Buena vista social club

Inhoudstafel: - Voorwoord - Inleiding - biografie - Interview (met Juan de Marcos González) - Krantenartikel Voorwoord: Ik heb de Buena Vista Social Club gekozen omdat niemand ze kent. Ze zijn niet groot gebracht door commerciële zender maar ze hebben zich zelf grootgebracht. Ze hebben ook bewezen dat je als gepensioneerde nog iets kunt doen. Geen enkele groep kan bijna zeggen dat haar gemiddelde leeftijd boven de 70 zit. Ik wil me ook excuseren voor de lange biografieën (waar ik wel lang aan gewerkt heb), maar ik vond ze noodzakelijk om de Buena Vista Social club beter te begrijpen. En naarmate je dit eindwerk leest zul je ook merken dat er interrestanten verhalen bij staan. En als je gemiddelde leeftijd van een groep boven de 70 is kun je, je eigenlijk wel verwachten aan z’on lange biografieën. Ik hoop dat je veel plezier zal beleven aan mijn eindwerk. En dat je nieuwe dingen zal ontdekken. Veel leesplezier Inleiding De naam Buena Vista social Club is niet nieuw. Voor de Cubaanse revolutie in 1959, in een eeuw van grote muzikale activiteit in Cuba, was de Buena Vista Social Club een internationale bekende alleen voor leden dansclub in de Havana. In deze dagen bestaat het niet meer. Maar heeft nieuwe glorie gekregen. Het hele verhaal begon in 1994; wanner de Cubaanse muzikant Juan de Marcos González de engelse producer vertelde over zijn lange verlangen om muzikanten bijeen te brengen van een verschillende generatie. Het idee was zo gepland om ook West-Afrikaanse muzikanten te hebben. Maar dit kwam er uiteindelijk niet van. 2jaar later, verzamelde González sommige van “oude meesters”. En hun eerste album werd "A toda Cuba le gusto”, dat zich toelegde op Afro-Cubaanse jazz. Binnen 3weken hadden ze ook de "Buena Vista Social Club" opgenomen, samen met de Amerikaanse muzikant Ry Cooder, en stelde ze ook “Rubén González” voor. De leden van de groep veranderden dikwijls. Zoals Juan de Marcos González zei. “The Afro-Cuban All Stars is geen groep, maar een project”. De documentaire, die director Wim Wenders graag een “musicumentary” noemt, kwam uit in 1999. het gaat over de muziek, over de groepsleden en hun leven. En ook het verhaal tussen 2 concerten dat van Amsterdam en New York.
Biografieën Ibrahim Ferrer De son en de bolero vocalist had een fabelachtig intrede in deze wereld: hij is geboren in Santiago in 1927 in een sociale dans club. Hij begon zijn carrière in de vroege jaren 1940 met lokale muziekkostuums in Santiago. Zoals meeste muzikanten had hij het succes van “day gigs”, spelend door de nacht. In de jaren 50, was hij leiding gevende vocalist voor de groepsleider Pacho Alonso, en zong ook voor de legendarische Beny Moré. In de tijd van de Buena Vista Social club sessies, woonde hij een verrotte appartement in de oude Havana; zoals vele buena vista social club leden, was hij half gepensioneerd. Gewoonlijk blinkte hij schoenen voor geld. Juan de Marcos Gonzàlez vond hem wanneer hij zijn dagelijks wandeling maakte op de straten van de Havana. In de herfst van 2000, won hij de Grammy voor Best New Artist. Ferrer stierf op 78-jarige leeftijd aan longemfyseem in een ziekenhuis in Havana. Zijn laatste optreden in Nederland was op het North Sea Jazz festival op vrijdag 8 juli 2005. Juan de Marcos González Eén van de drijvende krachten achter de buena vista social club was Juan de Marcos Gonzáles jonger dan het grootste deel van de Buena Vista Social club familie(geboren in 1954), hij had desondanks direct verwantschap tot het succes van de gouden eeuw getoond in de film en in de variatie in de Buena Vista Social Club albums. Zijn vader was een vocalist die optrad met Arsenio Rodríguez de legendarische voorman van de band The González family, hij leefde in de Pueblo Nuevo Barrio van de Havana, een uitstekende muzikale buurt (waar onder andere Chano Pozo woonde, deze man kreeg faam met Dizzy Gillespie's big band in de jaren 40) ook andere grootheden hebben daar gewoond. Juan was oorspronkelijk gefascineerd door Amerikaanse en Britse rock vormen maar werd daar afkeurend voor bekeken door het Castro-regime. Hij maakte daarom een rechtsomkeer en stichten primitieve “traditionele” Cubaanse groep, Sierra Maestra in 1978. Sierra Maestra trad in de voetstappen van de Septetos of yore (een andere bekende Cubaanse groep). González’s hoofddoel was om de fakkel van de Cubaanse volkmuziek brandend te houden voor een jongere generatie. En hij heeft ze brandend gehouden. Sierra Maestra heeft 14 albums opgenomen in Cuba, en internationaal gereisd. González’s bijdrage tot Buena Vista Social club kan niet overschat worden. Terwijl dat Nick Gold en Ry cooder arriveerde in de Havana geconcentreerd op gitaar gebaseerde West-Afrikaanse Cubaanse samenwerking. Was hij bezig met wat hij uiteindelijke voorstelde als een “all star” album bijdrage tot de grote gouden eeuw van de Cubaanse muziek. The Afro-Cuban All Stars, met veel muzikanten die ook bij de Buena Vista Social club horen. Juan González en Rubén González leidde de Afro-Cuban All Stars op hun Amerikaanse en Europese tours, hij heeft ook de Buena Vista Social club concerten gedirigeerd in Amsterdam en in de Carnegie Hall. Rubén González In zijn 50 jaren in de muziek wereld, heeft hij met bijna alle groten gespeeld en is eigenlijk op zichzelf al een legende. Universeel wordt hij bekeken als een van de baanbrekers van Afro-cuban piano stijl. In zijn jeugd heeft hij geneeskunde gestudeerd. Hij wou dokter zijn overdag en muzikant s’nachts. Maar hij verliet school voor zijn eerste liefde “de piano”. In de jaren 40 en 50, was hij één van de trio van getalenteerde pianospelers (samen met Luis ‘Lili’ Martínez and Percuchín) hij heeft mee de basis gelegd voor de Mambo door Afrikaanse ritmes te combineren, met Amerikaanse Jazz improvisatie. In 1960 ging González samen met Enrique Jorrín (de maker van de cha-cha-cha), Hij trad hier mee op tot de dood van Jorrín in het midden van de jaren 80, toen ging hij op pensioen. Hij leidde een rustig leven in Havana tot dat Buena Vista producer Juan de Marcos González hem mee sleurde naar de EGREM studios voor de legendarische opneem sessies. Rubén González trad voor laatst op in Mexico en Cuba in 2002. Zijn gezondheid werd toen al slechter: hij leed aan artrose en had problemen met zijn longen en nieren. Hij stierf op 8 december 2003 na een lang ziekbed. Pio Leyva Pio Leyva componeerde sommige van Cuba’s meest bekende nummers en is een van de eiland’s meest gekleurde persoonlijkheden. Overal bekend als “El Montunero de Cuba.” Hij won een bongo wedstrijd (bongo=soort trommel) op 6-jarige leeftijd en maakte zijn zang debuut in 1932. Met zijn diepe country stem, heeft al 25 albums opgenomen sinds hij zijn eerste contract heeft getekend met de RCA in 1950 en is bekend als een van de grote meesters in improvisatie. Pio heeft gezongen met de groepen van de grote Benny More, Bebo Valdez en Noro Morales en voor een tijdje was hij lid van “Compay Segundo y Sus Muchachos.” In 1953, was hij aan het opnemen met Compay Segundo in de Havana op de dag van de revolutionaire aanval op het presidentieel paleis. Hij zweert dat de geluiden van de geweerschoten kunnen gehoord worden op het album. In 1991, op de “jonge” leeftijd van 74, ondernam hij een heel succesvolle 4 maanden tour naar West-Afrika waar hij veel fans heeft. Op 23 maart 2006 overleed Pío Leiva in de Havana op bijna 89-jarige leeftijd aan een hartaanval. Manuel "Puntillita" Licea Hij was geboren in Yareyal, Holguín, Cuba op 4 december in 1927. “Puntillita” begon te zingen op 7-jarige leeftijd en ging bij ‘Orchestra Liceo’ in 1941. Hij werd razend populair in de jaren 1950 als hoofd zanger van de havanna’s grootste groepen zoals: Adolfo Guzman, Roberto Faz and Cascarito. Hij heeft ook gezongen met de legendarische Sonara Matancera. “Puntillita” nam de hit “The Rooster, the Hen and the Horse.” Hij was gespecialiseerd in de son en de bolero. Hij stierf in op zijn verjaardag in 2000 in de Havana na een korte ziekte. Orlando "Cachaito" López

The López family is een echte muziekale dynastie gespecialiseerd in de Bass. Elke vorm van bas: akoestisch, klassiek, pop of jazz. Cachaito kreeg internationale faam door een paar indrukwekkende opnames in de vroege jaren 90. Hij leerde zijn vak van zijn vader en nonkel (die het op hun beurt van u vader geleerd hadden). Zijn vader assisteerde Arsenio Rodríguez in de ontwikkeling van de Mambo. Zijn nonkel anderzijds hielp met de basis te leggen voor de “descarga” stijl, een soort Cubaanse Jazz jam. Cachaito zelf had een veelzijdige carrière. Hij was een klassieke speler bij de Orquesta Sinfónica Nacional en schitterde, met een elektrische bas. In 1960 was hij een sleutel figuur van Irakere, een experimentele groep dat pop, klassiek, Cubaanse volk, Afrikaanse en Jazz invloeden combineerde. Manuel "Guajiro" Mirabal Hij is geboren op 5 mei 1933. Hij is trompet speler die op zijn vaders schoot heeft leren spelen. Mirabel begon professioneel te spelen in 1951. Hij ging bij de groep “Swing Casino” in 1953, 3 later stichten hij zijn eigen band op de “Conjunto Rumbavana”. In 1960, wordt hij lid van de “Orquesta Riverside” wiens zinger Toto Gomez Mirabel zijn nickname gaf “Guajiro” Mirabal. Hij speelde ook mee met “Orquesta del ICRT” dit is het nationaal orkest voor televisie en radio. Hij heeft ook rond gereisd met Oscar de Leon en Jose Filiciano. Eliades Ochoa hij is geboren in Songo La Maya dicht bij Santiago op 22 juni 1946. Zoals vele muzikale grootheden, was hij een gitarist en een vocalist. Eliades Ochoa begon te spelen op de jonge leeftijd van 6 jaar. Hij is opgevoed in een muzikale familie. Tijdens zijn jonge puberjaren speelde in het “ondergronds” circuit, lokale café’s en bordelen. In 1978 nam hij de groep “the helm of Cuarteto Patria” over, een groep dat de Cubaanse volksmuziek in stand heeft gehouden vanaf 1940; onder Ochoa’s leiding, de groep reisde internationaal. Zoals Compay Segundo, heeft Ochao zijn eigen merk van gemaakt om zijn speelstijl beter tot uiting te brengen. Ochoa’s zijn handelsmerk is zijn hoed het draagy bij tot zijn provinciale roots. Omara Portuondo Omara Portuondo’s familiale geschiedenis is een romantische lang verhaal. Haar moeder was geboren in een rijke Spaanse familie en was verwacht om te trouwen in haar sociale klasse, maar in plaats daarvan trouwde liep ze weg van huis en trouwde met een baseball speler, een blanke man. Omara begon haar carrière in de muziekwereld als danseres in de Havana. Met haar zus Haydeé en andere, vormden ze een vrouwelijk vocaal kwartet, de Cuarteto Las D’Aida een groep in vroege jaren 50, een groep dat grote toejuiching kreeg en voor 15 jaar samen bleef. Omara houdt van Amerikaanse jazz ( vroeg in haar carrière werkte ze met Nat King Cole) en de romantieke legende van de Cubaanse muziek. Terwijl haar zus in ballingshap in Amerika zat. Bleef Omara in Cuba. Ze leende hat vocal talent aan vele groepen. Ry Cooder ontmoette haar in de Havana voor de sessies van de Buena Vista Social club, en het volgende jaar, tijdens de legendarische sessies, was Omaro toevallig aan het opnemen aan de EGREM studio’s op hetzelfde moment. Cooder heeft haar meteen gevraagd voor het project , dat was de start voor de succesvolle samnewerking met Ibrahim Ferrer en Compay Segundo . Door het succes van de Buena Vista Social Club projecten, heeft Portuondo een hectisch, internationaal touring schema, maar ze blijft optreden in haar favoriete plaatsen in de Havana. Compay Segundo Compay Segundo ( zijn echte naam was Máximo Francisco Repilado Muñoz) was geboren op 18 november 1907 in Siboney. Maar hij is opgevoed in Santiago, Cuba’s oosterse provincie en de geboorteplaats van de son. Zijn nickname “compay” van het Cubaanse woord “compadre”. In zijn jonge jaren kwam hij aan de kost door te werken in tabak velden en door haar te knippen. s’Nachts was hij te vinden in de lokale feesttenten te vinden. Op de leeftijd van 15 maakte hij zijn eerste nummer “Yo bengo aqui” hij was toen al een gevorderde gitaarspeler en tresspeler (tres= een soort Cubaanse gitaar). Hij was ook een uitstekende klarinettist, en hij vond zijn eigen instrument uit , de armónico, een 7 snaren instrument een kruising tussen een gitaar eb een tres. In de jaren 20 en 30, speelde hij met sommige van de beste groepen van de eeuw, waaronder Nico Saquitos Quintero’s Cuban Stars, de Municipal Band of Havana, Justa García’s Cuarteto Hatuey en Conjunto Matamoros . In de jaren 40, kreeg Segundo faam als een van de Los Compaderes duo met Lorenzo Hiettezuelo. Compay Segundo is een sleutelfiguur voorwaar de Cubaanse muziek nu staat. Hij voorspelde dat hij 115 jaar zou worden maar stierf aan een nier infectie op 13 juli 2003. Barbarito Torres Hij is geboren in 1956 in Matanzas. Een van vele onvergeetbare momenten op het Buena Vista Social club album is als “Barbarito torres” zijn laúd solo speelt in “El Cuarto de Tula.” De laúd is een 12 snaren instrument en behoort tot de luit familie. Torres benadert zijn solo’s met een perfecte balans van precisie en passie. Op “El Cuarto de Tula,” een lied over een vrouw die haar huis verwoest wordt door een vuur. Hij valt de laúd zo onbevreesd aan dat Eliades Ochoa op opnames vaak zegt“Se volvió loco Barbarito!”( Barbarito is gek geworden). Zoals vele andere Buena Vista Social club leden, heeft hij met veel cubaanse legendes gespeeld maar ook met internationale zoals Venezuela’s Oscar de León.
Amadito Valdés Hij is geboren op 14 februari 1946. Valdés heeft gestudeerd aan het Havana conservatorium met de meesters Guillermo Barreto en Alfredo de los Reyes. Hij is de maker van een unieke stijl van improvisatie op de timbales(een soort trommel), hij mixte Afro ritmes in 6/8 met de son ritmes in 2/4. Valdés heeft met alle belangrijkste Cubaanse groepen vanaf de jaren 70 , heeft hij talloze albums opgenomen met de artists of the stature of Las D'Aida, Paquito d' Rivera, Emiliano Salvador, Bebo Valdés, Las Estrellas de Areito and Peruchin. Sinds 1997 heeft hij samen gewerkt met Afro-Cuban All Stars, de Ruben González groep en de Buena vista Social club. Joachim Cooder Joachim Cooder is geboren in 1978 in Santa Monica, in California. Geïnspireerd door de drummer Jim Keltner, hij begon op de drum te spelen op de leeftijd van 5 jaar. Sinds dan heeft hij deelgenomen in live optredens (vaak met zijn vader Ry), een vele opnames, waaronder andere de Buena Vista Social club in 1996. Joachim studeerde wereld percussie(slagwerk) in California Instituut van kunst. Hij vormde daar “RadioBemba” nu een voltijds groep die klassiek en originele Latijnse muziek speelt. Hun eerste was opname “En Frequencia “. Nick Gold / World Circuit In het midden van de jaren 80, de Buena Vista Social Club producer Nick Gold runde een World Circuit opnames uit zijn kamer bij zijn ouders. Hij nam wereld muziek op voor het wereld muziek werd. In het begin van het nieuwe millennium is Gold nu een legende, hij verkoopt nu miljoenen albums. Buena Vista Social heeft alle records gebroken en wordt overal verkocht van Duitsland tot Japan en zijn geboorteland Engelland. De artiesten worden royaal behandeld wanneer ze arriveren op concerten. In Gold’s jeugd zette zijn vader (een TV producer), elke zondag morgend een klassieke jazz plaat op. De jonge Gold was getroffen door de muziek van Jelly Roll Morton, Louis Armstrong and Lester Young. Hij studeerde Afrikaanse geschiedenis aan Sussex universiteit, maar hij is daar uiteindelijk mee gestopt
World Circuit maakte zijn eerste succes wanneer Gold Ali Farka Touré’s zijn eerste album buiten Mali produced. Het album kreeg veel aandacht en verkocht goed. Gold en Cooder deelde samen de interesse in Afro-Cubaanse muziek en reisde naar Cuba in 1996 voor EGREM sessies dat gaf World Music zijn succes rijkste album ooit. De hedendaagse plannen van World Music zijn om de Havana’s EGREM studio’s te onderhouden en om de muzikale educatie te ondersteunen in Cuba en Mali. Interview Reinout: You were the instrumental figure that brought to the forefront so many generations of Cuban musicians. you were like a revolutionary. How do you fell about what you've done to Cuban music? Juan de Marcos González : I can tell you the same as John Lennon said, "I feel fine". And really, I feel fine. I'm really happy because of the success of this original idea to bring different generations of Cuban musicians in order to fight for the Cuban culture and for Cuban music. Right now, you can see guys like Ibrahim Ferrer on the top of the world. HE'S NOW FOR 'EM and everybody right now, the most important Cuban singer worldwide. Not only in World music or Latin music, but in Pop music as well. Rubén González, whom I looked for initially walking in the streets, is now probably the most important Latin piano player in the world. Now Rubén González has his own band; Ibrahim Ferrer has his own band; Compay Segundo is on his own; Eliades Ochoa is a big success; The Afro Cuban All Stars are also very well known. Not only in the U.S. but worldwide, in Europe. I'm happy because it's like a realized dream. I knew that we would be successful, because of the authenticity of the music. The fact that it's the old guys coming to life again. Now everyone wants to do the same. In Brazil, they're preparing an All Stars of old guys, "Viejos
Sambistas". In Mexico, the same thing. So, I knew that bringing people from different generations and mostly the presence of the old guys should be something remarkable. But I never thought it would sell 4 million copies. That's something that's outside of the normal popular musician. The two albums of Afro Cuban All Stars have sold almost a million and Rubén González is selling 600 thousand copies. And in the next few months, his new album will be out and will probably sell a million. Ibrahim Ferrer is selling more than a million by himself. R: But you really never thought this could happen... JMG: No, of course not. I thought that we would get a small success and reasonable sales. We thought Buena Vista Social Club would sell 400 thousand copies; Afro Cuban All Stars 100 thousand and Ruben Gonzalez 50 thousand. A big success inside the intellectual environment, but that's not what's happening. Right now, they're like pop stars. Compay Segundo is a pop star. It's incredible, it's amazing. And he's selling really well. Eliades Ochoa is not selling well because he sells the concerts better. He's a live musician. It's a dream! So I'm really really happy.
Krantenartikel (2003) Omara Portuondo blijft zingen zolang ze kan
Het leek alsof ze het eeuwige leven hadden, maar het heengaan van Compay Segundo en Ruben Gonzalez bewees dat ook de leden van de Cubaanse Buena Vista Social Club sterfelijk zijn. Ze pinkte haar traantje weg, maar overblijver Omara Portuondo (73) doet toch vooral verder. Met Flor de amor maakte ze zopas een prachtige plaat. "Ik blijf zingen zolang ik kan." Voelt u zich eenzamer, na het overlijden van twee van uw Buena Vista-collega's? "Het zijn twee moeilijke momenten geweest. Al weet je natuurlijk dat het eraan komt: wie geboren is, moet vroeg of laat sterven. Het zijn twee enorme verliezen voor de muziek. Van elk van hen heb ik enorm veel energie gekregen. Vooral het heengaan van Ruben is me lastig gevallen. Ik kende hem al zo lang. Het deed pijn om hem op het laatst te zien aftakelen, wat kinds te zien worden. Zijn helderste momenten had hij achter de piano." Heel de wereld heeft de Buena Vista Social Club in de armen gesloten. Wat was uw mooiste moment? "Het is natuurlijk leuk als mensen als Jennifer Lopez en Bruce Willis je komen feliciteren, maar het indrukwekkendst was toch het eerste concert in het prestigieuze Carnegie Hall in New York. Toen ik een jaar of zes was, hoorde ik op de radio steevast concerten vanuit die zaal. Ik had nooit kunnen dromen dat ik er op een dag zelf zou zingen. Het publiek wist die avond niet dat ik ook op het podium zou staan met de Buena Vista Social Club, maar toen ik opkwam, stond iedereen recht en kreeg ik een ovatie. Daar was ik echt niet goed van." (HMP)