Inleiding
Fidel Castro, als je mensen van onze leeftijd deze naam voorstelt zullen de meeste niet weten waar je het over hebt. Of ze denken dat ze het weten of ze weten vlagen over deze man. Op tv hebben wij ooit een documentaire over meneer Castro gezien. Dat was erg indrukwekkend. Reden genoeg om een werkstuk te maken, dat is dus ook wat bij ons opkwam toen u ons vroeg een werkstuk te maken over een gebeurtenis uit deze eeuw. Het gaat er dus om of Fidel Castro succesvol is geweest in zijn Cubaanse revolutie. Deze vraag hebben we zo goed mogelijk geprobeerd te beantwoorden, en verschillende deel vragen bedacht om deze vraag zo goed mogelijk te beantwoorden. Wij hopen dat u er veel plezier aan heeft.
Logboek
Week 37:
- In de les zelf hebben we getracht een onderwerp te bedenken dit is na veel pijnigen van onze hersenen aardig gelukt. We wilden het eerst over Gorbatsjov doen, maar nadat we ons geschiedenis boek nog een aantal keren door hadden gekeken sprak Fidel Castro, of Che Geuvara ons meer aan. Over Che Guevara was ons onder Spaans al het een en ander verteld dus wilde hem tot ons onderwerp dopen, maar nadat we informatie gingen zoeken kwamen we tot de conclusie dat hij veel minder populair was dan Fidel Castro.. Probleempje. Dus werd Fidel Castro toch de gelukkige.
- Ons huiswerk was nu dus de deelvragen te bedenken, dit was toch lastiger dan verwacht. Maar uiteindelijk waren deze ook door u goedgekeurd en dus konden we in week 38 echt hard aan de slag.
Week 38:
- Ook al waren de vragen goedgekeurd waren wij hier nog niet helemaal tevreden mee dus hebben wij deze veranderd naar onze zin. Nadat we dit hadden gedaan waren we helemaal tevreden, met de deel vragen dan. Deze hebben we hierna ook gelijk verdeeld zodat we ieder apart konden gaan zoeken, wel zo handig.
- Hierna zijn we naar de computer ruimte gegaan en we hebben daar enorm lang informatie gezocht. Ook dit is moeilijker dan het lijkt, aangezien de Cuba crisis meer gewaardeerd wordt door de lezers dan Fidel Castro. “Naadje!” Dachten wij. Maar we gaven niet op. Het hele uur verder gezocht.
Week 39:
- We zijn nog steeds bezig met informatie zoeken, aan plaatjes schort het zeker niet. Maar we verwachten niet dat je genoegen zult nemen met een werkstuk welke vol staat met plaatjes. Dus ook nu zoeken we door. Na een tijdje was het zover! We hadden een paar sites gevonden, jammer genoeg in het engels en weer het meeste over de Cubacrisis maar er zat ook bruikbare informatie bij voor ons onderwerp. Maar helaas de bel ging we moesten weer gaan. Dus na drie lessen hadden we nog maar 1 site met een heel klein beetje informatie. Zo schoot het niet op.
- Dus thuis nog meer zoeken, hier werd meer succes geboekt. Nog een aantal sites erbij maar lang niet genoeg om een mooi verslag van in elkaar te knutselen, de helft van de deelvraag over wat de Cubaanse revolutie was kon hier mee beantwoord worden.
Week 40:
- Boeken, ook een goed idee. Dus de hele kast leeg gehaald daarna de hele bieb door gespit. Maar naast de stukjes die we min of mee al hadden was het weinig soeps. Dus toen zijn we de deel vragen weer aan gaan passen. Naar de informatie die we toen hadden. Toen hebben we de deelvragen verdeeld over ons twee. En zijn we wat geraffineerder gaan zoeken.
- In de openbare bibliotheek hadden we meer succes 1 heel boek over de persoon in kwestie. Dus dat was weer een meevaller, hier hadden we erg veel aan. Voor de deelvraag Van wie Fidel Castro is en wat hij wilde bereiken.
Week 41:
- Deze week zijn we naar de informatie die we hadden de deelvragen die we konden beantwoorden gaan beantwoorden. Maar aangezien we er nu nog maar Een paar hadden uitgewerkt was het voor ons wel duidelijk dat er nog meer informatie gezocht moest worden.
- We hadden nu dus al 1 deelvraag helemaal af, het schoot al op! Thuis nog maar wat aanrommelen.
Week 42:
- Ghizlen was deze week ziek dus heeft Leonie in haar eentje een paar dingetjes verder uitgewerkt waaronder ook het logboek en de plaatjes bij elkaar gezocht, want die moesten er toch wel ook in.. Voorkant is uit deze actie voortgekomen, vond ik persoonlijk erg toepasselijk.
- Even met elkaar gebeld om te overleggen wat we nog moesten doen en hoe we dat wilden gaan doen. We kwamen eruit dat we nog tijd genoeg hadden, maar toch wel een beetje voort moesten maken wilden we alles niet tot het eind bewaren. Dus we zijn maar gaan wachten tot de volgende geschiedenisles.
Week 43:
- Vakantie! In deze week hebben we een keer afgesproken om nog even verder te werken, hier is jammer genoeg niet veel van gekomen. Maar daar was het ook vakantie voor, toch?
Week 44:
- Dit was een beetje een hectische week met allemaal handelingsdelen. Thuis hebben we dus niet veel uitgevoerd.
- school was dit wel anders hier hebben we weer in het computerlokaal informatie vergaard. Dit keer vonden we een heel erg goed stuk over de vraag wie de opvolger van Fidel zou kunnen zijn. Wij ook weer blij.
Week 45:
Ook deze week weer thuis weinig uitgespookt. Weer veel handelingsdelen, dat viel vies tegen. En de les van deze week verviel in verband met de proefwerkweek
Week 46:
Deze week was ook voor de helft opgevuld met een slopende profwerkweek. En aan het eind van deze week hebben we ook het verslag ingeleverd zoals in de werkwijzer stond.
Dit logboek is niet echt gelijke, eigenlijk totaal niet aan onze planning. Wij hadden verwacht dat we zo informatie hadden en dat dan even snel zouden verdelen. De vraagjes beantwoorden paar bijpassende plaatjes vinden en hier een mooi geheel van maken. Dit is dus vies tegen gevallen. Maar je kunt het niet weten van te voren. En veel kun je er niet aan doen; typisch geval van machteloosheid. Wij hadden gedacht om ons aan de werkwijzer te houden zoals we deze gekregen hadden. Dit wilde in het begin wel lukken maar naderhand werd dit steeds moeilijker. En op een gegeven moment deden we het gewoon maar niet meer, het had verder toch geen nut meer. We konden net zo goed gewoon zelf hier aan werken zonder de werkwijzer. Het zou ook wel lukken met onze eigen inbreng. Dit is ook gelukt zo. Deze keer hadden we de situatie dus wel goed ingeschat.
De uiteindelijke hoofd en deelvragen zijn dus geworden:
Hoofdvraag:
Is Fidel Castro Succesvol geweest in zijn Cubaanse revolutie?
Deelvragen die we hierbij hebben bedacht om het allemaal wat duidelijker te maken voor het beantwoorden en voor ons zijn:
Wat hield de Cubaanse revolutie in?
Wie is Fidel Castro?
Wat heeft Fidel Castro bereikt, en met wie?
Ho denkt de bevolking over Fidel Castro en zijn daden?
Wie zou Fidel Castro kunnen gaan opvolgen?
Dit zijn de uiteindelijke vragen geworden, aan het begin verschilden ze hier nog een beetje van maar dit is eruit gekomen. Het verschil was niet eens zo heel erg groot tussen de vragen maar net groot genoeg om veel inhoudelijk verschil uit te maken. Je wordt net op het andere been gezet als je die andere vragen zou veranderen, je gaat net langs die spreekwoordelijke brij. En dat is niet wat we nodig hebben.
De deel vraag: Wie is Fidel Castro? Is natuurlijk wel duidelijk deze vraag moet je toch wel beantwoorden voordat je een beetje de hoofdvraag kunt beantwoorden. Als je geen idee hebt over wie je werkstuk gaat en toch de hoofdvraag moet beantwoorden, beetje lastig. Het wijzigt zich natuurlijk naderhand vanzelf wel, maar voor de duidelijkheid is zo’n vraag zeer uiteenzettend.
De vraag: Wat hield de Cubaanse revolutie in? Is ook erg belangrijk om de hoofdvraag te kunnen beantwoorden. Dan weet je een beetje de achtergronden en weet je ook beter verbanden te leggen tussen verschillende feiten.
Wat heeft Fidel Castro bereikt en met wie?Deze is handig om erachter te komen hoe het sociale leven van Fidel eruit zag en wat zijn ideeën over de wereld van toen waren. En als je weet wat zijn ideeën zijn weet je ook eerder te beantwoorden of hij ook zijn doelen heeft behaald met zijn revolutie.
En met de vraag: Wie gaat zou Fidel Castro kunnen gaan opvolgen? Is het werkstuk een beetje afgesloten. Deze vraag gaat over de toekomst, en is uitermate interessant als je de rest van het werkstuk ook gelezen hebt. Maar dingt niet zo mee in het beantwoorden van de hoofd vraag.
Je kunt natuurlijk niet altijd weten in een dictatuur hoe er over de heerser wordt gedacht. Maar wij zijn gaan zoeken en we vonden toch wel wat bruikbare informatie op een anti Fidel Castro site bijvoorbeeld. Wij denken dat deze vraag wel bij het beantwoorden van de hoofdvraag hoort, want als je wilt weten of iemand succesvol is geweest is het ook wel gewichtig om te weten hoe de rest van het land hier over denkt.
Enkele bronnen die wij gebruikt hebben zijn:
- Internet, waaronder de sites:
http://el-comandante.com/ned/TEXT.HTM
http://www.vcp.nu/english/address_castro.htm
http://www.onsverleden.net/coldwar/cubacrisis.htm
http://www.altavista.com/ http://www.lycos.nl (Op deze sites hebben we veel informatie kunnen vergaren over wie Fidel Castro nou precies was en wat hij allemaal gedurende zijn leven heeft gedaan, deze sites zijn allemaal min of meer hetzelfde. Ze formuleren alles alleen net wat anders. Bij de twee sites van altavista en lycos hebben we gewoon Fidel Castro in gevoerd, hier kregen wij ook aardig wat informatie. Het stuk over wie Fidel Castro zou kunnen opvolgen is ook veel geschreven maar aangezien het niet duidelijk is wie dat gaat worden hebben alle mensen een andere opinie. De Cubaanse revolutie zelf wordt bijna nergens goed beschreven, het meeste uit die tijd gaan over de koude oorlog en interessantere landen zoals Amerika en Rusland.) - Studiemap, het stuk over Fidel Castro en zijn revolutie uiteraard. - Enkele bibliotheekboeken waaronder enkele over de Koude oorlog, over de USSR, uiteraard ook over het communisme, over het marxisme, en nog een boek welke aan Cuba gewijd was. De internet sites die we gevonden hadden vielen zwaar tegen, dit was allemaal een beetje zwakke informatie. Beetje te oppervlakkig, en net niet wat we zochten. De boeken waren uitgebreider, dat was dus wat handiger. Boeken vind ik sowieso handiger, is veel overzichtelijker dan van die rare sites met weer 20 links enz. Dus voortaan maar meteen naar de bieb in plaats van ons computertje. De bibliotheek neem ik ook altijd serieuzer dan internet, en als je met dat gevoel al te werk gaat komt er meestal al niet veel uit. Maar ik geloof wel dat ons werkstuk/onderzoek goed is gelukt, laten we hopen dat u er net zo over denkt. Wie is Fidel Castro? Op 13 augustus 1927 was het feest in huize Castro. Lina Ruz González was bevallen van haar eerste zoon met een Spaanse immigrant (lees: Meneer Castro, deze had in een vorig huwelijk al twee zoons gekregen). Hij had een voor in Cuba normale jeugd, werd katholiek opgevoed, hij ging dan ook naar een katholieke basisschool. Nadat de pientere jongen dit af had gesloten besloot hij dat Havana zijn volgende project zou worden. Hij is hij succesvol rechten gaan studeren. Hij sloot zich aan bij de orthodoxe partij, een sociaal-democratische partij. Deze partij keurde de regering onderleiding van Fulgencio Batista zwaar af. 1950 Was het jaar waarin Fidel advocaat werd, opvallend was dat hij zich voornamelijk inzette voor de armere bevolkingslagen. In dat zelfde jaar vond hij het een goed idee om zich aan te sluiten bij een gereformeerde partij. In Cuba heeft hij verschillende pogingen gedaan om de macht te grijpen dit is verschillende malen verkeerd gegaan. De enige keer dat het hem gelukt is was die ene keer in 1959. Hij heeft met 81 rebellen verdreven Che Geuvara en Fidel Castro de door de Amerikanen gesteunde dictator Batista. Hierna is Fidel nooit meer van zijn plek gekomen. Doordat de Sovjet-Unie is onder gegaan zit Cuba nu nog steeds in een tijdperk met een zeer slechte economie. En ook al krijgt Fidel Castro steeds minder een internationaal gezicht hij blijft wat hij is; de president van Cuba.
Wat hield de Cuba crisis in?
Cuba ligt dichtbij de VS, er was een pro Amerikaanse dictator aan de macht: Batista. Cuba is een echt derde wereldland. Een grote echt arme massa en een elite rijke mensen. In Cuba was een guerrillabeweging, die streed voor sociale rechtvaardigheid. Deze beweging werd communistisch. Fidel Castro, komt in 1959 aan de macht, en dan vlucht Batista. Cuba wordt een communistisch land. Dit is in Amerikaanse ogen verschrikkelijk, in strijdt met het containment. Fidel pakt alle bedrijven en plantages af, hij gaat nationaliseren. De VS zag dit niet zitten omdat ook Amerikaanse bedrijven afgepakt werden. De VS was zo boos dat ze een economische boycot aankondigden. Die kwam er uiteindelijk en de boycot was dat niemand meer dingen van of aan Cuba mag kopen of verkopen. Hierdoor kwam Cuba in grote problemen. Deze boycot is er tot op de dag van vandaag. Cuba heeft een monocultuur, ze leven alleen van het verkopen van rietsuiker. Een monocultuur is gevaarlijk, 80 % van de export was rietsuiker. Dit rietsuiker werd voornamelijk door de VS opgekocht en sinds de boycot was dat dus niet meer zo.
1961, de Varkensbaai, de rijke Cubanen vluchtten naar Florida. De Cubaanse jongeren krijgen een legertraining door de CIA in Florida. Hoe kun je Cuba aanvallen? etc. De CIA geeft de Cubanen wapens, boten etc., om Cuba te veroveren. ‘s Nachts landden ze in Cuba bij de Varkensbaai. Ze dachten dat de Cubaanse bevolking aan hun kant wel zouden helpen. Dit was niet zo, Castro was in die tijd zeer populair, nu is hij gehaat. Hij heeft veel voor het volk gedaan, op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. De gewone man / vrouw was tevreden. Het varkensbaai incident mislukt dus. Castro werd wel bang voor een tweede invasie.
Hij probeert aan te pappen met Chroesjtjow, ze maken een vriendschapsverdrag tussen Cuba en Rusland. Rusland koopt rietsuiker te duur op. Chroesjtjow wilde atoomraketten op Cuba plaatsen. Dit vond Castro een erg goed plan, want dan zou de VS niet aanvallen. Als je in die tijd een raketinstallatie wilde maken, dan moest je grote vliegveld constructies maken. Voor de buitenwereld spraken ze over suikerfabrieken. Spionagevliegtuigen van de VS maakten foto’s van Cuba en kregen dus door dat er raketinstallaties waren. Het Pentagon kwam bij elkaar. Amerika voelde zich bedreigd. J.F. Kennedy nodigde de Russische ambassadeur uit, om te vragen hoe het zat. De Russische ambassadeur ontkende dat er raketinstallaties waren. Kennedy hield een toespraak voor de Amerikaanse tv. Hij waarschuwde de Russen dat hij het niet pikte, hij sprak dreigend. Je kon opmerken uit de toespraak dat hij tot het uiterste zou gaan. Het was heel ernstig, velen waren bang. Hij zei dat hij een vloot om Cuba heen zou leggen en elk schip zou controleren dat hij niet vertrouwde. Het leger van Amerika werd in de hoogste staat van paraatheid gebracht . Russische schepen, met waarschijnlijk raketten waren onderweg naar Cuba. Rusland reageerde met een telegram, en daar zijn de Amerikanen zich rot van geschrokken. Zijn reactie was erg oorlogszuchtig. Waarschijnlijk was Chroesjtjow in het nauw gedreven. Zijn generaals wilden de raketten daar houden en Kennedy niet. Kennedy was ook overstuur en ze kwamen tot het idee dat Chroesjtjow in paniek was, door het telegram. Gelukkig kwam er een compromis tussen Chroesjtjow en Kennedy. In de Kaukassus, een gebergte tussen Turkije en Rusland, hadden Amerikanen raketten staan. ( Turkije was lid van de NATO). Ze trokken allebei de raketten terug. De buitenwereld kwam er pas jaren achter dat er een compromis was geweest. Voor Castro was dit wel gunstig, omdat het zo dicht op het randje van een derde wereld oorlog lag, dat de VS Cuba wel met rust zou laten. Toen pas begrepen veel mensen dat de koude oorlog echt gevaarlijk was.
Ze hadden het op een lager pitje gezet, er werden namelijk 2 afspraken gemaakt:
1)”the hot line”, een telefoonlijn tussen Washington en Moskou, om te bellen in geval van nood, voor als het uit de hand liep.
2) Een kernstop verdrag; de Amerikanen en Russen beloofden elkaar om op land, op zee en in de lucht geen kernproeven meer te doen. Er stond niet in het verdrag dat het ook niet ondergronds of onderzee mocht. Sinds 2 / 3 jaar is er een echte Kernstop.
Wat heeft Fidel Castro bereikt en met wie?
Fidel Castro werd advocaat in 1950. Dat zelfde jaar besloot Fidel lid te worden van een gereformeerde partij. Zijn plan, om 2 jaar nadat hij lid was geworden van deze partij, een zetel in het parlement te krijgen, mislukte. De reden hiervoor was dat ene generaal Batista, de leiding van Cuba op zich nam. Batista verdreef de regering van premier Carlos Prio Socarras en legde Cuba een dictatuur op.
Vanaf het begin van de revolutie die door Batista geleid was, was de bebaarde sigarenroker die Fidel Castro Ruz heette, tegen Batista en zijn regime. Toen hij het plan beraamde een aanval te doen op een legerbasis genaamd Santiago de Cuba, werd hij opgepakt en veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf. Tijdens het proces verdedigde hij zichzelf met de beroemde woorden ‘La historía me absolverá’ (de geschiedenis zal me vrijspreken). Verder vertelde hij in zijn pleidooi wat de plannen van hem en zijn partij was. Castro zou eerder dan verwacht de kans krijgen die plannen te verwezenlijken. Na twee jaar kreeg Castro amnestie. Datzelfde jaar nog, in 1955, ging Fidel naar Mexico.
Een jaar later keerde Castro al terug. Samen met broer Raul, vriend en mede revolutionist Che Guevara en 79 anderen, landde de mannen aan de Cubaanse kust. Castro’s mannen hadden geen schijn van kans tegen de militairen van Generaal Batista. Slechts 14 man overleefde de landing. Castro, Che en Raul zaten daar ook bij. De mannen besloten de bergen van de Siërra Maestra in te trekken om daar een gewapende coup voor te bereiden. In Santa Clara, 1958, vond deze staatsgreep plaats. Castro, geholpen door grote aantallen bij hem aangesloten revolutionairen, verstootte Batista. Na deze grote veldslag verliet Batista Cuba, en begon er een in Cuba een lage periode onder het bewind van Fidel Castro, die ook nu nog regeert…
Op 1-1-1959 werd Cuba officieel een socialistische staat. Al snel ging Castro leiden als een dictator. Rond 1960 zei Castro in een toespraak: Ik ben een Marxist-Leninist en ik zal dat zijn tot de dag dat ik dood ga’. Het communistische Cuba was een feit. F. Castro onteigende alle Amerikaanse (deze werden meteen genationaliseerd) bedrijven en verdeelde grote stukken land onder de boeren. De reden dat Castro zijn Cuba communistisch hervormde was de helpende hand die de Sovjet-Unie Cuba toestak. Cuba leed al jaren onder het al jaren geldende (handels)embargo. En hoewel de Cubaanse revolutie niet geïnspireerd was naar het voorbeeld van de Unie (Castro was van origine niet eens een echte communist) en ook niet door de Unie was opgelegd, waren er zulke grote voordelen voor de USSR om een Caribisch eiland als vazalstaat te hebben, dat ze Cuba toch als bondgenoot wilde zien. Er kwamen kleine verbeteringen in de economie van Castro’s staat. Zo vond er een grote ruilhandel plaats tussen de Unie en Cuba in bijvoorbeeld suiker en olie. Ook de handel tussen de andere Oostbloklanden verbeterde. Korte tijd na de revolutie en het bondgenootschap met de USSR bezat Fidel de volgende titels:
1. Staatshoofd
2. Regeringsleider
3. Secretaris-Generaal van de (enige legale) partij, de communistische partij
4. Opperbevelhebber van de strijdkrachten
Castro was eigenlijk ook premier, maar het premierschap werd maar afgeschaft, omdat alle macht bij een en dezelfde persoon lag en ligt. De boeren waren niet erg blij met de hervormingen tot het communisme, zij hadden te weinig grond om genoeg te verbouwen. Er waren echter ook goede kanten aan het communisme e.d. Aanvankelijk leek Cuba vooruit te gaan op de machtswisseling tussen Batista en Castro. Fidel startte bijvoorbeeld een grootscheeps analfabetiserings-project (o.l.v. Che Guevara) en hij verbeterde het onderwijs en de zorgsector. Vooral de ziekenhuizen waren, ondanks het gebrek aan buitenlandse medicijnen door het embargo van de V.S., goed te noemen. De gemiddelde levensverwachting ligt op 75 jaar. De gemiddelde levensverwachting van andere ontwikkelingslanden ligt vaak rond de 60 jaar. Uiteraard, was dit allemaal gratis, want zo hoort het te zijn met een echte communistische staat. Vrouwen zijn ook vooruit gegaan op de komst van Castro en het communisme. Banen die voorheen als ‘mannenbanen’ golden, zoals onderwijzer en artsen, worden nu op grote schaal door vrouwen uitgeoefend. Nu is zelfs 48 procent van de artsen vrouwelijk. Castro beloofde in 1959 dat hij de rassendiscriminatie zou uitroeien. Daar is hij voor een groot deel in geslaagd. Toch worden zwarte mannen nog vaak lastig gevallen door de politie en hebben Cubanen met gemengd bloed meer kans op de betere banen. Maar dat er veel voeruitgang op dit onderwerp is geboekt is zeker, hier kan nog menig land een voorbeeld aan nemen. Rond 1980 kreeg Fidel steeds meer kritiek over zijn gezag. In vijf maanden tijd verlieten 125.000 Cubanen het land om naar Amerika te vertrekken. Ondertussen stortte het communisme in Europa in. Gorbatsjov, president van de USSR, raadde Castro hervormingen aan. Fidel wilde hier niets van weten en gaf de media de opdracht niets over de toestand in Europa te schrijven en vertellen i.v.m. een eventuele opstand in zijn Cuba. Toen in 1990 Boris Jeltsin aan de macht kwam, kreeg Cuba het erg moeilijk. Jeltsin, werkte veel meer om een goede relatie met Washington te krijgen dan met Havana. Toen de Unie op hield te bestaan kreeg Cuba helemaal geen hulp meer, en belandde het in een van de ergste crisissen tot nu toe. Gebrek aan brandstof, geen stroom en andere mankementen zorgden ervoor dat de industrie en de kantoren stilvielen. De landbouw ging in plaats van tractoren weer ossen gebruiken en groente en fruit bedierf omdat er geen distributie kon plaatsvinden. In de periode 1992-1994 vertrokken er steeds meer Cubanen illegaal naar Amerika met motorbootjes, wegens de grote ontevredenheid. Als Castro nu iets liberaler zou worden konden de intelligente Cubanen, want die zijn er echt wel, hun eigen bedrijven opstarten. Van de universiteit afgestudeerde Cubanen zouden niet naar de VS. vluchten, maar de kans pakken om iets in eigen land op te zetten. Castro is nu 74 jaar oud. En praten kan hij nog steeds. In 1997 drukte hij geruchten over de slechte gezondheid van hem de kop in tijdens een zeven uur durende toespraak in een congres van de communistische partij. Een andere bijzonderheid dat jaar was het feit, dat er voor het eerst sinds de revolutie niet gewerkt werd met kerstmis. Dit deed Cuba’s baas als gebaar naar Paus Johannes Paulus II, de het jaar daarop, 1998 dus, naar Cuba kwam. Vandaag de dag is het niet helemaal duidelijk of Castro nu wel, of juist helemaal niet de steun van het volk heeft. Aanhangers van het staatshoofd van Cuba zeggen van wel, andere spreken dit tegen. Wat vinden de Cubanen van Fidel Castro en zijn regime? Eerst vonden de mensen het wel goed dat Fidel Castro de macht overnam van Batista. Het leek wel alsof Cuba echt vooruitging. Er kwamen echte veranderingen, zoals: ziekenhuizen werden gebouwd, er kwamen buitenlandse medicijnen, hij verbeterde de zorgsector en ook het onderwijs. Er kwam ook minder werkeloosheid en de discriminatie zou worden uitgeroeid. Dit zijn nog maar een paar veranderingen. Het meeste is nu al weer veranderd. Als sommige mensen nu terug kijken naar hoe het was voor Castro de macht overnam, komen ze tot de conclusie dat het toch misschien wel beter ging voor Castro er was. Vroeger bv was er veel land, tot dat Cuba door Castro in stukjes was "verkocht". Cuba wordt ook niet geholpen door landen als Amerika, omdat ze veel goederen in overvloed hebben, maar Castro daar geen gebruik van maakt. Veel bedrijven zijn ook door Castro genationaliseerd en daar waren veel landen natuurlijk niet blij mee. Ook de buitenlandse bedrijven werden namelijk genationaliseerd. Het land was vroeger heel wat rijker en nu wordt het steeds armer. Het wordt een "echt"derde-wereld land. Veel mensen proberen nu dan ook in het "beloofde" land Amerika te komen, omdat het daar heel wat beter is dan in Cuba. Mensen worden in Cuba niet goed betaald de regering houdt veel geld achterwege, natuurlijk om er zelf beter van te worden. Als mensen soms al een baantje hebben, dan wordt het door de inwoners van Cuba als slavenwerk gezien. De regering maakt een deal met een buitenlands bedrijf en dat bedrijf betaalt de regering dan in Dollars uit en de regering betaalt de arme werknemers in Cubaanse pesos uit, die bijna niks waard zijn, maar ongeveer ¼ of 1/5 van de Amerikaanse Dollar. De werknemers krijgen dus veel minder, dan ze eigenlijk horen te krijegen en daar heeft de regering (Fidel Castro) dus veel profijt van. Veel mensen willen dus weg of moeten zelfs weg door geldgebrek. Zo wilde ook Elian met zijn moeder Cuba verlaten, maar het schip zonk en zijn moeder overleed. Familie van Elian die al in Amerika woonde, wilde dat Elian bij hen kwam wonen. Maar de vader van Elian, die nog in de Cuba woonde, eiste zijn zoontje terug. Er was dus een heel geharrewar om Elian, want zijn vader wilde zijn zoon terug bij hem in Cuba. De familie wilde dat hij het arme Cuba juist verliet, omdat hij daar geen goede toekomst kan opbouwen. Door deze kwestie zag de wereld eindelijk in dat Cubanen hun leider helemaal niet geweldig vonden en juist het land uit willen, omdat ze er geen stabiele toekomst kunnen opbouwen. Het gaat dus slecht met Cuba en de mensen vinden het daar niet fijn anders zouden ze niet het land uitvluchten. Er zit geen patriottisme meer in de Cubanen. Het maakt ze niet meer uit, ze tonen geen initiatief meer om hun leven proberen te beteren. Ze zijn gewend ze moeten accepteren wat de regering ze geeft en anders moeten ze er maar zonder leven. Wie zou de opvolger van Fidel Castro kunnen worden? Afgelopen augustus vierde de Cubaanse leider Fidel Castro zijn 75ste verjaardag. De Amerikaanse regering heeft hem een spoedige pensionering toegewenst. ,,Nu de heer Castro de ouderdomsgrens voor dictators heeft bereikt, hopen we dat hij zich spoedig uit het actieve leven terugtrekt'', zo grapte een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wat gebeurt er met Cuba als Fidel met pensioen gaat? In dit artikel: Castro bracht communisme dichtbij VS
Castro is een overlever
Stalinistische broer Raúl is troonopvolger
De Cubaanse revolutie bracht het communisme dichtbij voor de VS
Fidel greep in januari 1959 de macht in Cuba. Tot dan was het eiland een hedonistisch vakantieparadijs voor rijke Amerikanen. De hoofdstad Havana kenmerkte zich door prostitutie en casino's. Corruptie, decadentie en ongelijkheid vierden hoogtij. Met een groep van 81 rebellen verdreven Fidel en Che Guevara in januari 1959 met een guerilla-oorlog de door de Verenigde Staten gesteunde dictator Batista. Na de coup zocht Fidel vergeefs steun van de toenmalige Amerikaanse president Eisenhower. De eveneens communistische Russische president Chroetsjov bevond zich wel in Castro's kamp. De VS werden wat nerveus dat er een communistisch land, dat nota bene werd gesteund door aartsrivaal de Sovjet Unie, in hun achtertuin lag. Diverse pogingen om Fidel uit te schakelen mislukten. Het bekende Varkensbaai incident in april 1961 bezorgde de wereld bijna een atoomoorlog. Fidel Castro is een overlever Na 42 jaar in het zadel is Fidel behalve een cultfiguur vooral een overlever. Hij overleefde diverse aanslagen op zijn leven, maar Cuba is een van de laatste overgebleven communistische landen op de wereld. De Cubanen hebben gemengde gevoelens over hem. Fidel heeft ervoor gezorgd dat 98 procent van de bevolking kan lezen en schrijven, maar de bevolking verhongert tegelijkertijd terwijl Castro kaviaar eet. Veel Cubanen hebben echter ook diep respect voor Fidel omdat hij durfde op te staan tegen het grote, boze Amerika. Cubanen denken na over het leven na Castro In juni viel Fidel tijdens een openbaar optreden flauw. Nu Castro zijn 75ste verjaardag viert en bejaard begint te worden, gaan de Cubanen nadenken over de toekomst zonder hem. Dat is moeilijk voor te stellen, omdat de meeste Cubanen nooit een andere leider dan Fidel hebben gehad en niet beter weten. Sommigen voorspellen dat het begin van een nieuw tijdperk zonder Fidel gewelddadig zal zijn. Veel problemen zijn lange tijd onderdrukt. Er zouden veel vijandelijkheden onder de bevolking heersen, spanningen op politiek, raciaal, religieus en etnisch gebied. Sinds Cuba is opengesteld voor toerisme zien de Cubanen hoe mensen in andere delen van de wereld leven. Toeristen hebben meer vrijheid dan de Cubanen, en dat leidt tot ongelijkheid, wat resulteert in onrust onder de bevolking. Een coup lijkt echter onwaarschijnlijk, ook omdat het leger achter Fidels regime staat. Veranderingen in Cuba lijken onvermijdelijk. Als een van de laatste overgebleven communistische landen, heeft Cuba nog weinig bondgenoten over om handel mee te drijven. Het land zal zich op de duur moeten mengen in het kapitalistische systeem. Cuba doet dit al schoorvoetend met het toerisme aan de hand van een duaal systeem; communisme voor de Cubanen, kapitalisme voor de toeristen. Fidels broer Raul is de troonopvolger Officieel volgt Fidels jongere broer Raul, hoofd van het Cubaanse leger, hem op. Raul zegt het beleid van zijn broer ongewijzigd voort te zetten. "De Cubaanse revolutie was niet het werk van een man, en de grondvesten van het socialisme liggen op zijn plaats om voorgoed door te gaan." Raul is een Stalinist, maar ook een pragmaticus. Dat wil echter niet zeggen dat hij open staat voor veranderingen. De Cubaanse vluchtelingen in de VS wachten al 42 jaar op Fidels aftreden of dood. Ze zouden veel invloed hebben in Washington, zijn fervente aanhangers van president George W. Bush, en verwachten dat de VS de nodige invloed zullen uitoefenen als Castro komt te overlijden. Het blijft echter gissen wat er in Cuba gebeurt als Fidel sterft.
Conclusie
Op de hoofdvraag of Fidel Castro succesvol is geweest met zijn Cubaanse revolutie, is geen duidelijk en eenvoudig antwoord te geven. Tuurlijk Fidel had doelen voor zichzelf in gedachten hij wilde van Batista af, en vooral van de Amerikaanse invloed op alles. Het kapitalisme was ondergeschikt aan het communisme. Zijn doel is hier in bereikt. Batista is weg, Amerikanen hebben geen invloed meer. Maar het kan nooit zijn dat hij dit allemaal alleen maar uit eigen gerief heeft gedaan. Als deze man echt zo’n hekel had aan de Amerikanen en hun kapitalisme, had hij net zo goed kunnen verhuizen naar Rusland, nergens kapitalisme daar in die tijd.
Als je zijn daden bekijkt zie je toch wel dat er een hoop dingen zijn die goed geweest zijn voor het volk. Hij heeft bijvoorbeeld een antialfabetisme campagne uitgevoerd. Ook verbeterde hij de zorgsector en het onderwijs.Hij had ook als doel voor ogen de economie van het toenmalige Cuba te verbeteren. Dit lukte op zich ook el in eerste instantie, Maar toen in 1980 hij er voor gezorgd had dat hij onenigheid kreeg met de USSR over zijn regeringsbeleid vluchtte ook nog eens 125000 Cubanen naar Amerika, tegenslagje voor Fidel. Maar dit was nog niet eens het ergste. Na 1990 toe Boris Jeltsin kwam, die het communisme niet meer zo zag zitten en dus de band met Washington versterkte, kwam Cuba in de grootste crisis die het land gekend had. Gebrek aan brandstof, geen stroom, door mankementen in de industriële sector kon ook deze niet goed meer functioneren. De landbouw moest weer met ossen gaan werken, groente en fruit bedierf er was geen distributie mogelijk enz enz. Als Fidel nu liberaal was geworden was het in ieder geval beter gegaan, de intelligente Cubanen waren bedrijven begonnen in eigen land. Maar dit wilde Fidel niet, niet op de liberale manier. Alles over voor de economie als het maar niet op de liberale manier was. Het ging dus slechter en slechter met Cuba. Tot op de dag van vandaag gaat het niet goed met Cuba, maar wat moet je ook als communistisch land tussen allemaal grote kapitalistische landen? Dat trek je gewoon niet.
Maar op de vraag of hij dus succesvol is geweest kan ik antwoorden dat in het begin van regeringsperiode het allemaal goed ging en iedereen keek tegen hem op. Hij stuurde de economie de goede richting op hetzelfde deed hij met de dienst en zorg sector. Hij was dus succesvol geweest tot dit punt. Hij had z’n plaats aan het hoofd van Cuba, als communist. Hij zorgde ervoor dat de economie met kleine stapjes vooruit ging. Erg goed dus allemaal. Maar als dan je communistische Russische “vriendjes” je in de steek laten voor jou ergste vijand de kapitalisten, en je er dus alleen voor staat. Ja wat moet je dan? Je kunt niet veel doen, je land gaat onderuit en jij moet het zien gebeuren. Zit je daar zonder geld zonder economie. Dus na zijn gouden jaren tot 1980 is hij flink op z’n muil gegaan om het zo maar grofweg te zeggen. Zijn succesvolle staatsgreep maakte plaats voor een catastrofale ondergang van het overgebleven restje communisme. Dit restje bestaat overigens nog wel, heel ver in een achtergesteld hoekje genaamd Cuba. Een heel klein ongevaarlijk beetje communisme. Welke in de nabije toekomst waarschijnlijk zal verdwijnen, stil en onopgemerkt. We zullen zien wat de toekomst ons brengt.
Tot de eeuwige zege.
Het vaderland of de dood !
Ik omhels je met revolutionaire overgave.
Bronvermelding:
Boek: Uitgever:
USSR Sirius en Siderius
Koude Oorlog Van Goor
Communisme REBO Productions
Cuba Reader’s Digest
Marxisme Lubljana
De internet sites: http://el-comandante.com/ned/TEXT.HTM
http://www.vcp.nu/english/address_castro.htm
http://www.onsverleden.net/coldwar/cubacrisis.htm
http://www.altavista.com/ http://www.lycos.nl
Studiemap: Pagina’s 37, 38, 45, 49
http://www.vcp.nu/english/address_castro.htm
http://www.onsverleden.net/coldwar/cubacrisis.htm
http://www.altavista.com/ http://www.lycos.nl (Op deze sites hebben we veel informatie kunnen vergaren over wie Fidel Castro nou precies was en wat hij allemaal gedurende zijn leven heeft gedaan, deze sites zijn allemaal min of meer hetzelfde. Ze formuleren alles alleen net wat anders. Bij de twee sites van altavista en lycos hebben we gewoon Fidel Castro in gevoerd, hier kregen wij ook aardig wat informatie. Het stuk over wie Fidel Castro zou kunnen opvolgen is ook veel geschreven maar aangezien het niet duidelijk is wie dat gaat worden hebben alle mensen een andere opinie. De Cubaanse revolutie zelf wordt bijna nergens goed beschreven, het meeste uit die tijd gaan over de koude oorlog en interessantere landen zoals Amerika en Rusland.) - Studiemap, het stuk over Fidel Castro en zijn revolutie uiteraard. - Enkele bibliotheekboeken waaronder enkele over de Koude oorlog, over de USSR, uiteraard ook over het communisme, over het marxisme, en nog een boek welke aan Cuba gewijd was. De internet sites die we gevonden hadden vielen zwaar tegen, dit was allemaal een beetje zwakke informatie. Beetje te oppervlakkig, en net niet wat we zochten. De boeken waren uitgebreider, dat was dus wat handiger. Boeken vind ik sowieso handiger, is veel overzichtelijker dan van die rare sites met weer 20 links enz. Dus voortaan maar meteen naar de bieb in plaats van ons computertje. De bibliotheek neem ik ook altijd serieuzer dan internet, en als je met dat gevoel al te werk gaat komt er meestal al niet veel uit. Maar ik geloof wel dat ons werkstuk/onderzoek goed is gelukt, laten we hopen dat u er net zo over denkt. Wie is Fidel Castro? Op 13 augustus 1927 was het feest in huize Castro. Lina Ruz González was bevallen van haar eerste zoon met een Spaanse immigrant (lees: Meneer Castro, deze had in een vorig huwelijk al twee zoons gekregen). Hij had een voor in Cuba normale jeugd, werd katholiek opgevoed, hij ging dan ook naar een katholieke basisschool. Nadat de pientere jongen dit af had gesloten besloot hij dat Havana zijn volgende project zou worden. Hij is hij succesvol rechten gaan studeren. Hij sloot zich aan bij de orthodoxe partij, een sociaal-democratische partij. Deze partij keurde de regering onderleiding van Fulgencio Batista zwaar af. 1950 Was het jaar waarin Fidel advocaat werd, opvallend was dat hij zich voornamelijk inzette voor de armere bevolkingslagen. In dat zelfde jaar vond hij het een goed idee om zich aan te sluiten bij een gereformeerde partij. In Cuba heeft hij verschillende pogingen gedaan om de macht te grijpen dit is verschillende malen verkeerd gegaan. De enige keer dat het hem gelukt is was die ene keer in 1959. Hij heeft met 81 rebellen verdreven Che Geuvara en Fidel Castro de door de Amerikanen gesteunde dictator Batista. Hierna is Fidel nooit meer van zijn plek gekomen. Doordat de Sovjet-Unie is onder gegaan zit Cuba nu nog steeds in een tijdperk met een zeer slechte economie. En ook al krijgt Fidel Castro steeds minder een internationaal gezicht hij blijft wat hij is; de president van Cuba.
2. Regeringsleider
3. Secretaris-Generaal van de (enige legale) partij, de communistische partij
4. Opperbevelhebber van de strijdkrachten
Castro was eigenlijk ook premier, maar het premierschap werd maar afgeschaft, omdat alle macht bij een en dezelfde persoon lag en ligt. De boeren waren niet erg blij met de hervormingen tot het communisme, zij hadden te weinig grond om genoeg te verbouwen. Er waren echter ook goede kanten aan het communisme e.d. Aanvankelijk leek Cuba vooruit te gaan op de machtswisseling tussen Batista en Castro. Fidel startte bijvoorbeeld een grootscheeps analfabetiserings-project (o.l.v. Che Guevara) en hij verbeterde het onderwijs en de zorgsector. Vooral de ziekenhuizen waren, ondanks het gebrek aan buitenlandse medicijnen door het embargo van de V.S., goed te noemen. De gemiddelde levensverwachting ligt op 75 jaar. De gemiddelde levensverwachting van andere ontwikkelingslanden ligt vaak rond de 60 jaar. Uiteraard, was dit allemaal gratis, want zo hoort het te zijn met een echte communistische staat. Vrouwen zijn ook vooruit gegaan op de komst van Castro en het communisme. Banen die voorheen als ‘mannenbanen’ golden, zoals onderwijzer en artsen, worden nu op grote schaal door vrouwen uitgeoefend. Nu is zelfs 48 procent van de artsen vrouwelijk. Castro beloofde in 1959 dat hij de rassendiscriminatie zou uitroeien. Daar is hij voor een groot deel in geslaagd. Toch worden zwarte mannen nog vaak lastig gevallen door de politie en hebben Cubanen met gemengd bloed meer kans op de betere banen. Maar dat er veel voeruitgang op dit onderwerp is geboekt is zeker, hier kan nog menig land een voorbeeld aan nemen. Rond 1980 kreeg Fidel steeds meer kritiek over zijn gezag. In vijf maanden tijd verlieten 125.000 Cubanen het land om naar Amerika te vertrekken. Ondertussen stortte het communisme in Europa in. Gorbatsjov, president van de USSR, raadde Castro hervormingen aan. Fidel wilde hier niets van weten en gaf de media de opdracht niets over de toestand in Europa te schrijven en vertellen i.v.m. een eventuele opstand in zijn Cuba. Toen in 1990 Boris Jeltsin aan de macht kwam, kreeg Cuba het erg moeilijk. Jeltsin, werkte veel meer om een goede relatie met Washington te krijgen dan met Havana. Toen de Unie op hield te bestaan kreeg Cuba helemaal geen hulp meer, en belandde het in een van de ergste crisissen tot nu toe. Gebrek aan brandstof, geen stroom en andere mankementen zorgden ervoor dat de industrie en de kantoren stilvielen. De landbouw ging in plaats van tractoren weer ossen gebruiken en groente en fruit bedierf omdat er geen distributie kon plaatsvinden. In de periode 1992-1994 vertrokken er steeds meer Cubanen illegaal naar Amerika met motorbootjes, wegens de grote ontevredenheid. Als Castro nu iets liberaler zou worden konden de intelligente Cubanen, want die zijn er echt wel, hun eigen bedrijven opstarten. Van de universiteit afgestudeerde Cubanen zouden niet naar de VS. vluchten, maar de kans pakken om iets in eigen land op te zetten. Castro is nu 74 jaar oud. En praten kan hij nog steeds. In 1997 drukte hij geruchten over de slechte gezondheid van hem de kop in tijdens een zeven uur durende toespraak in een congres van de communistische partij. Een andere bijzonderheid dat jaar was het feit, dat er voor het eerst sinds de revolutie niet gewerkt werd met kerstmis. Dit deed Cuba’s baas als gebaar naar Paus Johannes Paulus II, de het jaar daarop, 1998 dus, naar Cuba kwam. Vandaag de dag is het niet helemaal duidelijk of Castro nu wel, of juist helemaal niet de steun van het volk heeft. Aanhangers van het staatshoofd van Cuba zeggen van wel, andere spreken dit tegen. Wat vinden de Cubanen van Fidel Castro en zijn regime? Eerst vonden de mensen het wel goed dat Fidel Castro de macht overnam van Batista. Het leek wel alsof Cuba echt vooruitging. Er kwamen echte veranderingen, zoals: ziekenhuizen werden gebouwd, er kwamen buitenlandse medicijnen, hij verbeterde de zorgsector en ook het onderwijs. Er kwam ook minder werkeloosheid en de discriminatie zou worden uitgeroeid. Dit zijn nog maar een paar veranderingen. Het meeste is nu al weer veranderd. Als sommige mensen nu terug kijken naar hoe het was voor Castro de macht overnam, komen ze tot de conclusie dat het toch misschien wel beter ging voor Castro er was. Vroeger bv was er veel land, tot dat Cuba door Castro in stukjes was "verkocht". Cuba wordt ook niet geholpen door landen als Amerika, omdat ze veel goederen in overvloed hebben, maar Castro daar geen gebruik van maakt. Veel bedrijven zijn ook door Castro genationaliseerd en daar waren veel landen natuurlijk niet blij mee. Ook de buitenlandse bedrijven werden namelijk genationaliseerd. Het land was vroeger heel wat rijker en nu wordt het steeds armer. Het wordt een "echt"derde-wereld land. Veel mensen proberen nu dan ook in het "beloofde" land Amerika te komen, omdat het daar heel wat beter is dan in Cuba. Mensen worden in Cuba niet goed betaald de regering houdt veel geld achterwege, natuurlijk om er zelf beter van te worden. Als mensen soms al een baantje hebben, dan wordt het door de inwoners van Cuba als slavenwerk gezien. De regering maakt een deal met een buitenlands bedrijf en dat bedrijf betaalt de regering dan in Dollars uit en de regering betaalt de arme werknemers in Cubaanse pesos uit, die bijna niks waard zijn, maar ongeveer ¼ of 1/5 van de Amerikaanse Dollar. De werknemers krijgen dus veel minder, dan ze eigenlijk horen te krijegen en daar heeft de regering (Fidel Castro) dus veel profijt van. Veel mensen willen dus weg of moeten zelfs weg door geldgebrek. Zo wilde ook Elian met zijn moeder Cuba verlaten, maar het schip zonk en zijn moeder overleed. Familie van Elian die al in Amerika woonde, wilde dat Elian bij hen kwam wonen. Maar de vader van Elian, die nog in de Cuba woonde, eiste zijn zoontje terug. Er was dus een heel geharrewar om Elian, want zijn vader wilde zijn zoon terug bij hem in Cuba. De familie wilde dat hij het arme Cuba juist verliet, omdat hij daar geen goede toekomst kan opbouwen. Door deze kwestie zag de wereld eindelijk in dat Cubanen hun leider helemaal niet geweldig vonden en juist het land uit willen, omdat ze er geen stabiele toekomst kunnen opbouwen. Het gaat dus slecht met Cuba en de mensen vinden het daar niet fijn anders zouden ze niet het land uitvluchten. Er zit geen patriottisme meer in de Cubanen. Het maakt ze niet meer uit, ze tonen geen initiatief meer om hun leven proberen te beteren. Ze zijn gewend ze moeten accepteren wat de regering ze geeft en anders moeten ze er maar zonder leven. Wie zou de opvolger van Fidel Castro kunnen worden? Afgelopen augustus vierde de Cubaanse leider Fidel Castro zijn 75ste verjaardag. De Amerikaanse regering heeft hem een spoedige pensionering toegewenst. ,,Nu de heer Castro de ouderdomsgrens voor dictators heeft bereikt, hopen we dat hij zich spoedig uit het actieve leven terugtrekt'', zo grapte een woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wat gebeurt er met Cuba als Fidel met pensioen gaat? In dit artikel: Castro bracht communisme dichtbij VS
Stalinistische broer Raúl is troonopvolger
De Cubaanse revolutie bracht het communisme dichtbij voor de VS
Fidel greep in januari 1959 de macht in Cuba. Tot dan was het eiland een hedonistisch vakantieparadijs voor rijke Amerikanen. De hoofdstad Havana kenmerkte zich door prostitutie en casino's. Corruptie, decadentie en ongelijkheid vierden hoogtij. Met een groep van 81 rebellen verdreven Fidel en Che Guevara in januari 1959 met een guerilla-oorlog de door de Verenigde Staten gesteunde dictator Batista. Na de coup zocht Fidel vergeefs steun van de toenmalige Amerikaanse president Eisenhower. De eveneens communistische Russische president Chroetsjov bevond zich wel in Castro's kamp. De VS werden wat nerveus dat er een communistisch land, dat nota bene werd gesteund door aartsrivaal de Sovjet Unie, in hun achtertuin lag. Diverse pogingen om Fidel uit te schakelen mislukten. Het bekende Varkensbaai incident in april 1961 bezorgde de wereld bijna een atoomoorlog. Fidel Castro is een overlever Na 42 jaar in het zadel is Fidel behalve een cultfiguur vooral een overlever. Hij overleefde diverse aanslagen op zijn leven, maar Cuba is een van de laatste overgebleven communistische landen op de wereld. De Cubanen hebben gemengde gevoelens over hem. Fidel heeft ervoor gezorgd dat 98 procent van de bevolking kan lezen en schrijven, maar de bevolking verhongert tegelijkertijd terwijl Castro kaviaar eet. Veel Cubanen hebben echter ook diep respect voor Fidel omdat hij durfde op te staan tegen het grote, boze Amerika. Cubanen denken na over het leven na Castro In juni viel Fidel tijdens een openbaar optreden flauw. Nu Castro zijn 75ste verjaardag viert en bejaard begint te worden, gaan de Cubanen nadenken over de toekomst zonder hem. Dat is moeilijk voor te stellen, omdat de meeste Cubanen nooit een andere leider dan Fidel hebben gehad en niet beter weten. Sommigen voorspellen dat het begin van een nieuw tijdperk zonder Fidel gewelddadig zal zijn. Veel problemen zijn lange tijd onderdrukt. Er zouden veel vijandelijkheden onder de bevolking heersen, spanningen op politiek, raciaal, religieus en etnisch gebied. Sinds Cuba is opengesteld voor toerisme zien de Cubanen hoe mensen in andere delen van de wereld leven. Toeristen hebben meer vrijheid dan de Cubanen, en dat leidt tot ongelijkheid, wat resulteert in onrust onder de bevolking. Een coup lijkt echter onwaarschijnlijk, ook omdat het leger achter Fidels regime staat. Veranderingen in Cuba lijken onvermijdelijk. Als een van de laatste overgebleven communistische landen, heeft Cuba nog weinig bondgenoten over om handel mee te drijven. Het land zal zich op de duur moeten mengen in het kapitalistische systeem. Cuba doet dit al schoorvoetend met het toerisme aan de hand van een duaal systeem; communisme voor de Cubanen, kapitalisme voor de toeristen. Fidels broer Raul is de troonopvolger Officieel volgt Fidels jongere broer Raul, hoofd van het Cubaanse leger, hem op. Raul zegt het beleid van zijn broer ongewijzigd voort te zetten. "De Cubaanse revolutie was niet het werk van een man, en de grondvesten van het socialisme liggen op zijn plaats om voorgoed door te gaan." Raul is een Stalinist, maar ook een pragmaticus. Dat wil echter niet zeggen dat hij open staat voor veranderingen. De Cubaanse vluchtelingen in de VS wachten al 42 jaar op Fidels aftreden of dood. Ze zouden veel invloed hebben in Washington, zijn fervente aanhangers van president George W. Bush, en verwachten dat de VS de nodige invloed zullen uitoefenen als Castro komt te overlijden. Het blijft echter gissen wat er in Cuba gebeurt als Fidel sterft.
Koude Oorlog Van Goor
Communisme REBO Productions
Cuba Reader’s Digest
Marxisme Lubljana
De internet sites: http://el-comandante.com/ned/TEXT.HTM
http://www.vcp.nu/english/address_castro.htm
http://www.onsverleden.net/coldwar/cubacrisis.htm
http://www.altavista.com/ http://www.lycos.nl
Studiemap: Pagina’s 37, 38, 45, 49
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden