Constantijn de Grote

Zijn Leven Constantijn de Grote werd geboren rond 280 als Flavius Valerius Constantinus, in wat nu Servië heet. Hij was het buitenechtelijke kind van Constantius Chlorus en ene Helena. Toen Constantijn dertien werd, werd zijn vader onderkeizer (of Caesar). Constantijn diende toen van 293 tot 306 bij Diocletianus die samen met Maximianus opperkeizer (of Augustus) was. In 306 versloeg Constantijn samen met zijn vader een volkje dat Brittannië was binnengevallen. Maar tijdens die slag ging zijn vader dood en werd Constantijn door het leger uitgeroepen tot opperkeizer van het westen van het Romeinse Rijk. Hij was toen rond de 23. De opperkeizer van het oosten, Galerius, zag hem niet zo zitten en erkende hem niet. In 307 trouwde Constantijn met Flavia Maxima Fausta. Rond diezelfde tijd werd de oud-keizer, Maximianus, samen met zijn zoon Maxentius in Rome uitgeroepen tot opperkeizer. Er was nu een warrige machtssituatie ontstaan, dus werd er een bijeenkomst gehouden om uit te maken wie er konden regeren. Er werd besloten dat de vroegere keizer Maximianus zijn macht moest neerleggen. Hij vond dit niet leuk en viel in 310 Gallië binnen. Constantijn dwong hem in 310 tot zelfmoord. In 311 ging Galerius dood nadat hij Constantijn als opperkeizer erkende. Nu bleef voor Constantijn alleen Maxentius (de zoon van Maximianus) over. Hij versloeg deze in 312 bij de Milvische brug (of Pons Milvius) en verdronk hem met zijn aanhangers in de Tiber. De overwinning was opmerkelijk want Maxentius zijn leger was veel groter, Constantijn schreef de overwinning toe aan de god van de Christenen. De dag ervoor kreeg hij een visioen van een kruis met de woorden ‘overwin hierdoor'. Hierna werd hij als bevrijder Rome binnengehaald en er werden talrijke gebouwen aan hem gewijd, zoals de basilica Constanini. Ook werd een boog naar hem vernoemd, ter herinnering aan de slag bij de Milvische brug, namelijk De boog van Constantijn. De opvolger van zijn medekeizer Galerius versloeg hij in 325 en toen was hij alleenheerser. In 330 stichtte hij Constantinopel als nieuwe hoofdstad. Vijf jaar later ging hij aan zijn opvolging denken en verdeelde het rijk onder zijn zoons. In 326 stierf zijn vrouw en in 337 legde hij zelf het loodje. Later kreeg hij de erenaam ‘de Grote'. Uiterlijk Het uiterlijk van Constantijn is, behalve uit beschrijvingen, vooral bekend uit munten en medaillons. Ook zijn er veel standbeelden en reliëfs overgebleven. Zijn hoofd komt ook vaak voor op de boog van Constantijn. De meest bekende beelden zijn de statua thoracata op het Capitool en een groot hoofd in de hof van het Palazzo dei Conservatori (zie afbeelding).
Edict van Milaan Constantijn de Grote heeft veel werk verricht. Om de eenheid van het Romeinse Rijk te verstevigen, als dank aan de overwinning bij de slag bij de Milvische brug en om de christenen goed gezind te blijven (het werd namelijk al een grote bevolkingsgroep) heeft hij ervoor gezorgd dat iedere godsdienst aan elkaar gelijk werd gesteld. Dit deed hij tijdens het edict van Milaan. Deze afspraak heeft grote gevolgen gehad voor de westerse beschaving, omdat hiermee de christelijke religie gelegaliseerd werd, christenen niet meer vervolgd werden en ze hun bezittingen terug kregen. Ook de kerken kregen hun bezittingen terug. Bovendien leidde de vrijheid van godsdienst tot de latere overheersing van deze godsdienst. Zelf liet Constantijn zich pas bekeren tot het christendom op zijn sterfbed. Constantijn heeft ook andere dingen ten gunste van het christendom gedaan zoals de bouw van de St. Pieterskerk te Rome, hij bevorderde het gebruik van het kruis als christelijk symbool op bijvoorbeeld munten, de heidense godsdienst werd verboden en Constantinopel werd de christelijke hoofdstad van het Romeinse Rijk. Ook stelde Constantijn de zondag in als rustdag voor de christenen, wat nu nog steeds het geval is. Constantinopel In 326 werd begonnen met het plan om een nieuw Rome te stichten. De nieuwe stad ging Constantinopel (Constantinopolis, stad van Constantijn) heten en werd gebouwd op de plaats waar Byzantium eens lag, nu Istanbul. De nieuwe stad leek erg op Rome. Ze was net als Rome gebouwd op zeven heuvels en ook organisatorisch waren er overeenkomsten. De stad was alleen een stukje groter. De bouw werd in 330 voltooid, maar er is niet veel van over. De stad werd toen aangesteld als de nieuwe rijkshoofdstad en de betekenis ervan werd steeds groter naarmate het Westromeinse Rijk verder uiteenviel. Constantinopel was een indrukwekkende havenstad met grote straten, pleinen en paleizen. Constantijn liet een groot hippodroom bouwen en een aquaductensysteem. Later werd Constantinopel een Griekse stad. In 1453 wordt de stad veroverd door de Turken die het Istanbul noemden.