Surimane

Geschiedenis Met de ontdekking van Amerika door Columbus in 1492 kunnen de Indianen niet meer goed leven. Allerlei Europese landen gaan naar Amerika om dat land te veroveren. De Indianen in Suriname worden verdreven en de Spanjaarden, Hollanders en de Engelsen gaan er wonen. Vanaf de ontdekking van Suriname tot 1650 was het land een handelskolonie. Dat betekent dat de grond van de bewoners wordt afgepakt en wordt gebruikt voor allerlei gewassen zoals tabak, katoen en rietsuiker. Het is de bedoeling om er veel geld mee te verdienen. De Indianen worden gebruikt om op het land te werken. Maar de Indianen konden het werk niet aan en konden niet tegende ziektes die de blanken mee namen. Er gaan er dan ook veel dood. Daarom besloten de Engelsen, die het in 1650 hadden veroverd van de Spanjaarden, om slaven te halen uit Afrika en die te laten werken op hun plantages. In 1667 wordt Suriname geruild door de Engelsen. Nederland krijgt Suriname en de Engelsen krijgen Nieuw Amsterdam dat ze New York noemen. Suriname is nu een Nederlandse kolonie. Maar Nederland heeft geen geld om de plantages te beschermen tegen de marrons (weggelopen slaven) . Daarom besluiten ze Suriname aan de West-Indische compagnie te verkopen. Die verkoopt het een jaar later weer aan meneer Aerssen. Hij wordt dan ook de eerste president van Suriname. Even gaat het goed met Suriname, maar vanaf 1770 gaat het weer slecht. Er komen steeds minder plantages en steeds meer slaven vluchten. En het wordt moeilijker om slaven uit Afrika te halen. Op 25 november 1975 wordt Suriname onafhankelijk. Nederland helpt Suriname nu nog steeds om alles goed te laten gaan. Slaven Slaven werden door de Europeanen uit Afrika gehaald om in Amerika te werken. Ze werden met 2000 a 3000 tegelijk per schip vervoerd. Daarvan stierf gemiddeld 40-70%. Ze werden verkocht op de slavenmarkt en werden meestal gekocht door plantage-eigenaars. De slaven moesten zelf van takken, hout en schors huizen bouwen. En ze moesten hard werken op de plantage, in de oogsttijd gemiddeld 12 uur. Buiten deze periode gemiddeld 8 uur. Je had verschillende taken die de slaven moesten uitvoeren. De meeste slaven waren veldslaven en moesten op het veld werken. Ze werden in de gaten gehouden door grondbewakers. Werkten ze niet hard door of rustten ze even, werden ze geslagen met de zweep. En als de slaven iets fout deden, werden ze gestraft door de beul. Dan had je ook nog de huisslaven. Zij moesten de eigenaar bedienen en in het huis werken. Ze hadden het vaak beter dan de veldslaven. De slaven kregen niet veel te eten. Meestal aten ze bananen, maar ook wel rijst, vis of andere soorten vruchten. Als drinken kregen ze alleen water.
Vrije tijd van de slaven Vrije tijd hadden de slaven bijna niet, want buiten de tijd die ze moesten werken, sliepen en aten ze. Maar als ze soms toch tijd over hadden of tijdens het werk, zongen en dansten ze en maakten ze muziek. De bluesmuziek, die wij ook nog luisteren, is ontstaan tijdens het werk op de plantages. Andere dingen konden ze niet doen, want er was geen speelgoed of iets anders om mee te spelen. De kinderen deden dan ook vooral spelletjes, zoals tikkertje en verstoppertje. Ook deden ze mee met zingen, dansen en muziek maken. Zorg in Suriname De binnenlanden in Suriname (in Nederland betekent dat platteland) worden bewoond door ± 5000 Bosnegers en Indianen. In het binnenland is de zorg beter, want hier zijn meer ziekenhuizen. De mensen in het binnenland hebben recht op gratis zorg. In elke regio zijn ongeveer 4 ziekenhuizen. Het is een eenvoudig gebouw met een paar ziekenhuisbedden en een logeerbed voor de dokter. Bij elk ziekenhuis is een klein vliegveld in de buurt. Dat is voor de vliegende dokter, zodat hij met zijn helikopter naar dorpjes kan vliegen. Hosselen Na de onafhankelijkheid in 1975 worden er in Suriname steeds minder of soms helemaal geen grondstoffen meer verbouwd. Daardoor raken veel mensen werkeloos. Ze verdienen geen geld meer en hebben daarom geen geld meer om voedsel of andere dingen te kopen. Daarom moeten ze gaan hosselen. Met hosselen wordt bedoeld dat ze allerlei buitenlandse producten verkopen zoals: sigaretten,tandpasta, snoepjes, lucifers en toiletpapier. Nederlandse handelaren gaan naar Suriname om die producten te kopen. Ze verkopen het dan weer in Nederland. Hiermee maken ze veel winst. De vlag De Surinaamse vlag heeft verschillende banen en een ster in het midden. - de buitenste banen zijn groen; groen staat voor de vruchtbare grond van Suriname en ook voor de hoop. - de middelste banen zijn rood; rood staat voor vooruitgang en strijd in Suriname. - de tussenbanen zijn wit; wit staat voor vrijheid en recht. - de ster is geel; de gele ster staat voor een gouden toekomst. Klimaat
Suriname heeft voor het grootste deel een regenwoudklimaat. Er valt gemiddeld 1990 mm. regen per jaar. De droogste maanden zijn over het algemeen september en oktober. Het land heeft een dubbele regentijd, één in januari en één in april t/m juli. Aan het eind van de regentijd komen er hevige buien voor met een krachtige wind en onweer. De maximum temperatuur is in oktober 33 graden Celsius en de laagste in januari 28,8 graden Celsius. Gemiddeld is 60% van de hemel met wolken bedekt. Tellen en meten. Oppervlakte: 163.000 vierkante kilometer (ongeveer 4 ½ x zo groot als Nederland) Inwoners: 430.000 (4000 inwoners per vierkante kilometer)
De taal Er worden ongeveer 20 verschillende talen gesproken in Suriname. De officiële taal is Nederlands, dat wordt door ongeveer 40 % van de Surinamers gesproken. Het Surinaams of het Sranantongo’s is ontstaan in de slaventijd. Die 2 talen worden nu door 25 % van de bevolking gesproken. Andere talen, zoals het Srana, Saramakaans of Aakaans worden in allerlei dorpjes gesproken. Rivieren in Suriname
In Suriname zijn erg veel rivieren. Veel kleine dorpjes zijn alleen bereikbaar via de rivieren. Vissen lukt in de meeste rivieren niet, omdat het water stroomt. Wat wel kan, is de insecten, kleine beestjes en de vruchten, die in of bij die rivier leven/groeien, vangen en verkopen of zelf opeten. Er leeft een heel bijzondere vis in de rivieren van Suriname: de Sidderaal. Die vis is zo bijzonder, omdat hij zijn prooi met stroomstoten
van 650 volt kan verlammen. En hij kan zich verdedigen met zijn staart waaraan gifstekels zitten. Dierenwereld
Er leven in Suriname heel erg veel soorten dieren, ook veel zeldzame soorten dieren. De Stichting Natuurbehoud Suriname zorgt ervoor dat de dieren niet uitsterven. De stichting is in 1969 opgericht en zorgt al 35 jaar voor de natuur en de dieren in Suriname. Bevolking Totaal: 430.000 inwoners, daarvan zijn er ongeveer 300.000 Surinamers. De rest is verdeeld in: Bosnegers/marrons 34 % Indonesiërs 18 % Chinezen 2 % Indianen 2 % Landbouw - veehouderij – bosbouw – visserij Ongeveer 20 % van de bevolking is bezig met landbouw, veehouderij, bosbouw en visserij. Landbouw ± 2 % van de grond wordt voor landbouw gebruikt. Dat is zo´n 56.000 hectaren. Er kunnen zo veel gewassen verbouwd worden, omdat de temperatuur bijna nooit onder de 19 graden zakt. Veehouderij In Suriname heb je niet echt bedrijven met vee zoals wij die in Nederland kennen. Veel dorpjes hebben wel een koe, een varken
en een paar geiten.
Bosbouw In totaal bestaat Suriname wel voor 90% uit bosgrond. Er is dan ook veel bosbouw. De bomen worden niet alleen gebruikt voor het hout, maar ook voor het rubber dat in sommige bomen zit. Suriname verdient met de bosbouw veel geld, maar de natuurbescherming is hier niet zo blij mee, omdat er vooral bomen gekapt worden in het regenwoud. Visserij Zoals al eerder is verteld in het hoofdstuk ‘rivieren’, wordt er niet heel veel gevist in de meeste rivieren, omdat in stromende rivieren bijna geen vis leeft. Wel gebruiken ze de beestjes in en om het water.