Tachtigers: Noodlot

Na het verschijnen van Eline Vere waren de verwachtingen rond het nieuwe boek van Louis Couperus hoog gespannen. Toen dit boek, genaamd Noodlot, in 1890 eenmaal uitkwam viel het nogal tegen. Het was een ietwat oppervlakkige roman. De stijl waarin het geschreven was, was dezelfde als die van Eline Vere namelijk psychologisch-realisme. In psychologisch-realisme overheerst de noodlotsgedachte, net als bij het naturalisme. Louis Couperus werd, hoewel hij nooit in De Nieuwe Gids heeft gepubliceerd, gerekend tot de Tachtigers, omdat zijn werk voldeed aan de principes van de Tachtigers, zoals individualisme, estheticisme enz. Noodlot gaat over een drietal mensen, dat onverbiddelijk naar de ondergang wordt gevoerd. Couperus schrijft in deze pessimistische roman over ‘ongelukkige mensen die, volgens de onherroepelijke wetten van het treurige levensspel, de illusie van een eigen wil geven en fnuiken in de hoogmoed daarvan'. Naturalistische kenmerken van Noodlot Dit boek is naturalistisch, dus zijn de kenmerken van naturalisme erin terug te vinden. Ten eerste zie je al aan de titel dat dit een naturalistisch boek is. Het noodlot is namelijk waar het in bijna alle naturalistische boeken om draait. Een ander naturalistische kenmerk is het nerveuze karakter van de hoofdpersoon, Bertie. Die nervositeit leidt bij hem tot verlangen naar verzekerd zijn van comfort om hem heen. Het plot van naturalistische romans is vaak een geschiedenis van een ontnuchtering. Zo ook in Noodlot, waar het verlangen van Bertie botst op de werkelijkheid en hij er uiteindelijk onder bezwijkt. In naturalistische romans probeert de auteur aan te tonen dat de onevenwichtige aard van de hoofdpersoon niet aan hem ligt maar aan krachten die sterker zijn dan de hemzelf. Dat zie je ook in Noodlot. Bertie wordt namelijk gedreven door het Lot, zelf kan hij er niets aan doen dat hij is zoals hij is.
"Hijzelf bleef zitten op de rand van zijn ledikant. Nog eens sloten zijn handen zich schroevend om zijn hals...Maar het deed te veel pijn, in de hersens. O God, hoe is het mogelijk, dat ik ben, als ik ben! dacht hij." Ook aan de vertelwijze zie je dat het naturalistisch is. Couperus gebruikt namelijk de hij-vorm, die vaker in naturalistische boeken gebruikt werd. Meer kenmerken van de Tachtigers vind je in de kenmerken van De Tachtigers in De Kleine Johannes van Van Eeden. Meer over Couperus vind je bij het Coster huis.