Titel : Un Secret
Schrijver: Philippe Grimbert
Aantal bladzijdes: 184
1e publicatie: 2004
Auteur: Philippe Grimbert is een schrijver en psychoanalyticus. Hij studeerde psychologie en werkte onder meer bij instellingen voor autistische en psychotische kinderen à Au histoire du écrivain, il n’y a pas beaucoup connu.
Titelverklaring: De titel heet ‘un secret’, omdat de hoofdpersoon een ‘verzonnen’ broertje heeft, die later helemaal niet verzonnen blijkt te zijn. Zijn ouders houden al die tijd geheim dat hij een broertje heeft.
Genre: Autobiografische roman, maar ook deels verzonnen. Aan het einde van het boek gaat de hoofdpersoon psychoanalyse en filosofie studeren. Ook is er veel gebaseerd op zijn eigen jeugd en de Tweede Wereldoorlog.
Literaire periode: Moderne tijd
Opbouw tekst: Tekst bestaat uit 5 hoofdstukken. Ieder hoofdstuk is aangeduid met een cijfer. Na hoofdstuk 5 is er een epiloog.
Motto: -
Ondertitel: -
Thema: Ouders- kind relatie
Motieven: Obsessie, lichaam ‘corpse’, verzonnen broer, Tweede Wereldoorlog
Perspectief: Personele verteller
Verteller: Louise vertelt het verhaal en Philippe zijn eigen gedachten over wat hij hoort en ziet
Verhaal(lijnen): Eén van Philippe
Aardrijkskundige plaats: Frankrijk, Parijs en het platteland
Tijdsperiode: Na de Tweede Wereldoorlog
Ruimte: Parijs en omgeving (platteland)
Chronologisch?: Nee
Flashbacks of flashforwards: Flashbacks, naar het verleden heel veel, naar de oorlog & flashforward, de hoofdpersoon is ineens volwassen.
Vertelde tijd: Jaren, van kinds af aan tot volwassen
Personages:
Philippe: Een zwak, mager jongetje. Hij is Joods en zijn ouders zijn heel erg atletisch in tegenstelling tot zijn ouders. Ook is hij daarom geobsedeerd door lichamen. De achtergrond van zijn ouders is ook niet duidelijk en hij fantaseert hier veel over. Hij verzint ook een grote sterke broer die hem helpt als hij het moeilijk heeft. Hij is in het begin heel erg onzeker over zichzelf en over zijn uiterlijk, omdat hij niet zo atletisch gebouwd is als zijn ouders. Later als hij wat ouder is en de waarheid leert over zijn ouders is hij niet meer zo geobsedeerd door lichaam en zijn eigen imperfectie. Hij blijft wel onzeker over zijn relatie met zijn ouders, omdat zijn vader eerst Simon had die wel heel erg atletisch was. Als hij oud is kan hij er nog steeds niet goed mee overweg.
Tania en Maxime: de ouders van Philippe, ze zijn erg atletisch en sportief. Ze vertellen Philippe niet veel over hun verleden. Je komt hun verleden te kennen en hoe ze elkaar ontmoet hebben. Tania (moeder) doet o.a. aan duiken, turnen, tennis, volleybal. Vader Maxime doet aan o.a. aan een vechtsport, gymnastiek, tennis, volleybal.
Louise: Zij hoort bij de familie en is degene die in vertrouwen wordt genomen, en Philippe alles vertelt over zijn ouders en over hoe ze elkaar hebben leren kennen. Masseert vader en moeder wel eens en geeft Philippe af en toe vitamines. ‘Louise avait dépassé la soixantaine, elle portait sur son visage les stigmates de l’alcool et du tabac, les excès avaient marqué ses yeux soulignés de poches, sa peau blême flottait sur un visage détruit.’
Hannah en Simon: Zij zijn geen echte hoofdpersonen, maar spelen toch wel een hele belangrijke rol in het boek. Ze zijn maar even in beeld en maken niet veel ontwikkelingen door. Alleen groeit Simon op tot een sterke jongen net zoals zijn vader. De eerste vrouw van Maxime, met haar kreeg hij Simon,, een sterke jongen. Hij is maar acht jaar geworden.
Robert : De broer van Hannah, de eerste echtgenoot van Tania.
Joseph: Grinbergs grootvader van zijn vaders kant.
Elise en Marcel: De tante en oom van Philippe. ‘Ma tante, petite femme rousse à la bouche large et aux yeux verts, avait gardé l’habitude de souligner son regard de tragédienne d’un épais trait de crayon. Elle animait ces dîners de son bavardage incessant.’ (blz. 62)
Open of gesloten einde: Open, Philippe is ouder, maar hij kan het verleden nog steeds niet loslaten.
Eigen mening: Erg ingewikkeld, met al die familiebanden die door elkaar lopen. Op zich niet moeilijk geschreven.
Uitgebreide samenvatting: Partie un:
Ik zal in deze samenvatting de hoofdpersoon Philippe noemen, omdat de voornaam van de jongen niet letterlijk genoemd wordt. Ik noem hem Philippe, omdat dit makkelijker beschrijven is en omdat de schrijver van het boek ook Philippe heet – het is immers deels een autobiografie.
Philippe vertelt dat hij een verzonnen broertje heeft. Hij is sterker en beter dan hijzelf, maar helpt hem ook zijn angsten te overwinnen. Philippe is een mager mannetje, hij heeft een stomme jeugd gehad. Op een dag vind hij samen met zijn moeder op zolder een pluchen hondje. Hij wil hem meenemen, maar zijn moeder lijkt zo van streek dat hij het maar niet doet.
Zijn ouders (vooral zijn moeder) liepen met hem alle ziekenhuizen af. Hij vertelt dat zijn vader zijn best doet om hem te helpen zijn angsten te overwinnen en ook dat zijn ouders allebei heel sportief zijn. Ze hebben een winkel in sportartikelen op de rue du Bourg-l’Abbé en hij helpt daarbij wel eens.
Philippe neemt toch het pluchen hondje mee van zolder, hij noemt hem Sim. Hij heeft het er zwaar mee dat hij zo zwak is en zijn ouders (en verzonnen broer) zo anders. ‘Je haïssais mon corps’ (blz.25) Je kunt zelfs wel zeggen dat hij geobsedeerd is door zijn imperfecties en probeert ze ook bij anderen te zoeken.
In dit eerste deel introduceert de schrijver ook Louise, een buurvrouw van het gezin. Zij luistert altijd goed naar Grinberg en bij haar voelt hij zich fijn.
Partie deux:
Philippe heeft voor zichzelf de hele ontmoeting van zijn ouders verzonnen. ‘J’ai dévidé à ma façon l’écheveau de leur vie et, de même que je m’étais inventé un frère, j’ai fabriqué de toutes pièces la rencontre des deux corps dont j’étais né, somme j’aurais écrit un roman.’ (blz. 35) In dit deel vertelt hij die ontmoeting en het begin van hun samenzijn, hoe ze zichzelf veilig stelden toen het oorlog werd en hoe Tania Maxime na de oorlog toch overhaalde om een kindje te krijgen.
Hij zegt dat het resultaat van twee zulke sportieve mensen zo’n zwak kind is dat het bijna dood ging bij de geboorte. Hij heeft het overleefd door alle goede artsen en de liefde van zijn moeder.
Partie trois:
Philippe vertelt over zijn opa, tante Elise en oom Marcel. Hij vertelt over zijn familie die heel hartelijk is, maar hij kan alleen niet met ze praten zoals met Louise.
Philippe kijkt samen met zijn moeder naar een film over de oorlog. ‘Je suis resté seul avec ma mère sur le canapé du salon. Plus muette que jamais à qui pensait-elle?’ (blz. 65)
Op school kijken ze ook naar een film over de oorlog; Philippe walgt ervan en kan er bijna niet naar kijken maar een jongen naast hem lacht steeds. Hij gaat met hem op de vuist, zoals hij ’s nachts met zijn verzonnen broer doet; ‘Nous avons roulé sous la table, je n’étais plus moi-même, pour la première fois je n’éprouvais aucine crainte, je n’avais pas peur que son poing vienne se loger dans le creux de mon plexus.’ (blz. 69) Ze vechten en Philippe wint. Hij zegt dat Louise nu pas haar verhaal vertelde aan hem. Ze vertelde dat zijn ouders en zijzelf joods was, daarom waren zijn ouders gevlucht in de oorlog. Ze vertelt over Robert (de echtgenoot van Tania, broer van Hannah),Hannah en Simon (de zoon van Maxime en Hannah). ‘Le frère que je m’étais inventé, celui qui avait rompu ma solitude, ce grand frère fantôme avait donc existé. Louise l’avait connu, aimé. Avant d’être le mien, Joseph avait été son grandpère, Georges, Esther, Marcel, Elise, sa famille proche. Avant de devenir ma mère, Tania avait été sa tante.’ (blz. 76) Tania en Maxime waren dus eerst schoonbroer en zus.
Wanneer Philippe te horen krijgt van Simon en hoe hij er uit zag, wordt hij jaloers. Iedereen van zijn familie heeft hem gekend en van hem gehouden, hij was niet zo’n zwak kind als Philippe. Het pluchen hondje was van hem, hij begrijpt het nu.
Partie quatre:
Louise vertelt Philippe hoe het gegaan is (ze was er zelf bij) en hij verzint er nog wat dingen bij, zoals hij ook in eerste instantie bij het ontmoetingsverhaal van zijn ouders deed. Het is geen leuk verhaal: ‘Elle (Louise) remplissait à ras de bord son verre de liqueur, tirait sur chacune de ses cigarettes jusqu’à s’en brûler les doigts.’ (blz. 98) Louise vertelt hoe de oorlog op gang kwam en dat Maxime geen stempel in zijn paspoort wilde. Robert zit ondertussen in het leger, Tania maakt zich zorgen om heel veel dingen.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden