De passievrucht
Auteur: Karel Glastra van Loon
Armin en zijn vrouw Ellen willen een kind. Uit een vruchtbaarheidstest blijkt dat hij altijd onvruchtbaar is geweest, maar hoe komt hij dan aan zijn zoon Bo? Hij heeft altijd gedacht dat Bo zijn zoon van zijn vorige vrouw was, maar nu blijkt dat dus niet waar te zijn. De enige die de waarheid hier over kan weten is zijn vorige vroegere vrouw Monika, maar die is overleden. De passievrucht is een spannende roman waarin Armin op zoek gaat naar de biologische vader van zijn zoon… De passievrucht is een boeiend en meeslepend boek, omdat er veel informatie wordt achtergehouden, die beetje bij beetje meer bekend wordt. Eenmaal begonnen met lezen is het moeilijk te stoppen, omdat het echt een heel spannend verhaal is. Er zijn een aantal open plekken in het begin die later in het verhaal worden opgevuld. Deze roepen echter weer nieuwe vragen op en dat houdt de spanning er in. Armin gaat op zoek naar de ‘dader’ en verdenkt verschillende mensen ervan dat zij het hebben gedaan. Dit is echter een dwaalspoor, omdat de uitkomst toch heel anders blijkt te zijn. Het einde is heel erg onverwachts en onvoorspelbaar. Ik zou graag op Ellen willen lijken, de nieuwe vriendin van Armin. Ze komt in het boek over als een rustige, aardige vrouw en als blijkt dat Armin onvruchtbaar is, weet ze hem goed te steunen. Op Armin zou ik echter absoluut niet willen lijken, omdat hij een chaotische man is. Ook gaat hij op zoek naar de biologische vader van zijn zoon, en licht mensen daarbij op. Armin is een enorme piekeraar, hij komt over als een rusteloze man. Een citaat waarin Armin praat met zijn beste vriend Dees. Hier wordt een beetje duidelijk hoeveel Armin piekert. “’Om te beginnen kan hij vaderschapsrechten gaan claimen.’ ‘Waarom zou hij dat doen na al die jaren?’ ‘Omdat zijn eigen huwelijk naar de knoppen gaat, bijvoorbeeld. Hoe denk je dat die Anke zal reageren als ze erachter komt dat hij hun oudste zoon heeft vernoemd naar een kind dat hij verwekte bij een andere vrouw! Ik denk niet dat ze dat lichtvaardig zal opnemen. Dus hij zal vinden dat je zijn huwelijk hebt verpest. En de enige manier om er dan toch nog iets aan te hebben dat hij dat kind nu eenmaal heeft verwekt, is door vaderschapsrechten te gaan claimen.’ ‘Hij zou voor de rechter geen schijn van kans maken.’ ‘Ten eerste weet ik dat zo net nog niet, maar wat me belangrijker lijkt: wil jij dat het tot een rechtszaak komt? Wil je dat jezelf aandoen? En Bo? En Ellen?’ Ik neem een slok van mijn whisky. Er zit veel waars in wat hij zegt. Het ís ook veel verstandiger om de zaak verder te laten rusten. ‘Maar ik wil antwoorden, Dees,’ zeg ik. ‘Ik wil weten hoe en waarom en wanneer en waar en nog veel meer.’” De passievrucht is een erg makkelijk geschreven boek. Het taalgebruik is erg makkelijk en daardoor krijg je ook een drang om langer door te lezen. Wel wordt er vaak over één gedachte een heel lang stuk geschreven, terwijl dit weinig uitkomst biedt. Aan de ene kant is dit wel fijn, omdat je niet van de hak op de tak springt, maar wat mij betreft is het iets te lang. Toch raad ik het iedereen aan om dit boek te lezen. De passievrucht is een mooie, spannende roman. Het is een erg mooi en onvergetelijk verhaal.