Egypte

Ligging en Reliëf
Egypte strekt zich over twee continenten uit. Het grootste gedeelte v.h. grondgebied bevindt zich in Afrika (N.O.) en het schiereiland Sinai ligt in Azië Officiële naam: al-Gumhuuriyya al-Misriyya al-Arabiyya (Misr); Arabische republiek Egypte (ET). Ligging: tussen 22° en 31° 40’ NB en 24° 50’ en 37° OL. Egypte is een betrekkelijk groot land ongeveer 27x zo groot als Nederland. Het heeft een oppervlakte van 1.001.449 km2 en Cairo is de hoofdstad. Buurlanden van Egypte zijn: • In het noord oosten Israël. • In het westen Libië. • In het zuiden Sudan. In het Noorden grenst het aan de Middellandse Zee en het grootste gedeelte van de oostelijke zijde van Egypte grenst aan de rode zee. Van Egypte wordt ook wel eens gezegd: ”Egypte is geen land maar een rivier”. Dat het hier over de rivier de Nijl gaat zal iedereen haast wel bekend zijn. De Nijl komt Egypte binnen in het zuiden bij de grens met Soedan en stroomt helemaal door tot aan de Middellandse Zee, de natuurlijke grens in het noorden van Egypte. Ten Oosten van de Nijl bevind zich de oostelijke of Arabische woestijn en ten westen van de Nijl strekt zich de westelijke of Libische woestijn uit. Omdat Egypte voornamelijk uit woestijn bestaat bevinden de steden zich allemaal in het Nijl-dal. Hier is de grond vruchtbaar, kan men gewassen verbouwen en kunnen de inwoners over water beschikken. In het Noorden van Egypte ter hoogte van Cairo bevindt zich de Nijl delta, het gebied waar de rivier de Nijl in verscheidene vertakkingen uitmond in de Middellandse Zee. Verder zijn er ook nog een paar Oasen in de westelijke woestijn. In de Oostelijke woestijn ligt evenwijdig met de kust een ruwe berg keten, met toppen van meer dan 1500 meter. De hoogste top alhier is de Dzjebel Sjaijib, deze reikt tot een hoogte van 2187 meter. De Sinai woestijn is een schiereiland dat door middel van het Suez kanaal en de Golf van Suez gescheiden wordt van de Oostelijke woestijn en de Nijl Delta. Het gebied heeft een driehoekige vorm. Het plateau is hier het hoogst in het zuiden. De hoogste top op het plateau en de hoogste van heel Egypte is de Dzjebel Katherina, deze heeft een hoogte van 2641 meter. Geologie
We kunnen Egypte geologisch duiden in de woestijn gebieden namelijk de oostelijke en westelijke woestijn, de Nijl en de Nijl vallei, de Delta en de Sinas. Ten oosten en ten westen van de Nijl vallei bevindt zich woestijn. De Nijl deelt de woestijn op in de oostelijke en de westelijke woestijn. De westelijke woestijn wordt ook wel Libische woestijn genoemd en de oostelijke de Arabische woestijn. Beide woestijnen maken deel uit van de Sahara maar hebben ieder een eigen karakter. De westelijke woestijn

Deze woestijn is een van de droogste gebieden op aarde en beslaat twee derde van het Egyptische grondgebied. Hij bestaat uit een aaneenschakeling van plateaus en omvat Kattaradepressie, (munkhafad al-Qattarah) een zout woestijn waar menselijk leven uitgesloten in. Het diepste punt in dit gebied ligt 133 meter onder het zee niveau. Het woestijn landschap bestaat voornamelijk uit heuvels en zandduinen. Diep onder deze onherbergzame zand vlakte is er echter een uitgestrekte voorraad zoet water aanwezig die in de Oases het aard oppervlak raakt. Hier bevinden zich zoet water bronnen die het leven in de Oase Mogelijk maakt. De oostelijke woestijn
De oostelijke woestijn heeft een ander karakter. Het is er vochtiger dan in de westelijke woestijn en het bevat delfstoffen. Hier treffen we lang uitgestrekte bergketens aan. Het landschap ziet er ruig uit en door erosie en de afwatering van de bergen is hier een netwerk van wadi’s ontstaan. Deze wadi’s zijn uitgesleten in de zachtere sedimentaire hooglanden aan weerszijden van de bergketens. De wadi’s monden uit in de Nijl en de Rode zee. In de bergen vindt men fossielen in de kalksteen die aantonen dat dit gebied ooit zeebodem is geweest. Sinai
De Sinai is een schiereiland waar het landschap zoals in de oostelijke woestijn zich voortzet. In het zuiden worden de hoogte verschillen groter en het rotslandschap indrukwekkender. Vulkanische gesteenten, kalk- en zandsteen, zorgen voor kleurrijke contrasten van rood groen en geel. Egypte is hier op zijn mooist. In het zuiden van het schiereiland bevindt zich de berg Dzjebel katarina die 2641 meter hoog is. Het centrale plateau van de Sinai loopt noord waards af in de richting van
wadi al-‘Arisch. Een derde van het totale aardoppervlak van Egypte bestaat uit Nubische zandsteen. Deze bodem strekt zich uit over de zuidelijke gedeelten van zowel de westelijke als de oostelijke woestijn. Het midden van de woestijnen bevat kalksteen afzettingen uit de Eolische tijd (van 38.000.000 tot 54.000.000 jaar oud). Dit gesteente komt ook in centraal Sinai voor en beslaat samen met de zandsteen uit dit tijdperk een vijfde van het landpunt. In het noorden van de westelijke woestijn treft men kalksteen aan uit het Mio cene tijdperk (7.000.000 tot 26.000.000 jaar oud). Last but not least............ De Nijl
Als een juweel ligt de Nijl tussen de onherbergzame woestijnen. De Nijl is de levensader van het land. Het water maakt de grond vruchtbaar. Mens dier en plant zijn van de Nijl afhankelijk. De Nijl maakt het leven in de woestijn mogelijk. De Nijl stroomt Egypte binnen vanuit het zuiden iets ten noorden van de Wadi-halfa en stroomt zo verder noordwaarts richting de Middellandse Zee. De Nijl is in Egypte 1450 kilometer lang. Als een blauwgroen- bruin- geel lint slingert de rivier van zuid naar noord. Ter hoogte van Cairo splitst de rivier zich op in twee vertakkingen (vroeger waren het er zeven). Het gebied tussen Cairo en het uitmonden van de Nijl in de Middellandse Zee noemen we de Delta. De Nijl kent twee bronrivieren, de witte en de blauwe Nijl. Deze vloeien samen bij Khartoum, de hoofdstad van Soedan. Door de lengte van de witte Nijl lijkt deze de belangrijkste waterbron maar dit is gezichtsbedrog. 80% van het Nijl water is afkomstig van de blauwe Nijl, die ontspringt in het Taan meer, op de Egyptische hoogvlakten. Als in de late lente de moesson regens beginnen te vallen en de sneeuw op de bergtoppen smelt, zwelt de blauwe Nijl aan tot een voortrazende water massa die tonnen vruchtbare aarde en organische stoffen de Soedanese laagvlakten insleurd; het beroemde slib. Het water in de blauwe Nijl is in die periode zo onstuimig dat hij het water van de witte Nijl bij Khartoem tegen houd en zo de hele omgeving blank zet. In de tweede helft van Juli bereikt het vloedwater Egypte en in September is de aanvoer het grootst, 16 keer zoveel als in Mei. Voor de bouw van de Aswan dam leidde dit tot de jaarlijkse overstroming. De witte Nijl draagt maar voor 20% bij aan Egyptes water maar is veel langer dan de blauwe. De verstgelegen bron ervan is gelegen bron Burundi, 6825 kilometer verwijderd van de Nijl mondingen in de Middellandse Zee. De Nijl is daarmee s’werelds langste rivier. Door de bouw van de Aswan dam kon de mens kunstmatig ingrijpen bij de bevloeiing van de oevers. Door middel van irrigatie technieken kunnen ze het water leiden naar plaatsen waar ze voedings gewassen willen verbouwen. Vroeger, voor de bouw van de Aswan dam, kon de Nijl na half Juli 13 tot 26 centimeter per dag stijgen. In Augustus trad ze buiten haar oevers en het hele Nijl dal veranderde gedurende drie maanden in een meer. In de Delta steeg het water tot 7 meter. Deze overstroming verrijkte de grond van de Nijl vallei door het vruchtbare slib dat de rivier op het land achter liet. Hierdoor werd de grond erg vruchtbaar. In Oktober begon het water zich terug te trekken. Het terug trekken van het water ging door tot half Juli waarna het aanzwellen opnieuw begon. Dit natuurlijke patroon is heden ten dage door middel van de Aswan dam (en ondertussen meerdere dammen) door de mens gereguleerd. Ook de bodem gesteldheid van de Nijl valei is door de bouw van de Aswan dam langzaam maar zeker sterk veranderd. Dit komt doordat het natuurlijk aangevoerde slib zijn weg niet meer kan vinden. Het land wordt tegenwoordig met kunstmest vruchtbaar gemaakt, wat tot verzuring van de bodem leidt. Voordat men de waterstand kon reguleren stroomden miljoenen tonnen slib de Nijl vallei binnen. In de loop der eeuwen heeft dit erosie materiaal Egypte opgehoogd; op sommige plaatsen heeft het slib wel een dikte van 12 meter. Bij een lage waterstand verandert de vaargeul van de Nijl steeds want de zandbanken verplaatsen zich voortdurend. De Nijl is onberekenbaar, plotseling kunnen er flinke golven verschijnen. Op een meter diepte is het water donker en ondoorzichtig. Weer en Klimaat
Egypte heeft een woestijn klimaat. Het is er erg droog en heet. De temperatuur verschillen tussen dag en nacht zijn groot. In de woestijn stijgt het kwik makkelijk tot over de 38ºC. Omdat er geen wolken aan de hemel zijn koelt het er s’nachts 10 tot 15 graden af. Het weer is duidelijk te onderscheiden in twee seizoenen, de hete zomer van mei tot oktober en de koelere winter, november tot april. Het regent weinig in Egypte, Cairo telt gemiddeld 6 regen dagen per jaar Alexandrie ongeveer 30 regendagen per jaar. In het zuiden regent het bijna nooit. In de maanden juni juli en augustus valt er in het hele land bijna geen regen. Juli en augustus zijn de warmste maanden, in het noorden loopt de temperatuur op tot 35 á 40ºC. In het zuiden kan de temperatuur zelfs oplopen tot 50ºC. Van april tot juni kunnen in de woestijn zandstormen voorkomen. Deze worden veroorzaakt door een droge verzengende wind die Chamsin genoemd word. Deze Cycloon wordt veroorzaakt door de tropische lucht vanuit het zuiden in de richting van het noorden, aangejaagd door het noordoostelijke lagedruk gebied vanuit Soedan. Deze winden gaan gepaard met een plotseling toenemen van de temperatuur, van 8 tot 11ºC, een daling van de gemiddelde vochtigheid en brengen heel veel stof met zich mee. Zware stormen kunnen zich op deze manier ontplooien. De rest van het jaar waait de wind uit het noorden, het scheepvaart verkeer op de Nijl profiteert hiervan. In de winter kunnen zich langdurige koude periodes voordoen. Er valt meer regen in Egypte voornamelijk in het gebied van de Middellandse Zee. Het blijft weinig maar de hoeveelheid regen die er valt kan van jaar tot jaar nog al eens verschillen. Op het schiereiland Sinai regent het iets meer, de hoeveelheid neerslag is te vergelijken met de neerslag in Alexandrie. In Egypte neemt de vochtigheid van het noorden naar het zuiden aanmerkelijk af en naarmate men dieper de woestijn ingaat. Langs de kust is de luchtvochtigheid het hele jaar constant. Zodra er langs de kust een verhoogde luchtvochtigheid samenvalt met hoge temperaturen ontstaat er onweer. In de winter kan het langdurig koud zijn en in de zomer zijn aanhoudende hitte golven ook niet onbekend. Demografie
In 2000 telt de Egyptische bevolking 70 miljoen mensen. Na Nigeria is Egypte qua bevolking Afrika’s grootste land. Cairo is de grootste Afrikaanse stad. Elke negen maanden komen er in Egypte 1 miljoen mensen bij. De bewoonbare oppervlakte in Egypte bedraagt circa 35.000 km², net iets minder dan in Nederland. Slechts 5% van de bevolking leeft in de gebieden buiten de Nijl vallei en de Delta. In de oostelijke woestijn zwerven nomadische herders, die aan veeteelt doen dankzij het water dat uit bronnen, verborgen holtes en uit wadi’s naar boven word gehaald. In de westelijke woestijn wonen er ook Egyptenaren in de grote Oases. 95% van de Egyptenaren woont in het Nijl dal en de Delta. In 1998 telde groot Cairo 15 miljoen inwoners, Alexandrie 3,328 miljoen inwoners en Gizeh 4,780 miljoen inwoners. In Cairo woont per beschikbare kamer een hele familie. De meeste mensen wonen in smerige krotten wijken. Dat Egypte een enorme bevolkings explosie meemaakt die op een mensen plaag begint te lijken, is niets teveel gezegd. De helft van de Egyptenaren is jonger dan achttien jaar. De bevolking van Egypte bestaat voor 90% uit mensen van oost-Hamitische afkomst (Hamite = volkeren groep in noord Afrika waartoe de berbers, de moren, de galla’s en de Soemali’s behoren. Deze groep is echter in de loop der tijd sociaal, cultureel en politiek gearabiseerd. Omdat er veel Egyptenaren uit het zuiden naar het delta gebied en de grote steden in het noorden trekken, ontstaan er rondom het verstedelijkte Cairo allerlei dorpen die als het ware vastgroeien aan de stad. Deze gebieden behouden door de gewoonte vaste Egyptische landbouwers een landelijke sfeer. Dit noemt men ook wel het ruraliseren van de stad. Dat Egypte aan geboorte beperking moet doen spreekt voor zich. Pas sinds de laatste jaren begint de gemiddelde Egyptenaar hiervoor open te staan. Dat is vooral te wijten aan de Islamitische overtuigingen. Gelukkig wordt tegenwoordig de geboorte beperking ook door de overheid gepropageerd. De bevolkings toename nam de 2de helft van de 90 ger jaren spectaculair af van 6,2 naar 3,5 kinderen per gezin. Egypte heeft nog steeds een stijgend geboorte cijfer en een langzaam dalend sterfte cijfer. Mannen worden gemiddeld 58 en vrouwen gemiddeld 60 jaar. De gezondheid van de Egyptenaren wordt nog steeds bedreigt door een gebrek aan hygiëne. (open riolen, ophoping van vuilnis) Ook vliegen en andere insecten dragen vele ziektes over. Op het platteland komt een worm parasiet die in stilstaand irrigatie water leeft, en die de ziekte bilharzia veroorzaakt, bij mensen veel voor. Egypte staat ook bekend om zijn oogziekten. Geslachtsziekten komen ook veel voor, maar daar rust een heel groot taboe op. Een groot probleem de laatste jaren is het toenemend gebruik van drugs onder de jongeren. Luchtvervuiling en het roken van tabak, bedreigen ook de gezondheid van de Egyptenaren. In Egypte komt er meer emigratie voor dan immigratie. Er is een gebrek aan banen in Egypte. De salarissen zijn laag, de meeste Egyptenaren hebben twee of drie banen. Veel Egyptische mannen zoeken daarom hun financiële heil in andere landen. Men schat dat er zeker zo’n 2,5 tot 3 miljoen Egyptenaren in het buitenland werken (Arabische olie staten) en op die manier geld in Egypte binnen brengen. Ook trekken er veel goed opgeleidde mannen naar het buiten land omdat er voor hun, in Egypte, weinig of geen mogelijkheden zijn om een bevredigende en passende baan te vinden. In de Golf valt vaak het honderdvoudige van thuis te verdienen. Omdat Egypte zelf al moeite heeft om zijn bevolking werk te verschaffen zijn er weinig vluchtelingen uit andere landen. Levens Standaard en Bestaans Middelen
Dat er aan de levensstandaard van de Egyptenaar nog veel te verbeteren valt is duidelijk. De bevolkings explosie kwam de economie en de infrastructuur niet ten goede. Voeden kan Egypte zichzelf al lang niet meer: 70% van het voedsel wordt geïmporteerd. Toch nam de economische groei in de tweede helft van de jaren ’90 spectaculair toe met cijfers van 6%. Nog maar pas kan de Egyptische overheid zijn eigen importkosten betalen. Dit resultaat werd geboekt dankzij de druk die buitenlandse geldschieters hebben uitgeoefend om de economie drastisch te liberaliseren. (vrije markt economie) Egypte kent zes belangrijke bronnen van inkomsten: het Suez kanaal, de olie, de gastarbeid, de land- en tuinbouw en de industrie. Er is ook nog een zevende bron en dat is de buitenlandse hulp. Van hun eigenbronnen is het het Suez kanaal dat de Egyptische schatkist per jaar 1,8 miljard dollar oplevert. De olie productie van Egypte noemt men middel groot en staat garand voor 10% van het bruto binnenlands product. Behalve gas en olie vindt men in Egypte in de Sinai steenkool. IJzererts in de Bahariya-oase en bij Aswan. De fosfaat mijnen in de oostelijke en westelijke woestijnen zijn van belang voor de landbouw. (productie van kunstmest) In de oostelijke woestijn komt er wat goud voor, de Sinai levert marmer en de Aswan een beroemde rode granietsoort. Chroom en mangaan worden ook in de oostelijke woestijn gewonnen. Ook al levert de landbouw maar 16% van het binnenlands bruto product, voor miljoenen Egyptenaren, blijft de agrarische sector het belangrijkste middel van bestaan. (30% van de beroeps bevolking) De landbouw kent een hoge productiviteit. Men verbouwd rijst, tarwe en andere granen en de opbrengsten die gehaald worden behoren tot de hoogste van de ontwikkelings landen. Egypte levert de grootste rijstproductie van Afrika. Hierbij spelen de vruchtbare grond van de Nijl vallei, de eeuwenoude kennis van de boeren en de lange traditie van landbouw kundig onderzoek de hoofdrol. Behalve de granen wordt er ook katoen, fruit, groente en suikerriet verbouwd. Ook de veehouderij levert een kwart van de landbouw bijdragen aan het bruto nationaal product. Egypte verbouwd al ruim 150 jaar katoen. De Egyptische industrie heeft jaren lang een slechte naam gehad, maar de liberalisering heeft ook hier verandering in gebracht. In Egypte wordt in de hoogovens staal geproduceerd. In Nag Hammadi wordt aluminium gewonnen. We treffen ook textiel industrie in Egypte aan. Wat de wapen industrie oplevert houden de Egyptenaren goed geheim. Veel van Egyptes schulden hadden te maken met de aankoop van wapens en van wapenfabrieken. Egypte fabriceert ook rakketen en vliegtuigen, terrein wagens en allerhande soorten munitie. Ook de auto assemblage industrie doet het goed deze groeiende vooruitgang op de vrije markt dankt men aan de druk van buiten en heeft weinig met Egyptes eigen beleid te maken. De bouw van de hoge dam bij Aswan moest de industrie van elektriciteit voorzien en droeg bij aan de irrigatie van landbouw gronden in de Nijl vallei. Heden ten dagen kan de Aswan dam niet meer voldoen aan de gestegen vraag. Voor de landbouw is de aanleg van stuwen en sluizen belangrijk. De zware industrie wordt steeds belangrijker. De dienstverlenende sector in Egypte stemt zich vooral af op het toerisme. Parfum verkopers, kleermakers, pottenbakkers en antiek vervalsers proberen hun producten aan de toeristen te slijten. In Egypte is er net zoals in vele andere landen sprake van informele economie. Goederen en diensten worden uitgewisseld zonder dat de Fiscus hiervan op de hoogte is. Zijn moeilijk verkregen rijkdommen bewaard de Egyptenaar liever in de vorm van goud en diamanten dan dat hij geld afdraagt aan de belastingen. Een groot gedeelte van de vieze slonzigheid van Egypte is terug te voeren op de misleiding van de overheid wat belastings afdragen betreft. Infrastructuur: Wegennet (1996): ca. 34 000 km, waarvan ca. 17 000 km geasfalteerde hoofdwegen, ca. 2.000 km vierbaans; daarnaast ca. 22 500 km woestijnwegen. Spoorwegnet: 5024 km; metro in Cairo en in aanleg in Alexandrie; de spoorlijn tussen Al-Quantara aan het Suez-kanaal en de Gaza-strook, opgebroken door de Israëli’s, wordt weer aangelegd. Scheepsvaart: havens: Alexandrie, Port Said, Damietta, Suez, Hurghada, Safaga. Ervaren jaarlijks gemiddeld 14-5 000 schepen door het Suez kanaal, ca. 3100 km bevaarbare wateren, waarvan de Nijl (tot Aswan) de helft uitmaakt en de rest bestaat uit kanalen; veerverbinding tussen Aswan en Wadi-Halfa (Soedan) over het Nasser meer. Internationale luchthavens: Cairo, Alexandrie, Luxor, Aswan, Port Said, Sharm el-Esheikh (Sinai), Hurghada (Rode zee). Handel en Hulp
De wapenindustrie is de enige sector in Egypte die buiten de privatisering (die sinds 1995 in volle opmars is) valt. De op communistische leest geschoeide politiek van Nasser, die er helemaal op gericht was alle handel en industrie te controleren en in de hand te houden van het regime, verloor halverwege de jaren ’90 zijn greep op de economie. Buitenlandse geldschieters stonden erop dat de economie geliberaliseerd werd. Het Internationale Monetaire Fonds (IMF) stelde een plan op. De Egyptenaren moesten nu wel toestemmen. Vooral het grote moeras van de zwarte markt, werd voor het grootste gedeelte drooggelegd. Het gebrek aan goed opgeleidde technische arbeidskrachten is ook een probleem voor de Egyptische economie. Het toepassen van de vrije markt economie betekende voor Egypte een verbetering van de levensstandaard een hoop voor de toekomst. Olie en gas winning, zijn producten, die Egypte in de toekomst nog meer hoopt te kunnen afzetten. Waarschijnlijk zijn er in Egypte nog meer van deze bronnen aanwezig dan degene die men tot hiertoe kent. Vanaf 1998 voert Egypte olie en gas uit naar Turkije, Jordanië, Libië, Frankrijk en Spanje. Ook katoen wordt geëxporteerd. Egypte is eveneens een groot exporteur geworden van citrus, aardbeien en snijbloemen. Ook de textiel industrie biedt mogelijkheden op de buitenlandse markt. Egypte is lid van het OAPEC (organisatie van Arabisch olie exporterende landen). Een belangrijke bron van inkomsten is het Suez kanaal dat van bedrijven uit andere landen geldt ontvangt voor de doorvoer van diverse producten per schip. (vooral olie tankers) Jaren lang was Egypte het ontwikkelings land dat per hoofd van de bevolking de meeste hulp kreeg. In de jaren 90 is Egyptes Economie grondig hervormd. In 1990 controleerde de staat bijna 80% van de productie, in 1999 minder dan 50%. Niet langer is de Economie ondergeschikt aan de politiek. Suez-kanaal, toerisme, aardolie en aardgas vormen belangrijke economische pijlers. Het vrijmaken van de Egyptische handels markt kan meer welvaart voor de Egyptenaren opleveren als de Islamitische cultuur het toelaat. Het vrije wetenschappelijke denken is nodig om in een land allerlei verberingen door te kunnen voeren. Dat vrije denken wordt jammer genoeg nog steeds door de Islam met argusogen bekeken. (zie ook taal en religie) Politiek

Officiële naam van Egypte is: Arabische republiek Egypte. De president is: Muhammad Hosni Mubarak. Bestuurlijke indeling: 27 provincies (Muhafazat, Governorates) onder verdeeld in districten. Door de uitzonderlijk lange ‘koloniale tijd’ wantrouwen Egyptenaren bijna per definitie hun overheid. De staat zijnerzijds heeft ook weinig vertrouwen in zijn burgers. Een van de gevolgen hiervan is dat de Egyptische staat in hoge mate steunt op politie en leger. Op alle belangrijke posten zitten mensen die hun carrière in politie of leger zijn begonnen. Ook Hosni Mubarak, president sinds 1981, was ooit een succesvol luchtmachtofficier. Egypte heeft een democratisch socialistisch systeem. Er is vrijheid van godsdienst uitoefening, menings uiting, vergadering en onderwijs. De wetgevende macht berust bij een parlement met twee kamers, de volksvergadering en de consultatieve raad. In principe is Egypte een democratisch land met kiesrecht oor alle volwassenen. De opkomst is echter laag. Egypte bestaat uit 26 gewesten bestuurd door een gouverneur die weer is benoemd door de president. Door het vredes verdrag in 1979 met Israël te sluiten werd het uit de Arabische Liga, de Raad voor de Arabische Economische Eenheid en de Organisatie van Arabisch Olie Exporterende landen (Oapec gestoten). In 1989 werd het weer toegelaten tot deze drie organisaties. Het Arabisch socialisme en de nationalisatie van bedrijven werd losgelaten door een vrijere markt economie, maar door de hoge bevolkings aangroei heeft dit nog geen vruchten afgeworpen. Toerisme
Dat Egypte ondanks zijn voornamelijk bar woestijn landschap veel toeristen aantrekt is bekend. Egypte is mysterieus. De aanwezigheid van de piramides getuigen van een oeroude beschaving en een interessant cultureel erfgoed. Egypte telt momenteel nog 88 piramiden allen gelegen ten westen van de Nijl, aan de oost rand van de westenlijke woestijn. De piramides roepen heden ten dage nog steeds veel vragen op waarover vele onder ons zich graag buigen. Langs de Nijl oevers loopt van Asuan tot aan de Middellandse Zee een rijgsnoer van tempels, obelisken en graven. Het Egyptische Museum bevat onder andere de kostbare schatten uit het graf van Toetanchamon. In Egypte zijn er ook badplaatsen aan de rode zee waar massa’s toeristen komen koraalduiken en deelnemen aan andere vormen van watersport en zon vermaak. Voor het land betekenen de zon en vermaak toeristen en de cultuur zoekers een belangrijke bron van inkomsten. Ook het verkennen van de woestijn per jeep of kameel prikkelt de fantasie van menig avonturier. De negatieve kant van het toerisme is de onrust die andere normen en waarden en leefgewoonten van andere culturen kan veroorzaken. Deze zijn dikwijls strijdig met de overwegend Islamitische gewoonten. Ook de natuur en de kunst schatten leiden onder de onzorgvuldigheid van de miljoenen toeristen
Milieu Egypte is geen land maar een rivier. Het land is voor al zijn water, zijn landbouw productie en een groot deel van zijn energie afhankelijk van de Nijl. Zorgvuldig waterbeheer wordt steeds meer een topprioriteit, gezien de al maar toenemende bevolking. De unieke samenstelling van de oorspronkelijke bodem met het vruchtbare slib in de Nijl vallei dreigt geheel verloren te gaan, sinds de bouw van de Aswan dam. Het gebruik van kunstmest is een bedreiging voor de vruchtbare delta gebieden in Egypte. Ook de aanwezigheid van vis is enorm gedaald. Drooglegging van visrijke meren in het noorden zorgt ervoor dat de vissen in groot gevaar verkeren. De visserij voor de kust van de Middellandse Zee is helemaal verdwenen. De bouw van de Aswan dam zou jaarlijks 7,5 miljard kubieke meter extra water op moeten leveren. Maar meer dan de helft verdampt boven het stuw meer. De grootste milieu problematiek van Egypte heeft te maken met de vermoddering en de verzilting (zouter worden) van de bedding van de Nijl. Funderingen van sluizen, bruggen, stuwen en gebouwen zijn hier niet op berekend. Door de kunstmatige hoge waterstand van de Nijl lossen de bodem zouten in het water op. Deze zouten dreigen het schaarse zoete water, voor consumptie en toepassing van irrigatie in de landbouw ongeschikt te maken. De hoge waterstand levert nog een verrassend probleem op. De soedanese water hyacint rukt in de rivier op en is bijna niet uit te roeien. Ze verbruikt en verdampt grote hoeveelheden water en is uitgegroeid tot een ware pest. Verder wordt Egypte regelmatig geplaagd door grote getale ratten. Door het achterwege blijven van het slib, worden de ratten en muizen holen niet meer van de buitenwereld afgesloten. Vroeger toen de rivier haar natuurlijke ritme nog volgde en dankzij het slib de ratten en muizen holen verstopten, gecombineerd met de jacht van haviken en slangen op deze knaagdieren, was er veel minder overlast van deze dieren. Haviken en slangen worden vergiftigt door pesticiden gebruikt in de landbouw en zijn daardoor nu zeldzaam. Het natuurlijke evenwicht is helemaal verstoord. Hevige winter stormen hebben ook grote stukken van de strand wallen, die de Delta beschermen tegen zout water, van de Middellandse Zee weggeslagen. Vroeger vulde het Nijl slib die strand wallen elk jaar automatisch aan. Er sijpelde al zoutwater (kwelwater) door de reeds bestaande dijken. De oplossing voor het binnendringende zoute water is het bouwen van dijken. Een goed beleid omtrent milieuzaken is essentieel voor Egypte. Egypte is nu eenmaal haast helemaal afhankelijk van haar natuurlijke bronnen
Godsdienst en Religie 94% van de Egyptenaren ontleend zijn identiteit aan de islam. Tal van eigenaardigheden uit het dagelijks leven en het economisch handelen zijn alleen te begrijpen vanuit het islamitische gedachtegoed. De Bevolking ziet de geloofsleer bovendien als een waarborg tegen de willekeur van de staat. Moslims: fundamentalisten en Soefi’s
Bij de Islam hoort een groot gevoel van vroomheid en dit is dan ook een eigenschap van de Egyptische Moslim. De plichten van een goed moslim zijn: -de geloofsbelijdenis aanvaarden: “er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet. -vijfmaal daags een gebet verrichten. -het geven van aalmoezen. -het vasten tijdens de Ramadan. (de jaarlijkse vastenmaand) -De Hadj oftewel een bedevaart naar Mekka de heilige stad. Dit moet je minstens één keer in je leven doen, en als je hier dan van terug keert heb je de titel Hadji. Zo’n reis is erg kostbaar, maar een Hadji staat in zijn dorp of stad hoog
Aangeschreven. Kopten: Kopt betekend Egyptenaar. De meerderhei van de Christenen die in Egypte leven zijn Kopten. Ze zijn in hun taal, kleren en levenswijze niet te onderscheiden van de Moslim Egyptenaren. Maar hun tradities en hun godsdiestelijke rituelen (b.v. in hun kerk) dateren van voor de Arabische overwinning in de zevende eeuw. Omdat de koptische orthodoxe kerk in de vijfde eeuw afstand deed van de oosterse kerk heeft het het recht tot het maken van eigen wetten behouden en daardoor is het geloof en zijn rituelen bijna niet veranderd. Omdat de kopten bijna alleen in hun eigen gemeenschap trouwen, behouden ze hun gezicht en lichaams karakteristieken die ze nog hebben uit de tijd van de Farao’s. DIN WA DUNYA
Islam
De Islam is de belangrijkste godsdienst in Egypte, de grondslag hiervan is eigenlijk dat de mens zijn eigen lot niet in de hand heeft. Alle goede dingen worden toegeschreven aan God, maar al het kwade en de tegenslagen die ze tegenkomen worden aan de buitenwereld toegeschreven. Het liefst doen ze dan alsof het een complot is en de mensen (vooral pers schrijvers) wemelen van de complot theorieën. Je word er dus niet gauw vertrouwd want de Egyptische maatschappij is gebaseerd op een wederzijds wantrouwen en ze hechten ook veel meer waarde aan schaamte gevoelens (bijvoorbeeld de familie eer) als aan schuld gevoelens. De Islam is in Egypte de belangrijkste godsdienst en maakt in Egypte een enorme opleving mee. Egypte heeft de Islam ook als staats godsdienst, maar het is geen Islamitische staat. Want anders zouden ze bijvoorbeeld een zuiver Islamitische wetgeving hebben. De moslim fundamentalisten streven dit wel na en dit is dan ook de rede dat ze zoveel conflicten hebben met de autoriteiten. De meeste Egyptenaren zijn soennieten en de soennieten zijn liberaal en tolerant. Daarom kan er in Egypte ook nog steeds zonder problemen alcohol worden gemaakt en gedronken, en kunnen er Christenen op hoge posten in de regering zitten. In de Islamitische godsdienst staan het geloof en de staat dicht bij elkaar, deze beide partijen regeren ook heel nauw samen. ISLAM = din wa dunya en dit betekend dan ook ‘geloof en maatschappij’ een scheiding tussen deze partijen in het besturen van het land ondenkbaar. De spanningen die tussen deze verschillende godsdiensten leefden werden goed duidelijk toen in het parlement van Egypte (onder het regime van Sadat) een wet werd ingevoerd die het verbood een andere godsdienst dan de Islamitische na te leven, als je dit toch deed zou je bestraft worden met de dood. Gelukkig hadden de Kopten een goede en vooral ‘strijdlustige’ paus “Shunuda III”. Shunuda verplichte alle monniken om in hongerstaking te gaan en samen met hen ook veel kopten. Tal van protestbrieven stroomden binnen uit binnen en buitenland bij de mensen rechten organisaties en bij de VN totdat op een gegeven moment het wetsvoorstel werd opgeschort. Dit soort van situaties die plaatsvonden tussen de paus en de president werden het ergst na de koptisch-islamistische rellen. Toen werden 1500 mensen gevangen genomen die tegen het bewind van sadat waren en onder hun waren 8 koptische Bisschoppen en 22 koptische priesters. Shunuda zelf werd door Sadat geschorst en in een klooster opgesloten. In december 1983 mocht hij weer terug komen maar de spanningen tussen het geloof en de staat bleven aanhouden. Shunuda bleef zich tegen de wets voorstellen die zijn volk zouden schaden verzetten en zorgde ervoor dat de invoering van de Islamitische wetgeving in Egypte traag verliep, en ook dat er veel nieuwe wetten geschrapt moesten worden. Dit verzet tegen het Islamitische systeem heeft de kopten (en ook hun Paus) erg veel haat opgeleverd van allerlei moslim bewegingen en vooral ook van de fundamentalisten. Dit uitte zich vooral in: Roofmoorden op koptische winkeliers, Het in brandt steken van kerken, En het mishandelen en vermoorden van priesters. Al jaren gaat het zo en de Kopten leven dan ook onder een niet minder wordende druk door de alles overheersende Islam. TAAL
De officiële taal is het Egyptisch-Arabisch, dat door ongeveer 98% van de bevolking wordt gesproken . Naast deze taal komen ook het Nubisch het Koptisch en het Berbers voor. Door de ontwikkelde Egyptenaren word ook wel Engels en Frans gesproken. Al bijna 13 eeuwen is Arabisch de spreek en schrijftaal van Egypte. Voor de Arabische invasie in 639 sprak men er Koptisch, deze taal stamde af van de oude Egyptenaren. Het was de taal van het religieuze zowel als het alledaagse leven, voor het grootste deel van de bevolking. Maar tegen de 12e eeuw was het bijna geheel vervangen door het Arabisch en het leefde bijna alleen nog maar voort in de Koptische kerk en in de geloofs geschriften. Arabisch werd de taal voor Egyptische Christenen en de Moslims. De geschreven vorm van de Arabische taal, in woord en zinsbouw is substantieel onveranderd gebleven sinds de 7e eeuw. In andere woorden, hoewel de geschreven taal is veranderd zijn de moderne vormen van stijl en regelbouw makkelijker en flexibeler als in klassieke Arabische en zijn vaak direct afgeleid van het Engels of Frans.