Jongens...

Jongens… Jongens, wat kun je daar nu over zeggen ? Ze zijn lelijk, arrogant, en vertonen altijd macho-gedoe. Neem nou mijn lief, bijvoorbeeld. Al is hij dan bezet, telkens als er andere meiden bij zijn zet-ie me voor schut. Hij kust me naast mijn mond, of leunt zo zwaar op m’n schouder dat ik er rugklachten van krijg. Nee, jongens, daar ben je niets mee. Jongens, het zijn jaloerse loozers, stoere bladers of snelle skaters. Het enige wat hen interesseert, zijn knappe meisjes. Neem nou mijn broer, bijvoorbeeld. Alles waar hij over praat, zijn meisjes. Angela die, en Marijke dat… Alsof het mij wat kan schelen ! Soms valt hij van z’n skateboard, zomaar op de grond. En als we er iets over vragen, dan euh… dan heeft hij gevochten. Maar zijn tegenstander is er nog erger aan toe hoor ! Jongens, lastige bloedzuigers zijn het. Het enige wat hen interesseert zijn knappe meisjes, liefst met een rijke pa. Neem nou mijn neef, bijvoorbeeld. Zelf bezit hij geen halve euro, dus trouwt hij met een gefortuneerd wicht met Pamela Anderson voorgevel, een stuk, dat wel, maar ze kan nog geen twee woorden lezen of ze is doodop. Alsof het mijn neef wat uitmaakt, al wat hij wil is een wilde nacht met een wilde vrouw. Jongens, puh, daar maak ik mijn woorden niet aan vuil ! Het zijn lastige, idiote, nutteloze, domme sukkels met de bibberziekte en een bibbergeschrift. Neem nou mijn pa, bijvoorbeeld. Als hij een nota in mijn agenda zet, is het antwoord van de leraar steevast een onbeduidend ‘Pardon’ dat lijkt op de tango. Of een doktersgeschrift, nog zoiets. Zelfs de apotheker moet telkens bellen om te vragen of daar nu ‘doxyciclidum’ staat, of de naam van de plaatselijke voetbalploeg. Jongens … wat denkt U ervan ? Je hebt ze in alle soorten en maten. Neem nou mijn buur, bijvoorbeeld. Die is altijd vrij om met mij ergens naar toe te gaan. Ik vind hem aardig, hij is tof. Soms geeft hij me een zoen, zomaar op m’n wang. Tja, jongens…