Tibet: Beyond Fear (2008)

Tibet, de angst voorbij.

De documentaire gaat over Ngwang Sangdrol, een Tibetaanse non en over Bagdro, een Boeddhistische monnik uit Tibet. Zij vertellen hun eigen verhaal over het verzet tegen de Chinezen. De Chinezen gebruikten verschillende methoden om Ngwang en Bagdro van hun ideeën af te krijgen, maar ze hielden vol.

De Tibetanen werd wijsgemaakt dat het Tibetaanse Boeddhisme vergif was, en dat de Tibetanen zich volgens de chinese regels moesten gedragen. Mao Zedong en zijn communisten wilden Tibet niet aan de rest van de wereld tonen. Toen de chinezen Tibet binnen vielen verwoestte ze veel oude Tibetaanse kloosters, en veel mensen stierven van de honger.

Bagdro
Bagdro heeft 3 zussen en 1 broer.
Bagdro wist niks van de Tibetaanse cultuur of van het geloof, zijn ouders durfden het hem niet te leren. Toen hij nog klain was, ging hij vaak naar de stad, naar een chinees restaurant, om voor voedsel te bedelen. Toen hij op een dag thuis kwam van de stad vond hij het lijk van zijn zusje, hij begreep niet waarom ze dood was, maar ze was gestorven van de honger.
Bagdro ging naar een chinese school, daar werd hij heropgevoed, ze zeiden tegen de leerlingen dat het Tibetaanse Boeddhisme vergif is. Dat heeft vele mensen gehersenspoeld, zo kregen ze vertrouwen in het communistische systeem. De mensen werden wijsgemaakt dat de chinezen Tibet bevrijd hadden.

Ngwang
Was 12 jaar oud toen ze een non werd. Haar ouders vertelde haar, dat voor haar geboorte, haar broer werd doodgeschoten door het Chinese leger. Haar ouders deden in het geheim alles voor hun land. Ze maakte thuis de tibetaanse vlag, en legde deze stiekem op straat.

In 1976 sterft Mao Zedong, er kwam een politieke verandering. In 1983 gaf China een beetje godsdienst vrijheid aan Tibet.

Bagdro wou het klooster in, maar daar moest hij toestemming voor hebben, na een jaar kreeg hij die. Daar kreeg hij te eten en daar had hij een goede leraar. Ze herbouwden het klooster, want de chinezen hadden het gesloopt. Langzaam aan kwamen er toeristen naar Tibet, de tibetanen waren erg verrast, ze kende geen Europa of Amerika. Die toeristen wisten wel wat er met Tibet aan de hand was, en ze deelde geld, kleding, voedsel en foto’s van de Dalai Lama uit. Bagdro kreeg een boek van een toerist, over de Dalai Lama. Dankzij dat boek wist Bagdro wat er aan de hand was.
Bagdro maakten met nog wat andere monniken een affiche met daarop, lang leve de dalai lama, en ze hingen het overal op, zelfs aan het Chinese politiebureau.

5 maart is het Molan festival, een beroemd gebedsfestival. China wou laten zien dat ze Tibet godsdienstvrijheid gaven, maar voor het festival kwamen er juist meer soldaten naar Tibet. Op dat festival vielen de chinezen aan, ze schoten op de tibetanen, er vielen veel doden. En Bagdro werd in het been geraakt. Maar hij ging de straat op en riep dat hij voor een vrij Tibet was. De volgende dag stond er een prijs op zijn hoofd. . Hij ging terug naar zijn eigen huis, en daar werd hij gevonden door de Chinese politie. Hij werd gevangen genomen in de Drapchi gevangenis. In die gevangenis werd hij gefolterd, geslagen en pijn gedaan.

Toen Ngwang 13 jaar oud was, werd ze voor 9 maanden in de Drapchi gevangenis gegooid, toen ze na die 9 maanden thuis kwam, waren haar vader, haar oom en haar broer ook opgesloten.
Ngwang blijft betogen, en ze word opnieuw opgepakt. In de gevangenis werden Ngwang en Bagdro geslagen en gefolterd, nadat Bagdro 7 maanden in de gevangenis heeft gezeten wil hij zelfmoord plegen, maar de Chinezen houden hem tegen.
Ngwang moest in de gevangenis onder de Chinese vlag staan, maar ze riep dat het niet haar vlag was, daardoor kreeg ze 6 jaar extra gevangenis straf.

Toen Bagdro vrij kwam, ging hij naar India om de mensen daar te vertellen wat er in de gevangenissen van Tibet gebeurde. Maar veel mensen wagen de oversteek naar India, Bagdro stak te voet de Himalaya over, het stikte daar van de politie maar Bagdro riskeerde zijn leven daarvoor. Hij verbleef in een vluchtelingen centrum in Delhi, en daarna werden ze naar Dharamsala gestuurd, daar woonden Tibetaanse vluchtelingen. Bagdro mocht naar de Dalai Lama, en hij ging naar een ziekenhuis in Frankrijk, de vrouw van de ex-president betaalde alles voor hem.

Ngwang mocht de gevangenis verlaten als ze één zin opschreef, dat Tibet aan China behoorde, maar dat weigerde ze te doen. Haar gezondheid ging er erg hard op achteruit. Opeens namen ze haar mee naar het kantoor, en ze werd vrijgelaten. Een week na de vrijlating ontmoet Bush een Chinese collega. Ngwang werd naar huis gestuurd, en daar kreeg ze te horen dat haar vader was overleden. De politie hield haar huis in de gaten, op een dag moest ze met hun mee en ontmoette ze een blanke man, die haar ging helpen, ze ging naar de Verenigde Staten in 2002.

Bagdro is naar veen Tibetaanse scholen gegaan, om te vertellen hoe belangrijk de Tibetaanse cultuur en tradities zijn.

In 2007, 20 jaar na het eerste bezoek aan het congres, keert de Dalai Lama er terug. Hij wordt onderscheiden voor zijn inzet voor de wereld vrede.

Ik vind het erg knap van de Tibetanen dat ze de Chinezen kunnen vergeven voor alles wat ze gedaan hebben, ook dat ze niet terug vechten met geweld, maar alles over zich heen laten komen.