Hoe moet het verder met Algerije?

Dit is een paper, de bedoeling was een hoofdvraag te stellen en 2 deelvragen daarin te verwerken Inleiding Het is vast de bedoeling dat ik in de inleiding toelicht waarom ik dit onderwerp gekozen heb, hetgeen ik nu dus zal doen. Toen ik mijn repetitie aan het voorbereiden was en in mijn achterhoofd de 'paper' had zitten begon ik toch met enige drift opzoek naar een geschikt onderwerp. Al lezende over fundamentalisme begon ik na te denken over de situatie in Algerije. Een land dat zelfs nu nog vaak in het nieuws is met de uitbrandingen van volledige dorpen door aan de ene kant de militaire regering (FLN) en aan de andere kant de sterk fundamentalistich denkende FIS. Ik besloot hieromheen mijn paper te gaan schrijven. Op zoek naar informatie over Algerije kwam ik erachter dat de Reflector een belangrijke bron van informatie was, zeker toen ik nog 2 extra Reflectors kreeg met nog meer artikelen over het land. Ook de eerder verkregen stencils bleken goed van pas te komen en om informatie te verkijgen over de huidige situatie in het land heb ik gebruik gemaakt van kranten en Internet. Voor een uitgebreidere brondvermelding verwijs ik naar de bronvermelding achterin. Hoofdvraag: Hoe moet het nu verder met Algerije? Deze hoofdvraag vraagt enige toelichting, om een goed inzicht te krijgen in de huidige situatie is het belangrijk te weten wat er de afgelopen jaren is gebeurd in Algerije. Dit brengt mij tot de eerste deelvraag: Wat zijn de achtergronden van Algerije?
Deelvraag: Wat zijn de achtergronden van Algerije? Franse bezetting We springen even terug in de tijd, in 1830 veroverden Franse troepen Algiers. Een grote instroom van voornamelijk Fransen maar ook van Spanjaarden volgde en de plaatselijke bevolking werd onderdrukt. De Europese bevolking bezat de beste landbouwgronden, in 1848 werd Algiers tot een Franse provincie uitgeroepen door middel van een Franse grondwet. Na de eerste wereld oorlog ging het goed met Algiers, althans met de Europese bevolking ervan. In 1936 leek het erop dat onder het bewind van Léon Blum de situatie iets zal verbeteren voor de inheemse bevolking maar deze ontwikkeling werd afgekapt met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De Algerijnen waren absoluut niet tevreden met de situatie in hun land, in de godsdienstige kringen ontstonden bewegingen van verzet tegen de Fransen, de leuzen als 'De Islam is onze godsdienst, Algerije ons vaderland, het Arabisch onze taal' gingen de ronde en na de Tweede Wereldoorlog, in 1954 kwamen Algerijnen massaal in opstand, hun vrijheidsstrijd begon. Ontstaan FLN De Fransen onderschatte de strijdlust van de Algerijnen, steeds meer Franse soldaten werden naar de provincie gestuurd omdat deze anders verloren zal gaan. Maar ook voor de Algerijnen ging niet alles zoals het hoorde te gaan, er werden grote verliezen geleden (later zal blijken dat 200.000 Algerijnen gedood waren in de strijd om vrijheid). Door de leiders van de opstand van 1954 werd de FLN opgericht, het Nationale Bevrijdings Front. De FLN kon niet op tegen het machtige leger van Frankrijk, er werd terrein verloren. Maar, op politiek terrein ging het wel beter met de FLN, de marteltactieken die toegepast werden door de Fransen brachten afschuw over de hele wereld. Er ontstond bemoeienis van de VS en Engeland en ook in Frankrijk zelf was men ontevreden over de gang van zaken in Noord Afrika, in 1958 brak een regeringscrisis uit en er kwam een nieuw persoon aan de macht: De Gaulle. Vrijheid De Gaulle bleek bereid tot onderhandelingen met de FLN, ook de Franse burgers begonnen ongeduldig te worden. Er sneuvelden teveel Franse soldaten in Algiers. Een periode van onderhandelingen ontstond, uiteindelijk volgde uit een verkiezing dat 75% van de Fransen er mee instemde dat de Algerijnen voortaan zelf mochten beslissen over hun toekomst. De Franse soldaten aan het front waren onthutst, zij voelden zich in de steek gelaten door het vaderland en begonnen een massale terug tocht naar Frankrijk. In 1962 werd Algerije officieel onafhankelijk verklaard, na 132 jaar Franse overheersing. Hoofdvraag: Vervolg Frankrijk heeft vele problemen gehad met de woedende strijders, maar ook in Algerije begon een vereffening van rekeningen. In de 8 jaar durende oorlog met Frankrijk waren vele Algerijnen die de partij van de Fransen gekozen hadden, deze werden op brute wijze vervolgd. Een nieuw tijdperk voor de Algerijnen brak aan, onder leiding van de FLN. In 1965 kwam Boumediennes aan de macht, hij probeerde het onderwijs te verbeteren en zette de industrialisering op gang. Het leek goed te gaan met Algerije maar na de dood van Boemediennes in 1978 ging alles snel bergafwaarts. De militaire top van de FLN kwam aan de macht en stak de grote winsten geboekt met de olie-industrie in eigen zak. De situatie van de bevolking ging snel achteruit, er ontstond een grote armoede onder de mensen. Deze armoede leidde in de loop van de jaren tachtig tot de oprichting van de FIS, Het Islamitisch Heilsfront. Dit brengt mij tot de volgende deelvraag: Wat waren de gevolgen van de opkomst van de FIS? Deelvraag: Wat waren de gevolgen van de opkomst van de FIS? Fundamentalisme Met de intrede van de FIS deed ook het fundalisme haar intrede in Algerije. Gedachtegangen van aanhangers van de FIS gingen als volgt: de huidige westers ingestelde leiders van Algerije moeten afgezet worden omdat zij Algerije in foute banen leiden. Volgens deze mensen moest alles terug geleid worden op de Islam, alleen dan kon het weer de goede kant opgaan met Algerije. De FIS kreeg gehoor van de Algerijnen, waar armoede heerst komt een partij die vooruitgang beloofd vaak ver. Dit is dicht bij huis te bewijzen (Iran, Egypte) maar ook in Duitsland, tijdens de aanloop van de Tweede Wereldoorlog. Verkiezingen in 1990 wezen uit dat de FIS met een grote meerderheid de macht zou gaan pakken en daaarom werden de verkiezingen voor onbepaalde tijd uitgesteld door de leiders van de FLN.
Moorden Het uitstel van de verkiezingen leidde tot grote ergenis bij de aanhangers van de FIS, er begonnen aanslagen van fundamentalisten: het FIS riep op tot verzet. De militaire top reageerde met harde terreur aanslagen en de FIS werd verboden. Ondergronds leefde de partij echter voort, belangrijke doelwitten van terreuraanslagen door de FIS werden leden van het parlement, politiemensen en militairen. Tot op heden gaat het moorden door, er zijn nog steeds vrij regelmatig berichten van platgebrande dorpen, kapingen van vliegtuigen etc.etc. in kranten terug te vinden. Hoofdvraag: Vervolg Nu de achtergronden duidelijk zijn wordt het tijd voor een antwoord op de hoofdvraag, hoe moet dit verder? De kritiek van andere landen beginnen zich op te hopen, iedereen is het er over eens; het massamoorden moet stoppen. Washington liet weten 'graag te zien dat de Algerijnse overheid meer doet om de burgers te beschermen' en de Franse overheid verklaarde 'Het is de plicht van elke regering om zijn burgers in staat te stellen in vrede en veiligheid te leven door een einde te maken aan geweld' Deze kritiek is uiteraard begrijpelijk omdat er nog steeds een zeker woede broedt bij de Fransen. De Algerijnen zelf zien de toekomst somber in, zij zitten in het midden van een twistvuur van aan de ene kant de fundamentalistische moslims, zij verklaren de kelen door te snijden van alle niet-gelovenden. Anderzijds vormen de militairen een gevaar, deze schieten soms zomaar mensen dood omdat men ervan verdacht werd 'opstandelingen gastvrijheid hebben te verleend'. Het leger kan misschien de ontwikkeling van de islam afremmen maar tegen de oorzaak van alle problemen wordt niks gedaan. Er worden nog steeds nieuwe regimenten van fundamentalisten geproduceerd en er worden nog steeds gemiddeld 300-400 moorden per week gepleegd. Gevreesd voor een overname van het bestuur door de fundamentalisten wordt er echter niet. 'De fundamentalisten kunnen de regering destabilisteren,maar ze hebben niet het apparaat, noch de structuur, noch het politieke vertrouwen om Algerije te bestruren' aldus een voor de terreur gevluchte Algerijnse journalist. Conclusie Terug kijkend op deze paper ben ik tot de conclusie gekomen dat het een verhelderend werkstukje is geworden. Ik heb voor mijn eigen gevoel duidelijk weergegeven hoe de situatie in elkaar zit. Een echt antwoord valt er niet te geven op de hoofdvraag, een ding is echter zeker; de grote verliezer van dit alles is Algerije.