Frank van Dijl over ‘Mama Tandoori’

“Ernest van der Kwast schetst een hilarisch portret van die moeder met al haar eigenaardigheden en dat zijn er nogal wat, zo veel dat het niet anders kan of de schrijver heeft ze uitvergroot.”, schrijft Frank van Dijl. Van der Kwast maakt van karaktertrekken karikaturen en overdrijft de werkelijkheid. Daarvoor maakt hij dankbaar gebruikt van een heleboel familieleden. Hij beschrijft ze allemaal met liefde, ongeacht hun daden. “Mama Tandoori smaakt nergens naar een afrekening met het ouderlijk milieu. Eerder doet Van der Kwast vrolijk verslag van de gekte waarmee hij als kind was omringd en die hij als schrijver naar zijn hand weet te zetten.”, volgens Van Dijl. Ondanks de fragmentarische schrijfstijl is het verhaal wel een eenheid . “Juist door kleine observaties weet Ernest van der Kwast de verhalen over zijn familieleden met elkaar te verbinden.”, is van Dijls emotionele argument. Geen enkele personage verandert of ontwikkelt zich. Van Dijl beschrijft Mama Tandoori als een grappig en licht ontroerend boek.

Eindoordeel

Ik had al veel over dit boek gehoord. Eigenlijk bijna alleen maar goeds. Het werd dus eens tijd dat ik Mama Tandoori ook een onder ogen nam. Het bleek heel anders te zijn dan ik had verwacht. Wellicht verwachtte ik er gewoon teveel van. Het kostte me best wel wat moeite om me op het verhaal te concentreren. Van der Kwast probeert alles erg gedetailleerd te vertellen, waardoor het voor mij soms iets te lang duurt. Hij vertelt het verhaal niet op chronologische volgorde en gebruikt erg veel flashbacks. Dit was voor mij soms nogal verwarrend. Ik kon dan niet meer goed volgen wanneer er wat gebeurde. De constructie vond ik dus niet echt fijn. Ook kwamen er een heleboel personages in voor, waarvan sommigen voor mij echt uit het niets leken te verschijnen. Het was een boel informatie in één klap en het verhaal vloog van de ene situatie naar de andere. Of dit boek literair vernieuwend is, zou ik helaas niet weten. Wat ik wel weet is dat het voor mijzelf erg vernieuwend was. Alleen pakte het helaas niet erg positief uit. Ik lees liever een minder chaotisch boek, zodat ik me beter kan inleven. Het boek heeft mij niet echt weten te raken. Wellicht had ik een klein beetje medelijden met de nog jonge Van der Kwast. Leven met zo'n moeder lijkt me echt verschrikkelijk chaotisch. Verrassend was het boek zeker! Ik had steeds geen idee wat er komen zou of wat voor aparts zijn moeder nu weer ging doen. De boodschap is voor mij niet echt duidelijk. Is het misschien dat gratis goed is, zoals Mama Tandoori herhaaldelijk zegt? Nee, dat vast niet. Ik houd het er maar op dat ik geleerd heb dat ik er gewoon een deegroller en wat pantoffels bij moet halen wanneer ik mijn zin krijg. Ik zou dit boek niet snel aanraden. Het boek refereert duidelijk naar de werkelijkheid, maar ik vind het echter niet erg geloofwaardig. Ik denk dat geloofwaardigere verhalen meer voor mij weggelegd zijn.

Bronvermelding

• Sonja de Jong, Mama Tandoori zwaait met de deegroller, In: Provinciale Zeeuwse Courant, 07/05/10
• Frank van Dijl. Vliegende pantoffels, In: HP/De Tijd, 16/04/1

Recensies

Schrijver

Kwast, Ernest van der

Titel

Mama Tandoori

Jaar van uitgave

2010

Bron

Provinciale Zeeuwse Courant

Publicatiedatum

07-05-10

Recensent

Sonja de Jong

Recensietitel

Mama Tandoori zwaait met de deegroller

Het lijkt erop dat Ernest van der Kwast (1981) eindelijk wat meer van zichzelf durft te tonen. In Mama Tandoori vertelt hij op geheel eigen, hilarische en soms melancholieke wijze het verhaal van zijn familie en vooral dat van zijn Indiase moeder.

Zijn inventieve schrijfstijl, zijn droge gevoel voor humor en zijn rake observaties maken dit boek tot een plezierig leesavontuur.

Eindelijk gewoon weer Van der Kwast onder eigen naam, na al zijn eerdere strapatsen die ondanks de stilistische kwaliteiten van zijn werk toch het niveau van een pubergrap vaak niet te boven gingen.

Want de schrijver is een meester in mystificaties. In 2004 zette hij literair Nederland op het verkeerde been door, samen met enkele andere schrijvers over wie alle zekerheid uitblijft, een boek te publiceren onder de schrijversnaam Yusef el Halal, en die ook nog eens een door hem zelf georganiseerde schrijfwedstrijd te laten winnen.

In 2007 leende hij de naam van de, bestaande, acteur Sieger Sloot als de zogenaamde auteur van een boek in de stijl van Arnon Grunberg, in de hoop dat het publiek zou denken dat het eigenlijk door Grunberg geschreven was. Van der Kwast houdt wel van een grapje.

Maar het lijkt erop dat in zijn jongste boek Van der Kwast gewoon zichzelf is. Of toch niet? Hoe dan ook, Mama Tandoori is goed geschreven in een mooie mix van satire en mededogen.

Want wat voor rare eigenschappen Van der Kwast zijn personages ook toedicht, op de een of andere manier weet hij ze toch sympathiek neer te zetten. Zoals zijn moeder, Mama Tandoori, die hij omschrijft als een Indiase kenau die iedereen om haar heen terroriseert. Maar over wie hij op een gegeven moment ook zegt: 'Armoede, oorlog en negen broers en zusters hebben meer dan een kras in het karakter van mijn moeder achtergelaten'.

Het boek behandelt de complete familie Van der Kwast. Ook zijn vader, een gerenommeerd arts die stevig onder de plak zit van de met deegrollers zwaaiende en pantoffels smijtende mama Tandoori, en zijn wetenschappelijke artikelen alleen maar stiekem kan lezen op het toilet. Waarna Mama op handen en voeten haar neus aan de kier bij de drempel houdt om te ruiken of vader wel doet wat hij zei te gaan doen. En zijn oudste broer, de verstandelijk gehandicapte Ashirwad en zijn andere broer Johan die tot afgrijzen van mama Tandoori met een moslima trouwt.

Verder maken ooms, tantes, grootouders, uit Nederland en uit India hun opwachting. Stuk voor stuk buitengewoon kleurrijke types.

Ernest van der Kwast - Mama Tandoori. Nijgh en Van Ditmar, 17,50 euro

Schrijver

Kwast, Ernest van der

Titel

Mama Tandoori

Jaar van uitgave

2010

Bron

HP/De Tijd

Publicatiedatum

16-04-10

Recensent

Frank van Dijl

Recensietitel

Vliegende pantoffels

Wat Ernest der Kwast met zo'n moeder anders kunnen worden dan schrijver? Ja, olympisch kampioen atletiek, had gekund. Dat atletische had hij immers óók van zijn moeder. Hij had kunnen uitkomen voor India een kwestie van de Indiase nationaliteit aannemen, wat geen probleem was, want door zijn moeder was hij al een halve Indiër, geboren op l januari 1981 in Bombay. Maar toen de Indiase scout Mr. Kumar in Kralingen op de stoep stond om Ernest over te halen om het subcontinent met zijn 1,1 miljard inwoners aan zijn eerste gouden medaille in de geschiedenis van de Olympische Spelen te helpen, was het ook weer mevrouw Van der Kwast die de man de straat opjoeg. Dat haar zoon zijn studie zou afmaken vond ze belangrijker dan de eer van haar geboorteland.

Toen hij aankondigde dat hij met zijn studie stopte om schrijver te worden, kon hij dan ook rekenen op een aframmeling met de deegroller die zijn moeder niet alleen gebruikte bij het bereiden van roti. Haar pantoffels had ze trouwens ook niet alleen om op te lopen: als haar iets niet zinde, vlogen ze door de lucht.
Heftig tiepje, mevrouw Van der Kwast, geboren Veena Ahluwalia. Als Mama Tandoori dendert ze scheldend en tierend in het Hindi de Nederlandse letteren binnen.
Ze kwam in 1969 als verpleegster naar Nederland en trouwde een paar jaar later 'een onhandige man met flaporen, een typische Hollander' die de vader werd van Ernest en zijn twee broers. Het gezin woonde op verschillende adressen in de Rotterdamse wijk Kralingen, in steeds grotere huizen, want mevrouw Van der Kwast had de gewoonte om afgedankte rommel te verzamelen. Met kapotte videorecorders kon je in India heel wat mensen gelukkig maken, maar meestal kwamen de voorwerpen niet verder dan de Jericholaan en later de Tiberiaslaan.
Het is fictie, haast de schrijver zich in zijn boek zijn tweede onder eigen naam; eerder maakte Van der Kwast furore met de mystificatie Yusef el Halal te benadrukken. Hij moet dat wel zeggen, want anders zwaaide er wat als zijn moeder, die nu met zijn vader in Toronto woont, dit boek zou lezen.
Ernest van der Kwast schetst een hilarisch portret van die moeder met al haar eigenaardigheden en dat zijn er nogal wat, zo veel dat het niet anders kan of de schrijver heeft ze uitvergroot. Hij heeft zich de vrijheid gepermitteerd die een schrijver nodig heeft om waarachtig te zijn, hij zet karaktertrekken aan tot karikaturen, hij overdrijft de werkelijkheid tot absurde proporties en maakt daarbij dankbaar gebruik van de romanfiguren die zijn families van beide kanten hem in ruime mate aanleveren: uncle Sharma, oma Voorst, auntie Jasleen, oom Herbert. Het zijn allemaal nogal, eh... types. Maar de auteur beschrijft ze met liefde.Mama Tandoori smaakt nergens naar een afrekening met het ouderlijk milieu. Eerder doet Van der Kwast vrolijk verslag van de gekte waarmee hij als kind was omringd en die hij als schrijver naar zijn hand weet te zetten. Natuurlijk helpt het dat hij goed kan schrijven en dat hij ook nog geestig is.
Op het boek valt af te dingen dat het fragmentarisch is misschien wordt het woord 'roman' om die reden wel zo angstvallig vermeden. Toch vertoont Mama Tandoori door de thematische samenhang eenheid.Juist door kleine observaties weet Ernest van der Kwast de verhalen over zijn familieleden met elkaar te verbinden. Maar het gekke is dat geen enkele van die personages zich ontwikkelt. Elk blijft wie hij is.
Daarom is Mama Tandoori behalve een geestig boek met ontroerende kantjes (op de laatste bladzijden, als de hoofdpersoon zelf vader is, zelfs neigend naar het sentimentele), eerst en vooral een belofte. Laat Van der Kwast nu maar komen met zijn Grote Roman.
Ernest van der Kwast: Mama Tandoori
Nijgh & Van Ditmar. E 17,50.

Het lijkt erop dat Ernest van der Kwast (1981) eindelijk wat meer van zichzelf durft te tonen. In Mama Tandoori vertelt hij op geheel eigen, hilarische en soms melancholieke wijze het verhaal van zijn familie en vooral dat van zijn Indiase moeder.

Zijn inventieve schrijfstijl, zijn droge gevoel voor humor en zijn rake observaties maken dit boek tot een plezierig leesavontuur.
Eindelijk gewoon weer Van der Kwast onder eigen naam, na al zijn eerdere strapatsen die ondanks de stilistische kwaliteiten van zijn werk toch het niveau van een pubergrap vaak niet te boven gingen.
Want de schrijver is een meester in mystificaties. In 2004 zette hij literair Nederland op het verkeerde been door, samen met enkele andere schrijvers over wie alle zekerheid uitblijft, een boek te publiceren onder de schrijversnaam Yusef el Halal, en die ook nog eens een door hem zelf georganiseerde schrijfwedstrijd te laten winnen.
In 2007 leende hij de naam van de, bestaande, acteur Sieger Sloot als de zogenaamde auteur van een boek in de stijl van Arnon Grunberg, in de hoop dat het publiek zou denken dat het eigenlijk door Grunberg geschreven was. Van der Kwast houdt wel van een grapje.
Maar het lijkt erop dat in zijn jongste boek Van der Kwast gewoon zichzelf is. Of toch niet? Hoe dan ook, Mama Tandoori is goed geschreven in een mooie mix van satire en mededogen.
Want wat voor rare eigenschappen Van der Kwast zijn personages ook toedicht, op de een of andere manier weet hij ze toch sympathiek neer te zetten. Zoals zijn moeder, Mama Tandoori, die hij omschrijft als een Indiase kenau die iedereen om haar heen terroriseert. Maar over wie hij op een gegeven moment ook zegt: 'Armoede, oorlog en negen broers en zusters hebben meer dan een kras in het karakter van mijn moeder achtergelaten'.
Het boek behandelt de complete familie Van der Kwast. Ook zijn vader, een gerenommeerd arts die stevig onder de plak zit van de met deegrollers zwaaiende en pantoffels smijtende mama Tandoori, en zijn wetenschappelijke artikelen alleen maar stiekem kan lezen op het toilet. Waarna Mama op handen en voeten haar neus aan de kier bij de drempel houdt om te ruiken of vader wel doet wat hij zei te gaan doen. En zijn oudste broer, de verstandelijk gehandicapte Ashirwad en zijn andere broer Johan die tot afgrijzen van mama Tandoori met een moslima trouwt.
Verder maken ooms, tantes, grootouders, uit Nederland en uit India hun opwachting. Stuk voor stuk buitengewoon kleurrijke types.
Ernest van der Kwast - Mama Tandoori. Nijgh en Van Ditmar, 17,50 euro

Zijn inventieve schrijfstijl, zijn droge gevoel voor humor en zijn rake observaties maken dit boek tot een plezierig leesavontuur.
Eindelijk gewoon weer Van der Kwast onder eigen naam, na al zijn eerdere strapatsen die ondanks de stilistische kwaliteiten van zijn werk toch het niveau van een pubergrap vaak niet te boven gingen.
Want de schrijver is een meester in mystificaties. In 2004 zette hij literair Nederland op het verkeerde been door, samen met enkele andere schrijvers over wie alle zekerheid uitblijft, een boek te publiceren onder de schrijversnaam Yusef el Halal, en die ook nog eens een door hem zelf georganiseerde schrijfwedstrijd te laten winnen.
In 2007 leende hij de naam van de, bestaande, acteur Sieger Sloot als de zogenaamde auteur van een boek in de stijl van Arnon Grunberg, in de hoop dat het publiek zou denken dat het eigenlijk door Grunberg geschreven was. Van der Kwast houdt wel van een grapje.
Maar het lijkt erop dat in zijn jongste boek Van der Kwast gewoon zichzelf is. Of toch niet? Hoe dan ook, Mama Tandoori is goed geschreven in een mooie mix van satire en mededogen.
Want wat voor rare eigenschappen Van der Kwast zijn personages ook toedicht, op de een of andere manier weet hij ze toch sympathiek neer te zetten. Zoals zijn moeder, Mama Tandoori, die hij omschrijft als een Indiase kenau die iedereen om haar heen terroriseert. Maar over wie hij op een gegeven moment ook zegt: 'Armoede, oorlog en negen broers en zusters hebben meer dan een kras in het karakter van mijn moeder achtergelaten'.
Het boek behandelt de complete familie Van der Kwast. Ook zijn vader, een gerenommeerd arts die stevig onder de plak zit van de met deegrollers zwaaiende en pantoffels smijtende mama Tandoori, en zijn wetenschappelijke artikelen alleen maar stiekem kan lezen op het toilet. Waarna Mama op handen en voeten haar neus aan de kier bij de drempel houdt om te ruiken of vader wel doet wat hij zei te gaan doen. En zijn oudste broer, de verstandelijk gehandicapte Ashirwad en zijn andere broer Johan die tot afgrijzen van mama Tandoori met een moslima trouwt.
Verder maken ooms, tantes, grootouders, uit Nederland en uit India hun opwachting. Stuk voor stuk buitengewoon kleurrijke types.
Ernest van der Kwast - Mama Tandoori. Nijgh en Van Ditmar, 17,50 euro