Titel: Kinderen van Udim
Auteur: Gila Almagor
Uitgeverij: Lemniscaat Rotterdam 1) In hoeverre is de verteltechniek en de verhaaltoon anders dan je gewend bent? Het is veel kinderlijker geschreven, verder kan ik niet echt iets bedenken wat echt anders zou moeten zijn dan dat ik gewend ben. 2) In hoeverre is de thematiek anders dan je gewend bent? Je merkt wel dat het om een hele andere cultuur gaat. Al die kinderen die in dat Kinderdorp leven hebben veel vreselijke dingen meegemaakt. Hebben een hele andere manier van leven. 3) In hoeverre gaat het in het boek om anderen normen en waarden? En hoe sta jij daar tegenover? Het is een andere cultuur en die kinderen zijn allemaal wees. Ze denken anders en mogen niet over Polen praten, omdat dat voor sommige kinderen emoties opwekt. Iedereen heeft wat mee verschillends mee gemaakt dus normen zijn anders. Ook aan dingen waar wij geen waarde aan hechten hechtten zij juist veel waarde aan. Bijvoorbeeld een foto van hun vader of moeder, een brief van een tante o.i.d., eigen dagboek waar ze veel van zich af kunnen schrijven. Het ligt er maar net aan wat voor gedachte achter zoiets speelt. Ik hecht bijv. waarde aan mijn poëzie album, omdat er mensen hebben ingeschreven die er nu niet meer zijn. En dat geldt voor die kinderen ook. Ze missen hun ouders en zoeken dan iets op wat voor hun vertrouwt is. 4) Welk beeld geeft het verhaal van de cultuur. Hoe tekent de auteur de mensen en de samenleving? Denk je dat het beeld dat gegeven wordt representatief is? Die kinderen leven in een soort weesdorp. Ze zijn afgesloten van de buiten wereld. Een keer in de zoveel tijd mogen ze naar familie o.i.d. Bijvoorbeeld Aviya, als ze de kans krijgt gaat ze naar haar moeder toe. Ze kan daar niet wonen, omdat haar moeder niet voor haar kan zorgen. Aviya heeft dan een beetje geluk, want veel leeftijdsgenootjes weten niet eens of hun ouders nog leven. Die kinderen zitten een beetje opgesloten, het nadeel is dat ze niet echt wat leren van de maatschappij om hen heen. Gila Almagor heeft dit boek geschreven gebaseerd op haar eigen ervaringen in het Jeugddorp Hadassim ( Udim in het boek). Ik denk dat het boek wel representatief is, omdat Gila over haar eigen ervaringen vertelt. Ik denk ook dat het beeld wat je na het lezen van dit boek hebt wel klopt. 5) Als je wel eens in dat land of in een dergelijke cultuur geweest bent: wat herken je? Ik ben er zelf nooit geweest. 6) Hoe beschrijft de auteur personages de mensen niet westers zijn? Gila Almagor beschrijft hen als blanke rijke mensen. Die het goed hebben en in vrij grote huizen wonen. 7) Welke nieuwswaarde heeft deze tekst voor jou? Ik heb nooit geweten dat er zoiets bestond als een kinderdorp. Dat speciaal voor kinderen is die de holocaust hadden overleefd en waarvan niet bekend was of ze nog overlevende familieleden hadden. Eerlijk gezegd heb ik er ook nooit bij stil gestaan wat er met al die kinderen gebeurt was. Ik vind zo’n jeugddorp wel een mooie oplossing. 8) Welke visie heeft de auteur op het leven. Ik vind het moeilijk om te zeggen. Het leven gaat door en Gila zegt in het boek ook dat ze zich nergens zo thuis heeft gevoeld als in dat Jeugddorp. De kinderen van zo’n dorp doen zelf al het werk dat in zo’n dorp gedaan moet worden. Zo krijgen ze een sterke band met de grond en met het land waar ze wonen en leren ze allerlei vaardigheden die hun later van pas kunnen komen. Zij heeft zich altijd veilig gevoelt in dat dorp en het gekoesterd als een heel bijzonder plekje. 9) Welke typische cultuurverschillen komen tot uiting? Ik ben niet echt cultuurverschillen tegen gekomen. Omdat de kinderen in een gesloten gemeenschap leven en niet echt anders zijn. Wel dat je sommige woorden in het engels, Hebreeuws joods e.d. tegen komt. Dat is wel leuk lezen. Ook het woord sabbat, dat hoort dan wel meer bij de joodse cultuur. Voor de rest zijn er niet echt opvallende verschillen. 10) Denk je dat het gaat om een letterlijke vertaling of kun je aantonen dat de vertaler zich een aantal vrijheden heeft veroorloofd. Ik denk dat het wel een letterlijke vertaling is. Ik zou niet weten wat er verandert zou kunnen zijn. Het zou maar zo kunnen dat dat wel het geval is maar dan is het me niet opgevallen. 11) Wat vind je nu van de tekst? Wat heb je ‘geleerd’ over een andere cultuur? Zou je meer van dergelijke verhalen willen lezen en waarom? Ik vond het een leuk verhaal om te lezen. Het was niet moeilijk geschreven en makkelijk te volgen. Het is leuk dat je nu wat meer over Kinderdorpen leert. Wat ze daar doen en wat voor kinderen daar leven. Elk kind heeft zijn eigen pijnlijke verleden en ook gewoontes. Dat zie je als Yola te horen krijgt dat ze naar Polen mag gaan om haar vader te ontmoeten. Haar vriendinnen maken samen nieuwe nette kleren voor haar voor onderweg en ook voor daar. Die kleren zullen wel volgens hun cultuur hebben uitgezien met verschillende kleuren. Ik vind het leuk om dit soort verhalen te lezen. Boeken die over de oorlog gaan vind ik ook leuk om te lezen. Bijvoorbeeld Wierook en Tranen, en Kinderjaren. Deze verhalen worden ook verteld door de ogen van een kind en het heeft met WOII te maken. Zo leer je ook wat van de geschiedenis. 12) Vind je het een typisch cultuur gebondenboek of heeft het cultuuroverstijgende waarde? In hoeverre is dit wereldliteratuur? Wat is dan die waarde voor jou? Het is absoluut wereldliteratuur, omdat het geschreven is door een joodse schrijfster. En die joodse schrijfster schrijft over haar eigen ervaringen in zo’n kinderdorp. Dus ook over de cultuur die leeft in zo’n dorp. Eigen Mening Ik vond het een leuk boek om te lezen. Het is niet moeilijk geschreven en wordt verteld vanuit de ogen van een kind. Ik vind dat altijd wel leuk lezen. Door het lezen van het boek leer je ook wat van een andere cultuur. Je begint nu pas te beseffen wat zo’n oorlog bij een kind allemaal te weeg brengt. Het moet verschrikkelijk zijn om je ouders te verliezen of niet weten of ze wel leven.
Informatie over de schrijfster:
GILA ALMAGOR
Gila Almagor werd geboren in Israël en is daar momenteel een van de belangrijkste actrices. Over haar jeugdervaringen schreef ze twee boeken, die inmiddels beide zijn verfilmd, Kinderen van Udim is haar tweede boek en vertelt het verhaal van een groep kinderen die vlak na de Tweede Wereldoorlog in een jeugddorp aan de Israëlische kust opgroeien. Sommigen zijn hun hele familie kwijt, anderen weten niet of er nog iemand van hun familie in leven is.
Kinderen van Udim is reeds verschenen in Duitsland en de Verenigde Stoten. Overal wordt het boek ontvangen met juichende recensies.
Auteur: Gila Almagor
Uitgeverij: Lemniscaat Rotterdam 1) In hoeverre is de verteltechniek en de verhaaltoon anders dan je gewend bent? Het is veel kinderlijker geschreven, verder kan ik niet echt iets bedenken wat echt anders zou moeten zijn dan dat ik gewend ben. 2) In hoeverre is de thematiek anders dan je gewend bent? Je merkt wel dat het om een hele andere cultuur gaat. Al die kinderen die in dat Kinderdorp leven hebben veel vreselijke dingen meegemaakt. Hebben een hele andere manier van leven. 3) In hoeverre gaat het in het boek om anderen normen en waarden? En hoe sta jij daar tegenover? Het is een andere cultuur en die kinderen zijn allemaal wees. Ze denken anders en mogen niet over Polen praten, omdat dat voor sommige kinderen emoties opwekt. Iedereen heeft wat mee verschillends mee gemaakt dus normen zijn anders. Ook aan dingen waar wij geen waarde aan hechten hechtten zij juist veel waarde aan. Bijvoorbeeld een foto van hun vader of moeder, een brief van een tante o.i.d., eigen dagboek waar ze veel van zich af kunnen schrijven. Het ligt er maar net aan wat voor gedachte achter zoiets speelt. Ik hecht bijv. waarde aan mijn poëzie album, omdat er mensen hebben ingeschreven die er nu niet meer zijn. En dat geldt voor die kinderen ook. Ze missen hun ouders en zoeken dan iets op wat voor hun vertrouwt is. 4) Welk beeld geeft het verhaal van de cultuur. Hoe tekent de auteur de mensen en de samenleving? Denk je dat het beeld dat gegeven wordt representatief is? Die kinderen leven in een soort weesdorp. Ze zijn afgesloten van de buiten wereld. Een keer in de zoveel tijd mogen ze naar familie o.i.d. Bijvoorbeeld Aviya, als ze de kans krijgt gaat ze naar haar moeder toe. Ze kan daar niet wonen, omdat haar moeder niet voor haar kan zorgen. Aviya heeft dan een beetje geluk, want veel leeftijdsgenootjes weten niet eens of hun ouders nog leven. Die kinderen zitten een beetje opgesloten, het nadeel is dat ze niet echt wat leren van de maatschappij om hen heen. Gila Almagor heeft dit boek geschreven gebaseerd op haar eigen ervaringen in het Jeugddorp Hadassim ( Udim in het boek). Ik denk dat het boek wel representatief is, omdat Gila over haar eigen ervaringen vertelt. Ik denk ook dat het beeld wat je na het lezen van dit boek hebt wel klopt. 5) Als je wel eens in dat land of in een dergelijke cultuur geweest bent: wat herken je? Ik ben er zelf nooit geweest. 6) Hoe beschrijft de auteur personages de mensen niet westers zijn? Gila Almagor beschrijft hen als blanke rijke mensen. Die het goed hebben en in vrij grote huizen wonen. 7) Welke nieuwswaarde heeft deze tekst voor jou? Ik heb nooit geweten dat er zoiets bestond als een kinderdorp. Dat speciaal voor kinderen is die de holocaust hadden overleefd en waarvan niet bekend was of ze nog overlevende familieleden hadden. Eerlijk gezegd heb ik er ook nooit bij stil gestaan wat er met al die kinderen gebeurt was. Ik vind zo’n jeugddorp wel een mooie oplossing. 8) Welke visie heeft de auteur op het leven. Ik vind het moeilijk om te zeggen. Het leven gaat door en Gila zegt in het boek ook dat ze zich nergens zo thuis heeft gevoeld als in dat Jeugddorp. De kinderen van zo’n dorp doen zelf al het werk dat in zo’n dorp gedaan moet worden. Zo krijgen ze een sterke band met de grond en met het land waar ze wonen en leren ze allerlei vaardigheden die hun later van pas kunnen komen. Zij heeft zich altijd veilig gevoelt in dat dorp en het gekoesterd als een heel bijzonder plekje. 9) Welke typische cultuurverschillen komen tot uiting? Ik ben niet echt cultuurverschillen tegen gekomen. Omdat de kinderen in een gesloten gemeenschap leven en niet echt anders zijn. Wel dat je sommige woorden in het engels, Hebreeuws joods e.d. tegen komt. Dat is wel leuk lezen. Ook het woord sabbat, dat hoort dan wel meer bij de joodse cultuur. Voor de rest zijn er niet echt opvallende verschillen. 10) Denk je dat het gaat om een letterlijke vertaling of kun je aantonen dat de vertaler zich een aantal vrijheden heeft veroorloofd. Ik denk dat het wel een letterlijke vertaling is. Ik zou niet weten wat er verandert zou kunnen zijn. Het zou maar zo kunnen dat dat wel het geval is maar dan is het me niet opgevallen. 11) Wat vind je nu van de tekst? Wat heb je ‘geleerd’ over een andere cultuur? Zou je meer van dergelijke verhalen willen lezen en waarom? Ik vond het een leuk verhaal om te lezen. Het was niet moeilijk geschreven en makkelijk te volgen. Het is leuk dat je nu wat meer over Kinderdorpen leert. Wat ze daar doen en wat voor kinderen daar leven. Elk kind heeft zijn eigen pijnlijke verleden en ook gewoontes. Dat zie je als Yola te horen krijgt dat ze naar Polen mag gaan om haar vader te ontmoeten. Haar vriendinnen maken samen nieuwe nette kleren voor haar voor onderweg en ook voor daar. Die kleren zullen wel volgens hun cultuur hebben uitgezien met verschillende kleuren. Ik vind het leuk om dit soort verhalen te lezen. Boeken die over de oorlog gaan vind ik ook leuk om te lezen. Bijvoorbeeld Wierook en Tranen, en Kinderjaren. Deze verhalen worden ook verteld door de ogen van een kind en het heeft met WOII te maken. Zo leer je ook wat van de geschiedenis. 12) Vind je het een typisch cultuur gebondenboek of heeft het cultuuroverstijgende waarde? In hoeverre is dit wereldliteratuur? Wat is dan die waarde voor jou? Het is absoluut wereldliteratuur, omdat het geschreven is door een joodse schrijfster. En die joodse schrijfster schrijft over haar eigen ervaringen in zo’n kinderdorp. Dus ook over de cultuur die leeft in zo’n dorp. Eigen Mening Ik vond het een leuk boek om te lezen. Het is niet moeilijk geschreven en wordt verteld vanuit de ogen van een kind. Ik vind dat altijd wel leuk lezen. Door het lezen van het boek leer je ook wat van een andere cultuur. Je begint nu pas te beseffen wat zo’n oorlog bij een kind allemaal te weeg brengt. Het moet verschrikkelijk zijn om je ouders te verliezen of niet weten of ze wel leven.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden