Hippies en druggebruik in Amerika

Hoofdstuk 1
Wat zijn hippies eigenlijk? Hippies worden vaak beschreven als langharige, slome sukkels die ook nog eens stoned zijn. Dit beeld werd geschapen in de zeventig en tachtig jaren maar dit is niet echt het beeld van de hippies maar van de mensen die in de jaren zestig zijn blijven steken. De hippietijd kan worden vergeleken housetijd De lichtshows ven de housefeesten, de drugs, de samenhorigheid, het nachtenlang door dansen is net zoals de ‘acid’-feesten van de jaren zestig. Het gaat om de zelfde kicks als in de jaren zestig. Het zijn ook de zelfde jongeren alleen zijn de jongeren van dertig jaar later minder naïef en hun haar is meestal kort. Naïef waren de hippies achteraf eigenlijk wel. Ze dachten dat drugs geestverruimend was en dat dit als gevolg had dat de wereld ook goed zou komen
Een quote uit de hippietijd is ‘free your mind and the rest will follow’. Maar de drugs was niet zo goed als ze dachten en de wereld zou er ook niet beter van worden. Zo simpel was dat niet. De hippies waren meestal ook zonder steun van hun ouders die hun vertelde dat ze slecht bezig waren en die hun geen geld meer gaven. Maar de hippies hebben ook goede dingen gedaan ze hebben zich namelijk ingezet voor wereld vrede en voor milieubescherming

het eerste eten dat zonder chemische meststoffen of industriële processen gemaakt was kwam vaak van de hippies en bovendien waren de hippies zeer creatief dit is onder andere goed te merken aan hun kleding die zeer fleurig en meestal zelf in elkaar werd gezet. Ook hun muziek is onovertroffen en de manier dat wij nu omgaan met seks en relaties komt ook sterk door invloed van de hippies
Dus hippies waren eigenlijk toch geen langharige, slome sukkels
Hoofdstuk 2
Hoe zijn de hippies ontstaan
Hippies waren er niet zomaar er waren er die hun voor gingen. De belangrijkste inspiratie voor de hippies was de beat (beatniks) generatie. De beat generatie bestond uit schrijvers en dichters. De belangrijkste beatniks waren Jack Kerouac, Allen Ginsberg en William Burroughs. Ze werden genoemd naar analogie van de Russische spoetnikraketten. Ze ontmoeten elkaar in New York maar vestigen in San Francisco in 1955. De beatniks zijn tegen de koude oorlog en zijn ook de eerste die daar tegenin gaan. Ze zijn ook tegen het materialisme van de Amerikaanse maatschappij. Die in de jaren vijftig al zeer welvarend is. De beatniks houden van jazz en ze schrijven ook jazz. Ze rookten ook marihuana en zochten naar de betekenis van het leven
Allen vond dit in het boeddhisme. De beatniks reizen veel tussen San Francisco en New York. Jack doet in het boek On the road een verslag over hun reizen. Hoofdstuk 3
Meer over de idealen van de hippies
Zoals al gezegd zette de hippies zich erg in voor wereld vrede en milieu bescherming. John Lennon en Yoko Ono hebben bijv een vrede actie gedaan die heette bed for peace. Dit hebben ze 2 keer gedaan. 7 dagen bleven ze in bed liggen en praatte ze over vrede tegen iedereen die maar luisteren wou. De eerste keer was in a’dam en dit werd een groot succes dat ze het nog eens wilde doen en de tweede keer in montreal in canada, ze wilden eigenlijk in Amerika een bed for peace actie houden maar dat mocht niet en daarom zijn ze naar Canada gegaan. John Lennon en Yoko Ono hebben meer voor de vrede gedaan dan alleen dit ze hebben en ook muziek over vrede geschreven, en hebben bijeenkomsten gehouden en pers conferenties gehouden en hun haar laten groeien voor de vrede. Maar waar de hippies het allemaal mee eens waren was dat de oorlog in Vietnam moest stoppen. En daar gaan wij het in het volgende hoofdstuk over hebben. Hoofdstuk 4
Vietnam

hoe is de oorlog in Vietnam eigenlijk ontstaan? Tot aan de tweede wereldoorlog was Vietnam een kolonie van frankrijk. En toen frankrijk in 1954 werd verslagen dachten de Amerikanen hierover als weer een communistische overwinning want de Amerikanen waren heel erg tegen het communisme. De leider van Vietnam was Ho Tsji-minh en hij was communistische. De Amerikanen dachten dat als Vietnam communistische werd heel zuidoost- Azië dat zou worden. In 1954 werd Vietnam in tweeën gedeeld een deel geregeerd door Ho Tsji-minh en het ander door Amerika en frankrijk. Ho Tsji-minh wou dat Vietnam werd bevrijd en daar was Amerika natuurlijk tegen en dus stuurde ze naast de adviseurs nu ook soldaten. In 1968 waren er weer als 500000 ofwel een half miljoen Amerikanen in Vietnam. Maar nog werden de communistische Vietnamezen niet verslagen. Maar waarom waren de hippies er dan zo op tegen. Dat kwam doordat de oorlog op de voet werd gevolgd door de pers en iedere dag werden de Amerikanen geconfronteerd met hun mannen vaders zonen vrienden of gewoon landgenoten die daar in al die ellende probeerde te overleven. Er vielen vele Amerikaanse doden en bovendien werd er uitgebeid gepubliceerd over de oorlogsmisdaden van beide kanten, ook werden er vele foto’s geplaatst met mensen dood, zwaar gewond of verlamd. Hierdoor kwam er steeds meer protesten tegen deze vrede oorlog. Er werden grote protesten georganiseerd en bij elke bijeenkomst of concert was er wel een ode aan al de Amerikaanse en Vietnamese slachtoffers. President Johnson probeerde het volk te overtuigen van zijn gelijk maar de jeugd was niet tevreden, want iedereen kende wel iemand die in de oorlog zat. Er waren geen jongen of meisje niet geraakt waren door al het leed van al die Amerikanen en vietnamezen. En de vele popmuzikanten en protestzangers hadden grote invloed op de jeugd. Onder die muziekanten zaten bijv Bob Dylan en Joan Baez
Een veelgebruikte zin uit die tijd was bijv make love not war en bring our troops home now. Hoofdstuk 5
LSD
Drugs werd al gebruikt sinds we kunnen terugdenken. Zuid Amerikaanse indianen koude op cocabladeren en afrikanen rookte hasj en in Azië gebruikt met opium maar in de jaren zestig gebruikt men LSD. LSD is net ecstecy, een synthetische drugs
LSD werd in 1938 door chemicus Albert Hoffmann ontdekt. Hij wou een nieuw middel tegen migraine ontwikkelen maar na zijn ‘drug’ te hebben uitgeprobeerd merkt hij dat hij na een tijdje een stroom van kleurrijke, buitengewone beelden ziet en hij alles meervoudig dubbel ziet. Wat hij had gemaakt was LSD. LSD wordt ook wel een acid genoemd, Het heeft een hallucinerende werking, iemand die LSD neemt denkt in een andere wereld te zijn, en ziet en voelt dingen anders. Gebruikers denken kleuren te kunnen horen en muziek te kunnen zien. Iets dat lelijk was, is opeens heel mooi. En op het hoogtepunt van de trip (zo wordt het nemen van LSD ook wel genoemd) ondergaat de gebruiker een gevoel van gebondenheid met alles om zich heen. Maar een trip kan ook niet goed verlopen en de gebruiker kan zich dan verward voelen en hij kan dan in paniek raken en vreemde dingen gaan doen. In het begin werd LSD gebruikt door psychiaters maar door schadelijke bijwerkingen werd dat geen succes. Maar het werd wel bekend met behulp van Timothy Leary en Ken Kesey. Timothy was een professor in de psychologie aan de Amerikaanse universiteit Harverd. Wij was een man van middelbare leeftijd toen hij in de jaren zestig zijn eerst ervaring met hallucinerend middelen opdeed. Daarna is hij begonnen met het stimuleren van het gebruik van die middelen. Dat kan om dat toen de meeste drugs nog niet waren verboden. Een van zijn slogans was turn bon, tune in, drop out, hiermee bedoelde hij dat het gebruik van ‘LSD’ kon lijden tot een ‘religieuze ervaring en het bewustzijn kan verruimen. Volgend laery kon dit je naar een betere wereld lijden
Ken kessey was een ander geval. Hij was geen doorgedraaide wetenschapper maar een jonge schrijver die bekend werd door zijn boek one flew over the cuckoo’s nest uit 1962. In het begin van de jaren zestig komt Ken ik contact met LSD in een ziekenhuis in San Francisco. Hij had zich opgegeven als proefkonijn voor het uittesten van allerlei lsd varianten. Als hij later als nachtwerker gaat werken in het ziekenhuis steelt hij grote hoeveelheden LSD en geeft het aan iedereen die proberen wil. Al snel wordt zijn huis een centrum voor acid gebruikers en kessey wordt hun lijder en leermeester. Volgens kessey is de rede van het bestaan van om met drugs te leven in het ‘nu’. Om dit te bereiken moeten mensen worden losgerukt uit hun vaste denkpatronen. Daarom worden wilde feesten met veel drugs en gekke evenementen georganiseerd. Zo reist hij in de zomer van 1964 samen met zijn merry pranksters (vrolijke poetsenbakkers) in een oud busje gekleurd in felle fluorescerende kleuren dwars door de V.S. naar New York. Dit busje is volgestouwd met muziekapparatuur en camera’s. Als de bus ergens stopt komen er mensen uit die stoned zijn en in bizarre kleren en soms zelfs zonder kleren rondlopen. Ze doen allerlei rare dingen zoals elkaar vol smeren met verf. In New York aangekomen gaat Kassey op bezoek bij Laery maar dit klikt niet doordat Kassy, Laery te serieus vindt en Laery, Kassey maar een idioot. Kessey reist weer terug naar San Francisco. Hoofdstuk 6
Acid tests
In 1965 organiseerde Kassey in de zomer een feest. Het was een groot LSD-feest. De beatniks Allen Ginsberg komt op bezoek en ook de hell’s angels komen. De muziek wordt verzorgt door de grateful dead en de LSD door de ‘super’ LSD dealer augustus Owsley Stanley 3. Hij zorgt voor de beste en meest pure LSD die er maar te krijgen is. Het wordt een groot succes en dit soort feesten wordt vaak herhaalt en men gaat zo’n feest ‘acid test’ noemen. De grootste acid test vindt plaats op 22 januari in San Francisco. Iedereen die naar het feest komt krijgt een drankje of een ijsje waar LSD in is opgelost. Op de wanden zijn films te zien en lichten gaan over de menigte en stroboscopen zorgen voor een kolk van lichtflitsen. Kessey is verkleed als astronaut en roept door de microfoon de zaal is een ruimteschepen de kapitein is waanzinnig. Mensen beschilderen elkaar met fluorescerende verf en grateful dead zorgt voor een ‘acid gitaarrock, En zodra de LSD gaat werken verandert de zaal in een groep van uitzinnige, dansende, huilende, schreeuwende mensen. In die tijd is het voor San Francisco een acht hippiejaar. Haight-ashbury (hashbury) is de plek waar alles plaatsvindt. In the Avalon Ballroom en de Fillmore vinden alle belangrijke concerten plaats
En er is zelfs een gratis kliniek voor mensen die een slechte trip hebben gehad. Er worden fantastische posters gemaakt door kunstenaar voor de vele evenementen die er plaatsvinden. Andere zorgen voor steeds weer grotere lichtshows en optredende groepen die hele lange uren maken. De bezoekers zijn samen 1 en ze delen de zelfde opwindende ervaring. Men heeft het gevoel een grote gemeenschap te zijn en iedereen danst en iedereen is bijna constant aan het trippen. De acid tests van haisbury zijn op dat moment zo bekend dat mensen van heel Amerika erheen gaan

Een jaar later op 14 januari 1967 vindt er in een park een grote bijeenkomst plaats. Het wordt een gathering of the tribes genoemd er komen zo’n 20000 mensen. Allen Ginsberg en Timothy Leary zijn er en ook een tal van bands uit de omgeving. Deze be-in (zo werden de bijeenkomsten ook wel genoemd) is een van de laatste grote feesten van de hippietijd in San Francisco want op 8 oktober 1966 werd LSD verboden door de overheid. Hoofdstuk 7
Woodstock
Op 16 17 en 18 augustus 1969 vond het grootste hippie feest ooit plaats. Drie dagen lang muziek. aanden van planning gingen er aan vooraf maar op 16 augustus barste het feest los. New York was er klaar voor althans dat dachten ze. Verkeer was geregeld politie was er op voorbereid maar wat ze niet hadden verwacht was 500000 mensen. Er stonden kilometers files parkeren en een parkeerplaats was er niet te vinden. Er waren mensen van alle soorten. Anti oorlog, Vietnam veteranen, anti homo en lesbi, homo’s en lesbi’s, advocaten voor drugs, advocaten tegen drugs, anti regering, pro regering en gewoon mensen voor de muziek die allen drie dagen met weinig slaap, weinig voedsel, veel drugs en alcohol, nauwelijks sanitaire voorzieningen en heel veel muziek beleefden. Er waren 2 sterfgevallen maar ook 2 geboorten. Er waren natuurlijk ook mensen opgepakt wegens drugs bezit waren er geen aanklachten over diefstal of gewelddadigheid. Maar er waren wel veel mensen die op verboden terrein kwamen 500000 jonge mensen vrijwel alleen ontdekte dat de wereld van delen met anderen, respect hebben voor anderen, rekening houden met anderen en andere helpen zeer krachtig was. Duizenden verlieten woodstock met een hele andere kijk op het leven. Er was heel veel muziek hier zie je al de zangers(essen) en bands Joan Baez, Arlo Guthrie, Tim Hardin, Incredible String Band, Ravi Shankar, Richie Havens, Sly and the Family Stone, Bert Sommer, Sweetwater, Quill, Canned Heat, Creedence, clearwater Revival, Jefferson Airplane, The Who, Grateful Dead, Keef Hartley, Blood, Sweat, and Tears, Crosby, Stills & Nash (&Young), Santana, Jeff Beck Group, The Band, Ten Years After, Johnny Winter, Jimi Hendrix, Janis Joplin, Joe Cocker, Mountain, Melanie, Sha-Na-Na, John Sebastian, Country Joe and the Fish, Paul Butterfield Blues Band. Na dit super feest was er natuurlijk ook een enorme rotsooi en die moest men nog opruimen en die is binnen vijf dagen opgeruimd door medewerkers en fans (pic trash1+2). Er is voor woodstock ook een monument (pic mon) en elk jaar komen er mensen om naar dit monument en de plaats waar woodstock heeft plaatsgevonden toe om te kijken naar deze lege vlakte dat ooit vol zat met mensen. En dit feest werd twee keer met succes herhaald in 96 en in 99
Hoofdstuk 8
Hair
Hair is een musical die een allesomvattende samenvatting geeft van de hippietijd. De eerste opvoering was in 1967 en is verschillende keren heropgevoerd. Alles wat wij in dit werkstuk genoemd hebben komt wel op een of andere manier genoemd in hair
Er komt bijv Vietnam in voor want een jonge moet het leger in maar wil in eerste instantie niet. En drugs komt er ook in voor want er is bijv een liedje waar ze alle drugs die ze in die tijd gebruiken en nog wat onzin noemen. Ook komt de bed for peace actie er ongeveer in voor in een leid waarin ze vertellen wat je wel niet alleen maal in bed kan doen. De hippies gingen zoals verteld in hoofdstuk 1 meestal tegen de wil van hun ouders in en ook dit komt terug in de musical in een lied waarin ze vertellen wat ze allemaal niet nodig hebben en waarin ze vertellen wat ze wel hebben en nodig hebben. De musical heeft zijn naam te danken aan haar, logies natuurlijk want hippeis hadden lang haar, er komt ook een liedje in voor waarin ze vertellen wat je allemaal met je haar kan doen. De tekstschrijvers van hair Gerome Ragni en James Rado namen bepaald geen blad voor de mond. Er werden nogal wat verboden dingen en vooroordelen geschreven over bijv.: Seks, religie en oorlogsbedrijf. Ook over de milieuvervuiling (in die jaren gezien als het lievelingsonderwerp van enkele niet bij de tijd levende clubs) kregen de aandacht. Niet alleen vanwege dit was Hair een echte sensatie, ook de wijze waarop vorm aan de musical was gegeven zorgde voor de nodige ophef. Vooral de scene waarin de acteurs, voor enkele seconden, bloot op het podium stonden, riep bij het meer behouden publiek flinke verzet op, en bleek een goed wapen voor veel zedenprekers, die er hun idee dat de toenmalige jeugd ten onder ging aan zedenverwildering mee bevestigd zagen. De songtekst die masturbatie, pijpen en gepijpt worden aanbeveelt bleef dan nog buiten beschouwing (muziek fragment). Hair was Meer dan baanbrekend voor de heersende toneeltraditie vanwege de door Galt MacDermot gecomponeerde Rockmuziek. De musical is 11 jaar later verfilmd door regisseur Milos Forman in New York en Californië. De verfilming was heel erg anders als de musical maar Milos zei dat hij ‘faithful to its spirit’ was. In de pers waren verhalen te horen over ‘een tijdloos verhaal’ en ‘een film voor alle tijden en leeftijden’. Hoewel de tijden waren verandert bleken de aangesneden onderwerpen nog steeds hun geldigheid te hebben voor de situatie van dit moment, blijkbaar was sinds 1968 minder verandert dan waar de musical hair in 1968 op hoopte en vooruitzag. Het theater en de heersende musical- opvattingen zouden sinds hair nooit meer hetzelfde zijn. Misschien is de uiteindelijke sleutel achter het blijvende succes van Hair: niet het tijdbeeld of de getuigenis van een generatie, maar eens en vooral de tijdloze en universele boodschap van hoop en verlangen dat het ooit toch goed komt met moeder aarde.