De douche - Piet Grijs

De douche van piet grijs Twee weken De douche is een verhaal over eenzaamheid en is geschreven door Piet grijs, het gaat over een man die veroordeeld is. De man zit in de gevangenis, het is niet duidelijk waarom hij daar zit. De enige reden waarom hij het uithoudt is omdat hij om de 2 weken kan douchen. Als hij gaat douchen merkt hij dat hij, op een gegeven moment namelijk dat er vanuit een andere douche, iemand naar hem zit te seinen door het water warm/koud te maken. Hij merkt dat het morse code is en dat er S.O.S. naar hem gestuurd wordt, vanaf dat moment begint hij te leren, elke dag leert hij een letter uit het alfabet in morsecode. Op een gegeven moment krijgt hij een naam door, fichtersheim, later begrijpt hij dat hij deze naam in de rechtszaal moet noemen voor diegene die de leider is van de samenzwering. Nadat hij dat gedaan heeft kan hij nog een keer douchen waarna hij geëxecuteerd zal worden, als hij op de stoel zit merkt hij dat diegene die met hem praatte de beul is. De onderwerpen zijn duidelijk gevangenschap en eenzaamheid, het hoofdthema is eenzaamheid en gevangenschap is een subthema omdat door de gevangenschap de eenzaamheid wordt bereikt. Het andere subthema is liefde want vooral door de eenzaamheid wordt de ikpersoon verliefd op de persoon onder de andere douche en doet hij later wat zij wil, de naam noemen in de rechtszaal. Ik krijg namelijk het idee dat de bedoeling van de schrijver is om te laten zien wat eenzaamheid en liefde(wel of niet veroorzaakt door gevangenschap) met iemand kan doen. Het verhaal is geschreven vanuit een ik-perspectief wat hij later veranderd in een hij-perspectief. De ruimte is in het verhaal behoorlijk belangrijk, de meeste van de vertelde tijd speelt zich af in zijn cel, terwijl de meeste verteltijd zich onder de douche afspeelt, onder de douche gebeurt alles omdat dat zijn enige mogelijkheid is om met iemand te communiceren. De hoofdpersonen zijn de ik-persoon en de persoon waarmee de ik-persoon communiceert via de douche want zonder de een is er geen verhaal. De ik persoon is wel de enige die verandert in het verhaal, hij wordt afhankelijk van de andere persoon en gaat doen wat zij wil, hij is dan ook round te noemen terwijl de andere absoluut flat is. De belangrijkste handeling is als de man gaat douchen en dus communiceert met de andere persoon. Ik vind dat het verhaal goed samenhangt, in het begin blijven heel veel vragen onbeantwoord zoals: ‘wie is de persoon onder de andere douche en wat wil hij/zij?’. Die vraag wordt op het laatst beantwoord en dan valt alles ook heel mooi op zijn plaats. De man lijkt in het begin een normaal iemand, maar hij laat zich toch heel makkelijk beïnvloeden door diegene onder de andere douche. Het verhaal riep vooral medelijden bij me op, omdat de man waarschijnlijk onschuldig is en daar alleen maar zit te wachten. Volgens mij is de bedoeling van de schrijver te laten zien wat eenzaamheid allemaal met je kan doen. Ik vond het een boeiend verhaal om te lezen vooral omdat je graag wil weten hoe het afloopt, en het riep zonder dat er echt veel gebeurde toch wel een soort spanning op. Normaal houd ik niet zo van zulke absurde of zoals ik het interpreteer een verhaal waarin heel veel informatie wordt achtergehouden, dit verhaal echter vond ik erg prettig om te lezen.