Visie over de twee stukken aan de hand van Forum (p.189-190)
Koning Oidipous & Oidipous in Kolonos
1.1 Oriëntatie 1) Naar welke uitvoering ga je? Koning Oidipous & Oidipous in Kolonos
2) Waarom heb je deze voorstelling uitgekozen? Het was verplicht voor het vak kcv. 3)a Hoe heb je je op de voorstelling voorbereid? We hebben in de klas het eerste deel (Koning Oidipous) gelezen en we hebben met de spelles van de Toneelgroep Amsterdam zelf ook scènes gespeeld. b Welk(e) hoofdstuk(ken) uit Forum of welke andere literatuur heb je doorgenomen? Alleen de tekst van het eerste deel. 1.2 Reflectie 1) Geef een zeer korte samenvatting van het stuk. In Thebe ontstaat de pest. Kreoon gaat naar Apollo om te vragen hoe ze de pest moeten verdrijven. Ze moeten de moordenaar van de vroegere koning Laios vinden. Oidipous spreekt een vloek uit over de moordenaar. Hij zegt dat diegene voor altijd moet zwerven en door niemand geholpen mag worden. Maar Oidipous blijkt zelf de moordenaar te zijn. Hij moet dus zwerven en zijn dochters gaan mee. Als Oidipous in Kolonos komt, krijgen zijn zonen in Thebe ruzie met elkaar over de macht van de stad. De ene broer pakt de macht en de andere broer, Polyneikes, komt zijn vader om hulp vragen. Oidipous spreekt een vloek uit over de broers en sterft daarna. Polyneikes gaat de oorlog aan met zijn broer. 2) Wat is je het meest opgevallen aan de voorstelling? Ik vond het licht heel raar, omdat het de hele tijd onder het decor scheen. Op een gegeven moment kwam het vanachter het publiek vandaan, zodat het hele publiek verlicht werd. Dat verbreekt de sfeer een soort en het was ook irritant. Er was geen muziek, wat het hele gebeuren behoorlijk saai maakte. 3) a Welke scène heeft de meeste indruk op je gemaakt? De scène dat Oidipous erachter komt dat hij de moordenaar van Laios is. Oidipous steekt dan zijn ogen uit. Dat is ook de enige scène waar een beetje actie in zat. b Welk personage of welke scène riep de meeste weerzin bij je op? De scène dat Teiresias in zijn blote bovenlijf een monoloog stond te houden. Ik vond
het niet zo’n fijn gezicht met dat borsthaar en toen stootte hij ook nog een oerkreet uit.
4) a Wie waren de belangrijkste personages?
Oidipous, Iokaste, Teiresias en de herder.
b Hoe zijn hun onderlinge relaties?
Iokaste en Oidipous staan eigenlijk tegenover Teiresias en de herder, omdat Teiresias en de herder de waarheid weten en Iokaste en Oidipous niet.
c Met wie heb je je tijdens het kijken geïdentificeerd?
Met niemand, want ik zit nooit in de situaties die ze beschrijven in de tragedie.
5) Welk(e) thema(‘s) kon je erin ontdekken?
Liefde & verdriet. Iokaste en Oidipous houden van elkaar, maar dat is ook het verdrietige, omdat ze zoon en moeder zijn.
6) Geef een beredeneerd oordeel over aspecten van de voorstelling.
De kostuums waren heel vreemd. Ze hadden hele felle kleuren en soms hadden ze alleen een broek aan. De bedoeling van de kostuums is mij een beetje ontgaan. Het spel was saai en langdradig door lange monologen. Ik had het gevoel dat als je iemand hetzelfde vroeg te doen, dat die het nog beter zouden kunnen doen. Het decor vond ik wel heel mooi. Heel grappig gedaan door zo’n soort plank in het midden te leggen. Het was simpel, maar voor het stuk zelf hoefde dat ook niet moeilijk te worden.
Rex
1.1 Oriëntatie 1) Naar welke uitvoering ga je? Rex. 2) Waarom heb je deze voorstelling uitgekozen? Verplicht. 3) a Hoe heb je je op de voorstelling voorbereid? Ik heb van de ouderwetse tragedie het eerste deel gelezen, maar dit was wel de moderne versie ervan. b Welk(e) hoofdstuk(ken) uit Forum of welke andere literatuur heb je doorgenomen? Alleen dan het eerste deel van de ouderwetse versie. 1.2 Reflectie 1) Geef een zeer korte samenvatting van het stuk. Joke krijgt een verhouding met haar leraar psychologie: Laurens.ze krijgt een kind en moet dat afstaan, omdat anders de baan en gezin van Laurens op het spel staat. Via de kerk wordt het kind geadopteerd en heet Rex. Maar Rex voelt zich niet thuis bij zijn pleegouders. Dan hoort hij een gesprek over zijn adoptie en loopt weg van huis. In de tussentijd is Joke lerares geworden op de universiteit, waar Laurens hoogleraar is geworden. Rex meldt zich aan op de universiteit en wordt verliefd op Joke en Joke op hem. Dan gaan ze met elkaar naar bed. Door een misverstand komt Rex erachter dat Joke zijn moeder is en dan is het afgelopen. 2) Wat is je het meest opgevallen aan de voorstelling? Aan het einde toen Rex erachter kwam dat Joke zijn moeder was, kwam er een soort bliksemschicht, de platen vielen uit elkaar en een donder klonk door de schouwburg. Dat vond ik echt supertof. Je zit helemaal in het verhaal en dan ineens zo’n uitbarsting. 3) a Welke scène heeft de meeste indruk op je gemaakt? De scène waarin Joke haar kindje af moet staan. Het kindje kan alleen niet tegen flesvoeding en Joke moet dan borstvoeding geven. Dan zingt ze zo’n zielig liedje met ‘het kindje’ in haar armen. Dat vond ik een hele mooie scène. b Welk personage of welke scène riep de meeste weerzin bij je op? Laurens vond ik een sukkel. Hij liet Joke haar kindje afstaan om zijn eigen leven te behouden. Hij bedroog zijn vrouw door een verhouding met Joke te beginnen. Ik vind dat je dan van je vrouw moet scheiden en voor Joke kiezen en niet van beide vrouwen profiteren. 4) a Wie waren de belangrijkste personages? Rex, Joke en Laurens. b Hoe zijn hun onderlinge relaties? Rex is de zoon van Joke en Laurens, die weer een relatie met elkaar hebben. c Met wie heb je je tijdens het kijken geïdentificeerd? Met niemand. Ik zit gelukkig niet in zo’n situatie. 5) Welk(e) thema(‘s) kon je erin ontdekken? Liefde en bedrog. Joke houdt van Rex en Laurens, en Rex en Laurens houden van Joke. Laurens bedriegt zijn vrouw. 6) Geef een beredeneerd oordeel over aspecten van de voorstelling. Het licht vond ik mooi, omdat er steeds verschillende kleuren in werden gebruikt. Op het toneel stonden 3 grote ‘platen’, waar het licht op scheen. Daarom was het decor goed gekozen, ook met de glazen loopplanken in het midden. Het spel vond ik grappig. Er werd ook humor in gestopt, terwijl het van oorsprong een tragedie is. Ik vond de zang heel goed in combinatie met hard/zacht en hoog/laag. Ik dacht dan zelf: die hoge toon haalt ze nooit, en dan ineens was die er wel. De regisseur heeft het goed gedaan, vind ik, omdat ik het goed overzichtelijk vond op het toneel. De kostuums waren niet speciaal, het was gewone dagelijkse kleding. Vergelijking tussen Oidipous en Rex Ik vond de Rex veel mooier dan de Oidipous Tyrannos. Het was veel moderner. Ik vond de Oidipous saai en langdradig door de lange monologen, die totaal niet overtuigend waren. Je moest te veel op innerlijke actie letten. Wat mij ook opviel, was dat bij Oidipous de vader van Oidipous door hemzelf vermoord was en dus in het hele toneelstuk niet speelde. Bij Rex leefde Laurens gewoon nog. Je werd bij Oidipous ook helemaal niet opgenomen in het verhaal, terwijl bij Rex je het hele verhaal kon volgen, snappen en ook nog leuk vinden. Het was veel beter te begrijpen, zonder daar al te veel moeite voor te doen. Als dat wel moet is de lol van het toneelstuk eraf, vind ik. Een heel vervelend punt van Oidipous vond ik dat het hele toneelstuk bestond uit tekst van lange monologen. Bij Rex was er muziek en heel veel zang. Dat vond ik veel mooier. Dat vertelt je ook veel hoe iemand zich voelt en bij Oidipous moest je dat zelf maar bedenken door heel goed op gezichtsuitdrukking te letten. Ik hou er zelf van als er veel afwisseling in een toneelstuk zit, zoals zang en dans. De tekst vind ik minder belangrijk. Daarom ben ik ook meer een musicalmens dan een mens voor de toneelstukken over tragedies. Ik heb me behoorlijk verveeld bij Oidipous, wat de rest van de klassen waarschijnlijk ook heeft gedaan, maar bij Rex heb ik echt heel veel plezier gehad aan het toneelstuk in plaats van aan mijn overbuurman, die op ons zat te schelden! Spelles toneelgroep Amsterdam De spelles van de toneelgroep Amsterdam was achteraf gezien wel leuk, omdat je wist waar je op moest letten. Anders was het helemaal langdradig geweest. We hadden met de spelles zelf ook scènes gespeeld van de Oidipous en die kon je tijdens het toneelstuk meezeggen. Dat zag je dus ook iedereen doen! Een voorbeeld waarom de spelles goed was, was de innerlijke actie. Die vrouw die ons dan les gaf, zei dat dat heel belangrijk was en dat wij dat ook moesten laten zien. Als ze dat er niet bij had gezegd, had ik dat nooit opgemerkt. Belangrijkste vragen bij het lezen Vraag 1:Let op de dramatische ironie. Waar komt die naar voren in deze passage? Eerst is het belangrijk om te weten wat dramatische ironie eigenlijk is. Dramatische ironie is als jij als lezer/kijker weet wat er gaat gebeuren, terwijl de hoofdpersoon dat nog niet doorheeft. Een goed voorbeeld is in een misdaadserie, als jij een moordenaar ziet staan die jouw hoofdpersoon wil vermoorden en de hoofdpersoon loopt recht op hem af. Je wil dan eigenlijk zeggen: ga ergens anders heen, maar de hoofdpersoon hoort dat natuurlijk niet. Bij Oidipous is dat het geval dat jij al weet dat Oidipous Laios heeft vermoord en een verhouding met zijn moeder heeft, terwijl hij daar nog geen idee van heeft. Dan zou je tegen Oidipous willen zeggen dat hij de waarheid van zichzelf nooit moet achterhalen, maar hij doet dat natuurlijk wel. Hij spreekt dan een vloek uit over degene die Laios heeft vermoord, terwijl hij dus eigenlijk een vloek over zichzelf uitspreekt. Vraag 2:Let op wie er op het toneel zijn: Als er maar drie acteurs waren, wie moet dan welke rol(len) hebben gespeeld? Acteur 1: Koor, Iokaste, herder, Kreoon. Acteur 2: Oidipous Acteur 3: Teiresias, bode, priester, dienaar. Deze keuze heb ik gemaakt, omdat de mensen die dus vier verschillende personages moeten spelen, geen monologen met elkaar hebben. Daarom kunnen ze alledrie verschillende rollen spelen. Alleen Oidipous is steeds op het toneel, dus daar kan maar 1 acteur voor worden ingezet. Vraag 3:Let ook op waar ze vandaan komen: Komt iemand van links of van rechts (van het platteland of uit de stad?) Oidipous komt meestal uit zijn paleis, dus de stad. Iokaste komt ook uit het paleis. Kreoon komt uit de stad. Bode en herder van het platteland. Dienaar komt uit het paleis. (stad) (land) Vraag 4:’De personages die Sofokles neerzet, zijn heldhaftig, koninklijk en onverzettelijk. In verblinding en in het besef dat zij een tragische misstap hebben begaan staan ze machteloos tegenover de macht der goden.’ In hoeverre klopt deze beschrijving van de personages in Oidipous Tyrannos? Het klopt voor een gedeelte. Oidipous is heldhaftig, koninklijk en onverzettelijk, omdat hij zich niet van de wijs laat brengen en zijn idee om te achterhalen wie hij is doorzet. In het begin weet Oidipous nog niet dat hij een tragische misstap heeft begaan, maar Oidipous staat wel machteloos tegenover de macht van de goden.
Praktische opdracht
Russell Crowe Oidipous Als praktische opdracht heb ik gekozen voor de karakterisering van Oidipous en een vergelijking van een ander persoon. Ik heb gekozen voor Russell Crowe uit de Gladiator. Eerst zal ik de karakterbeschrijving zoals ik vind van Oidipous geven. Ik vind Oidipous een vechter voor rechtvaardigheid. Hij wil alles doen om de pest in Thebe te verhelpen. Daarom stuurt hij Kreoon naar het orakel. Hij is onwetend over zijn achtergrond en daarom spreekt hij een vloek uit over de moordenaar van Laios. Hij lokt zichzelf dus eigenlijk in de val. Hij wil van Teiresias precies de waarheid weten wat hij ziet met zijn blinde ogen. Ik vind Oidipous een trotse man, die in zijn hart heel goed is, maar door het noodlot is getroffen. Zijn karakter verandert in het verhaal. Hij wordt een verbitterde man, die zijn dochters met zich mee laat gaan om hem te helpen. Ik heb Russell Crowe gekozen, omdat hij een vriendelijke uitstraling heeft, maar in zijn rol in de Gladiator wordt hij een trotse man en de blik die hij dan in zijn ogen heeft, vind ik typisch voor Oidipous. Ik heb hier twee plaatjes bij gedaan om te laten zien hoe het karakter kan veranderen van dezelfde persoon zoals ook te zien was bij Oidipous. Russell Crowe is een best knappe man, die in behoorlijk wat films heeft gespeeld. Hij is heel veelzijdig in zijn rollen, vind ik. Daarom vind ik hem bij Oidipous passen. De eerste naam die bij mij opkwam, was die van hem. Vooral door zijn rol in de Gladiator, waar hij alles doet om uit zijn gevangenschap te komen door gladiator te worden. Hij toont dan ook zijn zwakheid door te gaan huilen midden in de arena om zijn vrouw en zoontje. Dat zie je bij Oidipous ook. Hij houdt veel van Iokaste, maar kan niet leven met het idee dat hij getrouwd is met zijn moeder. Hij is dus een trotse man, maar heeft ook zijn zwakheden. Het uiterlijk van Oidipous in het toneelstuk van de Toneelgroep Amsterdam vond ik niet zo goed gekozen, omdat het te soft was voor het karakter van Oidipous. Hij is een sterke man, die toevallig een rotleven heeft toebedeeld gekregen. Maar de man in het toneelstuk had wat langer donker haar en zijn stem vond ik er ook niet bij passen. Ik heb juist Russell Crowe gekozen, omdat hij zo’n trotse uitstraling heeft, kort haar, brede schouders. Alleen zijn stem heb ik dan niet gehoord, al kon hij in de Gladiator behoorlijk schreeuwen. In de Gladiator was Russell Crowe in een zwakke positie, maar gaf wel de leiding aan al de andere gladiatoren, die heel bang waren. Hij zette door om zijn leven te redden. Dat doet Oidipous eigenlijk ook wel. Hij houdt zich aan de vloek die hij zelf heeft uitgesproken, al is het veel verleidelijker om dat niet te doen. Dus zelfs in moeilijke periodes houden deze mannen zich staande. Op het plaatje hiernaast is te zien hoe trots Russell Crowe uit zijn ogen kijkt met het grote amfitheater voor zich. De naam vind ik ook goed gekozen in de film. Maximus. Het is eigenlijk best een ouderwetse naam in een moderne film en Oidipous is nou ook niet echt van deze tijd. Eigenlijk heb ik Russell Crowe niet gekozen om zijn persoon in het dagelijkse leven, maar om zijn rol in de Gladiator. Dit was dus mijn praktische opdracht van het theaterverslag. Indruk De indruk die de producties op mij gemaakt hebben is wel positief. De eerste productie bezorgde mij onlustgevoelens, maar dat kwam niet echt door het toneelstuk, maar door de verveling. De tweede productie was veel beter. Je voelde een soort weerzin tegen Laurens. Dat had ik tenminste. Je denkt er nog vaker over na. Ook de liedjes die Joke zong, heel gevoelig. Je leeft echt mee met haar en wordt opgenomen in het verhaal. De zuivering (katharsis) vond ik wel meevallen, omdat het toch niet de bedoeling is dat je heel hard gaat lachen, huilen of schreeuwen. Dus die gevoelens heb je alleen maar in jezelf. Je had meer een drang om er met iemand over te praten, maar echt een zuivering was er niet. Ik vond bij Rex dat de dramatische ironie heel erg was. Je wist dat Joke zijn moeder was, maar je ziet ze wel verliefd worden. Dan heb je wel zoiets van : nee! Angst was niet echt in verwerkt in de musical. Dat verwacht je ook niet als je gezellig een avondje uitgaat. Maar medelijden werd er wel in opgewekt. Ze lieten Joke hele gevoelige liedjes zingen, zodat je echt met haar meeleeft en medelijden met haar hebt. Dus in beide producties wordt er geen angst opgewekt, in Oidipous geen medelijden, in Rex wel. En de zuivering was er bij beide uitvoeringen niet. Ik vond het heel erg leuk om naar de uitvoeringen te gaan. Want ik weet in ieder geval zeker dat ik zelf nooit naar zo’n toneelstuk als Oidipous van de Toneelgroep Amsterdam hoef te gaan, want dat vind ik zonde van mijn geld! Nawoord Ik vond het heel leuk om naar de toneelstukken te gaan ook al was Oidipous niet echt wat we er van verwacht hadden. Maar Rex maakte alweer een hoop goed. Het verslag vond ik ook best leuk, want je gaat er nog iets dieper op in. Je denkt er toch weer een tweede keer over na. Het was heel gezellig om dit te doen met je klasgenoten. Je gaat op eigen initiatief toch niet naar zo’n avond met je hele klas. Dat vond ik wel tof. Met z’n allen door Utrecht wandelen. Heel leuk. Wat ik alweer geleerd heb van dit verslag is dat je er echt op tijd mee moet beginnen. Dat viel eigenlijk wel weer tegen. Ik heb er best wel wat tijd in gestoken en er gaat altijd wel iets mis, of je vergeet iets erbij te doen. Dat is dus wel handig als je dat leert ook in verband met de Tweede Fase. Ik hoop dat Medusa ook een musical-achtig iets is, want dat zorgt voor iets meer afwisseling en dat er in ieder geval een pauze is!
1.1 Oriëntatie 1) Naar welke uitvoering ga je? Koning Oidipous & Oidipous in Kolonos
2) Waarom heb je deze voorstelling uitgekozen? Het was verplicht voor het vak kcv. 3)a Hoe heb je je op de voorstelling voorbereid? We hebben in de klas het eerste deel (Koning Oidipous) gelezen en we hebben met de spelles van de Toneelgroep Amsterdam zelf ook scènes gespeeld. b Welk(e) hoofdstuk(ken) uit Forum of welke andere literatuur heb je doorgenomen? Alleen de tekst van het eerste deel. 1.2 Reflectie 1) Geef een zeer korte samenvatting van het stuk. In Thebe ontstaat de pest. Kreoon gaat naar Apollo om te vragen hoe ze de pest moeten verdrijven. Ze moeten de moordenaar van de vroegere koning Laios vinden. Oidipous spreekt een vloek uit over de moordenaar. Hij zegt dat diegene voor altijd moet zwerven en door niemand geholpen mag worden. Maar Oidipous blijkt zelf de moordenaar te zijn. Hij moet dus zwerven en zijn dochters gaan mee. Als Oidipous in Kolonos komt, krijgen zijn zonen in Thebe ruzie met elkaar over de macht van de stad. De ene broer pakt de macht en de andere broer, Polyneikes, komt zijn vader om hulp vragen. Oidipous spreekt een vloek uit over de broers en sterft daarna. Polyneikes gaat de oorlog aan met zijn broer. 2) Wat is je het meest opgevallen aan de voorstelling? Ik vond het licht heel raar, omdat het de hele tijd onder het decor scheen. Op een gegeven moment kwam het vanachter het publiek vandaan, zodat het hele publiek verlicht werd. Dat verbreekt de sfeer een soort en het was ook irritant. Er was geen muziek, wat het hele gebeuren behoorlijk saai maakte. 3) a Welke scène heeft de meeste indruk op je gemaakt? De scène dat Oidipous erachter komt dat hij de moordenaar van Laios is. Oidipous steekt dan zijn ogen uit. Dat is ook de enige scène waar een beetje actie in zat. b Welk personage of welke scène riep de meeste weerzin bij je op? De scène dat Teiresias in zijn blote bovenlijf een monoloog stond te houden. Ik vond
1.1 Oriëntatie 1) Naar welke uitvoering ga je? Rex. 2) Waarom heb je deze voorstelling uitgekozen? Verplicht. 3) a Hoe heb je je op de voorstelling voorbereid? Ik heb van de ouderwetse tragedie het eerste deel gelezen, maar dit was wel de moderne versie ervan. b Welk(e) hoofdstuk(ken) uit Forum of welke andere literatuur heb je doorgenomen? Alleen dan het eerste deel van de ouderwetse versie. 1.2 Reflectie 1) Geef een zeer korte samenvatting van het stuk. Joke krijgt een verhouding met haar leraar psychologie: Laurens.ze krijgt een kind en moet dat afstaan, omdat anders de baan en gezin van Laurens op het spel staat. Via de kerk wordt het kind geadopteerd en heet Rex. Maar Rex voelt zich niet thuis bij zijn pleegouders. Dan hoort hij een gesprek over zijn adoptie en loopt weg van huis. In de tussentijd is Joke lerares geworden op de universiteit, waar Laurens hoogleraar is geworden. Rex meldt zich aan op de universiteit en wordt verliefd op Joke en Joke op hem. Dan gaan ze met elkaar naar bed. Door een misverstand komt Rex erachter dat Joke zijn moeder is en dan is het afgelopen. 2) Wat is je het meest opgevallen aan de voorstelling? Aan het einde toen Rex erachter kwam dat Joke zijn moeder was, kwam er een soort bliksemschicht, de platen vielen uit elkaar en een donder klonk door de schouwburg. Dat vond ik echt supertof. Je zit helemaal in het verhaal en dan ineens zo’n uitbarsting. 3) a Welke scène heeft de meeste indruk op je gemaakt? De scène waarin Joke haar kindje af moet staan. Het kindje kan alleen niet tegen flesvoeding en Joke moet dan borstvoeding geven. Dan zingt ze zo’n zielig liedje met ‘het kindje’ in haar armen. Dat vond ik een hele mooie scène. b Welk personage of welke scène riep de meeste weerzin bij je op? Laurens vond ik een sukkel. Hij liet Joke haar kindje afstaan om zijn eigen leven te behouden. Hij bedroog zijn vrouw door een verhouding met Joke te beginnen. Ik vind dat je dan van je vrouw moet scheiden en voor Joke kiezen en niet van beide vrouwen profiteren. 4) a Wie waren de belangrijkste personages? Rex, Joke en Laurens. b Hoe zijn hun onderlinge relaties? Rex is de zoon van Joke en Laurens, die weer een relatie met elkaar hebben. c Met wie heb je je tijdens het kijken geïdentificeerd? Met niemand. Ik zit gelukkig niet in zo’n situatie. 5) Welk(e) thema(‘s) kon je erin ontdekken? Liefde en bedrog. Joke houdt van Rex en Laurens, en Rex en Laurens houden van Joke. Laurens bedriegt zijn vrouw. 6) Geef een beredeneerd oordeel over aspecten van de voorstelling. Het licht vond ik mooi, omdat er steeds verschillende kleuren in werden gebruikt. Op het toneel stonden 3 grote ‘platen’, waar het licht op scheen. Daarom was het decor goed gekozen, ook met de glazen loopplanken in het midden. Het spel vond ik grappig. Er werd ook humor in gestopt, terwijl het van oorsprong een tragedie is. Ik vond de zang heel goed in combinatie met hard/zacht en hoog/laag. Ik dacht dan zelf: die hoge toon haalt ze nooit, en dan ineens was die er wel. De regisseur heeft het goed gedaan, vind ik, omdat ik het goed overzichtelijk vond op het toneel. De kostuums waren niet speciaal, het was gewone dagelijkse kleding. Vergelijking tussen Oidipous en Rex Ik vond de Rex veel mooier dan de Oidipous Tyrannos. Het was veel moderner. Ik vond de Oidipous saai en langdradig door de lange monologen, die totaal niet overtuigend waren. Je moest te veel op innerlijke actie letten. Wat mij ook opviel, was dat bij Oidipous de vader van Oidipous door hemzelf vermoord was en dus in het hele toneelstuk niet speelde. Bij Rex leefde Laurens gewoon nog. Je werd bij Oidipous ook helemaal niet opgenomen in het verhaal, terwijl bij Rex je het hele verhaal kon volgen, snappen en ook nog leuk vinden. Het was veel beter te begrijpen, zonder daar al te veel moeite voor te doen. Als dat wel moet is de lol van het toneelstuk eraf, vind ik. Een heel vervelend punt van Oidipous vond ik dat het hele toneelstuk bestond uit tekst van lange monologen. Bij Rex was er muziek en heel veel zang. Dat vond ik veel mooier. Dat vertelt je ook veel hoe iemand zich voelt en bij Oidipous moest je dat zelf maar bedenken door heel goed op gezichtsuitdrukking te letten. Ik hou er zelf van als er veel afwisseling in een toneelstuk zit, zoals zang en dans. De tekst vind ik minder belangrijk. Daarom ben ik ook meer een musicalmens dan een mens voor de toneelstukken over tragedies. Ik heb me behoorlijk verveeld bij Oidipous, wat de rest van de klassen waarschijnlijk ook heeft gedaan, maar bij Rex heb ik echt heel veel plezier gehad aan het toneelstuk in plaats van aan mijn overbuurman, die op ons zat te schelden! Spelles toneelgroep Amsterdam De spelles van de toneelgroep Amsterdam was achteraf gezien wel leuk, omdat je wist waar je op moest letten. Anders was het helemaal langdradig geweest. We hadden met de spelles zelf ook scènes gespeeld van de Oidipous en die kon je tijdens het toneelstuk meezeggen. Dat zag je dus ook iedereen doen! Een voorbeeld waarom de spelles goed was, was de innerlijke actie. Die vrouw die ons dan les gaf, zei dat dat heel belangrijk was en dat wij dat ook moesten laten zien. Als ze dat er niet bij had gezegd, had ik dat nooit opgemerkt. Belangrijkste vragen bij het lezen Vraag 1:Let op de dramatische ironie. Waar komt die naar voren in deze passage? Eerst is het belangrijk om te weten wat dramatische ironie eigenlijk is. Dramatische ironie is als jij als lezer/kijker weet wat er gaat gebeuren, terwijl de hoofdpersoon dat nog niet doorheeft. Een goed voorbeeld is in een misdaadserie, als jij een moordenaar ziet staan die jouw hoofdpersoon wil vermoorden en de hoofdpersoon loopt recht op hem af. Je wil dan eigenlijk zeggen: ga ergens anders heen, maar de hoofdpersoon hoort dat natuurlijk niet. Bij Oidipous is dat het geval dat jij al weet dat Oidipous Laios heeft vermoord en een verhouding met zijn moeder heeft, terwijl hij daar nog geen idee van heeft. Dan zou je tegen Oidipous willen zeggen dat hij de waarheid van zichzelf nooit moet achterhalen, maar hij doet dat natuurlijk wel. Hij spreekt dan een vloek uit over degene die Laios heeft vermoord, terwijl hij dus eigenlijk een vloek over zichzelf uitspreekt. Vraag 2:Let op wie er op het toneel zijn: Als er maar drie acteurs waren, wie moet dan welke rol(len) hebben gespeeld? Acteur 1: Koor, Iokaste, herder, Kreoon. Acteur 2: Oidipous Acteur 3: Teiresias, bode, priester, dienaar. Deze keuze heb ik gemaakt, omdat de mensen die dus vier verschillende personages moeten spelen, geen monologen met elkaar hebben. Daarom kunnen ze alledrie verschillende rollen spelen. Alleen Oidipous is steeds op het toneel, dus daar kan maar 1 acteur voor worden ingezet. Vraag 3:Let ook op waar ze vandaan komen: Komt iemand van links of van rechts (van het platteland of uit de stad?) Oidipous komt meestal uit zijn paleis, dus de stad. Iokaste komt ook uit het paleis. Kreoon komt uit de stad. Bode en herder van het platteland. Dienaar komt uit het paleis. (stad) (land) Vraag 4:’De personages die Sofokles neerzet, zijn heldhaftig, koninklijk en onverzettelijk. In verblinding en in het besef dat zij een tragische misstap hebben begaan staan ze machteloos tegenover de macht der goden.’ In hoeverre klopt deze beschrijving van de personages in Oidipous Tyrannos? Het klopt voor een gedeelte. Oidipous is heldhaftig, koninklijk en onverzettelijk, omdat hij zich niet van de wijs laat brengen en zijn idee om te achterhalen wie hij is doorzet. In het begin weet Oidipous nog niet dat hij een tragische misstap heeft begaan, maar Oidipous staat wel machteloos tegenover de macht van de goden.
Russell Crowe Oidipous Als praktische opdracht heb ik gekozen voor de karakterisering van Oidipous en een vergelijking van een ander persoon. Ik heb gekozen voor Russell Crowe uit de Gladiator. Eerst zal ik de karakterbeschrijving zoals ik vind van Oidipous geven. Ik vind Oidipous een vechter voor rechtvaardigheid. Hij wil alles doen om de pest in Thebe te verhelpen. Daarom stuurt hij Kreoon naar het orakel. Hij is onwetend over zijn achtergrond en daarom spreekt hij een vloek uit over de moordenaar van Laios. Hij lokt zichzelf dus eigenlijk in de val. Hij wil van Teiresias precies de waarheid weten wat hij ziet met zijn blinde ogen. Ik vind Oidipous een trotse man, die in zijn hart heel goed is, maar door het noodlot is getroffen. Zijn karakter verandert in het verhaal. Hij wordt een verbitterde man, die zijn dochters met zich mee laat gaan om hem te helpen. Ik heb Russell Crowe gekozen, omdat hij een vriendelijke uitstraling heeft, maar in zijn rol in de Gladiator wordt hij een trotse man en de blik die hij dan in zijn ogen heeft, vind ik typisch voor Oidipous. Ik heb hier twee plaatjes bij gedaan om te laten zien hoe het karakter kan veranderen van dezelfde persoon zoals ook te zien was bij Oidipous. Russell Crowe is een best knappe man, die in behoorlijk wat films heeft gespeeld. Hij is heel veelzijdig in zijn rollen, vind ik. Daarom vind ik hem bij Oidipous passen. De eerste naam die bij mij opkwam, was die van hem. Vooral door zijn rol in de Gladiator, waar hij alles doet om uit zijn gevangenschap te komen door gladiator te worden. Hij toont dan ook zijn zwakheid door te gaan huilen midden in de arena om zijn vrouw en zoontje. Dat zie je bij Oidipous ook. Hij houdt veel van Iokaste, maar kan niet leven met het idee dat hij getrouwd is met zijn moeder. Hij is dus een trotse man, maar heeft ook zijn zwakheden. Het uiterlijk van Oidipous in het toneelstuk van de Toneelgroep Amsterdam vond ik niet zo goed gekozen, omdat het te soft was voor het karakter van Oidipous. Hij is een sterke man, die toevallig een rotleven heeft toebedeeld gekregen. Maar de man in het toneelstuk had wat langer donker haar en zijn stem vond ik er ook niet bij passen. Ik heb juist Russell Crowe gekozen, omdat hij zo’n trotse uitstraling heeft, kort haar, brede schouders. Alleen zijn stem heb ik dan niet gehoord, al kon hij in de Gladiator behoorlijk schreeuwen. In de Gladiator was Russell Crowe in een zwakke positie, maar gaf wel de leiding aan al de andere gladiatoren, die heel bang waren. Hij zette door om zijn leven te redden. Dat doet Oidipous eigenlijk ook wel. Hij houdt zich aan de vloek die hij zelf heeft uitgesproken, al is het veel verleidelijker om dat niet te doen. Dus zelfs in moeilijke periodes houden deze mannen zich staande. Op het plaatje hiernaast is te zien hoe trots Russell Crowe uit zijn ogen kijkt met het grote amfitheater voor zich. De naam vind ik ook goed gekozen in de film. Maximus. Het is eigenlijk best een ouderwetse naam in een moderne film en Oidipous is nou ook niet echt van deze tijd. Eigenlijk heb ik Russell Crowe niet gekozen om zijn persoon in het dagelijkse leven, maar om zijn rol in de Gladiator. Dit was dus mijn praktische opdracht van het theaterverslag. Indruk De indruk die de producties op mij gemaakt hebben is wel positief. De eerste productie bezorgde mij onlustgevoelens, maar dat kwam niet echt door het toneelstuk, maar door de verveling. De tweede productie was veel beter. Je voelde een soort weerzin tegen Laurens. Dat had ik tenminste. Je denkt er nog vaker over na. Ook de liedjes die Joke zong, heel gevoelig. Je leeft echt mee met haar en wordt opgenomen in het verhaal. De zuivering (katharsis) vond ik wel meevallen, omdat het toch niet de bedoeling is dat je heel hard gaat lachen, huilen of schreeuwen. Dus die gevoelens heb je alleen maar in jezelf. Je had meer een drang om er met iemand over te praten, maar echt een zuivering was er niet. Ik vond bij Rex dat de dramatische ironie heel erg was. Je wist dat Joke zijn moeder was, maar je ziet ze wel verliefd worden. Dan heb je wel zoiets van : nee! Angst was niet echt in verwerkt in de musical. Dat verwacht je ook niet als je gezellig een avondje uitgaat. Maar medelijden werd er wel in opgewekt. Ze lieten Joke hele gevoelige liedjes zingen, zodat je echt met haar meeleeft en medelijden met haar hebt. Dus in beide producties wordt er geen angst opgewekt, in Oidipous geen medelijden, in Rex wel. En de zuivering was er bij beide uitvoeringen niet. Ik vond het heel erg leuk om naar de uitvoeringen te gaan. Want ik weet in ieder geval zeker dat ik zelf nooit naar zo’n toneelstuk als Oidipous van de Toneelgroep Amsterdam hoef te gaan, want dat vind ik zonde van mijn geld! Nawoord Ik vond het heel leuk om naar de toneelstukken te gaan ook al was Oidipous niet echt wat we er van verwacht hadden. Maar Rex maakte alweer een hoop goed. Het verslag vond ik ook best leuk, want je gaat er nog iets dieper op in. Je denkt er toch weer een tweede keer over na. Het was heel gezellig om dit te doen met je klasgenoten. Je gaat op eigen initiatief toch niet naar zo’n avond met je hele klas. Dat vond ik wel tof. Met z’n allen door Utrecht wandelen. Heel leuk. Wat ik alweer geleerd heb van dit verslag is dat je er echt op tijd mee moet beginnen. Dat viel eigenlijk wel weer tegen. Ik heb er best wel wat tijd in gestoken en er gaat altijd wel iets mis, of je vergeet iets erbij te doen. Dat is dus wel handig als je dat leert ook in verband met de Tweede Fase. Ik hoop dat Medusa ook een musical-achtig iets is, want dat zorgt voor iets meer afwisseling en dat er in ieder geval een pauze is!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden