Anne Frank

De hoofdstukken… Hoofdstuk 1, De familie Frank… Hoofdstuk 2, De familie Frank verhuist… Hoofdstuk 3, Voorbereidingen op een schuilplaats… Hoofdstuk 4, Het dagelijkse leven… Hoofdstuk 5, Ontdekt… Hoofdstuk 6, De Endlösung… Hoofdstuk 1, De familie Frank… Annemarie …. Frank ook wel bekend als Anne Frank, werd geboren op 12 Juni 1929 in Frankfurt aan de Main. Anne had nog een oudere zus Margot, die 3 jaar ouder is dan zijzelf. Haar ouders heten, Otto Frank en Edith Holländer Frank. De moeder van Edith Frank behoorde tot een familie die al honderden jaar in Frankfurt woonde. Otto Frank was de eigenaar en directeur van een bankbedrijf waarin hij zijn vader opvolgde. Door de tweede wereldoorlog had het bedrijf groot verlies gehad. Otto Frank ging in 1923 naar Amsterdam om een Nederlands filiaal van de bank, M. Frank en Zonen op te richten. Het ging niet goed met zijn nieuwe bedrijf. In deze tijd leert Otto Frank Johannes Kleiman kennen die de familie Frank later gaat helpen met onderduiken. Otto verhuisde weer terug naar Frankfurt en trouwde in het voorjaar van 1925 met Edith Holländer. Edith Holländer woonde in Aken en was 11 jaar jonger dan Otto Frank. Op 16 Februari werd Margot geboren. Hoofdstuk 2, De familie Frank verhuist… In het begin van de jaren ’30 begint Otto Frank zich zorgen te maken om zijn kinderen. Er komen steeds meer aanhangers van de Nazi’s bij. In het jaar 1933 komt Hitler aan de macht en de familie Frank verhuist naar Amsterdam. In Amsterdam opende Otto weer een bedrijf van de Duitse firme, Opekta. Edith, Margot en Anne kwamen ook naar Amsterdam, zij waren in tussentijd nog bij de moeder van Edith gebleven. Ze vonden een huis is Amsterdam– Zuid en gingen daar wonen. In de jaren ’30 woonden daar veel Joodse mensen de geёmigreerd waren. Aan dit rustige leven kwam met de Duitse aanval als snel een einde.
Hoofdstuk 3, Voorbereidingen op een schuilplaats… Tot 1940 was Otto Frank ervan overtuigd dat Nederland veilig was. Zelfs toen Nederland bezet werd door de Duitsers dacht hij dat het met de Jodenvervolging in Nederland niet zo ver zal komen. Op 20 Januari wou Otto Frank proberen uit Nederland te komen. Hij diende voor zijn gezin een verzoek tot emigratie in. Op het emigratiebewijs waren de namen veranderd. Hoewel het bedrijf veilig leek gesteld, ging Otto Frank zich steeds meer zorgen maken over de toekomst van zijn gezin. Tot 1940 was hij ervan overtuigd dat Nederland een veilige thuishaven was. Zelfs toen Nederland bezet werd door de Duitsers hoopte hij dat het met de jodenvervolging in Nederland niet zo ver zou komen. Op 20 januari ondernam Otto Frank nog een poging om uit Nederland weg te komen. Hij diende voor hem en zijn gezin een verzoek tot emigratie in. Op het ontvangstbewijs voor de aanvraag waren de persoonnamen van de familie veranderd. Inmiddels was er een idee tot stand gekomen om van het achterhuis aan de Prinsengracht 263 een onderduikplaats te maken. In de eerste maanden van van het jaar 1942 werden zo onopvallend mogelijk meubelen en levensmiddelen naar het Achterhuis gebracht. De zolderruimte en de tweede verdieping werden bewoonbaar gemaakt. Alleen Otto’s medewerkers Kleiman, Kugler en Miep Gies waren van deze onderduiking op de hoogte. Ondanks de voorbereiding kwam de dag van onderduiken heel onverwachts. Op Zondag 5 Juli werd op het Merwedeplein een oproep van de Sicherheitsdienst bezorgd voor Margot. Zij moest zich melden om op transport gezet te worden naar een werkkamp in Duitsland. Ze konden het onderduiken niet langer op zich laten wachten en op Maandag 6 Juli verhuisde de familie Frank naar de Prinsengracht 263. Hoofdstuk 4, Het allerdaagse leven… De onderduikers probeerden zo normaal mogelijk te leven. Ze hadden vaste tijden voor activiteiten zoals: opstaan, eten, rusten enz. De onderduikers moesten rekening houden met de werktijden op het kantoor en in het magazijn. Op de begane grond werkten mensen die niets van de onderduikers te weten mochten komen, want die mensen stonden aan de kant van de Duitsers. En die mensen gingen dan weer naar de GESTAPO ( de geheime Duitse politie ) en vertelden dat er Joden ondergedoken zaten. Zij kregen hiervoor een beloning. Hoofdstuk 5, Ontdekt… Het was Vrijdag 4 Augustus een warme zomerdag. De onderduikers hielden zich zoals altijd vanaf half negen rustig. Tegen half elf stopte er een auto voor het huis, waaruit een man in een uniform stapte samen met enkele andere mannen. Het werd later bekend dat het een Oostenrijkse Nazi was geweest die Silberbauer heette. Toen hij in het kantoor was vroeg hij aan Kugler om hem het gebouw te laten zien. Bij de overloop met de draai boekenkast was het haast wel zeker dat de onderduikers verraden waren. Silberbauer en zijn helpers bleken op de hoogte te zijn van de geheime deur en hielden Kugler onder schot en dwong hen te leiden naar de onderduikers. Ook de familie Frank werd onder schot gehouden, ze moesten zich verzamelen in de woonkamer, terwijl de helpers van Silberbauer de kamers doorzochten. De familie moesten al hun geld en sieraden die ze bij zich hadden afgeven. Silberbauer pakte de aktetas van Otto Frank, waarin Anne haar papieren en haar dagboek in bewaarde. Hij schudde de papieren op de grond en pakte voor hem de waardevolle spullen eruit. Zo bleef het dagboek van Anne achter. Ze wachtten met z’n allen op de stoep op een grote auto waarmee de onderduikers afgevoerd zouden worden. Silberbauer keek nog eens rond in de kamer en zag Otto’s oude leger kist staan en zijn houding veranderde meteen. De onderduikers mochten rustig de tijd nemen om hun spulletjes bij elkaar te pakken. Rond één uur kwam de auto aanrijden en hiermee werden die onderduiken samen met Kleiman en Kugler afgevoerd. Kleiman en Kugler hebben ongeveer een maand in een Amsterdams huis gezeten en werden daarna overgebracht naar Amersfoort. De andere 8 onderduikers ( de familie Frank en nog een familie ) kwamen vier dagen naar hun ontdek in het kamp Westerbork terecht. Vanuit het kamp Westerbork vertrok twee jaar lang elke week een trein naar de vernietigingkampen. De meest voorkomende kampen waren Auschwitz en Sobibor in Polen. Op 3 September ging de laatste transport. Onder de 1011 mensen bevonden zich de 8 onderduikers van het huis aan de Prinsesgracht. Het dagboek van Anne blijft achter en wordt bewaard door Miep. Toen ze zeker wisten dat Anne niet terug zou komen gaf ze de papieren en het dagboek van Anne aan Otto Frank die het wel had overleefd en was teruggekeerd naar Nederland. Otto Frank heeft het dagboek gepubliceerd omdat hij vond dat het niet aan hem was om het dagboek voor zich alleen te houden. Het dagboek van Anne Frank is over de hele wereld bekend geworden. Het werd in meer dan 55 talen vertaald en het is verfilmd en er zijn toneel stukken. Hoofdstuk 6: De Endlösung… De SS- ers waren begonnen met de uitroeiing van de Joodse bevolking. De deze massa executies schoten ze meer dan één miljoen Joden dood. De Nazi’s besluiten in 1941 Europa Joodvrij te maken. Tijdens deze periode maakt een groep Nazi’s plannen voor de vernietigingen van de 11 miljoen Joden in Europa. Men gaat vernietigingskampen oprichten. Die concentratiekampen lagen op afgelegen plekken bijv.: in Auschwitz, Birkenau, Treblinka, Belzec, Sobibor, Chelmna en in Majdonek. Een groot deel van de gedeporteerde Joden, zoals ouderen en moeders met kinderen, worden direct bij aankomst vergast. Ze worden verteld dat ze moeten gaan douchen, uit de douchekoppen komt geen water maar gas. Dus de mensen werden zonder dat ze het wisten vermoord. Een ander deel van de gedeporteerden moesten nog een aantal maanden werk verrichten totdat zij storven van uitputting of aan een besmettelijke ziekte. Op de gruwelijke wijzen zijn er ongeveer 11 miljoen Joden om het leven gebracht. Naast die Joodse bevolking zijn er nog veel andere soorten mensen omgebracht. Bijvoorbeeld, politieke tegenstander, homofielen, jehova getuigen en asocialen.