Ik vind het diner een geschikte titel. Het boek gaat wel over veel meer andere gebeurtenissen met flashbacks, maar alles kan worden teruggeleid naar het diner. Ze hebben tenslotte een diner vanwege al deze gebeurtenissen.

Verwachtingen

Ik had nog nooit eerder een boek van Herman Koch gelezen. Ik werd wel erg nieuwsgierig door de reacties die op de flappen van het boek staan. Wel vond ik het in het begin raar dat het boek maar over één diner zou gaan, maar ook dit maakte me nieuwsgierig, want wat zou er allemaal kunnen gebeuren in één diner waardoor het boek 301 bladzijdes heeft.

Persoonlijke reactie

Ik heb niet één aspect dat het me het meeste aansprak, maar eigenlijk twee. Het thema sprak me heel erg aan, omdat het een niet veel voorkomend thema is: Ouders die moeten bepalen of ze hun kind gaan aangeven of niet. Ook de spanningsopbouw sprak me heel erg aan. Er waren veel spanningsbogen in het boek. Sommige waren kort en anderen werden pas verteld aan het einde van het boek of werden helemaal niet verteld.

Het aspect dat me het minste aansprak was de verteltechniek. Het boek is voor de helft flashbacks. Deze flashbacks lopen heel erg door het nu heen. Ik raakte soms erg in de war of het nou een flashback was of dat het nou gewoon het nu was. Daarom sprak de verteltechniek mij het minste aan. Ook vond ik het boek soms nogal te veel in details werd verteld. Het maakte sommige stukken langdradig.

De gebeurtenissen

De gebeurtenissen die mij het meeste aanspraken zijn het moment waarop Paul zich druk maakt om de champagne van het huis, maar waar je dus wel voor moet betalen. Ik was er geamuseerd door dit stukje, omdat Paul zich hier echt heel erg druk om maakte. Terwijl van het huis twee betekenissen heeft. Paul dacht dus dat het gratis was, maar in feite was het gewoon huisgemaakte champagne.

Ook het moment waarop Paul op het mobieltje van zijn zoon Michel keek – die hij eerder die avond had meegenomen van de kamer van Michel – en het filmpje zag, sprak me erg aan. Alleen hierbij was ik geschokt en verbaasd, omdat het zulke keurige gezinnen leken en ook keurige jongens. Ik had ook nooit verwacht dat Paul zo’n filmpje zou vinden op de telefoon van Michel, maar ook had ik niet verwacht dat Paul, als vader van Michel, in Michel zijn telefoon zou kijken.

De gebeurtenissen die me het minst aanspraken, waren de momenten waarbij de gerant het gerecht ging uitleggen. Ik snapte hier vaak helemaal niks van en het irriteerde me nogal dat het zo uitgebreid was. Ik was hier dan ook totaal niet in geïnteresseerd.

Personages

Volgens mij is de hoofdpersoon uit het boek Paul Lohman, omdat het hele boek vanuit zijn perspectief is geschreven. Het gaat over zijn leven, zijn zoon, zijn broer, zijn neef. Het gaat ook veel over dingen die hij in zijn verleden heeft gedaan. En gaat ook over de vraag of hij zijn ziekte/syndroom/handicap heeft overgedragen aan zijn zoon.

Paul Lohman heeft in mijn ogen een heel apart karakter en hij heeft er zelfs meerdere door zijn ziekte. Waarvoor hij overigens zijn medicijnen niet slikt omdat deze zijn persoonlijkheid veranderen. Het meeste van de tijd maakt hij zich druk om echt bijna alles, zoals om de gerant met zijn pink en pak. Paul is ook heel erg snel agressief, dit heb je meerdere keren in het boek kunnen lezen. Bijvoorbeeld bij de fietsenwinkel en met de directeur van de school van Michel.

De helpers van de hoofdpersoon zijn volgens mij Claire Lohman (vrouw van Paul), Babette Lohman (vrouw van Serge) en Michel Lohman (zoon van Claire en Paul). Ik denk dit de helpers van de hoofdpersoon zijn, omdat ze het met Paul eens zijn dat zijn broer (Serge) zich niet moet terugtrekken uit de verkiezingen en dat ze hun kinderen (Beau, Michel en Rick) niet moeten aangeven.

De tegenstander van de hoofdpersoon is volgens mij Serge Lohman (broer van Paul). Ik denk dat hij de tegenstander is, omdat hij hun kinderen wilt aangeven. Hij is bang dat hun schuldgevoel aan ze gaat vreten. Hij wil zich om deze reden ook terugtrekken uit de verkiezingen voor premier.

De personage die ik het meest interessant vind is Claire. Ze is vastberaden, zelfverzekerd en streeft naar het geluk van haar zoon. Dat is wat een moeder hoort te doen in mijn ogen. Claire is ook heel eerlijk en oprecht. Ze weet precies wat ze wilt en hoe ze dit wilt bereiken. Dit is wat ik leuk vind aan haar als personage.

De opbouw

Een voorbeeld van een open plek met een korte spanningsboog in het boek is in het begin van het boek. Je weet dat Claire en Paul uit eten gaan met Serge, maar niet welke relatie Paul en Claire hebben met Serge. Aan het begin van het boek wordt verteld dat ze uit eten gaan met Serge, want hij kan een restaurant waarvoor je drie maanden van te voren moet reserveren op de dag zelf reserveren. Pas in het einde van hoofdstuk 4, na wat vertragingen, wordt duidelijk wat de relatie tussen Serge, Paul en Claire is. Paul en Serge zijn broers. 

Een voorbeeld van een open plek met een lange spanningsboog is eigenlijk wat je je bijna het hele boek blijft afvragen: Waarom drong Serge zo aan op het etentje? Dit wordt aan het begin van het boek in hoofdstuk 4 gezegd. Aan het eind van hoofdstuk 15 wordt al duidelijk dat het over hun kinderen gaat en in hoofdstuk 21 wordt duidelijk wat de jongens hebben gedaan en dat dit te zien was op opsporing verzocht. Maar in hoofdstuk 37 wordt pas echt duidelijk waarom Serge zo aandrong op het etentje. Want wat de jongens hadden gedaan wist iedereen voor het etentje natuurlijk al. Serge wilt de jongens aangeven, omdat hij bang is dat de jongens er niet mee kunnen leven. Hierbij wil hij zich ook terugtrekken als lijsttrekker.