus blijft in het Wetboek van Strafrecht. • Abortus mag alleen als de noodsituatie van de vrouw is aangetoond. • Abortus mag op de 6e dag na het bezoek van een arts die met haar heeft gesproken over haar besluit. 3 Welke verschillende ingrepen zijn er en wanneer wordt welke ingreep toegepast? Er zijn verschillende ingrepen voor een abortus. Dit is nodig omdat de duur van de zwangerschap op verschillende manieren beëindigd moet worden. De zuigcurettage
Hierbij wordt via de vagina een dun buisje in de baarmoeder gebracht. Het gebied rond de baarmoedermond wordt verdoofd. De inhoud van de baarmoeder wordt daarna leeggezogen. De zwangerschap is dan definitief afgebroken. De behandeling duurt enkele minuten, en is de meest voorkomende ingreep. Deze methode kan worden toegebracht tot 11 weken na de conceptie. De vrouw zal een uur na de behandeling weer naar huis kunnen. Finks
Door middel van een metalen curette wordt de baarmoeder leeg geschrapt waarbij de placenta en de vrucht in stukken naar buiten komen. Deze vindt ook onder plaatselijke verdoving plaats. De behandeling kan worden toegepast als de foetus (het embryo) meer dan 11 weken oud is. Na afloop van de behandeling wordt de baarmoeder zeer goed gecontroleerd in verband met infectie gevaar. Deze ingreep wordt onder narcose gedaan en kan tot en met de 16e week van de zwangerschap worden toegepast. Prostaglandine
Bij deze behandeling wordt er een miskraam op gewekt. Doormiddel van het slikken van 3 abortus pillen deze pil wordt ook wel de abortus pil genoemd. Deze behandeling kan tussen de 18e en 22e week van de zwangerschap worden toegepast. Voor de vruchtuitdrijving wordt de vrouw onder narcose gebracht. Voor deze behandeling zou de vrouw 24 uur moeten blijven. De volgende behandeling komen in Nederland nauwelijks voor: Hysterotomie
Bij deze behandeling wordt een kleine keizersnede gemaakt. Deze behandeling brengt wel risico’s met zich mee. Inspuiten van een zoutoplossing
Er wordt een zoutoplossing in de baarmoeder gespoten. Zo wordt het embryo vergiftigd. Embryotomie
De ondergaande wordt onder narcose gebracht. Het embryo wordt in stukken geknipt en verwijderd uit de baarmoeder. Late abortus
Zoals gezegd wordt abortus tot 13 weken gepleegd, maar er zijn enkele klinieken in Nederland die ook abortussen tot 22 weken mogen plegen. Dit wordt ook wel een ‘late abortus’ of ‘ tweede trimesterbehandeling’ genoemd. Bij deze behandeling wordt de zuigcurattage wordt gecombineerd met het gebruik van een tangetje. Vaak wordt de patiënt bij deze behandeling onder narcose gebracht. De echte behandeling wordt vooraf gegaan door een voorbereidende behandeling met tabletten en/of een infuus met een medicijn, zo wordt de baarmoeder soepeler. 4 Wie ondergaan er vooral een abortus? Vier van de tien in Nederland wonende vrouwen die een abortus ondergaan zijn van allochtone afkomst. Door taalproblemen, hun cultuur en hun soms onzekere verblijfsstatus is het lastig voor hen om anticonceptie goed toe te passen. De helft van de allochtone vrouwen die een abortus ondergaan, ongeveer vierduizend, komt uit Turkije, Marokko, Suriname, de Antillen en Afrika. De andere helft is afkomstig uit overige landen. Het is een heel verschillende groep. Hun houding ten opzichte van anticonceptie, hun verblijfsstatus, het is allemaal heel verschillend. Daarom is het moeilijk een verklaring te vinden voor het hoge aantal abortussen onder hen. Allochtonen vrouwen hebben vaak al een kind als ze hun volgende zwangerschap laten afbreken. Vruchtbaarheid is voor die vrouwen belangrijk. Ze willen die graag laten tonen met hun eerste kind, tenminste, dat geldt voor gehuwde vrouwen. Voor ongehuwde meisjes is de schande van een zichtbare zwangerschap nog groter dan de schande van een abortus. Veel vrouwen die een abortus ondergaan komen uit Afrika. Zij blijken het minst op de hoogte te zijn van anticonceptiemiddelen. De pil, het meest betrouwbaar voorbehoedsmiddel is voor sommige allochtone vrouwen lastig; ze gebruiken hem verkeerd doordat de bijsluiter in het Nederlands is of kunnen door hun illegale status geen recept voor krijgen. Gebrek aan kennis is vaak ook een probleem. Binnen de asielzoekerscentra ligt de nadruk op AIDS voorlichting. Anticonceptie komt minder aan de orde en de informatie is niet in alle talen beschikbaar. Anticonceptie wordt daar niet als het belangrijkst gezien. Dit komt doordat ze in de spanning en onzekerheid van de asielprocedure zitten. Een zwangerschap kan op zo’n moment heel ongewenst zijn; de vrouw weet niet wat ze haar kind te bieden heeft. Ook ontstaan er vaak misverstanden met de hulpverlener. Een hulpverlener realiseert zich soms niet dat vrouwen uit een ander land heel andere verwachtingen hebben. De hulpverlener gaat er vanuit dat de vrouw mondig is en het zegt als ze wat wil weten, terwijl in het land waar ze vandaan komt de hulpverlener als een belangrijk persoon wordt gezien, die er geen vragen hoort te stellen. In veel van de landen waar de vrouwen vandaan komen is abortus een taboe. Hoewel abortusklinieken in Nederland meer geaccepteerd zijn, is het abortuscijfer een van de laagste van de wereld. Dat komt doordat de voorlichting hier relatief veel beter is.
5 Wat zijn de positieve en de negatieve kanten van een late zwangerschapsafbreking? Artsen en ethici discussiëren hier veel over. Tot 24 weken mag de vrouw zelf bepalen of zij een abortus wil of niet, daarna niet meer. Sommige artsen en ethici vinden dat later zwangerschapsafbreking ook positieve kanten met zich meebrengt. Want, zeggen ze, als duidelijk is dat het kind toch snel zal overlijden of bij geboorte het kind niet zal overleven, dan wordt dit beschreven als een natuurlijke dood. Daarbij komt ook het feit dat de zwangere vrouw heel erg moet lijden, wanneer ze een kind draagt dat niet meer te redden valt. Het is dan heel moeilijk voor de vrouw om de zwangerschap volledig uit te zetten, terwijl ze weet dat het kind hoe dan ook zal overlijden. Dit kan voor veel emotionele schade zorgen. Zo zitten er volgens andere ethici en artsen ook negatieve kanten aan late zwangerschapsafbreking. Ze zeggen dat men het recht niet heeft, als verwacht wordt dat het kind zal overlijden bij de geboorte, het ongeboren kind alvast te doden. Iedereen moet het recht hebben en de kans krijgen proberen te overleven. Dat een moeder een zinloze zwangerschap moet afdragen vinden zij geen goed argument om het kind het leven te ontnemen. Aan de ene kant is er dus de plicht leven te beschermen en aan de andere kant de plicht ondraaglijk lijden te voorkomen. Ook moet je je afvragen wiens lijden voorop staat, dat van de vrouw of dat van het kind. Hierover wordt door ethici veel gediscussieerd want het is een moeilijke vraag, waarover de meningen verdeeld zijn. 6 Abortus in feiten en cijfers • Na een daling in de jaren ’70 stijgt het abortuscijfer sinds het begin jaren ’90. In 1990 was het nog 5.2 (dit is het aantal abortussen per 1000 vrouwen en meisjes in de vruchtbare leeftijd); in 2001 was het abortuscijfer 8.0. De belangrijkste verklaring voor deze stijging is de toename van risicogroepen in Nederland m.b.t ongewenste zwangerschap en abortus, met name van allochtone tieners en vrouwen. In het begin van de jaren ’90 werden 4 van de 10 abortussen verricht bij vrouwen van allochtone afkomst. In 2001 is dat gestegen tot 6 van de 10. • Nederland heeft 17 abortusklinieken. Deze klinieken voeren ruim 94% van de abortussen uit. De overige 6% wordt in ziekenhuizen verricht. Ruim 100 ziekenhuizen hebben een vergunning om abortussen uit te voeren. • Nederland had altijd het laagste abortuscijfer ter wereld, dit is nu veranderd. België en Duitsland zijn Nederland gepasseerd. Internationaal gezien is het Nederlandse abortuscijfer nog altijd laag, want in andere West-Europese landen en in de V.S is het twee tot drie maal zo hoog. • Het aantal abortus- en overtijdsbehandelingen samen was in 2001 34.168. 80% van deze abortussen werd verricht bij in Nederland wonende vrouwen. Ruim 2800 vrouwen uit Duitsland, België en Luxemburg kwamen naar Nederland voor een abortus. • Het abortuscijfer bij allochtone vrouwen en meisjes is 3 tot 10 keer hoger dan bij autochtone vrouwen. Dit heeft te maken met het land van herkomst. Zo zie je dat bij Antilliaanse vrouwen het abortuscijfer het hoogste is (86.8). • 23% Van de abortussen vond plaats bij getrouwde vrouwen; 18% bij vrouwen die met een partner samenwonen; 50% bij nooit gehuwde vrouwen die alleen of bij de ouders wonen; 9% vond plaats bij gescheiden vrouwen. • Ongeveer de helft van de vrouwen die een abortussen hebben laten plegen, heeft kinderen. 1 op de 3 vrouwen die een abortus laat plegen, heeft al eerder een abortus gehad.