Zou er een waarheid moeten zijn? - Opstelwedstrijd

Interreligieuze dialoog en waarheidsclaim

"Zou er een waarheid moeten zijn?"
Een kleine vraag die mij regelmatig bezighoudt en die ik hierbij ga proberen te beantwoorden, in ieder geval voor mijzelf.

Ik wil graag beginnen met het volgende:
Hoe groot is de kans dat het geloof van één enkel persoon het juiste is? Zo'n zes en een half miljard, denk ik toch, als je er al vanuit gaat dat er iemand is die het bij het rechte eind heeft.
Geen mens gelooft precies hetzelfde. Probeer maar eens twee christenen, bijvoorbeeld, tegenover elkaar te zetten en ze laten discussiëren over hun geloof. De kans dat ze tot een gelijke mening komen is vrij klein. Al gaat het maar om kleine dingetjes, zoals de interpretatie van een stukje bijbel, er zal altijd wel verschil zijn.

En toch zijn de meeste gelovigen ervan overtuigd dat ze het bij het rechte eind hebben.

Mijn kennissenkring bevat verschillende mensen die christen zijn.
Een aantal van hen zijn dat pas enige tijd terug geworden, anderen kregen het van huis mee. Maar wat er niet tussen hun verschilt, is dat door te bidden, zij hun problemen kunnen delen. Dat door naar de kerk te gaan, zij zien dat ze niet alleen zijn, maar er ook mensen zijn waaraan ze hun verhaal kunnen vertellen en die hen begrijpen. En er zullen waarschijnlijk nog wel tal van redenen zijn waar ik als buitenstaander geen weet van heb.
Het is duidelijk dat ze er gelukkiger van worden door te geloven. Dat weten ze zelf ook, en ze weten ook dat ik niet de behoefte ertoe voel, dus laten zij mij met rust. Om die redenen kan ik slechts zeggen dat ik volledig achter ze sta en ze moeten doen wat ze willen.

Echter, ik ken ook mensen, die in constante angst leven. Zij geloven dat als ze niet alles laten wat God hun verboden heeft, als ze niet hun hele leven weiden aan doen wat de bijbel hun vertelt, en als ze niet zoveel mogelijk mensen zover krijgen om hetzelfde te doen, dat ze dan eeuwig zullen branden in de hel, of in ieder geval zeer ongelukkig eindigen. Voor mensen die zo’n instelling hebben, heb ik minder respect, slechts medelijden. Ik zou nooit in een God willen geloven die zijn creatie op zo’n vreselijke manier straft als zij even niet doen wat hij ze oplegt. Dat zou in mijn ogen meer een dictator zijn. Als iemand op zo’n manier wil geloven, ga ik diegene er niet vanaf houden, maar het is niet iets wat ik aanmoedig.

De titel van dit opstel is interreligieuze dialoog en waarheidsclaim. Waarom er zulke ingewikkelde woorden gebruikt moeten worden voor een simpele vraag met een – in mij ogen - simpel antwoord, weet ik niet.
Wat ik wel weet, is dat ik vind dat ieder moet geloven wat hij wil. Het doel van geloven is voor mij niet de waarheid nastreven of aanbidden wat ‘daarboven’ zit. Voor mij is dat kracht uit je geloof putten, er gelukkig mee zijn en weten dat je er houvast aan hebt. En als dat is als monotheïst, polytheïst of atheïst, het maakt mij niet uit, zolang men maar blijft onthouden dat het feit dat zij er gelukkig mee zijn, niet hoeft te betekenen dat anderen dat ook worden.
Dus… zou er een waarheid moeten zijn? Nee, ik vind van niet.