Een eigentijdse waargebeurde jeugdthriller die je in spanning houdt tot het moment van ontknoping en je aan het denken zet over een gebeurtenis die je niet vaak van dichtbij meemaakt. In ‘De stalker’ vertelt Helen Vreeswijk het verhaal van Leonie Vanstraten en haar stalker.

In het kort                                                                                                                                      Leonie is een populair meisje wiens leven plotseling verandert van één groot feest in een nachtmerrie wanneer ze steeds vaker wordt gebeld door een onbekende en dreigbrieven van hem ontvangt. Haar stalker. Natuurlijk raken ook Leonie ’s familie en vrienden betrokken bij het gebeuren. Leonie voelt zich nergens meer veilig; haar stalker heeft haar laten weten dat hij altijd weet waar ze is wat ze doet en met wie ze is. Ook dreigt hij haar, haar vrienden en familie iets aan te doen als ze niet doet wat hij zegt. Leonie verandert langzaamaan in een mentaal wrak.                 

Over het boek en de schrijfster                                                                                                                    Op de voorkant van het pocket is een meisje te zien dat over haar schouder kijkt. Het boek is niet geïllustreerd. Voor het standpunt van de stalker is een ander lettertype gebruikt en het is schuin gedrukt, waardoor het gemakkelijk te herkennen is. De stalker is gebaseerd op een waargebeurde zaak die Helen Vreeswijk mee heeft gemaakt bij de recherche. Helen verwerkt haar ervaringen bij de recherche in haar boeken. Ze schrijft haar boeken speciaal voor jongeren en om hen bewust te maken van de gevaren van de maatschappij waarin wij leven.

Realisme

Uit dit verhaal blijkt niet echt een mening over het onderwerp ‘stalking’. Ik ben door het lezen van dit verhaal niet anders over het onderwerp gaan denken, maar ik ben er over ná gaan denken. Ik besefte door het lezen van dit boek dat stalking iemands leven heftig kan beïnvloeden. Dit boek geeft een goed beeld van de werkelijkheid.

Stalking

Het onderwerp is best voorspelbaar uitgewerkt maar blijft toch spannend. Het is natuurlijk logisch dat aan het einde van het boek de dader wordt ontmasker, maar het zou ook niets zijn als dat niet zou gebeuren. Alle kanten van het onderwerp worden redelijk uitvoerig besproken. Dader, slachtoffer en de gedachten van zowel slachtoffer als dader. Ik zou alleen graag weten hoe het afloopt met Leonie nadat de dader is opgepakt. Wordt ze zo’n persoon die om de week een zenuwinzinking heeft en dagen achtereen op bed ligt met migraine, of probeert ze een normaal leven te leiden?

Spanning

Het verhaal valt af en toe stil, maar juist op het moment dat je het boek weg wil leggen gebeurt er weer iets. De nadruk ligt in dit verhaal op de gedachten en gevoelens van de personen over bepaalde gebeurtenissen. Het helpt je om te begrijpen wat ze doen en waarom, maar soms ligt het er een beetje te dik op.

Structuur

Het verhaal is spannend opgebouwd. In het begin wist ik eigenlijk al meteen wie de dader was, maar Helen wist me toch telkens weer aan het twijfelen te brengen. Het verhaal heeft niet echt een ingewikkelde opbouw. Dit komt waarschijnlijk mede door het feit dat de gebeurtenissen elkaar logisch opvolgen. Het verhaal leest makkelijk weg, dat komt waarschijnlijk doordat het over een jongere gaat en ik dat ook ben. Er zitten veel dialogen in het verhaal, dat vind ik wel prettig omdat het anders zou betekenen dat het vooral over gedachten gaat en daar houd ik niet zo van.

Identificatie

In de problemen en gedachtewereld van Leonie kan ik me heel goed verplaatsen, ik zou ook ziek worden van angst en nauwelijks meer de straat op durven als ik een stalker had die zulke dingen deed, maar in die van Lex (de dader) kan ik me echt niet verplaatsen. Hoe kan je iemands leven zo kapot maken en toch tegelijkertijd beweren dat je van diegene houdt (blz. 362)?! De hoofdpersonen reageren over het algemeen voorspelbaar. Wat ik wel vreemd vindt is dat Lex ontzettend kwaad wordt wanneer Leonie niet ingaat op zijn telefoontjes (blz. 78). Mensen zeggen toch altijd dat wanneer je iemand maar lang genoeg negeert, diegene het uiteindelijk zelf zat wordt? Ik vindt het ook vreemd dat Jeroen (de vriend van Leonie) zo tegen de politie is (blz. 119). Het gedrag, de uitspraken en de gedachten van de personages hebben me niet echt aan het denken gezet.

Gebeurtenissen

De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op. De acties van de stalker gaan van kwaad tot erger. Er was echter één gebeurtenis die echt indruk wist te maken. De bekentenis van de dader. Als je iemand dat soort dingen hoort zeggen en zijn gedachten hoort uiten besef je toch wel dat er echt iets goed mis is met iemand die dat soort dingen doet.

Kortom, ‘De stalker’ is een lichtelijk voorspelbaar boek dat spannend is opgebouwd en je telkens opnieuw aan het twijfelen brengt over wie nou de dader is, maar toch op sommige momenten stilvalt. Als lezer kan je je goed verplaatsen in de problemen en gedachtewereld van Leonie. Alle kanten van het onderwerp worden redelijk uitvoerig besproken. De gebeurtenissen volgen elkaar logisch op. Het boek geeft een goed beeld van de werkelijkheid.