Christo
Christo heeft zijn hele leven in het teken van de kunst gezet. De eerste werken van christo zijn al dan niet gelakte, verpakte of gestapelde blikjesen flessen. Zij worden gevolgd door talloze verpakkingen `empaquetages` van gebruiksvoorwerpen zoal stoelen en andere dingen. Langzamerhand is dit uitgelopen in het massaal inpakken van eilanden, vallijen, grote regeringsgebouwen, rivieren enzovoort.
In zijn werken met Jeanne Claude de Guillebon hebben zij naar eigen zeggen veel inspiratie uit elkaar geput en de wereld om hen heen. Het lijkt wel of ze voor elkaar voorbestemd zijn, een soort ‘soulmates’ zou je ze kunnen noemen.
Biografie:
Christo (Christo Javacheff) en Jean Claude (Jeanne Claude de Guillebon) Christo werd geboren op 13 juni 1935 in Gabrovo, Bulgarije. Het toeval of het lot wil dat zijn gezellin Jean Claude op dezelfde dag geboren wordt 13 juni 1935 te Casablanca.
Christo is een Bulgaarse kunstenaar en zoon van een familie van industrielen. Jean Claude is een Franse kunstenares en dochter van een familie van militairen.
Christo studeerde van 1953 tot 1956 aan de Kunstacademie van Sofia en woont sinds 1956 in Praag. In 1957 studeert christo een semester aan de Weense Kunstacademie en verhuist in 1958 naar Parijs. Christo is arm, vluchteling zonder paspoort, maar vol enthousiasme voor de Parijse kunstwereld, de galeries, de musea en de werken van de grote kunstenaars.
Om van te leven schildert hij portretten, signerend met de naam Javacheff.
Christo leert Jeanne-Claude kennen.
Christo sloot zich in 1958 bij de Franse Poptical-art beweging `nouveau-realisme` in Parijs aan.
In 1960 wordt hun zoon Cyril geboren.
Vanaf 1961 werken Jeanne Claude en christo samen en hebben zij in dit jaar de projecten `Inpakken van een openbaar gebouw, `Opgestapelde olievaten` en `verpakte dokwerken` in Keulen.
In 1962 hadden zij het project `Mur de Barils de Pétrole - Le Rideau de Fer` in Parijs. Het bouwen van de muur duurt niet langer dan een half uur, waarna de 240 vaten de straat tot op een hoogte van bij de 4 meter compleet barricaderen. Jeanne-Claude en enkele bekenden zijn aanwezig, waaronder: Pierre Restany, de stichter van les Nouveaux Réalistes. Toevallige toeschouwers en bewoners van de straat stromen toe. Ook de politie komt langs maar kan ervan overtuigd worden dat dit niet om een politieke manifestatie gaat zodat de muur toch enkele uren als een `kunstwerk` mag blijven staan.
In 1963 `Showcases`. In 1964 werkten zij aan `Winkelpuien` en verhuisden zij naar New york.
1966 : `verpakte lucht` en `ingepakte boom` in het Stedelijk van Abbe museum van Eindhoven en `Verpakking van 42.390 kubieke voet` in het Walker Art Center van Minneapolis. 1968 : `Ingepakte fontein` en `ingepakte middeleeuwse toren` in Spoleto. `Ingepake Kunsthalle, Bern, Zwitserland. `Verpakking van 5600 m3` op de documenta 4 van Kassel. `Verpakte lucht van 85 meter hoog`. 1969 : Wrapped Coast (Ingepakte Kust) Australië. `Wrapped Museum of Contemporary Art` in Chicago.
1970: Ingepakte monumenten voor Milaan. 1971 : ingepakt Museum Haus Lange, Krefeld.
1970-1972 : Valley Curtain (Valleigordijn) Colorado (VS).
Wolfgang Volz, is fotograaf voor christo en Jeanne-Claude sinds het project `Valley Curtain`. Wolfgang Volz is na al die jaren hun nauwste medewerker en heeft met zijn mooie foto`s het werk van Christo en Jeanne-Claude voor velen over de hele wereld bereikbaar gemaakt. Aangezien de meeste werken van Christo en Jeanne-Claude tijdelijk zijn en enkel via de vele boeken, posters, het internet en tentoonstellingen kunnen bekeken worden. Wolfgang Volz, die bijgestaan wordt door zijn vrouw Sylvia, was ook projectleider van `Wrapped Reichstag`, `Wrapped Trees` en `The Wall`
1974 : Ingepakte romeinse muur, Via Veneto en Villa Borghese in Rome. Ocean Front, Newport, Rhode Island.
1972-1976 : Running Fence (Lopend Hek) (VS), door de gemeenten Sonoma en Marin, California; 5,5 meter hoog en 40 km lang. 1977-1978 : Wrapped Walk Ways (Ingepakte wandelpaden) Kansas City (VS). 1979 : project in wording; `De Mastaba van Abu Dhabi`, Arabische Emiraten. 1980-1983 : Surrounded Islands (Omsingelde eilanden) Miami - Florida (VS).
1975-1985 : The Pont Neuf Wrapped (Inpakken van de Pont Neuf) Parijs (Frankrijk), `The Umbrellas Japan-USA. 1984 - 91`
`Wrapped Reichstag, Berlin, 1971- 95`. In 1995 ging na 24 jaar verzoeken indienen en eindeloos wachten de droom in vervulling van Christo en Jeanne-Claude; de Rijksdag in Berlijn mocht worden ingepakt. 100.000m2 textiel, 15.600 meter kabels en 200 ton staal.
`Wrapped Trees` - een project, gerealiseerd gedurende de koude novemberdagen in 1998. Christo en Jeanne-Claude pakken 170 bomen in het museumpark in.
`The Wall`, een installatie gerealiseerd in 1999 in een 110 meter hoge gastank. Deze constructie en een grote tentoonstelling over vorige projecten zijn negen maanden blijven staan. Midden in de gashouder (met een doorsnede van 110 meter en een hoogte van bijna 70 meter) is een muur van 13.000 oliedrums gebouwd. De muur zelf is 26 meter hoog, zeven meter breed en 68 meter lang en verdeelt de gashouder in twee halfronde ruimtes. het evenement trekt 5 miljoen bezoekers.
Het project `Over The River`. Dit project is nog volop in voorbereiding en zal waarschijnlijk in 2004 gerealiseerd worden. Dan zal de Arkansas River over een lengte van ruim tien kilometer overspannen worden met doorschijnend, blauw textiel.
The Gates - een project in voorbereiding voor New york. Een belangrijk project waar Christo en Jeanne-Claude al van 1980 aan werken. Elfduizend 4,5 meter hoge stalen poorten met daaraan saffraankleurige doeken zullen alle wandelpaden in Central Park sieren, en dat over een totale lengte van 45 kilometer. Het ziet er niet naar uit dat de volledige toestemming snel zal komen.
Ik zelf vind de werken van Christo en Jean Claude erg boeiend en het lijkt me interessant om een keer zo’n werk in het echt te mogen zien. De grote werken intrigeren mij, ik kan niet goed beschrijven wat het nou precies is hieraan dat mij zo intrigeert. Misschien alleen al het feit dat iemand het voor elkaar krijgt om hele eilanden en rivieren in te pakken. Maar daarentegen vind ik de kleinere werken wel bijna even interessant. Het werken aan het schrift en het werkstuk vond ik moeilijk omdat ik niet een duidelijk beeld had gekregen van de bedoelingen hiervan. Ik geef toe dat ik dit voor een gedeelte aan mezelf te danken heb maar ik had gehoord van anderen dat zij hier ook problemen mee hadden.
Ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat maar de lessen vond ik een beetje chaotisch en het kwam over alsof je niet echt een duidelijk beeld had van wat je ons wilde vertellen. Het liefst alles. Hierdoor was het nogal eens van de hak op de tak.
“Ik vind het mooi om te zien welke evolutie ons werk heeft doorgemaakt, vertelt christo. `Projecten als de ingepakte brug de Pont Neuf in Parijs en het Berlijnse Rijksdaggebouw zijn volwassener dan al het voorgaande. Esthetischer, zo je wilt. Maar toch, als je kijkt naar zo een klein verfblikje, dat had net zo goed een van de torens van de ingepakte Rijksdag kunnen zijn." ”
“Als een verliefd stel lopen christo en Jeanne-Claude langs hun vroegere werken. `We vinden onze roots hier terug,` zegt hij, `sommige werken hebben we meer dan veertig jaar niet gezien.` `Kijk`, zegt Jeanne-Claude, `daar hangt een object dat we hebben verkocht om de huur van ons appartement te kunnen betalen.` Maar waar zijn de schoenen van Jeanne-Claude, die haar man de grote inpakkunstenaar voor de grap in textiel verpakte ter gelegenheid van de geboorte van hun zoon?, vraagt iemand. `Nee, die zijn niet tentoongesteld,` reageert hij. `Dat is een privézaak,` reageert hij met een glimlach op het gezicht.”
http://www.ives.ch/beyeler/biografie.html
www.musicians.co.za/christo&cobus/ Afr/Biografie.htm
www.geocities.com/forcevandewiele/huistaakpagina.html
www.kunstbus.nl/encyclopediec2.html
www.browningmcintosh.com/plocktonwest/ christo_bibliography.html
www.luiscius.nl/catalogs/c00032.htm
Christo heeft zijn hele leven in het teken van de kunst gezet. De eerste werken van christo zijn al dan niet gelakte, verpakte of gestapelde blikjesen flessen. Zij worden gevolgd door talloze verpakkingen `empaquetages` van gebruiksvoorwerpen zoal stoelen en andere dingen. Langzamerhand is dit uitgelopen in het massaal inpakken van eilanden, vallijen, grote regeringsgebouwen, rivieren enzovoort.
In zijn werken met Jeanne Claude de Guillebon hebben zij naar eigen zeggen veel inspiratie uit elkaar geput en de wereld om hen heen. Het lijkt wel of ze voor elkaar voorbestemd zijn, een soort ‘soulmates’ zou je ze kunnen noemen.
Biografie:
Christo (Christo Javacheff) en Jean Claude (Jeanne Claude de Guillebon) Christo werd geboren op 13 juni 1935 in Gabrovo, Bulgarije. Het toeval of het lot wil dat zijn gezellin Jean Claude op dezelfde dag geboren wordt 13 juni 1935 te Casablanca.
Christo is een Bulgaarse kunstenaar en zoon van een familie van industrielen. Jean Claude is een Franse kunstenares en dochter van een familie van militairen.
Christo studeerde van 1953 tot 1956 aan de Kunstacademie van Sofia en woont sinds 1956 in Praag. In 1957 studeert christo een semester aan de Weense Kunstacademie en verhuist in 1958 naar Parijs. Christo is arm, vluchteling zonder paspoort, maar vol enthousiasme voor de Parijse kunstwereld, de galeries, de musea en de werken van de grote kunstenaars.
Om van te leven schildert hij portretten, signerend met de naam Javacheff.
Christo leert Jeanne-Claude kennen.
Christo sloot zich in 1958 bij de Franse Poptical-art beweging `nouveau-realisme` in Parijs aan.
In 1960 wordt hun zoon Cyril geboren.
Vanaf 1961 werken Jeanne Claude en christo samen en hebben zij in dit jaar de projecten `Inpakken van een openbaar gebouw, `Opgestapelde olievaten` en `verpakte dokwerken` in Keulen.
In 1962 hadden zij het project `Mur de Barils de Pétrole - Le Rideau de Fer` in Parijs. Het bouwen van de muur duurt niet langer dan een half uur, waarna de 240 vaten de straat tot op een hoogte van bij de 4 meter compleet barricaderen. Jeanne-Claude en enkele bekenden zijn aanwezig, waaronder: Pierre Restany, de stichter van les Nouveaux Réalistes. Toevallige toeschouwers en bewoners van de straat stromen toe. Ook de politie komt langs maar kan ervan overtuigd worden dat dit niet om een politieke manifestatie gaat zodat de muur toch enkele uren als een `kunstwerk` mag blijven staan.
In 1963 `Showcases`. In 1964 werkten zij aan `Winkelpuien` en verhuisden zij naar New york.
1970: Ingepakte monumenten voor Milaan. 1971 : ingepakt Museum Haus Lange, Krefeld.
1970-1972 : Valley Curtain (Valleigordijn) Colorado (VS).
Wolfgang Volz, is fotograaf voor christo en Jeanne-Claude sinds het project `Valley Curtain`. Wolfgang Volz is na al die jaren hun nauwste medewerker en heeft met zijn mooie foto`s het werk van Christo en Jeanne-Claude voor velen over de hele wereld bereikbaar gemaakt. Aangezien de meeste werken van Christo en Jeanne-Claude tijdelijk zijn en enkel via de vele boeken, posters, het internet en tentoonstellingen kunnen bekeken worden. Wolfgang Volz, die bijgestaan wordt door zijn vrouw Sylvia, was ook projectleider van `Wrapped Reichstag`, `Wrapped Trees` en `The Wall`
1974 : Ingepakte romeinse muur, Via Veneto en Villa Borghese in Rome. Ocean Front, Newport, Rhode Island.
1972-1976 : Running Fence (Lopend Hek) (VS), door de gemeenten Sonoma en Marin, California; 5,5 meter hoog en 40 km lang. 1977-1978 : Wrapped Walk Ways (Ingepakte wandelpaden) Kansas City (VS). 1979 : project in wording; `De Mastaba van Abu Dhabi`, Arabische Emiraten. 1980-1983 : Surrounded Islands (Omsingelde eilanden) Miami - Florida (VS).
1975-1985 : The Pont Neuf Wrapped (Inpakken van de Pont Neuf) Parijs (Frankrijk), `The Umbrellas Japan-USA. 1984 - 91`
`Wrapped Reichstag, Berlin, 1971- 95`. In 1995 ging na 24 jaar verzoeken indienen en eindeloos wachten de droom in vervulling van Christo en Jeanne-Claude; de Rijksdag in Berlijn mocht worden ingepakt. 100.000m2 textiel, 15.600 meter kabels en 200 ton staal.
`Wrapped Trees` - een project, gerealiseerd gedurende de koude novemberdagen in 1998. Christo en Jeanne-Claude pakken 170 bomen in het museumpark in.
`The Wall`, een installatie gerealiseerd in 1999 in een 110 meter hoge gastank. Deze constructie en een grote tentoonstelling over vorige projecten zijn negen maanden blijven staan. Midden in de gashouder (met een doorsnede van 110 meter en een hoogte van bijna 70 meter) is een muur van 13.000 oliedrums gebouwd. De muur zelf is 26 meter hoog, zeven meter breed en 68 meter lang en verdeelt de gashouder in twee halfronde ruimtes. het evenement trekt 5 miljoen bezoekers.
The Gates - een project in voorbereiding voor New york. Een belangrijk project waar Christo en Jeanne-Claude al van 1980 aan werken. Elfduizend 4,5 meter hoge stalen poorten met daaraan saffraankleurige doeken zullen alle wandelpaden in Central Park sieren, en dat over een totale lengte van 45 kilometer. Het ziet er niet naar uit dat de volledige toestemming snel zal komen.
Ik zelf vind de werken van Christo en Jean Claude erg boeiend en het lijkt me interessant om een keer zo’n werk in het echt te mogen zien. De grote werken intrigeren mij, ik kan niet goed beschrijven wat het nou precies is hieraan dat mij zo intrigeert. Misschien alleen al het feit dat iemand het voor elkaar krijgt om hele eilanden en rivieren in te pakken. Maar daarentegen vind ik de kleinere werken wel bijna even interessant. Het werken aan het schrift en het werkstuk vond ik moeilijk omdat ik niet een duidelijk beeld had gekregen van de bedoelingen hiervan. Ik geef toe dat ik dit voor een gedeelte aan mezelf te danken heb maar ik had gehoord van anderen dat zij hier ook problemen mee hadden.
Ik hoop dat je dit niet verkeerd opvat maar de lessen vond ik een beetje chaotisch en het kwam over alsof je niet echt een duidelijk beeld had van wat je ons wilde vertellen. Het liefst alles. Hierdoor was het nogal eens van de hak op de tak.
“Ik vind het mooi om te zien welke evolutie ons werk heeft doorgemaakt, vertelt christo. `Projecten als de ingepakte brug de Pont Neuf in Parijs en het Berlijnse Rijksdaggebouw zijn volwassener dan al het voorgaande. Esthetischer, zo je wilt. Maar toch, als je kijkt naar zo een klein verfblikje, dat had net zo goed een van de torens van de ingepakte Rijksdag kunnen zijn." ”
“Als een verliefd stel lopen christo en Jeanne-Claude langs hun vroegere werken. `We vinden onze roots hier terug,` zegt hij, `sommige werken hebben we meer dan veertig jaar niet gezien.` `Kijk`, zegt Jeanne-Claude, `daar hangt een object dat we hebben verkocht om de huur van ons appartement te kunnen betalen.` Maar waar zijn de schoenen van Jeanne-Claude, die haar man de grote inpakkunstenaar voor de grap in textiel verpakte ter gelegenheid van de geboorte van hun zoon?, vraagt iemand. `Nee, die zijn niet tentoongesteld,` reageert hij. `Dat is een privézaak,` reageert hij met een glimlach op het gezicht.”
http://www.ives.ch/beyeler/biografie.html
www.musicians.co.za/christo&cobus/ Afr/Biografie.htm
www.geocities.com/forcevandewiele/huistaakpagina.html
www.kunstbus.nl/encyclopediec2.html
www.browningmcintosh.com/plocktonwest/ christo_bibliography.html
www.luiscius.nl/catalogs/c00032.htm
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
W.
W.
Leuk werkstuk maar en beetje saai
9 jaar geleden
Antwoorden