Schizofrenie

inhoud: hfd 1 : Schizofrenie
hfd 2 : Vormen van Schizofrenie
hfd 3 : Kenmerken
hfd 4 : Oorzaken
hfd 5 : Gevolgen
hfd 6 : Diagnose stellen
hfd 7 : Behandeling
hfd 8 : Het verhaal van Esther Schizofrenie: Schizofrenie is een ziekte die vermoedelijk ontstaat als gevolg van een stoornis in de hersenen. De stoornis beïnvloedt het denken, het gevoelsleven en het gedrag van de patiënt. Mensen die aan schizofrenie lijden hebben vaak last van psychosen, dat zijn momenten waarin de patiënt vreemd en verward gaat praten en denken en ze gedragen zich ook vreemd. Schizofrenie uit zich meestal tussen je 16e en 25ste en er lijden ongeveer 100.000 tot 150.000 mensen aan, het is dus geen zeldzame aandoening. Schizofrenie betekend letterlijk “gespleten geest” maar mensen met schizofrenie hebben geen gespleten persoonlijkheid en ze bestaan ook niet uit meerdere verschillende personen. Vormen van Schizofrenie: Schizofrenie kan in 4 vormen voorkomen - Het paranoïde type - Het katatone type - Hebefrenie of het gedesorganiseerde type - Schizofrene rest toestanden

Het paranoïde type: Deze vorm treedt meestal op rond de 30-35 jaar. Het kenmerk is dat de patiënten vreemde hallucinaties hebben, zoals bijvoorbeeld dat ze altijd achtervolgd worden. Het katatone type: Deze vorm treedt meestal rond de 25 jaar op. Mensen met deze vorm sluiten zich af van hun omgeving. De patiënten kunnen ook rare houdingen aannemen en kunnen deze heel lang aanhouden, bijvoorbeeld met hun hooft niet op maar boven het kussen gaan liggen. Het gedesorganiseerde type: Deze vorm komt het meeste voor en begint ongeveer tussen het 15de en 25ste levensjaar. Bij deze vorm hebben de patiënten alle boven genoemde symptomen. Ze hebben ook nog last van stemmen in hun hooft. Ze lopen gevaar voor zelfmoord pogingen en psychotische handelingen, bijvoorbeeld het eten van zeep. De schizofrene rest toestanden
De mensen met deze vorm hebben geen last van psychosen en ook bijna niet van hallucinaties. De patiënten vertonen alleen de negatieve symptomen, zoals bijvoord beeld het verbreken van sociale contacten. Kenmerken: Er zijn 2 groepen van verschijnselen. De positieve en de negatieve verschijnselen. De positieve verschijnselen worden door de ziekte zelf veroorzaakt - Hallucinaties - Denkstoornissen - Gedragsstoornissen
De negatieve verschijnselen zijn een gevolg van de ziekte, de patiënten kunnen steeds minder en trekken zich daardoor terug uit de buitenwereld, ze gaan zich zelf verwaarlozen en de interesse in hobby’s kan verdwijnen, - minder gevoelig - weinig contact - je verliest je goede zelfbeeld Oorzaken: Er is tot nu toe nog geen duidelijke oorzaak gevonden. Na onderzoek zijn er mogelijke 3 oorzaken uit gekomen: - de biologische factoren - de psychologie - de psychosociale factoren (de omgeving) De biologische factoren: Sommige mensen denken dat biologische factoren zoals bijvoorbeeld erfelijkheid een rol speelt. Een kind met 1 schizofrene ouder heeft 10% meer kans om het te krijgen, en een kind met 2 schizofrene ouders heeft 40% kans om het te krijgen. Psychosociale factoren: Doordat er een storing in de hersenen is kunnen er psychosen worden opgewekt. Dit kan komen door een ingrijpende gebeurtenis zoals: sterfgeval, verhuizing, scheiding, grote ruzie, of gewoon de opkomst van de hormonen tijdens de puberteit. Gevolgen De gevolgen van Schizofrenie zijn voor iedereen anders, maar vaak zijn ze ingrijpend en groot. Je vrienden, hobby's en vooral school zijn opeens niet meer zo vanzelfsprekend. Er zijn een paar dingen die je moet opgeven. Je moet je toekomstplannen bijstellen. "Gewone mensen" leven hier naar toe maar mensen met Schizofrenie worden er in één klap mee geconfronteerd. Dat vraagt veel begrip van de omgeving, waarvoor het natuurlijk ook moeilijk is, want zij moeten zich ook aanpassen. Mensen met Schizofrenie kunnen erg aggresief worden. De medicijnen zorgen vaak ook nog eens voor vervelende bijwerkingen, die goed te zien zijn aan de buitenkant. Door dit “vreemde” gedrag zullen deze mensen veel negatieve reacties van de buitenwereld krijgen. Dit is erg pijnlijk voor zowel de mensen zelf als de omgeving( familie,vrienden,kennissen)
Diagnose stellen Er bestaat nog geen test om Schizofrenie aan te tonen. De diagnose word gesteld door middel van een zorgvuldig lichamelijk onderzoek en door gesprekken met de patiënten over zijn situatie. Bij deze gesprekken word gekeken naar: - relatie met anderen - hoe je leven tot nu toe is verlopen
Tijdens deze gesprekken kijkt de arts naar de aanwezigheid van de verschijnselen die kenmerkend zijn voor Schizofrenie. Hierdoor kan het soms maanden duren voordat de diagnose Schizofrenie kan worden vast gesteld. Behandeling De behandeling van schizofrenie bestaat eigenlijk uit twee delen. Aan de ene kant worden er medicijnen voorgeschreven en aan de andere kant is een goede omgeving belangrijk. De meest voorgeschreven medicijnen zijn antipsychotica en antiparkinsonmiddelen. Antipsychotica verminderen vage beelden en helpen de patiënt helderder te denken. Ze beschermen ook tegen stress en spanning. Als een antipsychotisch medicijn werkt bij een patiënt(,dit is namelijk niet altijd het geval), moet het voor een langere tijd gebruikt worden. Na een psychose van ongeveer 2 jaar moet soms levenslang antipschychotica gebruikt worden. Het medicijngebruik moet altijd geleidelijk aan worden gestopt. Als je direct stopt kan dit leiden tot een nieuwe psychose.Er kunnen verschillende bijwerkingen optreden bij het gebruik van antypsychotica: - Meer speekselproductie. - Sufheid en slaperigheid. - Emoties worden minder heftig en komen niet vaak meer voor. - Seksuele stoornissen. Dit kan zijn meer behoefte aan seks. Een goede omgeving is erg belangrijk voor iemand die aan schizofrenie lijdt. Als patiënt ben je namelijk erg kwetsbaar en overgevoelig voor stress. Spanning en onrust moet je zien te vermijden. Als dat lukt is er een grotere kans op genezing. Het verhaal van Esther: Dit is een verhaal wat ik op internet heb gevonden: Ik zal het levensverhaal van Esther vertellen. Het gedeelte wat ik ervan mee heb gemaakt dan, want ik was nog erg jong. Ik vertel dit verhaal om je een betere voorstelling van de ziekte te geven en je een idee te geven van hoe het zou zijn als jouw kind aan schizofrenie zou leiden. Esther begon te puberen toen ze twaalf was geworden. Ze was een redelijk jonge puber, maar haar ouders zochten er niks achter. Op haar vijftiende was ze zo’n extreme puber dat ik er als achtjarig meisje thuis al eens wat van op ving. Ze was aan de soft-drugs, spijbelde meer dan dat ze op school zat, had verkeerde vrienden en vocht met haar vader. Zo erg vocht ze, dat haar vader eens niet op een familiefeest verscheen, omdat hij onder de krassen zat. Verder sprak ze haar moeder niet aan met mam of moeder maar met “kutwijf”. Lang hebben haar ouders getwijfeld: Was ze gewoon een vervelende puber of was er meer aan de hand? Totdat Esther wanen en hallucinaties kreeg. De arts stelde vast: ze heeft schizofrenie en moet de eerste tijd opgenomen worden in een psychiatrisch ziekenhuis. Annie’s (zo heet mijn tante) eerste reactie was opluchting. Dus het was niet haar fout! Het lag niet aan haar opvoeding! Sjaak, mijn oom, reageerde totaal anders. Hij besefte dat Esther ongeneselijk ziek was en barstte in huilen uit. Esther ging aan de antipsychotica en werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Gedeeltelijk tegen haar wil, want ze vond niet dat ze ziek was. Haar ouders en een arts konden haar ompraten, maar toch kwam met vlagen terug dat Esther haar ouders verweet dat ze haar gewoon kwijt wilde en haar daarom in zo’n “gekkenhuis” dumpte. Soms gaf ze haar ouders de schuld van haar ziekte. Ze moest stoppen met de MAVO. Ze kon het niet meer halen. (Ook nu zou ze dit niet kunnen afmaken, want ze kan zich nooit langer dan tien minuten concentreren.) Na het eerste verdriet kwam de tijd van nadenken. En aanpassen. Beseffen wat er verandert. En in één klap. Zo zou Annie nooit meer oma worden, omdat bekend is dat mensen die aan schizofrenie lijden eigenlijk nooit een partner voor het leven vinden. Annie’s dochter zou nooit een goede baan krijgen en Annie vroeg zich af of haar dochter ooit gelukkig zou zijn. Van alle mensen die aan schizofrenie lijden pleegt namelijk 30 % zelfmoord. De ervaringen van Esther zullen ook heel erg zijn. Ik ken ze alleen niet. Met Esther is het nu, drie jaar verder, redelijk goed. Ze slikt nog steeds antipsychotica, maar woont op zich zelf met vier anderen patiënten. Er is begeleiding van 10.00u tot 22.00u. Ze krijgt taken, zodat ze weer een beetje in het normale ritme komt. Anders zou ze pas om 14.00u opstaan en om 04.00u gaan slapen. Ze moet samen met de anderen de kamers poetsen, groenten kweken in hun tuin, koken, afwassen, ramen wassen en nog meer van zulke huishoudelijke activiteiten. Bovendien mag ze twee buiten huise activiteiten doen. Esther zingt en zit op taekwando. Het klinkt heel leuk, maar zonder toestemming mag ze niet het huis uit. Met de ouders van Esther gaat het minder goed. Esther komt nog vier dagen per week thuis. Ze is ontzettend druk en luistert heel slecht. Ze praat aan één stuk door. Ze behandelt je als vuil, waardoor je de woede voelt op komen. Je moet je beheersen, want je weet, te veel spanning is gevaarlijk voor haar. Nog steeds wil ze thuis wonen, want ze vindt nog steeds dat ze niet ziek is. Haar toekomstverwachtingen zijn nog veel te groot. Steeds opnieuw moeten haar ouders haar haar beperkingen uit leggen. Esther was een weekend bij ons thuis. Ik was doodmoe toen ze weg ging. Constant vraagt ze je aandacht en dwingt ze je dingen te doen (want ze weet op een handige manier gebruik te maken van haar ziekte). Er zit totaal geen rust in haar. Alles in haar beweegt. Na dit weekend kreeg ik veel bewondering voor mijn oom en tante…..