De Azteken
Beste leraar en klasgenoten,
Vandaag ga ik het hebben over het volk de Azteken.
Ik kan dit natuurlijk niet allemaal in 10min vertellen, maar ik ga jullie de belangrijkste dingen vertellen, en ik hoop dat het jullie een beetje interesseert.
Dus wat ga ik jullie nu vertellen:
1 Hun voorgeschiedenis
2 Hoe dat één dag in hun leven er uitziet
3 Over de sporten en hun cultuur
4 Hun godsdienst 1) Hun voorgeschiedenis Het is zo dat de Azteken in de vallei van Mexico leefden. Ze zijn hier komen wonen volgens hun legende, nl. De legende van de Azteken. Eerst woonden de Azteken op Azlon, een eiland in een meer. Met kano’s zijn ze naar vasteland gevaren en vonden daar een standbeeld van hun god Huitzilopochtli, die hen vertelde dat ze met een paar andere stammen naar een nieuw land moesten reizen. Dat hebben ze dan ook gedaan. Tijdens de reis vonden de andere stammen een land voor hun eigen en vielen af, maar de Azteken reisden verder tot de vallei van Mexico. Om te laten zien waar de Azteken hun dorp moesten bouwen gaf hun god hun een teken: waar een adelaar op een cactus een slang verslindt moest het dorp komen. Het dorp werd Tenochtilan genoemd wat betekent “de plek van de cactus”. Nu ga ik jullie wat vertellen over de levenswijze van de Azteken, over hun kledij, de opvoeding, enz.
2) Het dagelijkse leven van een Azteek
Bij de Azteken was er een groot verschil tussen de Azteken van adel en de gewone Azteken. Vb: bij de opvoeding, de school, de kledij, enz
Nu zou ik willen dat je jezelf als een gewone, maar echte Azteek inbeeld, oké? De gewone Azteek heeft een huis van 1 verdieping met 2 kamers erin; één leefkamer (hier werd in gekookt, gegeten, gespeeld,…) en een slaapkamer. Ook was er meestel een huisaltaar hier waren nissen in de muur waar er beeldjes van de goden bevonden. Om de goden te eren werden er huisoffers gebracht zoals dieren. In het huis zijn er geen ramen en is er maar één deur meestal is het dak plat, Anders was er een schuin rieten dak. De Azteken hielden veel van baden hiervoor hadden de meeste Azteken naast hun thuis een eigen stoombad om zich in te baden dit werkte als volgt: Naast het stoombad werd een vuurtje gestookt, zodat de wanden gloeiend heet werden. Hierna ging de badenaar binnen en begon water tegen de muren te gooien, waardoor er damp ontstond. Ze bleven zolang water tegen de wanden gooien tot het kamertje was gevuld met stoom. Ook wasten de Azteken zich in een meer of in een rivier. Als kledij droegen de Azteken gewoon een lendendoek. De Azteken van adel droegen dan meestal nog een mantel van katoen, wat alleen zij mochten dragen. Van beroep was de Azteek meestal een boer, vermits een groot deel van het rijk der Azteken het meer van texcoco was, verloren de boeren daaraan veel meters akkergrond. Dus bedachten ze de beste akkers; namelijk de chinampa’s: de drijvend akkers. Deze waren door palen in de bodem van het meer bevestigd. Om de chinampa’s vruchtbaar te maken, werd er modder uit het meer gevist en op de akkers gegooid zodat ze vruchtbaar werden. Ook werd er menselijke mest op gelegd. Eén familie bezat ongeveer 6 chinampa’s. Het meest aten de Azteken maïs omdat het nuttig was als de oogst mislukt was, en omdat ze er veel recepten konden uit voortmaken. Vlees aten ze niet, want dat was een luxe omdat je er dan nog eerst voor op jacht moest gaan. Het enige vlees dat ze aten was HOND, dat fokten ze dan en mesten ze vet voor op een feest te slachten. Voor de rest leefden ze vooral van groenten en fruit. Als drank dronken ze pulque een alcoholische drank die een beetje zoals bier smaakt. Wel was het dat als ze je betrapten op het drinken van pulque er je een zware straf te wachten stond, zoals: - je hoofd werd kaalgeschoren - je huis werd afgebrand
Als je een tweede keer betrapt werd, stond er je iets te wachten zoals: - je werd op een slavenmarkt verkocht. Bij de geboorte van een kind werd er uitbundig feest gevierd. De ouders van het kind vroegen dan aan een astroloog om een gunstige dag voor het uitkiezen van een naam voor het kind. Deze naam gaf dan eigenschappen van het kind weer. (vb: groene jade) De opvoeding bij de Azteken was zeer streng. Als je je had misdragen werd je als straf bv. Met dorens geprikt, geslagen, of werd je boven een brandend vuur met pepers vastgehouden. In hun opvoeding leerden de meisjes dat hun voornaamste taak het baren van kinderen is, voor de rest leerden ze nog hoe ze moesten spinnen, weven, koken en nog andere taken voor een goede huisvrouw te zijn. Meisjes trouwden ongeveer op hun 16de. Jongens leerden vissen en het land bewerken dat door hun vader aangeleerd werd. Vanaf hun 5de gingen ze naar school. Daar werden de kinderen de vakken dansen, muziek maken, geschiedenis en godsdienst aangeleerd. De school was gratis, en voor gewone en Azteken van adel bestond er een andere soort school. De school voor de gewone Azteken heette de Telpochcolli. Zo, nu dat ik jullie iets heb verteld over hun dagelijkse leven en jullie jezelf allemaal al als een echte Azteek hebben ingebeeld hebben, ga ik jullie nu iets vertellen over hun cultuur en over hun sporten, want dat was geen voetbal zoals nu. 3) Sport en spel De belangrijkste sport voor de Azteken was Tlachtli (tlak-tlie), de sport die ook door de goden gespeeld werd. Hoewel de goden de zon als speelbal en de hemel als speelveld gebruikten, hield het volk het bij een rubberen bal een veld van 60m lang, en met aan beide kanten ringen. De meeste tempels hadden wel een speelveld, omdat het spel voor de Azteken verbonden was met de goden. Ze namen dit spel heel serieus, niemand zou ooit tlachtli spelen zonder eerst tot de goden te bidden en wierook te offeren. Het spel lijkt een beetje op wat wij vandaag basketbal noemen. De bedoeling is de bal door de ring te stoten. Gemakkelijk, zou je zeggen... Maar handen en voeten mogen de bal niet raken. Je moet dus spelen met de heup, knieën en ellebogen. De ring hing ook heel hoog, waardoor het helemaal niet gemakkelijk was om te winnen. Toch was winnen heel belangrijk, want vaak werden de verliezers geofferd aan de goden... Maar niet alleen verliezen kon de dood beteken, ook gewoon meespelen kon levensgevaarlijk zijn. De bal, die ongeveer zo groot was als een bowlingbal, was zeer hard en zwaar (bijna 2,5 kilo), en ook al droegen de spelers beschermlappen op armen en knieën, toch werden spelers soms gedood... De Azteken hielden wel van een beetje gokken. Bij het spel Patolli, maar ook bij Tlachtli durfden de toeschouwers wel eens een gokje te wagen over wie het spel zou winnen. Hoewel, gokje… Sommigen verloren hun hele bezit of hun slaven. Patolli is een spel dat een beetje lijkt op het mens- erger-je-niet. Vier cacaobonen waar stippen op waren geverfd dienden als dobbelstenen. Heilige vogelman Deze sport werd, zoals je hierlangs kan zien uitgevoerd vanaf een 70m hoge paal. De spelers moesten deze paal beklimmen en zich dan naar beneden laten vallen met enkel een touw rond de benen. Elk van de vier mannen, die verkleed waren als vogels, moesten dertien keer rond de paal(Valador) zweven tot ze neerkwamen op de grond. Het spel lijkt een beetje op het bungeejumpen van vandaag, maar het was veel gevaarlijker. Ook bij dit spel konden de deelnemers zich aan de dood verwachten. Alle 4 de mannen werden na afloop immers geofferd aan de goden. 4. Hun godsdienst Feesten, offers en omens
Mensenoffers De Azteken geloofden dat ze alleen door regelmatig bloed en harten van mensen te offeren ervoor konden zorgen dat de zon bleef op komen en ondergaan. Een mensenoffer was een offer aan de zon en aan moeder aarde tegelijk, als aansporing om de mensen van voedsel te voorzien. De slachtoffers werden met hun gezichten naar boven op de offersteen door een priester vastgehouden terwijl een andere priester de borst van de gevangene opensneed en het hart eruit haalde. Het hart werd naar de zon opgeheven en dan in een heilige schaal gelegd. Mensenoffers werden over het algemeen bovenaan de trappen van de tempels voltrokken. De lichamen werden de tempeltrappen afgerold en vormden onderaan een enorme stapel. Volgens sommige ooggetuigen stroomde het bloed van de trede. Bij sommige offerdiensten werden de armen, benen en hoofd er afgehakt en werden de hoofden op schedelrekken gezet. Feesten Elke maand werden bepaalde goden, familieleden of voorouders geëerd en, werden speciale rituelen uitgevoerd. Voorts waren er ook ceremoniële gladiatorengevechten ter ere van Xipe Totec, waarbij vier ridders van de adelaar tegen een slachtoffer streden dat was vastgebonden aan een zware rituele steen en gewapend was met een nepzwaard met veren als ”messen”. Geloofden de Azteken in een leven na de dood? De hemel en de hel De Azteken geloofden in een leven na de dood. Als iemand stierf begon zijn ziel een tocht vol beproevingen, zoals de ‘Wind van Messen’, die het vlees van zijn botten afscheurden. Uiteindelijk kwam de dode in de hemel of hel die het beste bij hem paste. De eindbestemming van de doe was afhankelijk van de manier waarop hij gestorven was, niet van de manier waarop hij geleefd had. Over het algemeen troffen diegenen die en gewelddadige dood stieren het beter dan wie aan ouderdom of ziekte was bezweken. Baby’s die heel jong waren gestorven, gingen naar de “Hemel van de Melkboom”. Mensen die waren verdronken, gingen naar de “Hemel van de Regen”, waar heel veel regenbogen waren. Mannen die in de strijde sneuvelden, vrouwen die in het kraambed stierven en alle mensen die geofferd werden, gingen naar de allerhoogste hemel, de hemel het dichtst bij de zon. De slachtoffers van deze pijnlijke door werden gecremeerd om hun ziel te bevrijden voor hun reis naar de hemel. Begrafenis Er waren speciale begrafenisplechtigheden voor ‘fortuinlijke’ mensen zoals kooplieden, mensen die verdronken waren, vrouwen die gestorven waren en in het bijzonder voor krijgslieden en mensen die geofferd waren. De meeste mensen werden begraven en gingen naar Mictlan die ze bereikten na een lange reis en veel moeilijkheden. De reis duurde 4 jaar, de periode waarin om de dode werd gerouwd. De Azteken herdachten hun doden jaarlijks, om dat men meende dat hun dode voorouders macht hadden over de levenden. De doden werden dan gunstig gestemd met bloemen, eten en drinken. Er is in Mexico nog steeds een dag van de Doden op 2 november. Op deze dag versieren de mensen alles met schedels en skeletten. Van Tenochtilan, zoals het er vijfhonderd jaar geleden uitzag, blijft niet veel meer over. De Spanjaarden hadden het al gedeeltelijk platgegooid en nu bevindt zich op dezelfde plaats Mexico city, dat op de oude stad is gebouwd. Enkel op sommige plaatsen zijn nog overblijfselen te vinden. Mexicanen zijn nog steeds trots op hun oorsprong. Op de Mexicaanse vlag vind je het Azteekse symbool voor Tenochtilan, dat verbonden is aan de ontstaanslegende rond de stad.
2 Hoe dat één dag in hun leven er uitziet
3 Over de sporten en hun cultuur
4 Hun godsdienst 1) Hun voorgeschiedenis Het is zo dat de Azteken in de vallei van Mexico leefden. Ze zijn hier komen wonen volgens hun legende, nl. De legende van de Azteken. Eerst woonden de Azteken op Azlon, een eiland in een meer. Met kano’s zijn ze naar vasteland gevaren en vonden daar een standbeeld van hun god Huitzilopochtli, die hen vertelde dat ze met een paar andere stammen naar een nieuw land moesten reizen. Dat hebben ze dan ook gedaan. Tijdens de reis vonden de andere stammen een land voor hun eigen en vielen af, maar de Azteken reisden verder tot de vallei van Mexico. Om te laten zien waar de Azteken hun dorp moesten bouwen gaf hun god hun een teken: waar een adelaar op een cactus een slang verslindt moest het dorp komen. Het dorp werd Tenochtilan genoemd wat betekent “de plek van de cactus”. Nu ga ik jullie wat vertellen over de levenswijze van de Azteken, over hun kledij, de opvoeding, enz.
Nu zou ik willen dat je jezelf als een gewone, maar echte Azteek inbeeld, oké? De gewone Azteek heeft een huis van 1 verdieping met 2 kamers erin; één leefkamer (hier werd in gekookt, gegeten, gespeeld,…) en een slaapkamer. Ook was er meestel een huisaltaar hier waren nissen in de muur waar er beeldjes van de goden bevonden. Om de goden te eren werden er huisoffers gebracht zoals dieren. In het huis zijn er geen ramen en is er maar één deur meestal is het dak plat, Anders was er een schuin rieten dak. De Azteken hielden veel van baden hiervoor hadden de meeste Azteken naast hun thuis een eigen stoombad om zich in te baden dit werkte als volgt: Naast het stoombad werd een vuurtje gestookt, zodat de wanden gloeiend heet werden. Hierna ging de badenaar binnen en begon water tegen de muren te gooien, waardoor er damp ontstond. Ze bleven zolang water tegen de wanden gooien tot het kamertje was gevuld met stoom. Ook wasten de Azteken zich in een meer of in een rivier. Als kledij droegen de Azteken gewoon een lendendoek. De Azteken van adel droegen dan meestal nog een mantel van katoen, wat alleen zij mochten dragen. Van beroep was de Azteek meestal een boer, vermits een groot deel van het rijk der Azteken het meer van texcoco was, verloren de boeren daaraan veel meters akkergrond. Dus bedachten ze de beste akkers; namelijk de chinampa’s: de drijvend akkers. Deze waren door palen in de bodem van het meer bevestigd. Om de chinampa’s vruchtbaar te maken, werd er modder uit het meer gevist en op de akkers gegooid zodat ze vruchtbaar werden. Ook werd er menselijke mest op gelegd. Eén familie bezat ongeveer 6 chinampa’s. Het meest aten de Azteken maïs omdat het nuttig was als de oogst mislukt was, en omdat ze er veel recepten konden uit voortmaken. Vlees aten ze niet, want dat was een luxe omdat je er dan nog eerst voor op jacht moest gaan. Het enige vlees dat ze aten was HOND, dat fokten ze dan en mesten ze vet voor op een feest te slachten. Voor de rest leefden ze vooral van groenten en fruit. Als drank dronken ze pulque een alcoholische drank die een beetje zoals bier smaakt. Wel was het dat als ze je betrapten op het drinken van pulque er je een zware straf te wachten stond, zoals: - je hoofd werd kaalgeschoren - je huis werd afgebrand
Als je een tweede keer betrapt werd, stond er je iets te wachten zoals: - je werd op een slavenmarkt verkocht. Bij de geboorte van een kind werd er uitbundig feest gevierd. De ouders van het kind vroegen dan aan een astroloog om een gunstige dag voor het uitkiezen van een naam voor het kind. Deze naam gaf dan eigenschappen van het kind weer. (vb: groene jade) De opvoeding bij de Azteken was zeer streng. Als je je had misdragen werd je als straf bv. Met dorens geprikt, geslagen, of werd je boven een brandend vuur met pepers vastgehouden. In hun opvoeding leerden de meisjes dat hun voornaamste taak het baren van kinderen is, voor de rest leerden ze nog hoe ze moesten spinnen, weven, koken en nog andere taken voor een goede huisvrouw te zijn. Meisjes trouwden ongeveer op hun 16de. Jongens leerden vissen en het land bewerken dat door hun vader aangeleerd werd. Vanaf hun 5de gingen ze naar school. Daar werden de kinderen de vakken dansen, muziek maken, geschiedenis en godsdienst aangeleerd. De school was gratis, en voor gewone en Azteken van adel bestond er een andere soort school. De school voor de gewone Azteken heette de Telpochcolli. Zo, nu dat ik jullie iets heb verteld over hun dagelijkse leven en jullie jezelf allemaal al als een echte Azteek hebben ingebeeld hebben, ga ik jullie nu iets vertellen over hun cultuur en over hun sporten, want dat was geen voetbal zoals nu. 3) Sport en spel De belangrijkste sport voor de Azteken was Tlachtli (tlak-tlie), de sport die ook door de goden gespeeld werd. Hoewel de goden de zon als speelbal en de hemel als speelveld gebruikten, hield het volk het bij een rubberen bal een veld van 60m lang, en met aan beide kanten ringen. De meeste tempels hadden wel een speelveld, omdat het spel voor de Azteken verbonden was met de goden. Ze namen dit spel heel serieus, niemand zou ooit tlachtli spelen zonder eerst tot de goden te bidden en wierook te offeren. Het spel lijkt een beetje op wat wij vandaag basketbal noemen. De bedoeling is de bal door de ring te stoten. Gemakkelijk, zou je zeggen... Maar handen en voeten mogen de bal niet raken. Je moet dus spelen met de heup, knieën en ellebogen. De ring hing ook heel hoog, waardoor het helemaal niet gemakkelijk was om te winnen. Toch was winnen heel belangrijk, want vaak werden de verliezers geofferd aan de goden... Maar niet alleen verliezen kon de dood beteken, ook gewoon meespelen kon levensgevaarlijk zijn. De bal, die ongeveer zo groot was als een bowlingbal, was zeer hard en zwaar (bijna 2,5 kilo), en ook al droegen de spelers beschermlappen op armen en knieën, toch werden spelers soms gedood... De Azteken hielden wel van een beetje gokken. Bij het spel Patolli, maar ook bij Tlachtli durfden de toeschouwers wel eens een gokje te wagen over wie het spel zou winnen. Hoewel, gokje… Sommigen verloren hun hele bezit of hun slaven. Patolli is een spel dat een beetje lijkt op het mens- erger-je-niet. Vier cacaobonen waar stippen op waren geverfd dienden als dobbelstenen. Heilige vogelman Deze sport werd, zoals je hierlangs kan zien uitgevoerd vanaf een 70m hoge paal. De spelers moesten deze paal beklimmen en zich dan naar beneden laten vallen met enkel een touw rond de benen. Elk van de vier mannen, die verkleed waren als vogels, moesten dertien keer rond de paal(Valador) zweven tot ze neerkwamen op de grond. Het spel lijkt een beetje op het bungeejumpen van vandaag, maar het was veel gevaarlijker. Ook bij dit spel konden de deelnemers zich aan de dood verwachten. Alle 4 de mannen werden na afloop immers geofferd aan de goden. 4. Hun godsdienst Feesten, offers en omens
Mensenoffers De Azteken geloofden dat ze alleen door regelmatig bloed en harten van mensen te offeren ervoor konden zorgen dat de zon bleef op komen en ondergaan. Een mensenoffer was een offer aan de zon en aan moeder aarde tegelijk, als aansporing om de mensen van voedsel te voorzien. De slachtoffers werden met hun gezichten naar boven op de offersteen door een priester vastgehouden terwijl een andere priester de borst van de gevangene opensneed en het hart eruit haalde. Het hart werd naar de zon opgeheven en dan in een heilige schaal gelegd. Mensenoffers werden over het algemeen bovenaan de trappen van de tempels voltrokken. De lichamen werden de tempeltrappen afgerold en vormden onderaan een enorme stapel. Volgens sommige ooggetuigen stroomde het bloed van de trede. Bij sommige offerdiensten werden de armen, benen en hoofd er afgehakt en werden de hoofden op schedelrekken gezet. Feesten Elke maand werden bepaalde goden, familieleden of voorouders geëerd en, werden speciale rituelen uitgevoerd. Voorts waren er ook ceremoniële gladiatorengevechten ter ere van Xipe Totec, waarbij vier ridders van de adelaar tegen een slachtoffer streden dat was vastgebonden aan een zware rituele steen en gewapend was met een nepzwaard met veren als ”messen”. Geloofden de Azteken in een leven na de dood? De hemel en de hel De Azteken geloofden in een leven na de dood. Als iemand stierf begon zijn ziel een tocht vol beproevingen, zoals de ‘Wind van Messen’, die het vlees van zijn botten afscheurden. Uiteindelijk kwam de dode in de hemel of hel die het beste bij hem paste. De eindbestemming van de doe was afhankelijk van de manier waarop hij gestorven was, niet van de manier waarop hij geleefd had. Over het algemeen troffen diegenen die en gewelddadige dood stieren het beter dan wie aan ouderdom of ziekte was bezweken. Baby’s die heel jong waren gestorven, gingen naar de “Hemel van de Melkboom”. Mensen die waren verdronken, gingen naar de “Hemel van de Regen”, waar heel veel regenbogen waren. Mannen die in de strijde sneuvelden, vrouwen die in het kraambed stierven en alle mensen die geofferd werden, gingen naar de allerhoogste hemel, de hemel het dichtst bij de zon. De slachtoffers van deze pijnlijke door werden gecremeerd om hun ziel te bevrijden voor hun reis naar de hemel. Begrafenis Er waren speciale begrafenisplechtigheden voor ‘fortuinlijke’ mensen zoals kooplieden, mensen die verdronken waren, vrouwen die gestorven waren en in het bijzonder voor krijgslieden en mensen die geofferd waren. De meeste mensen werden begraven en gingen naar Mictlan die ze bereikten na een lange reis en veel moeilijkheden. De reis duurde 4 jaar, de periode waarin om de dode werd gerouwd. De Azteken herdachten hun doden jaarlijks, om dat men meende dat hun dode voorouders macht hadden over de levenden. De doden werden dan gunstig gestemd met bloemen, eten en drinken. Er is in Mexico nog steeds een dag van de Doden op 2 november. Op deze dag versieren de mensen alles met schedels en skeletten. Van Tenochtilan, zoals het er vijfhonderd jaar geleden uitzag, blijft niet veel meer over. De Spanjaarden hadden het al gedeeltelijk platgegooid en nu bevindt zich op dezelfde plaats Mexico city, dat op de oude stad is gebouwd. Enkel op sommige plaatsen zijn nog overblijfselen te vinden. Mexicanen zijn nog steeds trots op hun oorsprong. Op de Mexicaanse vlag vind je het Azteekse symbool voor Tenochtilan, dat verbonden is aan de ontstaanslegende rond de stad.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden