Doping

Indeling: Inleiding Wat is doping? Wat doet doping met het lichaam? Wat zijn de belangrijkste soorten doping? Hoe herken je het gebruik van doping? Gevolgen van doping Gebruik van doping: de cijfers Controle op doping Dopinggebruik bij sport Krantenknipsel over doping Doping schandalen Logboek Onze mening en conclusie Bronnen Inleiding In deze tijd wordt er veel gesproken over doping, doping in het algemeen, maar vooral in de topsport. En dan vooral bij sporten waar je veel kracht of uithoudingsvermogen voor nodig hebt. Doping wordt gezien als het toedienen van stimulerende middelen om een hogere prestatie te krijgen. Dat is dan ook de reden waarom veel topsporters doping gebruiken. Het woord ‘doping’ is afkomstig uit Engeland. Men denkt dat de ‘Kaffers’, een volk in Zuidoost-Afrika, een plaatselijke vorm van een sterke drank, die ’dop’ heette, gebruikte als een stimulerend middel. De oudste verhalen over doping komen uit Griekenland. Toen werd er, wanneer je heel erg moe was, vrouwenmelk gedronken, rechtstreeks uit de borst van een jong moeder. Deze melk moest de vermoeidheid dan wegnemen. Dat werd in die tijd gezien als een oppeppend middel, dus zelfs werd dat als doping gerekend. Ook werden er bij de oude Olympische spelen paddestoelen geslikt om de prestatie te verbeteren. Maar doping wordt niet alleen maar gebruikt om de prestatie te verhogen en te verbeteren, maar het wordt ook gebruikt wanneer mensen een belangrijk optreden hebben, of een belangrijk tentamen. Dan gebruiken ze het middel ‘betá blokker.’ Dat is een van de soorten van doping. Dit zijn middelen die ervoor zorgen dat je rustig wordt en dat de faalangst verdwijnt. Het nadeel hiervan is, dat je reactievermogen er flink op achteruit gaat, dat is dan ook de reden waarom betá blokker niet wordt gebruikt bij de (top)sport.
Wat is doping? Doping is een verzamelnaam voor stoffen die door het lichaam opgenomen kunnen worden en een bepaalde functie gaan bevorderen bv. zuurstof opname verbeteren (Erytropoëtine). Al deze stoffen die onder de naam doping vallen staan vermeld in de dopinglijst van het Internationaal Olympisch Comité (IOC). De stoffen die op de lijst voorkomen staan daarin vermeld omdat die schadelijk voor de gezondheid zijn en de sportprestaties kunnen verbeteren. Naargelang de verschillende sporttakken
zijn ook andere stoffen verboden. Zo zullen bijvoorbeeld hartslagverlagende
middelen helpen je prestatie
te verbeteren bij schieten, maar zal het niet helpen bij voetbal. Wat doet doping met het lichaam? Verschillende stoffen hebben verschillende uitwerkingen op het lichaam. Zo heb je bijvoorbeeld stoffen die meer rodebloedcellen doen aanmaken, de spiermassa doet toenemen enz. We gaan er een viertal wat uitgebreider uitleggen. - De eerste die vaak gebruikt wordt, is Erytropoëtine of EPO. EPO is een lichaamseigen hormoon. Deze doet de aanmaak van rode bloedcellen vermeerderen. Een rode bloedcel bestaat uit verschillende onderdelen en hemoglobine is er een van. Hemoglobine bindt de zuurstof uit de longen en laat deze weer los waar er zuurstof nodig is voor de energievoorziening. Rode bloedcellen worden na een korte tijd weer afgebroken, in het beenmerg worden er voortdurend nieuwe aangemaakt. Bij gewone gezonde mensen wordt EPO aangemaakt in de nieren, maar bij mensen waar de nieren niet goed functioneren en er geen of te weinig EPO wordt aangemaakt kan er bloedarmoede optreden. Sinds 1985 heeft men echter een manier gevonden om EPO op een syntetische manier te vervaardigen. Aanvankelijk werd het alleen gebruikt als medicijn bij nierpatienten, maar al snel werd het in de sportwereld ook een gewild product. Omdat er door EPO een toename is van rode bloedcellen is er dus ook een toename van hemoglobine en kan er meer zuurstof worden getransporteerd naar de spieren. Als er meer zuurstof is bij de actieve. spieren, kan de arbeid en de duurprestaties worden verbeterd. Bij een dopingcontrole kan men EPO opsporen in urine en in het bloed. Tot 2000 was het echter zeer moeilijk om dit te doen. Men kwam er wel achter dat het mogelijk was om het EPO gebruik te meten in het bloed. Het aantal rode bloedcellen was in verhouding met het bloedvolume (de hematocrietwaarde) hoger bij een EPO gebruiker. Als de hematocriet waarde boven het getal uitstak werd men uitgesloten van de wedstrijd. Nu is het wel mogelijk om aan te tonen dat iemand EPO gebruikt aan de hand van urine. Gezonde mensen die langdurig EPO gebruiken zullen gezondheidsklachten ondervinden omdat het product een toename ven rodebloedcellen teweegbrengt en zo ook het bloed dik en stroperig maakt. Enkele van deze klachten zijn bijvoorbeeld: hoofdpijn, verwardheid, griepachtige klachten, huidallergische reacties,… Ook hart- en herseninfarcten komen voor. Longembolie (verstopping van bloedvaatjes in de longen) en nierbeschadigingen zijn al eerder vastgesteld bij het gebruik van EPO. - Het tweede, wat ook wel wordt gebruikt maar steeds minder, is bloeddoping. Bij bloeddoping wordt eerst bloed afgenomen van de sporter. Deze traint dan door in bloedarme staat. Vlak voor een topprestatie wordt het bloed, rode bloedcellen of andere bloedproducten weer
teruggegeven aan de sporter. Dan zijn er weerom meer rode bloedcellen en kan de prestatie worden verbeterd door meer toevoer van zuurstof aan de spieren. Men vermoedt dat vooral bij duursporten zoals wielrennen , skiën en atletiek bloeddoping wordt gebuikt. Deze methode is zeer omslachtig en doordat er andere alternatieven voorhanden zijn, wordt het steeds minder gedaan. Men gaat steeds meer gebruikmaken van andere producten als EPO, NESp, Hem Assist en RSR-13. Nevenverschijnselen zijn dan weer onvermijdelijk. Zo kun je bv. bloedstolsels,koorts, nierschade, geelzuchten bloeddrukdaling. ook zal het immuumsysteem van je lichaam slecht functioneren. hart- en herseninfarcten zijn vastgesteld bij toepassing van deze methode. Het groeihormoon is het derde dat we gaan bekijken. Het groeihormoon wordt gebruikt als geneesmiddel bij patienten die problemen hebben met hun hypofyse (een klein kliertje dat vlak onder de hersenen ligt). Bij kinderen zorgt het ervoor dat ze weer normaal gaan groeien. Volwassenen hebben een verstoorde stofwisseling als ze een hypofysestoornis hebben. De stofwisseling wordt dan ook weer normaal bij het toedienen van het groeihormoon. Normaal wordt het groeihormoon afgegeven aan het bloed door de hypofyse. zodra er meer groeihormoon in het bloed zit, is er ook een toename van insulineachtig groeifactor. Dit wordt aangemaakt in de lever en zo in het bloed gebracht. Het stimuleert ook de omzetting van opgeslagen suiker in de spieren en lever in glucose (suiker in het bloed). Ok de omzetting van vetten in vetzuren wordt gestimuleerd. In het geheel speelt ook insuline een belangrijke rol. Insuline is afkomstig uit de alvleesklier. Naargelang er meer suiker in het bloed zit zal de insuline ervoor zorgen dat de suiker opgeslagen wordt in de lever en de spieren. Insulineachtig groeifactor is veel minder sterk dan insuline, maar insuline is in mindere mate aanwezing in het lichaam. Insuline en het groeihormoon zijn tegenpolen van elkaar. Groeihormoon zorgt voor het vrijkomen van veel enrgie terwijl insuline het omgekeerde doet. Het groeihormoon wordt in de sportwereldgebruikt om de spiermassa te doen toenemen. Men verondersteld dat de spierkracht zal toenemen maar niets is minder waar. De spierkracht blijft hetzelfde bij het gebruik van groeihormoon. Er zijn gevolgen aan het gebruikvan groeihormoon. Op korte termijn zal er zich vocht ophoping voordoen ook spier- en gewrichtspijn zijn niet ongewoon bij het gebruik van dit product. Op lang termijn zouden er zicht symptomen van suikerziekten kunnen voordoen. Grotere voeten en vergroeide lichaamsdelen komen ook regelmatig voorbij gebruikers. - Het vierde en laatste zijn Anabole steroïden. Anabole steroïden zijn afgeleid van het mannelijk geslachtshormoon testosteron. Zij vergroten de spiermassa en hier ook de spierkracht wat bij het groeihormoon niet het geval was. Het wordt vooral gebruikt bij krachtsporten zoals gewichtheffers en bodybuilders. Ook bij duursporten wordt het ook al eens gebruikt zoals bv. roeiers. Je hebt ook sporters die het incidentieel gebruiken. Ze denken dat ze er sneller door gaan herstellen van inspanningen. Vaak worden ze niet oordeelkundig gebruikt. Ze gebruiken het product met te grote doses. Vaak tot vijftig maal het therapeutische maximaal toegestane dosis. De sporters weten vaak te weinig over het product en daarbij wordt het meestal verzwegen tegenover de artsen. Dit dan wel eens een probleem opleveren als er bijwerkingen optreden. Deze bijwerkingen zijn niet gering ! Bij vrouwen kan er een onomkeerbaar mannelijk kaalheidspatroon optreden wat mij niet al te leuk lijkt. Je krijgt er langdurige hoofdpijnen van en je oogwit kleurt geel. Je krijgt een slechte adem en bij mannen ontwikkelen er zich borsten omdat het weefsel rond de tepels opzwelt en heel pijnlijk wordt. Er kunnen levertumoren, geelzucht en bij het ergste geval uitval van alle leverfuncties voordoen. De huis kleurt geel je krijgt acne, zwangerschapsstrepen en uitslag over het hele lichaam.. Dit waren er vier van de zovelen die we even hebben samengevat. Wat zijn de belangrijkste soorten doping? Anabolen Steroïden

Deze spierversterkende middelen helpen bij de opbouw van de spiermassa en zorgen voor een sneller herstel van het spierweefsel na intensieve trainingen. Dit komt doordat dit middel eiwitten in het lichaam aanmaakt, en spieren voor een groot deel uit eiwitten zijn opgebouwd. Doordat ze voornamelijk worden gebruikt om kracht te ontwikkelen komen ze vooral voor bij krachtsporters (bijv. gewichtheffen, speerwerpen, kogelstoten en bodybuilders) Omdat anabole steroïden je kracht opleveren, wordt deze dopingsoort vooral door krachtsporters gebruikt, zoals bodybuilders. Er zijn veel risico’s aan het gebruik van dit middel. Dit kan leiden tot o.a. de volgende aandoeningen: Leverbeschadiging
Toename cholesterol
Toename van gevoelens van agressie
Nieraandoeningen
Kanker
Impotentie
Clitorisvergroting
Vermannelijking bij vrouwen
Dit is echter maar een beperkt lijstje, totaal zijn er tientallen aandoeningen die men door het gebruik van dit middel kan oplopen. Belangrijke soorten anabole steroïden zijn: testosteron, nandrolon, clostbol, stanozolol en androsteendion. Amfetaminen
Centraal stimulerende middelen die sportlieden gebruiken om het vermoeidheidsgevoel terug te dring en aan zelfvertrouwen te winnen. Amfetamines werken verslavend en het verleggen van de vermoeidheidsgrens kan leiden tot hartklachten. Bètablokkers
Middelen die de hartslag vertragen. Bètablokkers worden gebruikt in sporten waar concentratie erg belangrijk is, zoals boogschieten, biljart en de moderne vijfkamp. Bètablokkers kunnen aanleiding geven tot hartklachten en een lage bloeddruk. Bloeddoping

Bij bloeddoping wordt bij de sporter voor de inspanning een liter extra bloed toegediend. Dit bloed is zes tot acht weken voor de inspanning afgenomen. Na die tijd heeft het lichaam dat weer zelf aangevuld. Vlak voor de inspanning worden de rode bloedlichaampjes uit het afgenomen bloed gehaald en toegediend, waardoor meer zuurstof kan worden opgenomen. Dit middel kan leiden tot nierbeschadiging, allergische reacties en trombose. Deze soort doping was enige tijd geleden erg populair, bloeddoping kan namelijk niet worden opgespoord. Een ander groot risico is dat het bloed wordt verwisseld met ander bloed, waaroor de sporter kan worden besmet met een ziekte. Cortisonen
Stimulerende middelen die het uithoudingsvermogen doen toenemen, ontstekingsremmers. Cortisonen worden vooral gebruikt in duursporten. Belangrijke aandoeningen die een sporter bij gebruik van cortisonen kan oplopen, zijn hoge bloeddruk, diabetes en verlaging van de immuniteit. Diuretica
Dit middel kan voor veel doelen worden gebruikt. Ten eerste zijn het waterafdrijvende middelende, die zorgen voor snel gewichtverlies. Dit is vooral het geval bij boksers, zwemmers en vechtsporten. Ook zorgen ze ervoor dat het hart wordt ontlast, hetgeen betekent dat je minder snel vermoeid raakt. Ook zorgen ze ervoor dat de bloeddruk verlaagd wordt. Tenslotte worden ze ook gebruikt als maskerend middel voor andere dopingmiddelen. Diuretica hebben niet veel bijwerkingen. Ze zorgen alleen voor hoofdpijn, misselijkheid, duizeligheid en een droge mond. Bij langdurig gebruik verdwijnen de laatste twee effecten. De belangrijkste soorten diuretica zijn bumetanide, furosemide, mersalyl, mannitol en chloortalidon. EPO (erythropoiëtine) Een kunstmatige vorm van bloeddoping. Het hormoon bevordert de aanmaak van rode bloedlichaampjes, waardoor de sporter meer zuurstof kan opnemen en een inspanning langer vol kan houden. Het wordt dus vooral gebruikt in duursporten zoals wielrennen en lange afstandslopen. De gevaren die EPO met zich meebrengt zijn bloedverdikking, hartritmestoornissen en hartstilstand. Groeihormonen (hGH) Groeihormonen hebben een anabole werking, ze verhogen het transport van aminozuren en doen de spiermassa toenemen. Groeihormonen zijn lichaamseigen. Doordat ze sporters vooral veel kracht opleveren worden ze gebruikt in krachtsporten, zoals gewichtheffen en bodybuilding. Groeihormonen hebben gevaarlijke bijeffecten. Ze kunnen er voor zorgen dat je schedel groeit en dat je handen en voeten groter worden. Ook kunnen ze leiden tot hartziekten, artrose, diabetes en kanker. Ondanks al deze nadelen worden groeihormonen toch nog vaak gebruikt. Dat komt doordat groeihormonen niet opspoorbaar zijn. Narcotica
Dit verdovende middel werkt op het zenuwstelsel. Ze bezorgen een gevoel van welbehagen en werken als een soort pijnstillers. De bekendste van deze middelen is morfine. Morfine geeft de sporter een gevoel van euforie. Ook heroïne en cocaïne staan op de lijst. Als je deze middelen op het eerst gezicht bekijkt vermoed je niet dat het doping is, het verbetert de prestatie namelijk op zich niet, ze laten je het gevoel van vermoeidheid en pijn vergeten. Bij het gebruik van deze middelen ontstaat het gevaar van verslaving en van ademhalingsstoornissen
Probenecide
Dit geneesmiddel is bedoeld voor behandeling van bloedverdikking. Probenecide wordt ook gebruikt om sporen van anabole steroïden te maskeren, zoals gebeurde in de Tour de France van 1988 door de Spanjaard Pedro Delgado. Hoe herken je het gebruik van doping? Het is niet moeilijk te herkennen als er iemand doping gebruikt. Als iemand in heel korte tijd een enorme vooruitgang in sportprestaties boekt of in een paar dagen veel krachtiger wordt, harder gaat lopen of schaatsen dan zou het heel goed kunnen zin dat die persoon doping gebruikt. Ook de bovenstaande bijwerkingen bij de verschillende dopingsoorten kunnen snel worden ontdekt. Ook bij het gedrag zien we veranderingen: je wordt paranoia, angstig , snel geirriteerd, agressief, gewelddadig, depressief en slapeloos enzovoort. Als je merkt dat iemand doping gebruikt kan je met die persoon even babbelen (zonder vooroordelen) om de reden te achterhalen. Wees echter niet bang om advies te vragen zowel de gebruiker als de omgeving. Bij eventuele vragen kan je bij de GGD en bij instellingen voor verslavingszorg terecht. Gevolgen van doping Sporters hopen natuurlijk dat, als gevolg van dopinggebruik, hun prestaties beter worden. Ze hopen sneller en sterker te zijn dan hun tegenstanders. Maar het prestatieverhogende effect van doping wordt sterk overschat. Van veel dopingsoorten wordt je helemaal niet beter dan de beste, al denken veel sporters dat wel. Natuurlijk wordt gestraft voor het gebruik van doping. Het effect mag dan in veel gevallen niet groot zijn, je prestaties zijn niet eerlijk verkregen. Het is niet “fair” tegenover de andere sporters, die wel op eigen krachten hebben gespeeld. In de Nederlandse ‘Opiumwet’staan de verboden dopingsoorten. Als blijkt dat een sporter een van deze soorten heeft gebruikt wordt hij gestraft. Ook andere landen hebben een wet om dopinggebruikers te straffen, in de Belgische ‘wet van 2 april 1965’ staat precies wat als dopingpraktijk wordt beschouwd, namelijk: “Het gebruik van substanties of het aanwenden van middelen met het oog op het kunstmatig opvoeren van het rendement van de atleet die deelneemt aan of zich voorbereidt op een sportcompetitie, wanneer hierdoor schade kan veroorzaakt worden aan zijn fysieke of psychische gaafheid”. Ook dieren kan doping worden toegediend. Paarden of honden bijvoorbeeld die gebruikt worden bij renwedstrijden. Het is logisch dat het dier niet gestraft kan worden, zijn baas kan echter wel een straf verwachten als men erachter komt dat hij het dier doping heeft toegediend. De baas wordt in zo’n geval gestraft volgens dezelfde regels als die gelden voor de sporters. Buiten het gevolg dat je gestraft wordt als men erachter komt dat je doping hebt gebruikt, is het natuurlijk ook schadelijk voor je gezondheid. Men weet echter niet precies hoe schadelijk, dus het kan heel erg gevaarlijk zijn om doping te gebruiken. In grote hoeveel heden kan doping wellicht dodelijk zijn. Uit onderzoek is gebleken dat na het gebruik van doping vaak bijwerkingen optreden. De huid kan geel kleuren, de prostaat opzwellen, spieren verkrampen, de enkels en onderbenen zwellen en nog veel meer van dit soort dingen. Sporters nemen deze bijwerkingen vaak voorlief, maar ze weten meestal niet dat deze relatief kleine bijwerkingen ernstige gevolgen kunnen hebben. Ze kunnen namelijk leiden tot levertumoren, bloedingen in het maag- en darmkanaal en nierziektes. Ook kunnen ze de spieren, pezen en gewrichtsbanden beschadigen. Gebruik van doping: de cijfers Uit onderzoek blijkt dat minder dan 3 procent ooit bewust doping heeft gebruikt. Ook drie procent heeft ooit overwogen om doping te gebruiken. In 2000 waren er 1,3 positieve gevallen bekend onder het gebruik van doping. Over de hele wereld ligt dit cijfer tussen de 1 tot 2,5 procent. Tijdens de olympische spelen van 2000 lag dit cijfer opmerkelijk lager namelijk lager dan 0,5 procent. Bij niet topsporters komt het doping gebruik relatief weinig voor. Uit onderzoek van het Nederlands centrum voor

dopinggebruik blijkt dat eind 2002 ongeveer 40.000 sporters, in clubverband of zelfstandig, één of andere vorm van doping gebruiken. Het gebruik ligt ook hoger bij krachtsporten zoals gewichtheffen. Er is in die sector, tussen 1997 en 2001, een stijging van de anabole steroïden opgemerkt. Het ministerie wil daarom samen met het NOC*NSF een specifiek antidoping beleid ontwikkelen. Controle op doping Doping is erg moeilijk opspoorbaar. Enkel de middelen die effectief aan zijn te tonen zijn opspoorbaar, dit gebeurt meestal door het aantonen van dopingsporen in urine. Er zijn dus nog altijd duizenden soorten doping die niet opspoorbaar zijn, vaak zeldzame en minder efficiënte soorten doping. De ene soort is dus makkelijker opspoorbaar dan de andere. Zo zien we al een lange tijd het gebruik van wekaminen teruglopen, omdat dat tot lang na de wedstrijd te achterhalen is. Dit in tegenstelling tot anabole steroïden. Dit middel is moeilijk en in sommige gevallen zelfs niet opspoorbaar. Er verstrijken vele jaren voor er goede methoden gevonden zijn om een dopingsoort op te sporen. Dit grote tijdbestek wordt veroorzaakt door de specifieke eigenschappen die elke dopingsoort heeft. Dopinggebruik bij sport Doping bij de wielersport Tour de France 1998: de directie laat enkele invallen doen in de hotelkamers van ploegleiders, -artsen en renners. De Nederlandse ploegleider van TVM, Cees Priem, wordt opgepakt. De complete Festina ploeg wordt uit de tour gezet en vele ploegen stappen vrijwillig uit de tour. Al deze ophef wordt gemaakt, omdat de directie van de Tour de France denkt dat er doping wordt gebruikt. In de ploegleiderswagen van TVM zou het verboden middel EPO gevonden zijn. Op de hotelkamers van de verschillende ploegen wordt ook gezocht naar dit verboden middel. De renners zijn kapot van de invallen. Ze begrijpen niet waarom het met zoveel heisa moet. ’s Avonds laat worden er invallen gedaan bij de ploegen, de renners worden uit hun slaap gehouden en dat bevorderd de prestaties natuurlijk niet. Uit protest rijden de renners de gehele 17de etappe stapvoets, bij de finish worden de TVM renners naar voren gehaald, als grootste slachtoffers van de ‘dopingoorlog’gaan zij als eerste over de streep, gevolgd door hun collega-wielrenners. Van hun gezichten valt woede, onbegrip, maar vooral moeheid af te lezen. Ze zijn het zat, het belangrijkste wielerevenement van het jaar is naar de maan. De stakingsetappe heeft een klein beetje succes, de hotelkamers van de renners worden op een rustigere manier gecontroleerd. Als de controles door waren gegaan op de agressieve wijze waarop eerder werd gecontroleerd, waren de renners er allemaal mee gestopt. Nu rijden alleen de ploegen Festina, TVM, ONCE, Banesto, Riso Scotti, Kelme en Vitalicio Seguros de tour niet uit. Ook bij andere wielerwedstrijden komen dopingschandalen aan het licht. Marco Pantani wordt uit de wielerronde van Italië gezet, omdat hij doping zou hebben gebruikt. Een aantal, vaak oud-, renners bekend dat zij ooit doping hebben gebruikt. In het begin reageren mensen geschokt op deze uitingen, maar als ze er goed over nadenken beseffen ze wel dat het eigenlijk niet te doen is om meer dan 20 dagen iedere dag zo’n 200 km. te fietsen. Dat kan bijna niet zonder doping. Toch zeggen echt toppers in het wielrennen geen doping te gebruiken, winnaar van de Tour de France 1999 en 2000 Lance Armstrong bijvoorbeeld ontkent doping te gebruiken. Ook andere goede wielrenners als Jan Ullrich en Michael Boogerd zeggen nooit doping te hebben gebruikt. Sinds deze gebeurtenissen wordt bij wielerwedstrijden nog strenger gecontroleerd op doping. Na iedere race worden de nummer 1 van het klassement, de nummer 1 van de etappe en enkele willekeurig gekozen renners gecontroleerd op doping. Als deze testen positief uitvallen, wordt de renner gediskwalificeerd. Ook kan de directie van een grote wedstrijd een ploeg of een renner uitsluiten van deelname, omdat uit tests bij andere wedstrijden is gebleken dat hij doping heeft gebruikt. De internationale wielerunie (UCI) heeft grenzen gesteld aan bepaalde waarden van rode bloedlichaampjes. Als de waarden hoger zijn dan de norm (deze is 0,5), is dat volgens hen een teken dat iemand EPO heeft gebruikt. Uit onderzoek is echter gebleken dat deze waarde te
laag is, bij iemand die geen EPO heeft gebruikt kan de waarde namelijk hoger zijn dan 0,5. Het kan dus zo zijn dat er mensen zijn gediskwalificeerd die helemaal geen doping hadden gebruikt. Wielrenners lijken zich weinig van de hele EPO-geschiedenis aan te trekken, nog steeds worden er renners gediskwalificeerd vanwege het gebruik van doping. Doping bij de turnsport De artistieke turnsport was als een van de weinige sporten nog vrij van dopingschandalen tijdens de olympische spelen. WAS, want tijdens de olympische spelen van Sydney werden bij het 16-jarige Roemeense meisje Andreea Raducan sporen gevonden van Pseudo-efedrine. Volgens de dopinglijst van het IOC verboden, volgens de lijst van de internationale turnfederatie (FIG) niet. De arts van het Roemeense team zou Raducan het middel gegeven hebben om een verkoudheid te onderdrukken. Dit had hij beter niet kunnen doen, want door zijn actie werd Raducan gediskwalificeerd en moest zij dus haar gouden medaille die ze had veroverd tijdens de all-round finale inleveren. Zij mag het goud dat ze met het Roemeense team won wel houden en ook het zilver dat zij won met haar paardsprong wordt haar niet afgenomen. De testen die na deze wedstrijden gehouden werden, waren namelijk negatief uitgevallen. De teamgenootjes van Andreea waren het niet eens met de beslissing van het IOC. De gouden medaille, die na de diskwalificatie van Raducan naar haar landgenote Amanar ging, kreeg Raducan terug. Van Simona Amanar welteverstaan, want het IOC blijft bij haar besluit, ondanks het feit dat pseudo-efedrine niet op de dopinglijst van de FIG staat. Als blijkt dat een Roemeense sporter doping heeft gebruikt, mag hij van de sportbond in zijn land nooit meer meedoen aan wedstrijden. Bij Andreea Raducan is dit niet het geval, zij wordt in haar land vereerd en de regering heeft haar uitgeroepen tot ambassadrice van Roemenië. Dit zegt genoeg over de beslissing van het IOC, die is vreemd, heel vreemd. Het kan niet zo zijn dat een middel volgens het IOC wel doping is en volgens een andere sportbond niet. Men had voor de olympische spelen de dopinglijsten moeten vergelijken, niet achteraf. Bovendien bevat efedrine een middel waardoor er meer rode bloedlichaampjes aangemaakt worden en waardoor dus het hart sneller gaat kloppen. Dit is misschien erg effectief voor een wielrenner, maar een turnster heeft er niets aan. Op een smalle evenwichtsbalk moet je juist kalm blijven. Tijdens het WK in Gent in november dit jaar zal Andreea Raducan aan de hele wereld moeten laten zien dat zij wel degelijk heel goed kan turnen, ook zonder pseudo-efedrine. Als zij in
Gent de nieuwe wereldkampioen wordt, zullen ook de mensen die het turnen niet volgen, geloven dat zij echt geen olympisch kampioen is geworden doordat ze pseudo-efedrine gebruikte. De mensen die het turnen volgen, weten namelijk al dat Raducan een van de beste turnsters is op dit moment en dat zij niet gewonnen heeft door dopinggebruik, maar doordat ze het meest constant en het beste turnde en door het falen van de concurrentie.
Dopinggebruik bij andere sporten Natuurlijk wordt niet alleen doping gebruikt in de turnsport en de wielersport, ook bij andere takken van sport gebruiken de deelnemers van grote wedstrijden doping. In de atletiek bijvoorbeeld hoor je vaak dopingschandalen en ook bokser worden regelmatig betrapt op het gebruik van doping. Een tijdje geleden zijn ook een aantal voetballers gecontroleerd op dopinggebruik, bij 2 van hen werd inderdaad geconstateerd dat zij verboden middelen hadden gebruikt. Waarschijnlijk wordt in alle sporten wel doping gebruikt, maar helaas is men nog niet in staat om alle soorten doping op te sporen. Bonden als het IOC zullen ervoor moeten zorgen dat er goede controles komen op dopinggebruik en dat de dopinglijsten bij alle sportbonden hetzelfde zijn. Krantenknipsel http://www.nrc.nl/dossiers/doping/artikel/1074752091005.html
Het artikel: Vlaamse toprenners verhoort om dope! Door onze sportredactie
ROTTERDAM, 22 JAN. De justitie in Kortrijk is bezig met een nieuwe verhoorronde van de Belgische wielrenners Johan Museeuw, Chris Peers, Jo Planckaert en Mario de Clercq. Het parket verdenkt hen van dope- en wellicht ook drugsgebruik. Dit meldde het Vlaamse dagblad De Standaard gisteren. De vier vooraanstaande wielrenners werden september vorig jaar ook al verhoord, als gevolg van de aanhouding van een veearts en een soigneur die verboden middelen zouden hebben geleverd. Dit tweetal is later vrijgelaten. Vorig jaar kwam naar buiten dat justitie telefoongesprekken tussen Museeuw en onder anderen de veearts had afgeluisterd. Museeuw zou bij de veearts 'wespen' en een 'gesneden brood' hebben besteld. Volgens justitie duidt dit in de codetaal van het wielerpeloton op een bestelling van dopingproducten. De vier renners worden nu opnieuw verhoord over middelen die niet alleen op de dopinglijst van diverse wielerbonden staan, maar ook strafrechtelijk verboden zijn. De verhoren hebben niets te maken met de vondst van ,,een glas melk'', benadrukte een Kortrijkse officier van justitie op indirecte wijze het belang van het onderzoek. De wereldkampioenen Museeuw en De Clercq en de nationale wielertoppers Peers en Planckaert werken vrijwillig mee aan het onderzoek. Ze worden niet vastgehouden. Het dopingonderzoek in Kortrijk staat niet op zichzelf. Op vliegveld Orly bij Parijs werden eerder deze week de Franse renners Cédric Vasseur en Philippe Gaumont aangehouden op verdenking van het gebruik van verboden middelen. Twee oud-ploeggenoten van de formatie Cofidis, de Franse baanrenner Robert Sassone en de Poolse wegrenner Marek Rutkiewicz, werden ook enige tijd vastgehouden. De voormalige verzorger van Cofidis, de tot Fransman genaturaliseerde Pool Bogdan Madejak, zit nog altijd vast. 22 januari 2004 Voorwoord: Dit artikel over doping heb ik gekozen omdat het de realiteit weergeeft. Het is altijd wel in het nieuws. Is het niet bij voetballers dan is het bij atleten of wielrenners. Het heeft een duidelijke eigen positie in de maatschappij ingenomen. Dit is een van de redenen waarom ik het wel leuk vind hier mijn mening over te geven! Ik heb dan weer een artikel over wielrenners gekozen omdat hierbij duidelijk aan te tonen is dat het levensgevaarlijk is. Kijk maar naar Tom Simpson die in de Tour de France van 1967 is overleden aan een overdosis dope. “De wielrenner Tom Simpson, gesneuveld op de Mont Ventoux in de Tour de France van 1967” Foto Presse-Sports
Mijn mening over het artikel ‘Vlaamse toprenners verhoort om dope!’ Doping, alweer doping! Waarom kunnen sporters nu niet eindelijk eens een keer echt sportief worden, en niet doen alsof ze sportief zijn? Het is eigenlijk zo slap en kinderachtig, dat je toegeeft dat je het topniveau niet bezit, waarom vecht je er dan niet voor om dat toch te kunnen behalen? Wielrenners zouden op topniveau moeten kunnen rijden, en als je zover gekomen bent dat je naamsbekendheid hebt kun je dat ook wel, dus waarom door zoiets stoms je carrière op het spel zetten? Gewoon omdat ze denken te kunnen winnen zo? Dat is toch niet reëel! Maar ja wat is onze mening in dit wereldje? In de rest van dit werkstuk zal ik duidelijk maken wat ik ervan vind! Hopelijk raakt u hier ook van overtuigd, als u dat niet al was! Doping gebruiken is slecht, en hier zijn meerdere redenen voor! Deze zal ik allemaal kort noemen en ze dan verklaren! Als je doping gebruikt in het wielercircuit, dan weet je gewoon dat als je niet gepakt wordt dat je een grote kans tot winnen hebt. Dit is dan misschien wel heel verleidelijk, maar ook wel erg kinderachtig en onvolwassen tegenover de rest van de spelers! Het is toch een spel, je wilt natuurlijk graag winnen, maar niet valsspelen! Dat vind ik toch wel heel belangrijk! Ten tweede is het ook nog eens hartstikke slecht voor je. Je krijgt allemaal rotzooi in je lichaam wat op dat moment heel goed werkt voor wat je wilt bereiken, de top! Maar het kan ook bijwerkingen hebben, en deze merk je echt niet meteen onder het rijden hoor, deze komen later pas. Een aantal voorbeelden van bijwerkingen zijn onder andere borstvorming en kaalheid bij mannen, bij vrouwen mannelijke beharing en stemverlaging, dat wil je toch niet! Als je deze toppositie al bereikt hebt is het ook geen reden om t zeggen dat de anderen veel beter zijn en je door de doping dus misschien een gelijke kans hebt. Dit is gewoon niet waar omdat je anders nooit zover was gekomen. Je kunt het wel dat is bewezen, en dat moet je dan ook voor jezelf bewijzen. Dat voelt toch machtig als je weet dat je het zonder doping ook kunt! Ik zou het er niet voor over hebben om een gevangenisstraf te riskeren, alleen maar door doping te gebruiken. Dan is je leven toch weg. Wat heb je dan verder nog? Je staat bekend als een ‘drugsgebruiker’ ook al kom je uit de gevangenis of ook al ben je alleen maar verhoord. Het heeft altijd al in de krant gestaan. Je imago wordt daar echt niet beter van! Het enige positieve van doping wat ik me kan bedenken is de kick die je ervan krijgt. En natuurlijk dat je spiermassa vergroot word bij bepaalde soorten zoals anabole steroïden. Ik geloof best dat doping je ineens veel meer ‘self-consience’ geeft, ook doordat je weet dat je beter en sterker bent. En dat je dan echt het gevoel hebt van ‘ik ben de beste, niemand verslaat mij’. Maar wat ik mij dan afvraag is waarom doe je dit dan niet een dag van tevoren en denk je aan de wedstrijd, dat spreekt je mijn of meer moed in waardoor het de dag erna als de drugs uit je lijf is, je er ‘legaal’ tegenaan kunt. Een jointje is immers niet verboden. Eigenlijk vind ik dopinggebruik dus ontzettend onverstandig! Je zet je leven ermee op het spel, geestelijk en lichamelijk. Stel nou dat ze je pakken dan maken ze je geest helemaal kapot door het in alle tijdschriften en kranten te zetten, zodat iedereen ervan af weet. Lichamelijk word je kapot gemaakt door het spul zelf. Het is slecht, het bijt min of meer in op je ingewanden, het verhoogd kans op kanker en dergelijke. Maar ja als je dat ervoor over hebt, tsja.. Dan moet je dat maar geheel zelf weten. Hoe dan ook mijn zegen zul je echt niet krijgen! Kortom: Doping: Just say ‘NO’!!
Doping schandalen Tom Simpson 13 juli 1967 is zelfs voor Franse begrippen een hete zomerdag. Die dag staat ook nog eens de zwaarste etappe van de Tour de France op het programma. De Engelsman Tom Simpson slingert op de flanken van de Mont Ventoux, een col van de buitencategorie, vervaarlijk van links naar rechts. Enkele kilometers voor de top krijgt Simpson de pedalen niet meer rond. Hij wankelt en kwakt tegen het asfalt. Bewusteloos wordt Simpson afgevoerd en enkele uren later overlijdt hij in het ziekenhuis. In de verzengende hitte is een mix van alcohol, voor de beklimming had hij cognac gedronken, en amfetamine hem fataal geworden. Het eerste grote dopingschandaal is een feit. De sportwereld reageert geschokt. Sinds de dood van Simpson zijn dopingberichten een terugkerend fenomeen op de sportpagina's. De dopingcontroles doen hun intrede en al snel wordt duidelijk dat de zaak-Simpon geen incident was. Niet alleen het wielrennen, maar praktisch alle sporten krijgen te maken met het gegeven dat atleten in hun jacht naar eeuwige roem bereid zijn om verboden prestatieverhogende middelen tot zich te nemen. Op de lijst van zondaars staan inmiddels honderden namen. Een aantal geruchtmakende affaires: Ben Johnson De Canadese sprinter Ben Johnson was al jarenlang bijzonder snel op de 100 meter, maar de absolute top leek met concurrenten als Carl Lewis en Calvin Smith onbereikbaar. Tot hij er 'een schepje bovenop' deed. Volgens Johnson zelf een schepje extra trainingsarbeid, maar in werkelijkheid ging het om een schepje extra pillen. Zijn toch al indrukwekkende voorkomen groeide uit zijn voegen. Bij de Olympische Spelen van 1988 in Seoul was hij op zijn top. Hij klopte in de finale Lewis met een nieuwe wereldrecord: 9.79'. Een dag na dit hoogtepunt in zijn carrière volgde het dieptepunt. Bij de dopingcontrole waren in zijn urine anabole steroïden aangetroffen en hij moest zijn gouden plak inleveren. In 1993 liep hij opnieuw tegen de lamp en werd hij levenslang geschorst. Diego Maradona Voor een mondiale sport bleef het voetbal lange tijd gevrijwaard van dopingschandalen. De eerste grote ster die van zijn voetstuk viel, was Diego Armando Maradona. In 1991 werd de Argentijn voor 15 maanden geschorst wegens het gebruik van cocaïne. Aan zijn spectaculaire come-back tijdens het WK van 1994 in de Verenigde Staten kwam een abrupt einde toen hij bij een dopingcontrole opnieuw door de mand viel. Het beeld van een met uitpuilende ogen in de tv-camera kijkende Maradona nadat hij op dat toernooi gescoord had, deed al het ergste vermoeden. Het tragische aan Maradona is dat zijn 'dopinggebruik' nooit gericht was op het verbeteren van zijn spel. Het tegendeel was het geval. Zonder zijn nog immer voortdurende worsteling met drugs had hij nog meer uit zijn carrière kunnen halen. Na de 'zaak-Maradona' zijn er nog een hele reeks dopingschandalen in het voetbal opgedoken. Vaak ging het om het middel nandrolon. Michelle Smith Michelle de Bruin-Smith was de 'wondergirl' van de Ierse zwemsport. De Olympische Spelen van 1996 in Atlanta verliet zij met drie gouden medailles om haar nek. Haar razendsnelle opkomst wekte toen al argwaan. Terecht, zo bleek twee jaar later. Bij een onaangekondigde 'out-of-competition'-controle bij haar thuis in Dublin liep Smith tegen de lamp. In haar urine werd een extreem hoge hoeveelheid alcohol aangetroffen. Omdat die waarde nooit door menselijke consumptie bereikt kon worden, trok de wereldzwembond, de FINA, de conclusie dat Smith met de buisjes geknoeid had, om een haar onwelgevallige uitslag weg te poetsen. De schorsing van vier jaar betekende het einde van haar loopbaan. Eric de Bruin Michelle de Bruin-Smith is getrouwd met de Nederlandse ex-discuswerper en kogelstoter Eric de Bruin. Een uniek echtpaar: twee topsporters die beiden na een dopingschandaal is diskrediet raakten. Aan De Bruins veelbelovende carrière kwam in 1993 plots een einde toen hij bij een wedstrijd in Duitsland bij een controle positief werd bevonden op testosteron. Hij werd voor vier jaar geschorst.
Gert-Jan Theunisse Met duizenden dromden ze samen op de haarspeldbochten van Alpe d'Huez om hem naar boven te schreeuwen. In 1989 won hij daar de koninginnerit en werd hij de bergkoning van de Tour de France. Jarenlang was Gert-Jan Theunisse het idool van de Nederlandse wielerfan. Tot hij hard van zijn voetstuk viel. In 1990 werd hij tot twee maal toe betrapt op het gebruik van testosteron en voor een jaar geschorst. Hij maakte nog een redelijk geslaagde come-back, maar zijn oude niveau haalde hij nooit meer. Theunisse heeft altijd ontkend en met hem bleven zijn trouwste fans in zijn onschuld geloven. Zijn unieke, leptosome lichaam zou de testosteron zelf hebben aangemaakt, maar volledige rehabilitatie volgde nooit. 'Le Tour Noir' In de geschiedenis van de Tour de France staat de editie van 1998 te boek als de "Tour Noir". De ook al niet onomstreden Marco Pantani pakt de gele trui, maar de dopingsaffaires rond de ploegen TVM en Festina domineren het nieuws. De wielersport, toch al regelmatig in opspraak, kwam als geheel in een kwaad daglicht te staan. Die slechte reputatie speelt de sport tot de dag van vandaag parten. TVM In het voorjaar van 1998 doet de Franse politie een opmerkelijke vondst. In de materiaalwagen van de Nederlandse equipe van ploegleider Cees Priem worden 104 ampullen EPO aangetroffen. Op de rustdag van de Tour volgt een inval in het hotel van de TVM-ers, waarbij tal van verdachte medicamenten in beslag worden genomen. Cees Priem, ploegarts Andrej Michailov en verzorger Jan Moors worden opgepakt en schuldig bevonden aan het invoeren van verboden middelen en het aanzetten tot dopinggebruik. Volgens het trio was de EPO bestemd voor nierpatiëntjes in een kinderziekenhuis in Moskou. De rechter gelooft er niets van en veroordeelt Priem, Moors en Michailov tot voorwaardelijke celstraffen en fikse boetes. Festina De straffen in de Festina-zaak vallen lager uit, maar internationaal is de verontwaardiging over de dopingfraude van de Franse ploeg er niet minder om. Kort voor de start van de Tour wordt de Belgische verzorger Willy Voet bij de Frans/Belgische grens aangehouden met in zijn auto een hele apothekersvoorraad aan verboden middelen. Mede omdat Voet flink uit de school klapt over de dopingpraktijken, bekennen bijna alle renners te hebben gebruikt. Bijna allemaal. De Franse publiekslieveling Richard Virenque blijft de vermoorde onschuld spelen. Pas twee jaar later spreekt ook hij voor de rechtbank zijn mea culpa uit. Troy Douglas De snelste sprinter van Nederland Troy Douglas werd medio 1999 positief bevonden. In zijn urine troffen de controleurs sporen aan van nandrolon metabolieten. De tuchtcommissie van de Koninklijke Nederlandse Atletiek Unie (KNAU) sprak hem echter vrij omdat "het ten laste gelegde niet bewezen kon worden".
Onze mening en conclusie. In bijna alle sporten wordt doping gebruikt het gebruik van doping verhoogt de prestatie van de sporter. Hierdoor kunnen sporters grote prestaties leveren die eigenlijk voor het menselijk lichaam niet haalbaar zijn. Wij vinden het gebruik van doping eigenlijk niet kunnen want het gaat ten koste van je gezondheid. En door het gebruik van doping is er een oneerlijke concurrentie tussen de sporters. Dat doping gevaarlijk is in het verleden al vaak gebleken, zoals je in ons werkstuk kunt lezen kan je lichaam blijvende schade oplopen. Wij vinden het daarom goed dat er een strenge controle is op doping gebruik. De organisatoren van grote sportevenementen zoals bijvoorbeeld de tour de France maken het erna dat de wielrenners doping gebruiken omdat de wielrenners in drie weken tijd vele duizenden kilometers en hoge beregen over fietsen. Het zou veel verstandigere zijn als de organisatoren de tour minder zwaar zouden maken. Bronnen: http://www.minvws.nl/thema.html?folder=432
http://www.necedo.nl
http://home-3.tiscali.nl/ thijeleo/drugs/doping.htm
http://www.nrc.nl/W2/lab/profiel/doping/inhoud.html
http://www.preparation-physique.net/ images/EPO.JPG F
http://www.fotw.ca/images/ nl-nocsf.gif
http://whyfiles.org/090doping_sport/ images/redblood.jpg F
http://www.doctoronline.de/ willkommen.htm F