Koude oorlog en de Cuba crisis

Inleiding Er was niet echt oorlog tussen de V.S. en de Sovjet Unie. Een koude oorlog word niet
met wapens gevoerd maar wel met alle andere middelen op politiek, ideologisch en propagandistisch gebied. De koude oorlog begon in 1946 en eindigde in 1989 toen Gorbatsjov , die toen president was van de Sovjet Unie, toestond dat de Berlijnse Muur werd geopend. Ik zal beginnen met wat uit te leggen over het begin van de koude oorlog; De tweede wereld oorlog Er was ook voor de 2e wereld oorlog al een vijandschap tussen de V.S. en de Sovjet Unie. Dat de Sovjet Unie communistisch was zorgde er ook voor dat de meeste westerse landen hun wantrouwden. Daarom werd ook het voorstel van Stalin (die toen president was van de Sovjet Unie) aan Groot Britannie en Frankrijk, om zich samen tegen het socialisme te verdedigen (1933), door de beide landen afgewezen. Ze hadden te veel wantrouwen. In 1939 sluit Hitler met Stalin een niet-aanvals verdrag. Dit zorgde voor nog meer wantrouwen van de westerse landen. Maar op 22 juni 1941 scheen Hitler te zijn vergeten dat hij ooit een verdrag had gesloten en viel hij toch de Sovjet Unie aan. Die hadden daar helemaal niet op gerekend en waren dus onvoorbereid. De Duitsers stootten door tot Moskou. Maar ze hadden niet op de strenge winter gerekend en liepen dus allemaal in hun zomer kleding. Op dat moment sloegen de Russen toe en dreven de Duitsers terug tot ver over de grens van de Sovjet Unie. De landen; Polen, Hongarije, Roemenie, Bulgarije, Tsjecho-Slowakije en het oosten van Duitsland, werden bevrijd van het nationaal-socialisme. De Russen wilden een “bufferzone” maken, zodat ze nooit meer konden worden aangevallen vanuit het westen. Door de Duitse aanval op de Sovjet Unie werden de Russen uit hun isolement gehaald en sloten zij een bondgenootschap met Groot Brittannie. Nu kon ook de Sovjet Unie profiteren van de Leen- en Pachtwet die door de V.S. was opgericht. Dat hield in dat de Sovjet Unie oorlogsgoederen kon kopen, ruilen, lenen enz. De Sovjet Unie maakte daar veel gebruik van. Zonder die steun had de Sovjet Unie de oorlog waarschijnlijk niet kunnen winnen. Het west front ontstond in 1944 in Normandie, D-day, en uiteindelijk in eind 1944 en het voorjaar van 1945 werd er voorgoed een eind gemaakt aan het nationaal-socialistische rijk. 7 Mei 1945 tekenden de Duitsers onvoorwaardelijke capitulatie. En daarmee was de strijd in Europa voorbij.
De atoombom op Japan Maar in Japan was de oorlog nog steeds in volle gang. In die oorlog ging de Sovjet Unie ook actief meedoen. Door atoombommen te werpen (mede om de Sovjet Unie te imponeren) eerst op Hirosjima (6 augustus, 1945) en daarna op Nagasaki (9 augustus, 1945) kregen de Amerikanen de Japanners zover dat ze zich overgaven, op 14 augustus. De Verenigde Naties Toen alle oorlogen afgelopen waren, begonnen de conferenties over gebiedsuitbreiding e.d. De V.S. was bereid toegevend te zijn tegenover de Sovjet Unie, een soort van “appeasement”, bevredigingspolitiek. Op de conferentie in Teheran, kreeg Stalin de verzekering dat hij oost Polen mocht houden. Roosevelt, Stalin en Churchill besloten dat er een organisatie van vrije volken zou worden opgericht. Op een volgende conferentie mocht China ook meedoen, er werd besloten dat veiligheid het belangrijkste zou worden in de organisatie. In die organisatie zouden de “grote vijf” (V.S., Sovjet Unie, Frankrijk, China en Groot Britannie) een vaste plek krijgen. De Sovjet Unie wou alleen meedoen als deze landen een vetorecht kregen. Op dat punt gaven ze Stalin nog zijn zin. Later in de koude oorlog zou er door de Sovjet Unie veel gebruik gemaakt worden van dit vetorecht. De vier zones van Duitsland Op de conferentie in Jalta werd besloten dat Duitsland in vier zones werd verdeeld, V.S., Frankrijk, Groot Britannie, en de Sovjet Unie. Omdat de Sovjet Unie, meedeed aan de oorlog in Japan zouden zij meer macht krijgen in het Verre Oosten. En op de conferentie in Potsdam werden de Poolse grenzen definitief vastgesteld en de vier zones werden zelfstandig. Ze werden nog wel bijeen gehouden door de Controleraad waarin alle vier zones zaten. Het communisme wordt uitgebreid De Sovjet Unie heeft in de 1e en in de 2e wereld oorlog grote verliezen geleden, om te voorkomen dat het nog een keer gebeurd willen ze dat de landen die om hun heen liggen, hun “bufferzone”, communistisch worden en die in haar greep houden. Alle tegenstand uitgeschakeld, en bij de verkiezingen won altijd de communistische partij. Om de simpele reden dat alle niet communisten of niet socialisten “nazi” werden genoemd. In west Europa zijn ze bang dat het communisme ook hier toeslaat en gaan indammen (containmentpolicy) door middel van het “marshall plan”. De V.S. leent voedsel en goederen aan Duitsland en Nederland om zo te zorgen dat het communisme geen kans krijgt. Het oude vijandschap komt terug De verhoudingen tussen de Sovjet Unie en de V.S. worden steeds slechter, men noemt het een koude oorlog. De twee politieke systemen verdragen elkaar niet, en er wordt gestreden om de absolute wereldmacht. Oost en west staan tegenover elkaar. In 1946 hebben de Sovjet Unie en haar “bufferzone” zich al zo afgezonderd dat Churchill het heeft over een “ijzeren gordijn” dat door de Russen was neergelaten dwars door Europa.
De Berlijnse muur Groot Britannie en de V.S. hadden in het geheim een nieuwe munteenheid ontworpen, de D-mark, en voeren die opeens in. Doordat het geld in west Duitsland niks meer waard is gaat iedereen gauw naar oost Duitsland waar het nog wel waarde heeft. Rusland gooit de grens dicht. Vanaf dat moment is er een scheiding tussen oost- en west Duitsland. West Duitsland heette voortaan Bundesrepublik Deutschland (BDR) en oost Duitsland Deutsche Demokratische Republik (DDR). N.A.V.O. en de Warschaupact Toen de communisten in Tsjecho-Slowakije een staatsgreep pleegden vond de V.S. het wel weer genoeg. Als tegenzet richten zij de N.A.V.O. op. De Noord Atlantische Verdrags Organisatie. Een bondgenootschap van de westerse landen. De Sovjet Unie meende dat de westerse landen zich met de N.A.V.O. agressief opstelden en richten zelf de Warschaupact op. Een bondgenootschap van de oosterse landen, maar ook een manier om bedreigingen van binnenuit te bedwingen. Bij dwarsligging van een van de aangesloten landen, die uit het communistische stelsel wouden stappen, militair ingrijpen van een van de andere landen was toegestaan. De Russische atoombom In 1949 deden de Russen hun eerste proeven met een atoombom. Er was grote paniek in de V.S., zij dachten dat er bij hun gespioneerd was, en stelden een groot onderzoek in. Dit was het begin van de kernwapen wedloop. De kernwapenwedloop Er werden steeds maar meer en meer kernwapens geproduceerd, want je wist dat als je minder had dan de ander dan zou je verloren hebben. Dat heet afschrikkingsevenwicht. De V.S. maakt nieuwe wapens, de Sovjet Unie moet nu ook nieuwe wapens maken, iets wat heel duur is, de V.S. maakt nog meer en duurdere wapens, de Sovjet Unie moet ook meedoen, anders hebben ze verloren. De Sovjet Unie heeft lang niet zoveel geld als de V.S. en zal dit dus niet zo lang volhouden, het is dus een economische oorlog. Volksrepubliek China In 1949 werd in China de “volksrepubliek China” opgericht. Stalin sloot daar gauw een verbond mee.
De Korea oorlog De Russen deden een inval in het communistisch Noord-Korea om Zuid-Korea met geweld communistisch te maken. De V.S. zag het als hun plicht om Zuid-Korea te helpen en zo ontstond er de “Korea oorlog” die duurde van 1950 tot 1953. De Cuba-crisis In 1961 werden er door de Sovjet Unie op Cuba raketlancerings installaties gebouwd, dat werd ontdekt door een spionage vliegtuig van de Amerikanen. Die ondernomen meteen actie. De Amerikanen eisten van de Sovjet Unie dat zij hun raketten van Cuba afhaalden, als de Russen dat deden zou de V.S. hun raketten in Turkije terughalen. Er dreigde een conflict te ontstaan wat zonder twijfel met kernwapens zou worden uitgevochten. De Sovjet Unie stemde toe. En daarmee was de wereld gered van een alles vernietigende oorlog, tussen de twee wereldmachten. Het kernstop-verdrag De V.S. en de Sovjet Unie begrepen dat er ook maar iets heel kleins hoefde te gebeuren en er zou een groot conflict uitbreken tussen de twee landen. Daarom werd in 1963 een kernstop-verdrag gesloten. Dat hield in dat er geen kernproeven meer zouden worden gehouden in de dampkring, om de dampkring niet aan verdere vervuiling bloot te stellen. Proeven ondergronds waren nog wel toegestaan en die werden dan ook veel uitgevoerd. Dit was absoluut een stap in de goede richting. Gorbatjov en Reagan In 1984 komt Gorbatsjow aan de macht, nadat Chroetsjov is afgetreden. Er wordt gezegd vrijwillig, maar dat word niet door veel geloofd. In de V.S. komt Reagan aan de macht. Geneve, het begin van het einde
Gorbatsjow en Reagan komen bij elkaar in Geneve. Beiden denken slecht over elkaar maar bij de ontmoeting klikt het en zijn ze erg enthousiast over elkaar. Raegan is er al gauw van overtuigd dat Gorbatsjow wel te vertrouwen is. In 1986 ontmoeten ze elkaar weer in Reykjavik. Gorbatsjow stelt voor om allebei veel minder bewapening te houden en dus veel te vernietigen. Reagan vind dat ook een goed idee, maar ze krijgen ruzie en er wordt dus niks afgesproken. Maar toch was dit iets heel bijzonders want voor het eerst praten de V.S. en de Sovjet Unie over ontwapening. En dat is het begin van het einde van de koude oorlog. Ontwapeningsakkoord
in 1987 worden voor het eerst atoomwapens vernietigd. Er is nog wel een beetje wantrouwen want de VS en de Sovjet Unie controleren elkaar streng. Einde van het communisme

Gorbatsjow zegt dat hij geen Brezjnevdoctrine meer wil, dus alle “bufferlanden” mogen vrije verkiezingen houden en zijn niet meer verplicht verbonden aan het communisme. Een jaar later zijn bijna alle landen democratisch. Hongarije was het eerste land dat democratisch werd. De val van de Berlijnse muur Op 9 november 1989 valt de muur redenen; Gorbatjow wil geen Brezjnevdoctrine meer en er was een grote vluchtelingen stroom van Oost- naar West Duitsland. Van de DDR vonden de mensen dat je niet kon reizen naar west het ergste. Er stond een muur, en je kon er alleen door met een pas, die je natuurlijk niet had. Tijdens een persconferentie op tv vroeg de V.S. aan Schabowsky, de woordvoerder van de regering, “wanneer gaat het vrij reizen in?” Schabowsky wist dat niet en zei iets wat hij helemaal nooit had mogen zeggen. Hij zei “nu”. Dit werd ook in de DDR uitgezonden, en die gaan met duizenden de straat op en breken samen met de West Duitsers de muur af. Het absolute einde In 1991 word Duitsland weer een geheel. De V.S. en de Sovjet Unie staan niet meer tegenover elkaar. Nu nog steeds zijn ze bezig met het afronden van alle ontwapeningen. Het zal nog wel een tijdje duren voordat alle wapens vernietigd zijn, maar het begin is er en de rest zal wel volgen. CUBA
De geschiedenis Voor 1514 was Cuba geen kolonie, dat werd het wel toen in dat jaartal de Spanjaarden Cuba met veel geweld in beslag namen. Er was namelijk een goudvoorraad op Cuba, maar nadat die op was, was Cuba het rustpunt voor de Spaanse schepen die volgepakt met goud, zilver en allerlei specerijen naar Europa terug moesten. De Spanjaarden behandelden de Cubanen nou niet echt met respect. Integendeel, zij behandelden ze als slaven en zo stierven er heel veel. Omdat het niet zo’n succes was om Cubanen als slaven te hebben haalden de Spanjaarden hun slaven vanaf toen maar uit Afrika, want daar hadden ze ook koloniën. De economie van Cuba werd steeds beter, en hiervoor was er nooit zo’n belangstelling geweest voor Cuba, maar nu werd steeds weer door andere landen geprobeerd Cuba over te nemen van de Spanjaarden. De Britten was het even gelukt en in die tijd hebben ze de suiker productie goed op gang geholpen. Maar het heeft niet lang geduurd of Cuba was alweer in Spaanse handen. José Marti In 1870 was José Marti verbannen naar Spanje vanwege zijn politieke denkbeelden, daarna ging hij naar de V.S. Daar schreef hij heel veel. Ook reisde hij langs de Cubaanse bannelingen om te proberen een beweging voor onafhankelijkheid te maken. Hij was de eerste die precies zei waar de onafhankelijkheidsbeweging voor zou moeten strijden, namelijk; niet alleen voor onafhankelijkheid maar ook voor democratie en sociale rechtvaardigheid. Ook vond hij dat er gelijkheid moest komen, daarmee kreeg hij een groot aantal Cubaanse aanhangers. Hij richtte de PRC op, de Cubaanse Revolutionaire Partij. Het was zijn doel om iedereen die voor onafhankelijkheid waren zich te laten verenigen. Hij liet een strategisch plan maken die begon op 24 februari 1895. Er was dan wel een grote overmacht van Spaanse legers maar toch lukte het de “bevrijdingslegers” om de Spanjaarden naar het westen terug te dringen. Het gevolg was dat het Spaanse leger heel streng tegen de Cubanen op trad en dat zorgde er weer voor dat niet alleen de Cubanen maar ook de rest van de wereld achter het “bevrijdingsleger” stond. Op 19 mei 1895 stierf José Marti op het slagveld. 3 jaar later was de oorlog tegen de Spanjaarden gewonnen. Het eiland was alleen nog steeds van de Spanjaarden. De V.S. De grondbezitters in Cuba waren heel erg verarmd en toen de V.S. de boeren veel geld aanboden om hun land te kopen gingen ze daar ook maar al te graag op in. En al gauw waren het de Amerikanen die de suikerindustrie beheerden. Toen er in Havanna rellen waren stuurden de Amerikanen daar het oorlogsschip de “Maine” heen. In februari 1898 lag het schip in de haven van Havanna toen het explodeerde. De Amerikanen beschuldigden de Spanjaarden van en verklaarden hun meteen de oorlog. Het is nooit bewezen dat Spanje ook echt het schip had opgeblazen en er zijn zelfs geruchten dat de V.S. er zelf achter zat. Maar goed, de oorlog tegen Spanje werd binnen enkele maanden gewonnen. En in december 1898 werd in Parijs het overdragings verdrag getekend. Vanaf toen was de V.S. de “eigenaar” van Cuba. Cuba krijgt een eigen vlag, munt en een eigen grondwet. Maar die grondwet werd wel verbonden met de “Platt-clausule” dat betekend dat de V.S. Cuba binnen mag vallen als dat in hun belang is. Ook moest de Cubaanse regering alle economische voorstellen eerst aan de V.S. voorleggen en zich beschikbaar stellen voor militaire doelen. Toen ging ook meteen de “eeuwige bruikleen” in voor de marine basis van Guantanamo. De Amerikaanse overheersers waren dus heel wat soepeler dan de Spanjaarden.
Fulgencio Batista Op 4 september 1933 pleegt sergeant Fulgencio Batista, samen met opstandige studenten en ontevreden sergeanten, een kleine staatsgreep. De toen gehate dictator Machado word afgezet en Batista vraagt vijf studentenleiders om samen met hem te regeren. Een van die leiders was Ramon Grau, die president werd. Batista kreeg het opperbevel over het leger. Ramon schaft de Platt-clausule af en onmiddellijk stuurden de Amerikanen oorlogsschepen maar ondernamen verder geen actie. Al in 1934 reageert Batista alleen. Hij maakt meteen nieuwe afspraken met de V.S. Van 1940 tot 1944 was Batista President. Toen hij president was waren er voor het eerst communistische regelingen. In de verkiezingen van 1944 werd hij verslagen door Ramon Grau. Die regeerde weer democratisch. Later, in 1952, pleegde Batista samen met zijn oude vrienden nog een keer een staatsgreep, met succes. Dat werd door velen heel erg gevonden omdat Batista de Cubanen erg onderdrukte. Fidel Castro In 1953 vond de jonge advocaat Fidel Castro dat Batista wel weer lang genoeg had geregeerd en onderdrukt. Dus voerden ze op 26 juli een aanval uit op de Moncada kazerne in Santiago. Met die aanval hoopten ze dat de rest van de bevolking ook in opstand kwam, maar dat viel nogal tegen, ze werden namelijk door het leger verslagen. Toch werd de mislukte aanval gezien als het begin van een revolutie. Er waren al drie rebellen gesneuveld en nog eens 68 werden gevangen genomen en vervolgens gemarteld of openlijk geëxecuteerd. Fidel kon samen met nog een aantal anderen ontsnappen. Zij hielden zich maar een tijdje schuil in de bergen van de Sierra Meastra maar het duurde niet of ze werden tijdens een klopjacht gevangen genomen. Fidel had heel erg geluk gehad dat de luitenant, die de klopjacht leidde, begrip had voor de aanval en Fidel in de plaatselijke gevangenis plaatste. Als hij in de militaire gevangenis was geplaatst was hij zeker weten geëxecuteerd. Tijdens zijn proces mocht hij op zijn eigen verzoek zichzelf verdedigen. Hij maakte wel veel indruk maar werd toch veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf. Maar na minder dan twee jaar werd hij al vrijgelaten. Weer een mislukte aanval Na dat ze waren vrijgelaten gingen Fidel en zijn jongere broer Raul naar Mexico omdat ze in Cuba geen politieke activiteiten mochten ondernemen. Fidel ontmoette daar de arts Ernesto “Che” Guevara met wie hij goede vrienden werd. Op 25 november 1956 voeren Fidel, Raul, Che en nog 80 anderen met een oud jacht van Mexico naar Cuba om opnieuw een revolutie te starten. Doordat de zee onrustig was hadden ze een vertraging opgelopen en hadden degenen die vanuit land zouden aanvallen het zonder de steun van Fidel en zijn mannen moeten doen. Die aanval was dan ook gauw onderdrukt. Toen de boot van Fidel eindelijk op Cuba was werden ze door niemand ontvangen en vluchten ze weer naar de bergen van de Sierra Meastra. Onderweg werden ze beschoten door Batista’s vliegtuigen en landmacht. Bijna ¾ van de mannen werden gedood of gevangen genomen. Maar weer waren Fidel, Raul en Che er niet bij. Zij vluchten alsnog naar het hoogste deel van de Sierra Meastra en kregen steun van boeren en een paar vrienden. De eerste vrouw die zich bij hun aansloot was Vilma Espin. Later volgde ook Celia Sanchez. Met wie Fidel een heel bijzondere band heeft. De revolutionairen De revolutionairen begonnen met het verspreiden van stencils met hun ideeën erop. Ook openden ze in de “bevrijdde” gebieden scholen en ziekenhuizen. Batista dacht slim te zijn door het gerucht te verspreiden dat Fidel dood was. Dat zorgde voor twijfel in het binnen- en buitenland. Toen deed Fidel iets heel slims, ze lieten een verslaggever van de New York Times overkomen naar hun kamp in de bergen. De verslaggever was diep onder de indruk van Fidel en zijn mannen en schreef er een leuk verhaal over. Batista bleef ontkennen dat Fidel nog leefde, maar om het tegendeel te bewijzen plaatste de Times een foto van de verslaggever die samen met Fidel een sigaar zat te roken. Er kwamen steeds meer aanhangers van Fidel’s ideeën
De revolutionairen konden niet zonder de steun van andere “verzetsgroepen”, dus gingen ze samenwerken met het revolutionair directoraat van de studenten. Die vonden dat het in 1957 wel eens tijd werd om een aanval op het paleis te doen. Dat was alleen niet zo’n succes, de meeste studentenleiders werden gevangengenomen en vermoord. Toen Batista tegenmaatregelingen ging ondernemen werd de aanhang van Fidel en zijn groep alleen maar groter. En er was grote ontevredenheid over de regering en ook in het leger waren de mensen ontevreden. In juli 1957 was er een nationale staking als ondersteuning voor het rebellen leger. In september stopte zelfs de marine met werken!
De revolutie In 1958 was de overwinning voor Fidel en zijn leger, nadat ze het leger van Batista na lange belegering tot overgave dwongen. In het noord oosten veroverde Raul de Sierra del Cristal, Che Guevara veroverde de stad Santa Clara die strategisch gezien heel belangrijk was. En Fidel veroverde de streek rond Santiago. Batista zag wel in dat hij nu gedwongen was af te treden en dus vloog hij op oudejaars avond naar de Dominicaanse Republiek en vandaar naar Florida. Fidel maakte de volgende dag een tocht door Havanna, er was veel blijdschap want iedereen was opgelucht dat Batista weg was. In Havanna hield Fidel toen voor het eerst een van zijn bekende toespraken. Fidel als minister-president In 1959 riep Fidel zichzelf uit tot minister-president van Cuba. Che Guevara, inmiddels de beste vriend van Fidel, werd president van de nationale bank en kreeg ook de leiding op agrarisch gebied. Heel veel mensen die vroeger Batista’s beulen en moordenaars waren werden voor een speciaal daarvoor opgerichte rechtbank gesleept en vervolgens gevangen gezet of geëxecuteerd. Fidel veranderde veel; hij nationaliseerde alle bedrijven die buitenlands waren, richtte nog meer scholen op, maakte de gezondheidszorg gratis en verdeelde de rijkdommen opnieuw. De rijken van wie het geld was afgepakt om het aan de armen te geven waren erg verontwaardigd en verhuisden naar Miami om daar verder te leven. Daar was men dus allemaal anti-Castro. De Amerikaanse regering De Amerikaanse regering was ook al niet erg blij met Fidel’s regeringsmethode, ze begonnen ook steeds meer argwaan te krijgen. Vanaf toen gebeurden er rare dingen in Cuba; een schip uit Frankrijk met wapens die ze moesten afleveren in Cuba aan explodeerde voor de haven van Havanna terwijl er allemaal ongeidentificeerde vliegtuigen boven de kust van Havanna vlogen. De V.S was toen natuurlijk de eerste die de Cubanen verdachten. De reactie van Fidel Vanaf het moment dat Fidel de Amerikanen verdacht van het sturen van vliegtuigen en het laten exploderen van het schip nam hij een agressieve houding aan. In 1960 sprak hij de Verenigde Naties toe (vijf uur lang!!) en vertelde hoe Cuba dacht over Amerika en hun imperialisme. In 1961 eiste Fidel zelfs dat de Amerikaanse ambassadestaf van 130 personen naar 11 werd teruggebracht. Als reactie van de V.S. werden alle diplomatieke- en handelsbanden met Cuba verbroken, ook haalde de V.S. andere landen over om dat ook te doen. Cuba liep dus nu veel winst mis. De invasie in de Varkensbaai In april 1961 was er een invasie in de Varkensbaai dat werd gevoerd door een door de CIA getrainde brigade van 1500 mensen die anti-Castro waren. Met deze actie hoopten zij een opstand tegen Fidel op te starten. Maar er kwam geen opstand en de brigade waren binnen 72 uur verslagen door de militairen van Fidel. Sommigen van de brigade waren gedood en alle anderen waren gevangen genomen. Na onderhandelingen met de V.S. werden die mannen weer vrijgelaten in ruil voor 50 miljoen gulden aan medicijnen die Cuba niet meer kon krijgen vanwege de verbroken handelsband. Door deze stap van de V.S. werd de verhouding tussen deze landen alleen maar slechter. Later heeft de V.S. nog heel vaak geprobeerd om Fidel te laten vermoorden, maar nooit met succes.
De Sovjet Unie Mede doordat de V.S. zich zo tegen Cuba had gekeerd wou Fidel absoluut niet dat Cuba democratisch werd en maakte een socialistische staat van Cuba. Tijdens een van zijn beroemde toespraken zei hij iets wat de hele wereld verbaasde. Hij zei namelijk: “ik ben een marxist-leninist en zal dat blijven tot aan mijn dood”. Op dat moment wist de Sovjet Unie niet hoe gauw ze een verbond moesten sluiten met Cuba. De Sovjet Unie gaf Cuba economische hulp, wat erg graag werd geaccepteerd. De Cuba crisis Cuba stond aan de Sovjet Unie toe om kernwapens te plaatsen op Cuba. Terwijl ze nog aan het bouwen waren aan de installaties werd het al opgemerkt door een Amerikaans spionage vliegtuig. De V.S. ging meteen tot actie over zij eisten van de Sovjet Unie dat zij hun raketten van Cuba afhaalden, als de Russen dat deden zou de V.S. hun raketten in Turkije terughalen. Er dreigde een conflict te ontstaan wat zonder twijfel met kernwapens zou worden uitgevochten. De Sovjet Unie stemde toe. En daarmee was de wereld gered van een alles vernietigende oorlog, tussen de twee wereldmachten. De verboden Na de Cuba crisis werd alle Amerikaanse burgers verboden om; te reizen naar Cuba, te handelen met Cubanen, en zelfs ook persoonlijke contacten werden bij de wet verboden. Dat is zelf nu nog zo, bijvoorbeeld Elian, een Cubaanse vluchteling die waarschijnlijk word gedwongen om terug te keren naar Cuba.