Death of a Soldier door Philip Prowse

Vertaling: Death of a soldier

David wordt soldaat ook al wil zijn vriend Carol dat niet. David gaat met het leger naar Belfast. Ze moeten heel lang wachten op de boot in de regen. David vraagt aan de soldaat die naast hem staat waarom ze zolang moeten wachten. De soldaat wijst en zegt dat David daarheen moet kijken. Er staan een paar tafels. De soldaat vertelt dat er allemaal kogels liggen. Dan stappen de soldaten in de vrachtauto en rijden naar een huis waar ze kunnen slapen. Als David in zijn slaapzaal komt ontmoet hij een andere jongen. Hij heet Pete. Ze praten samen. Een week later moet David mee mogen. Ze kijken goed om zich heen. Er waren kinderen op de straat aan het voetballen. Ze gooiden stenen naar de soldaten. Opeens hoorden ze een schot. De kogel vloog tegen de muur. David door de straten zag bij een van de huizen het gordijn bewegen. Hij zei het tegen de andere soldaten. De soldaten renden naar het huis. Ze deden de deur open en renden naar boven. Ze kwamen in een slaapkamer. In de kamer zat een klein meisje. Ze gingen weer terug naar beneden. Mevrouw O´Donnell, de bewoonster, was in de keuken. Haar man zat aan de tafel een krant te lezen. Er klopte iemand op de deur. Mevrouw O´Donnell deed de deur open. Er stonden twee mannen met maskers en een mooi meisje dat een kinderwagen bij zich had. Het meisje vroeg of ze binnen mochten komen. Mevrouw O´Donnell vroeg; “Wat willen jullie?” Toen zeiden de mannen met de maskers: “We willen je huis’’. Mevrouw en Meneer O´Donnell konden niets doen. Ze moesten gaan zitten. Een gemaskerde man hield hen in de gaten. De andere man, Frank, ging met het mooie meisje de hal in. Het meisje haalde een baby uit de kinderwagen. Frank stak zijn hand in de kinderwagen en haalde er een pistool uit, waarna het meisje de baby weer teruglegde. Ze gingen samen naar boven. De soldaten liepen door de straat. Frank was in de slaapkamer. De soldaten komen, zei hij tegen het meisje, en ze moest naar beneden gaan. Toen het meisje in de keuken was riep de mevrouw: ‘Mijn kinderen spelen op straat!!”. Maar het meisje antwoordde bot: “je mag niet naar je kinderen, want wij gaan een soldaat doden”. In de straat waren de kinderen aan het spelen. Ze zagen de soldaten langslopen maar ze waren niet bang, want dat waren ze gewend. Er liepen immers dagelijks soldaten door hun straat. Ook Frank, die nog steeds boven was, zag de soldaten. Hij deed een kogel in zijn geweer en hield deze buiten het raam. Hij richtte op het groepje waarbij Pete, David en de sergeant liepen. Eerst op sergeant Johnson, toen op Pete, maar op beide schoot hij niet. Toen kwamen zijn ogen op David gericht, en schoot wel door zíjn hoofd. Pete en Sergeant Johnson zagen David dood liggen. Ze keken in de richting van de huizen in de straat, waar het schot ergens vandaan was gekomen. Ze onderzochten het huis van de familie O´Donnell. Frank was inmiddels naar beneden gerend, waar het meisje hem al opwachtte. Frank gooide het geweer in de kinderwagen en ging met het meisje naar buiten. De soldaten hielden het meisje tegen en vroegen haar of zij ook een schot in de straat had gehoord. Pete stak zijn hand in de kinderwagen. Toch mocht het meisje doorlopen.
Even later kwam een vrachtwagen de dode David ophalen.